INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 marca 2012r. (data wpływu 21 marca 2012r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 czerwca 2012r. (data wpływu 19 czerwca 2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązywania przy sprzedaży złomu po dniu 1 lipca 2011r. takich samych zasad jego opodatkowania jakie obowiązywały w okresie od 1 kwietnia 2011r. do 30 czerwca 2011r. – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 marca 2012r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązywania przy sprzedaży złomu po dniu 1 lipca 2011r. takich samych zasad jego opodatkowania jakie obowiązywały w okresie od 1 kwietnia 2011r. do 30 czerwca 2011r. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 14 czerwca 2012r. (data wpływu 19 czerwca 2012r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 4 czerwca 2012r. Nr IBPP1/443-311/12/AL.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (ostatecznie przedstawiony w uzupełnieniu z dnia 14 czerwca 2012r.):

Wnioskodawca jest przedsiębiorstwem państwowym, którego w obecnym stanie głównym przedmiotem działalności jest likwidacja skutków działalności górniczej. Prowadzi również sprzedaż zbędnego w dalszym procesie likwidacji majątku przedsiębiorstwa, w tym znacznych ilości złomu żelaza uzyskanego w procesie likwidacji infrastruktury technicznej, a także świadczy usługi w zakresie dzierżawy terenów i wolnych pomieszczeń biurowych.

Wnioskodawca jest od 1993r. czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT i składa miesięczne deklaracje VAT-7.

Złom żelaza, który jest przedmiotem sprzedaży uzyskiwany jest w wyniku wyburzeń budynków i budowli, likwidacji rurociągów technologicznych, z których uzyskane elementy ze względu na stan techniczny nie nadają się do ponownego użycia, fizycznej likwidacji narzędzi, które również ze względu na stan techniczny nie są zdatne do dalszego użytkowania.

W związku wprowadzeniem z dniem 1 kwietnia 2011r. do ustawy o VAT zapisu zmieniającego zasady opodatkowania skupu i sprzedaży niektórych odpadów i surowców wtórnych (art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT) Wnioskodawca zastosował nowe zasady przy sprzedaży złomu żelaza, które polegały na tym, że jeśli nabywcą złomu był podatnik (np. inny przedsiębiorca) podatek VAT rozliczał nabywca w ramach samoopodatkowania się (a nie sprzedawca).

Od dnia 1 lipca 2011r. obowiązuje nowe brzmienie art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT oraz załącznik nr 11 do ww. ustawy.

Żelazo jako surowiec wtórny sklasyfikowany w PKWiU pod symbolem 38.32.22.0 nie jest wymienione w załączniku nr 11 do ustawy o VAT. Stąd Wnioskodawca ma wątpliwości czy sprzedaż złomu żelaza od dnia 1 czerwca 2011r. winna odbywać się na zasadach określonych w ustawie o VAT wg stanu prawnego obowiązującego do dnia 30 czerwca 2011r. i czy nie narusza to zapisów ustawy obowiązującej od 1 lipca 2011r., czy jednak od dnia 1 lipca 2011r. sprzedaż złomu żelaza należy opodatkować według zasad ogólnych.

Zarówno Wnioskodawca jak i też nabywcy są podatnikami, o których mowa w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług. Dostawa złomu dokonywana przez Wnioskodawcę nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Podmioty, na rzecz których Wnioskodawca będzie dokonywał dostaw złomu żelaza są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług, niekorzystającymi ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przedmiotem wniosku jest złom żelaza sklasyfikowany w PKWiU pod symbolem 38.32.22.0 zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Jednocześnie Wnioskodawca oświadcza, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz, że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 14 czerwca 2012r.:

Czy przy dostawie złomu żelaza po dniu 1 lipca 2011r. (nie objętej zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług) dla czynnych podatników podatku od towarów i usług niekorzystających ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy mają zastosowanie przepisy art. 17 ust. 1 pkt 7 i art. 17 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054)...

