2014.12.05 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-963/14-4/MR
z 5 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w likwidacji, przedstawione we wniosku z 1 września 2014 r. (data wpływu 3 września 2014 r.) uzupełnionym pismem z 26 listopada 2014 r. (data wpływu 28 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości zabudowanej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości zabudowanej. Wniosek uzupełniono 28 listopada 2014 r. o doprecyzowanie opisu sprawy, podpis osoby występującej w imieniu Wnioskodawcy i brakująca opłatę za wydanie interpretacji indywidualnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

„A” Sp. z o. o. w likwidacji (dalej: Wnioskodawca, Spółka) jest właścicielem nieruchomości położonej w P. Dla nieruchomości tej księgę wieczystą prowadzi Sąd Rejonowy.

Nieruchomość składa się z gruntów, stanowiących własność Spółki oraz budynków. Na gruntach posadowione są budynki z lat trzydziestych, czterdziestych i pięćdziesiątych XX wieku (Spółka nie posiada gruntów niezabudowanych). Część budynków przeznaczona jest na warsztaty i magazyny, zaś pozostała część na biura.

Nieruchomość została do Spółki wniesiona aportem przez wspólnika, jakim jest Skarb Państwa. Część nieruchomości została wniesiona aportem w 1993 roku, natomiast pozostała część w 2012 roku (do wniesienia tego wkładu niepieniężnego Skarb Państwa został zmuszony wyrokiem sądowym). Aport nie stanowił zorganizowanej części przedsiębiorstwa lub przedsiębiorstwa. Przy nabyciu nieruchomości Spółce nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku od towarów i usług.

Różne części nieruchomości są wynajmowane od 19 lat. Spółka nie ponosiła wydatków na ulepszenie budynków w wysokości przekraczającej 30% ich wartości początkowej.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

nabycie całej nieruchomości odbyło się poprzez wniesienie aportem prawa własności nieruchomości na rzecz Spółki Tarpan przez Wspólnika – Skarb Państwa i jako takie nie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT,
wszystkie budynki były i są nadal przedmiotem najmu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym sprzedaż nieruchomości będzie zwolniona od podatku od towarów i usług na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt l0a ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, opodatkowaniu podatkiem VAT, zgodnie z ustawą z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (dalej w skrócie u.p.t.u.), podlega odpłatna dostawa towarów. Zgodnie z art. 7 ust. 1 u.p.t.u. przez dostawę towarów „rozumie się przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel”. Towarami, w rozumieniu art. 2 pkt 6 u.p.t.u., są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Zatem towarami są także nieruchomości (grunty i budynki). Tym samym sprzedaż nieruchomości, a więc odpłatne przekazanie prawa własności innemu podmiotowi jest, co do zasady, czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Czynność podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jeżeli dokonujący jej podmiot występuje w charakterze podatnika. Zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.t.u. „podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności”. Działalność gospodarcza zaś obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy; działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Spółka, jako osoba prawna, jest zarejestrowanym podatnikiem VAT. Nieruchomość jest przez Spółkę wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu u.p.t.u. (jest wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT).

W świetle powyższych uwag czynność sprzedaży nieruchomości przez Spółkę, występującą w związku z tą transakcją w charakterze podatnika VAT, powinna być opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Sprzedaż budynków o przeznaczeniu warsztatowym i biurowym byłaby opodatkowana podstawową stawką podatku w wysokości 23% (art. 41 ust. 1 u.p.t.u.). Dla pełnego obrazu należy jednak rozważyć, czy sprzedaż nieruchomości nie będzie zwolniona od podatku VAT.

Przepisy u.p.t.u. przewidują zwolnienia podatkowe dotyczących nieruchomości.

Artykuł 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u., zwalnia od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata”.

Dla ustalenia, czy Spółka będzie objęta tym zwolnieniem konieczne jest wskazanie, co należy rozumieć przez pierwsze zasiedlenie. Zgodnie z art. 2 pkt 14 u.p.t.u., przez pierwsze zasiedlenie rozumie się „oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej”.