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku z dnia 14 czerwca 2012r.), dostawa złomu żelaza dokonywana od dnia 1 lipca 2011r. wypełnia dyspozycje zawarte w art. 17 ust. l pkt 7 i art. 17 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054). Takie stanowisko jest również zgodne z informacją Ministra Finansów z dnia 4 lipca 2011r. dotyczącą najważniejszych zmian wprowadzonych do ustawy o VAT obowiązujących od dnia 1 lipca 2011r. (dostępnej na stronie internetowej www.mf.gov.pl), gdzie uznano, że w porównaniu ze stanem prawnym obowiązującym przed dniem 1 lipca 2011r. katalog towarów objętych odwrotnym obciążeniem jest szerszy i nie dotyczy tylko złomu metali (dodatkowo ujęto w nim m.in. zużyte akumulatory elektryczne, odpady szklane, gumowe i z tworzyw sztucznych). Jak wynika zatem z tych objaśnień, celem wprowadzenia modyfikacji do art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT było rozszerzenie katalogu towarów objętych mechanizmem odwrotnego obciążenia, a nie jego ograniczenie. Takie podejście w tym zakresie ogranicza również ewentualne dokonywanie przez podatników nadużyć przy obrocie złomem żelaza.

W związku z tym Wnioskodawca uważa, że od dnia 1 lipca 2011r. przy sprzedaży złomu żelaza obowiązują takie same zasady jego opodatkowania jak w okresie od dnia 1 kwietnia 2011r. do dnia 30 czerwca 2011r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 cytowanej ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na podstawie art. 2 pkt 6 cyt. ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011r., przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z brzmieniem art. 5a ustawy o VAT, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011r., towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W okresie od dnia 1 stycznia 2011r., do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług wykorzystywana jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

Należy podkreślić również, iż do zaklasyfikowania danego towaru bądź usługi do odpowiedniej grupy towarów czy też do weryfikacji wskazanej klasyfikacji, nie są kompetentne organy podatkowe. W myśl bowiem Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych, o czym stanowi art. 15 ust. 2 ustawy.

Ustawą z dnia 18 marca 2011r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332) do ustawy o podatku od towarów i usług z dniem 1 kwietnia 2011r. dodano przepis art. 17 ust. 1 pkt 7, zgodnie z którym, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające złom, jeżeli dokonującym jego dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

Przepis powyższy obowiązywał od dnia 1 kwietnia 2011r. do dnia 30 czerwca 2011r.

Jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie natomiast z art. 17 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011r. w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Z kolei na podstawie dodanego z dniem 1 kwietnia 2011r. przepisu art. 17 ust. 7, przepisy ust. 1 pkt 7 i 8 stosuje się, jeżeli nabywcą lub usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15.

Z dniem 1 lipca 2011r. zmianie uległo brzmienie przepisu art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, zgodnie z którym podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

Załącznik nr 11 określający wykaz towarów, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, obejmuje:

1. ex 24.10.14.0 – granulki i proszek z surówki, surówki zwierciadlistej lub stali – wyłącznie wlewki lub gęsi zwykle ze stali wysokostopowej, otrzymywane przez przetopienie i odlanie drobniutkich odpadów lub złomu,
2. ex 24.45.30.0 – pozostałe metale nieżelazne i wyroby z nich; cermetale; popiół i pozostałości zawierające metale i związki metali – wyłącznie odpady i złom metali nieszlachetnych,
3. 38.11.51.0 – odpady szklane,
4. 38.11.54.0 – pozostałe odpady gumowe,
5. 38.11.55.0 – odpady z tworzyw sztucznych,
6. 38.11.58.0 – odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal,
7. 38.12.27 – odpady i braki ogniw i akumulatorów elektrycznych; zużyte ogniwa i baterie galwaniczne oraz akumulatory elektryczne,
8. ex 38.32.29.0 – surowce wtórne z pozostałych metali – wyłącznie odpady i złom.