W świetle powyższej definicji przez pierwsze zasiedlenie rozumie się wydanie nieruchomości nabywcy (np. w wyniku zawarcia umowy sprzedaży) lub użytkownikowi (np. w wyniku zawarcia umowy najmu), które następuje po wybudowaniu lub ulepszeniu budynku (jeśli nakłady przekraczają 30% ich wartości początkowej). Co jednak istotne, wydanie nieruchomości nabywcy lub użytkownikowi musi nastąpić w wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT (a więc w wykonaniu czynności objętej zakresem opodatkowania w u.p.t.u., która to czynność ostatecznie nie musi być obłożona podatkiem, ponieważ może podlegać zwolnieniu podatkowemu). W omawianym stanie faktycznym do pierwszego zasiedlenia mogło dojść w momencie wynajęcia budynków, jako że jest to czynność opodatkowana VAT. Jeżeli zatem najem nieruchomości będzie trwał co najmniej 2 lata, to Spółka będzie mogła skorzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u., ponieważ sprzedaż nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, ani w okresie dwóch lat po dokonaniu pierwszego zasiedlenia.

Zgodnie bowiem z art. 43 ust. 10 u.p.t.u. podatnik może zrezygnować z omawianego zwolnienia i wybrać opodatkowanie transakcji, pod warunkiem że sprzedawca i kupujący są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni oraz złożą, przed dniem dokonania dostawy, właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie sprzedaży nieruchomości (oświadczenie musi zawierać elementy wskazane w art. 43 ust. 11 u.p.t.u.).

Kolejne ze zwolnień związanych ze sprzedażą nieruchomości zawiera art. 43 ust. 1 pkt l0a u.p.t.u. Przepis ten stanowi, że zwalnia się od podatku: „dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów”.

Dla skorzystania z tego zwolnienia oba warunki w nim wskazane muszą być spełnione łącznie. W ocenie Spółki są one spełnione. Po pierwsze, Spółce nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Po drugie, Spółka nie ponosiła nakładów na ulepszenie nieruchomości przekraczających 30% wartości początkowej tych obiektów. Skorzystanie z tego zwolnienia będzie jednak możliwe wyłącznie wówczas, gdy sprzedaż nie będzie objęta zwolnieniem z art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u.

Zdaniem Spółki w zakresie podatku od towarów i usług transakcja sprzedaży nieruchomości będzie mogła skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z póżn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy – przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji należy stwierdzić, że sprzedaż nieruchomości będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Należy podkreślić, że opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu w oparciu o przepis art. 5 ust. 1 ustawy i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zostanie dokonana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, działającą w takim charakterze.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak wynika z opisu sprawy wynika, że Spółka jest właścicielem nieruchomości, która składa się z gruntów, stanowiących własność Spółki oraz budynków. Na gruntach posadowione są budynki z lat trzydziestych, czterdziestych i pięćdziesiątych XX wieku (Spółka nie posiada gruntów niezabudowanych). Część budynków przeznaczona jest na warsztaty i magazyny, zaś pozostała część na biura. Nieruchomość została do Spółki wniesiona aportem przez wspólnika, jakim jest Skarb Państwa. Część nieruchomości została wniesiona aportem w 1993 roku, natomiast pozostała część w 2012 roku (do wniesienia tego wkładu niepieniężnego Skarb Państwa został zmuszony wyrokiem sądowym). Aport nie stanowił zorganizowanej części przedsiębiorstwa lub przedsiębiorstwa. Przy nabyciu nieruchomości Spółce nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku od towarów i usług. Różne części nieruchomości są wynajmowane od 19 lat. Spółka nie ponosiła wydatków na ulepszenie budynków w wysokości przekraczającej 30% ich wartości początkowej. Nabycie całej nieruchomości odbyło się poprzez wniesienie aportem prawa własności nieruchomości na rzecz Spółki Tarpan przez Wspólnika – Skarb Państwa i jako takie nie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT. Ponadto, jak wskazał Wnioskodawca wszystkie budynki były i są nadal przedmiotem najmu.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Jednakże, zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki lub zwolnienie od podatku.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Z opisu sprawy nie wynika, że przedmiotowa nieruchomość była wykorzystywana wyłącznie na cele zwolnione od podatku VAT. Zatem nie zostanie spełniony warunek umożliwiający zastosowanie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem z powyższych przepisów wynika, że dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia nie minęły co najmniej dwa lata.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy – przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Jak wynika z przywołanych uregulowań, zwolnienie od podatku od towarów i usług określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, stosuje się w odniesieniu do sprzedaży całości budynków, budowli lub ich części, jeżeli w momencie ich dostawy są one już zasiedlone, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem a ich dostawą jest dłuższy niż 2 lata.