Powyższe regulacje wprowadzają wykaz towarów, których nabycie ma obowiązek opodatkować nabywca. Jest to mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku należnego na podatnika, na rzecz którego dokonywana jest dostawa towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy. W związku z tym w przypadku dostawy towarów, które nie zostały wymienione w tym załączniku podatnikiem pozostaje sprzedawca.

Jak stanowi art. 106 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W przypadkach, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, w fakturze nie wykazuje się danych dotyczących stawki i kwoty podatku (art. 106 ust. 1a ustawy o VAT).

Jak wynika z art. 106 ust. 7 ustawy o VAT w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, są wystawiane faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Zasady wystawiania faktur uregulowane zostały w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).

Z przepisu § 5 ust. 15 ww. rozporządzenia wynika, że faktury stwierdzające dokonanie dostawy towarów lub wykonanie usługi, dla których podatnikiem zgodnie z przepisami ustawy jest nabywca towaru lub usługi, zamiast danych dotyczących stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem zawierają:

1. adnotację, że podatek rozlicza nabywca, lub
2. wskazanie właściwego przepisu ustawy lub dyrektywy, wskazującego, że podatek rozlicza nabywca, lub
3. oznaczenie „odwrotne obciążenie”.
   
   

Przepisy powyższe wprowadzają mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia VAT na podatnika, na rzecz którego jest dokonywana dostawa towaru wymienionego w załączniku nr 11 do ustawy o VAT.

Mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli łącznie spełnione są cztery warunki:

1. nabywcą towaru wymienionego w zał. nr 11 do ustawy o VAT – jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy,
2. dostawcą towaru wymienionego w zał. nr 11 do ustawy o VAT – jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy,
3. dostawca towaru wymienionego w zał. nr 11 do ustawy o VAT – nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy,
4. dostawa towaru wymienionego w zał. nr 11 do ustawy o VAT – nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.
   
   

Jeżeli choćby jeden z wymienionych warunków nie jest spełniony, nabywcy towaru wymienionego w zał. nr 11 nie mogą rozliczać VAT należnego z tytułu dostaw tych towarów.

Tym samym na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 17 ust. 7 ustawy o VAT, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 lipca 2011r. podatnikami obowiązanymi do rozliczenia podatku są osoby nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy o VAT, jeżeli spełnione zostaną ww. określone warunki dotyczące statusu podatkowego zarówno nabywcy, jak i dostawcy.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca, będący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług od 1993r., w obecnym stanie prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie sprzedaży zbędnego w dalszym procesie likwidacji majątku przedsiębiorstwa, w tym znacznych ilości złomu żelaza uzyskanego w procesie likwidacji infrastruktury technicznej.

Złom żelaza, który jest przedmiotem sprzedaży uzyskiwany jest w wyniku wyburzeń budynków i budowli, likwidacji rurociągów technologicznych, z których uzyskane elementy ze względu na stan techniczny nie nadają się do ponownego użycia, fizycznej likwidacji narzędzi, które również ze względu na stan techniczny nie są zdatne do dalszego użytkowania.

Wnioskodawca oprócz złomu żelaza nie dokonuje sprzedaży innego rodzaju surowców wtórnych.

Przedmiotem wniosku jest złom żelaza sklasyfikowany w PKWiU pod symbolem 38.32.22.0 zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

W związku wprowadzeniem z dniem 1 kwietnia 2011r. do ustawy o VAT zapisu zmieniającego zasady opodatkowania skupu i sprzedaży niektórych odpadów i surowców wtórnych (art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT) Wnioskodawca zastosował nowe zasady przy sprzedaży złomu żelaza, które polegały na tym, że jeśli nabywcą złomu był podatnik (np. inny przedsiębiorca) podatek VAT rozliczał nabywca w ramach samoopodatkowania się (a nie sprzedawca).

Zarówno Wnioskodawca jak i też nabywcy są podatnikami, o których mowa w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług. Dostawa złomu dokonywana przez Wnioskodawcę nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Podmioty, na rzecz których Wnioskodawca dokonuje dostaw złomu żelaza są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług, niekorzystającymi ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wskazał we wniosku, że złom żelaza jest zaklasyfikowany w PKWiU pod symbolem 38.32.22.0. Zgodnie natomiast z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług, wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. symbol PKWiU 38.32.22.0 obejmuje „Surowce wtórne z metali żelaznych”.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy wskazać należy, iż sprzedawany przez Wnioskodawcę złom żelaza sklasyfikowany pod symbolem PKWiU 38.32.22.0 nie został wymieniony w załączniku nr 11 do ustawy o VAT, zawierającym katalog towarów, do których stosuje się mechanizm odwrotnego obciążenia.

W związku z tym w przypadku dostawy towarów, które nie zostały wymienione w tym załączniku podatnikiem pozostaje sprzedawca, w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca.

Zatem skoro ww. złom żelaza, sprzedawany przez Wnioskodawcę mieści się w grupowaniu PKWiU 38.32.22.0 i nie został wymieniony w załączniku nr 11 do ustawy stwierdzić trzeba, iż norma przewidziana w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy nie znajdzie zastosowania dla nabycia ww. towarów.

Tym samym podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku należnego z tytułu dostawy ww. towarów jest sprzedawca tych towarów jako niewymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o VAT. A zatem sprzedaż ww. towarów przez Wnioskodawcę odbywa się na zasadach ogólnych i powoduje po stronie Wnioskodawcy obowiązek rozliczenia podatku należnego z tytułu tych transakcji.

Odnosząc się do stanowiska Wnioskodawcy, iż w porównaniu ze stanem prawnym obowiązującym przez 1 lipca 2011r., katalog towarów objętych odwrotnym obciążeniem jest szerszy i nie dotyczy tylko złomu metali (dodatkowo objęto nim m.in. zużyte akumulatory elektryczne, odpady szklane, gumowe i z tworzyw sztucznych), a zatem celem wprowadzenia modyfikacji do art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT było rozszerzenie katalogu towarów objętych mechanizmem odwrotnego obciążenia, a nie jego ograniczenie, stwierdzić należy, iż faktycznie katalog towarów objętych odwrotnym obciążeniem nie dotyczy tylko złomu metali, jednakże w załączniku nr 11 ustawodawca określając wykaz towarów, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, jednoznacznie wyszczególnił te towary, posługując się przy tym klasyfikacją PKWiU. A zatem tylko i wyłącznie dokonując dostawy towarów enumeratywnie wyszczególnionych w załączniku nr 11 do ustawy o VAT, możliwe jest zastosowanie procedury odwrotnego opodatkowania.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy, iż w stosunku do dostaw złomu sklasyfikowanego wg PKWiU do grupowania 38.32.22.00, można zastosować zasady obowiązujące w okresie od 1 kwietnia do 30 czerwca 2011r. stwierdzić należy, iż jest ono nieprawidłowe, bowiem należy stosować wyłącznie te zasady, które obowiązują na moment dokonywanej przez Wnioskodawcę sprzedaży. Zatem dla dokonywanej przez Wnioskodawcę od dnia 1 lipca 2011r. dostawy złomu sklasyfikowanego wg PKWiU do grupowania 38.32.22.00 zastosowanie znajdą przepisy obowiązujące od dnia 1 lipca 2011r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego (w szczególności w przypadku podania przez Wnioskodawcę we wniosku błędnego PKWiU dla dostawy złomu żelaza) lub zmiany stanu prawnego.

Należy zauważyć, iż tutejszy organ nie jest organem uprawnionym do dokonywania klasyfikacji statystycznych wyrobów i usług. Zgodnie bowiem z komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. U. GUS z 2005r., Nr 1, poz. 11) – zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów.

W przypadkach trudności w ustaleniu właściwego grupowania rodzaju prowadzonej działalności, wyrobu lub usługi, towaru, środka trwałego lub obiektu budowlanego zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi, ul. Suwalska 29, 93-176 Łódź, który udziela informacji w zakresie stosowania wyżej powołanych standardów klasyfikacyjnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.