W świetle wyżej przytoczonych przepisów, kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków i budowli jest ustalenie, kiedy nastąpiło jego pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynku (budowli) do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu VAT a za takie można rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekraczają 30% jego wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany budynek (obiekt) zostanie sprzedany lub np. oddany w najem/dzierżawę, bowiem zarówno sprzedaż, jak i najem/dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

W przypadku, gdy nie ma zastosowania zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, należy sprawdzić zakres zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku również dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (art. 43 ust. 7a ustawy).

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostawy budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Jak wynika z opisu sprawy, przy nabyciu nieruchomości Spółce nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku od towarów i usług. Wszystkie budynki (różne ich części) – jak wskazał Wnioskodawca – od 19 lat były i są nadal przedmiotem najmu. Spółka nie ponosiła wydatków na ulepszenie budynków w wysokości przekraczającej 30% ich wartości początkowej.

W przedmiotowej sytuacji należy stwierdzić, że pierwsze zasiedlenie w rozumieniu przepisów ustawy nastąpiło w momencie, gdy przedmiotowa nieruchomość (budynki) była przedmiotem najmu na rzecz innego podmiotu, tj. w momencie oddania do użytkowania na podstawie umowy najmu, która w rozumieniu przepisów ustawy o VAT stanowi odpłatne świadczenie usług. W związku z powyższym, pierwsza z przesłanek niezbędnych do zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy jest spełniona, tj. dostawa nie będzie odbywać się w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim. Druga z przesłanek uzależniona jest od czasu, jaki upłynie między pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku. Z przedstawionych okoliczności jednak wynika, że różne części nieruchomości są wynajmowane od 19 lat. Jednak wszystkie budynki były i są nadal przedmiotem najmu.

Wobec powyższego w przypadku sprzedaży części nieruchomości, które wynajmowane były i są dłużej niż 2 lata, znajdzie zastosowanie zwolnienie od podatku VAT wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W tej sytuacji Wnioskodawca będzie mógł na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy zrezygnować ze zwolnienia i wybrać opodatkowanie.

Zgodnie bowiem z art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Stosownie do art. 43 ust. 11 ustawy, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
adres budynku, budowli lub ich części.

Z kolei, zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy – podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Należy jednocześnie wskazać na brzmienie przepisu art. 29a ust. 8 ustawy, który stanowi, że w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powołanego wyżej przepisu art. 29a ust. 8 ustawy jednoznacznie wynika, że – co do zasady – grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki, budowle lub ich części na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.

W konsekwencji, sprzedaż przedmiotowej nieruchomości zabudowanej budynkami, które były i są nadal przedmiotem najmu, a między pierwszym zasiedleniem (najmem) a ich sprzedażą minął okres dłuższy niż 2 lata, korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy.

Natomiast w odniesieniu do sprzedaży części nieruchomości, których wynajem był krótszy niż 2 lata nie można zastosować zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie cytowanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W związku z powyższym należy zbadać czy w niniejszej sprawie wystąpią przesłanki do zastosowania zwolnienia dla dostawy przedmiotowej nieruchomości, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy. Aby dostawa mogła korzystać ze zwolnienia z ww. przepisu muszą być spełnione oba warunki określone tym przepisem łącznie.

W opisanej sytuacji spełnione zostaną oba wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy warunki, gdyż w stosunku do przedmiotowej nieruchomości (części nieruchomości) nie przysługiwało nabywcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz nie ponosił on żadnych wydatków na jego ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zatem sprzedaż części nieruchomości, które były przedmiotem najmu w okresie krótszym niż 2 lata, podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin