Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-1079/14-2/SM
z 14 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 20 października 2014 r. (data wpływu 27 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od podatku nabywanego oleju napędowego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 października 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od podatku nabywanego oleju napędowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka zamierza dokonać zakupu oleju napędowego w zwolnieniu akcyzowym z przeznaczeniem do agregatów prądotwórczych znajdujących się na pływających barkach bez napędu w portach w Szczecinie i Gdańsku. Przedmiotowe agregaty prądotwórcze są zamontowane na stałe na jednostkach pływających i nie stanowią samodzielnych urządzeń zdolnych do funkcjonowania poza jednostką pływającą, bez ich istotnej zmiany lub modyfikacji. Przedmiotowe barki są statkami (jednostkami pływającymi), chociaż zacumowanymi w praktyce ciągle przy nabrzeżach - pełnią zasadniczo rolę pływających magazynów paliw w porcie. Agregaty wytwarzają energię elektryczną na barkach służącą głównie do ich oświetlenia i zasilania różnych urządzeń stanowiących obligatoryjne wyposażenie barek na podstawie przepisów dotyczących bezpiecznej żeglugi oraz kotła grzewczego, także zainstalowanego na niektórych barkach. Barki są wykorzystywane do przechowywania paliw i olejów oraz wykonywania operacji przeładunkowych związanych z usługami bunkrowymi świadczonymi przez Spółkę. Z kolei kocioł służy do podgrzewania paliwa o podwyższonej lepkości do takiej temperatury, aby zapewnić możliwość wykonywania operacji przeładunkowych paliw i olejów. Barki są wykorzystywane do celów komercyjnych związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki. Obecnie Spółka kupuje olej do barkowych agregatów z pełnymi narzutami podatkowymi (opłata paliwowa, akcyza i VAT).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy istnieje możliwość zakupu przez Spółkę oleju napędowego w zwolnieniu akcyzowym z przeznaczeniem do agregatów prądotwórczych znajdujących się na barkach bez napędu?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że może nabywać ww. olej napędowy w zwolnieniu akcyzowym, gdyż jego zdaniem przeznaczenie tego oleju (zużycie w agregatach prądotwórczych komercyjnej jednostki pływającej bez napędu) spełnia kryterium użycia go do celów żeglugi. Oczywiście zachowane muszą być przy tym wszystkie dodatkowe warunki przedmiotowego zwolnienia wymienione w przepisach.

Zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy AKC zwalnia się od akcyzy ze względu na przeznaczenie następujące wyroby akcyzowe:

1. używane do statków powietrznych: benzyny lotnicze o kodzie CN 2710 11 31, paliwo typu benzyny do silników odrzutowych o kodzie CN 2710 11 70 oraz paliwo do silników odrzutowych o kodzie CN 2710 19 21 lub oleje smarowe do silników lotniczych - w przypadkach, o których mowa w ust. 3, jeżeli są spełnione warunki, o których mowa w ust. 5-13;
2. używane do celów żeglugi, włączając rejsy rybackie, wyroby energetyczne - w przypadkach, o których mowa w ust. 3, jeżeli są spełnione warunki, o których mowa w ust. 5-13;
3. używane do celów opałowych, pozostałe węglowodory gazowe o kodach CN od 2711 12 11 do 2711 19 00 - w przypadkach, o których mowa w ust. 3, jeżeli są spełnione warunki, o których mowa w ust. 5-13;
   
4. używane do celów, o których mowa w art. 31b ust. 1, wyroby energetyczne o kodzie CN 2901 10 00 w przypadkach, o których mowa w ust. 3, jeżeli spełnione są warunki, o których mowa w ust. 5-13;
5. używane do napędu stacjonarnych urządzeń w procesie łącznego wytwarzania ciepła i energii elektrycznej pozostałe węglowodory gazowe o kodach CN od 2711 12 11 do 2711 19 00, w przypadkach, o których mowa w ust. 3, jeżeli spełnione są warunki, o których mowa w ust. 5-13.
   
   

Podatnik spełnia warunki zwolnienia określone w art. 32 ust. 5-13 ustawy AKC. Na podstawie art. 32 ust. 1 pkt 2 AKC, zwolnieniu od akcyzy podlegają czynności, których przedmiotem są oleje napędowe, oleje opałowe oraz oleje smarowe (oznaczone kodem CN 2710 19 81), jeżeli używane są do celów żeglugi. Przedmiotowe zwolnienie od akcyzy stanowi niepełną implementację obligatoryjnego zwolnienia od akcyzy paliwa żeglugowego, jakie wynika z art. 14 dyrektywy energetycznej. Analogicznie jak w przypadku paliw lotniczych, zwolnieniu od akcyzy podlegają wszystkie czynności wymienione w art. 32 ust. 3 AKC, z tym że w przypadku dostaw na rzecz podmiotów zużywających (w tym również importera oraz podmiot prowadzący skład podatkowy) lub też nabycia wewnątrzwspólnotowego przez zarejestrowanego odbiorcę w celu własnego zużycia, warunkiem korzystania ze zwolnienia od akcyzy jest, aby podmiot zużywający posiadał jednostkę pływającą.

W przypadku paliwa żeglugowego ustawodawca wprowadził w rozporządzeniu z dnia 24 lutego 2009 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego dodatkowy warunek w zakresie zwolnienia od akcyzy oleju opałowego lub olejów napędowych używanych do statków. Zgodnie z § 5 ust. 1 tego rozporządzenia, zwolnienie od akcyzy ma zastosowanie pod warunkiem, że paliwo żeglugowe zostanie prawidłowo oznaczone i zabarwione. Warunek ten dotyczy jedynie tych olejów, które podlegają znakowaniu i barwieniu na podstawie art. 90 ust. 1 pkt 1 i 3 AKC.

Analogicznie jak w przypadku paliwa lotniczego, zwolnienie od akcyzy nie ma zastosowania w przypadku paliwa żeglugowego oraz olejów smarowych wykorzystywanych w rejsach rekreacyjnych. Definicja rejsów rekreacyjnych zawarta w art. 32 ust. 2 u.p.a, znajduje więc zastosowanie zarówno w przypadku paliwa lotniczego, jak i paliwa żeglugowego. Zgodnie z tą definicją, za rejsy rekreacyjne uznaje się użycie statku przez jego właściciela lub inną osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej, które korzystają z niego na podstawie umowy najmu lub umowy o podobnym charakterze, w celach innych niż gospodarcze, w szczególności innych niż przewóz pasażerów lub towarów albo świadczenie usług za wynagrodzeniem lub usług na rzecz organów publicznych. W rezultacie szerokiego wyłączenia z zakresu rejsów rekreacyjnych, zwolnienie od akcyzy paliwa żeglugowego będzie miało zastosowanie każdorazowo, kiedy paliwo żeglugowe zostanie wykorzystane przez statek w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Zgodnie z orzecznictwem ETS w sprawie C-389/02 Deutsche See-Bestattungs-Genossenschaft eG v. Hauptzollamt Kiel (Zbiory orzecznictwa Trybunatu Europejskiego 2004, s, 103537), każde wykorzystanie paliwa żeglugowego do celów komercyjnych przez statek powinno korzystać ze zwolnienia od akcyzy.

Powyższe stwierdzenie ma istotne znaczenie w przypadku Polski, ponieważ nasz ustawodawca poza wyłączeniem ze zwolnienia od akcyzy paliwa żeglugowego do celów rekreacyjnych, nie wyłączył żadnego innego wykorzystania paliwa żeglugowego przez statki. W efekcie, zwolnieniu od akcyzy podlega również paliwo żeglugowe wykorzystywane do innych czynności niż sama żegluga morska czy śródlądowa. Na przykład, zwolnieniu od akcyzy podlega również paliwo żeglugowe wykorzystywane przez pogłębiarki i pchacze wykonujące różne prace inżynierii lądowej.

W tym miejscu wskazać należy również na interpretację z dnia z 13 października 2010 r. (sygn. IPPP3/443-748/10-2/SM) bowiem zajmuje się ona wykładnią pojęcia „żegluga”. W interpretacji tej Minister Finansów potwierdził, że paliwo żeglugowe, używane do napędu jednostek pływających niezbędnych do utrzymania prawidłowej pracy drenów ujęć wody infiltracyjnej, jest zwolnione z akcyzy. Ubiegając się o uzyskanie interpretacji, w stanie faktycznym przedsiębiorca wskazał, że posiada jednostki pływające (techniczne statki śródlądowe m.in.: pływający spulchniacz hydrauliczny, pogłębiarka ssąco-refulująca, kotwiarka motorowa) niezbędne do utrzymania prawidłowej pracy drenów ujęć wody infiltracyjnej - wykorzystanie jednostek w tym zakresie było dokonywane w celu zaspokojenia potrzeb własnych wnioskodawcy, jakimi był pobór wody z rzeki. W związku z powyższym statki te wykorzystywane są np. do ułożenia drenów na odpowiedniej głębokości z uprzednim przygotowaniem złoża filtracyjnego, zachowania nominalnych parametrów pracy drenów, a także utrzymania ruchu rumowiska oraz płukania złoża nad drenami. Jednostki te wykorzystywane są także przez wnioskodawcę do prowadzenia innej działalności gospodarczej, mianowicie do prac związanych z wydobywaniem piasku z dna rzeki i transportem urobku na teren piaskami w celu komercyjnej sprzedaży materiału budowlanego dla firm zewnętrznych. Analizując ww. interpretację, należy dojść do wniosku, iż zagadnieniem, jakie ma zasadnicze znaczenie w przedmiotowej sprawie w celu określenia rozumienia pojęcia „żegluga”, jest związek użycia jednostek pływających z gospodarczą działalnością przedsiębiorcy. Co istotne, z interpretacji wynika, iż związek ten może być pośredni, czyli sama działalność gospodarcza nie musi bezpośrednio dotyczyć użycia statku (np. świadczenie usług z wykorzystaniem statku), lecz może to być inna działalność gospodarcza - taka jak związana z poborem wody czy też wydobyciem i sprzedażą piasku rzecznego. Stanowisko Ministra Finansów należy zatem uznać za korzystne dla potrzeb niniejszej opinii. Umożliwia ono bowiem zastosowanie zwolnienia od akcyzy przy uwzględnieniu ekonomicznego związku wykorzystywanych jednostek pływających z prowadzoną przez przedsiębiorcę działalnością gospodarczą, czyli dla celów stosowania zwolnienia dopuszczalne jest by jednostki pływające były wykorzystywane w celach własnych przedsiębiorcy, a nie bezpośrednio do świadczenia usług.

Abstrahując od powyższych interpretacji zwrócić należy również uwagę na wyrok TSUE w sprawie C-505/10. W wyroku tym Trybunał wskazał m.in., że pojęcia „żegluga” nie można utożsamiać z każdym świadczeniem usług z wykorzystaniem statku - w szczególności z takim, kiedy występuje zużycie olejów mineralnych niezwiązane z przemieszczaniem się statku (sprawa ta dotyczyła zużycia paliwa przez koparkę umieszczoną na pokładzie statku, która była zaopatrzona we własny silnik oraz własny zbiornik paliwa i działała niezależnie od silnika napędowego statku). Nie ulega zatem wątpliwości, iż Minister Finansów analizując nowe wnioski podatników o udzielenie interpretacji będzie brał pod uwagę, czy - tak jak w wyroku TSUE w sprawie C-505/10 - zużycie paliwa żeglugowego jest związane z przemieszczaniem się statku (czy nie jest, np. zużycie następuje przez urządzenia zamontowane na statku) i w takim zakresie wskazywał na możliwość (brak możliwości) stosowania zwolnienia od akcyzy.

Należy jednocześnie zaznaczyć, że w stanie prawnym obowiązującym na podstawie ustawy o podatku akcyzowym z 2004 r. prawo do zwolnienia od akcyzy paliwa żeglugowego przy pracach związanych z pogłębianiem budziło wątpliwości niektórych organów podatkowych. Jednakże orzecznictwo wojewódzkich sądów administracyjnych, a zwłaszcza orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego, potwierdziło szeroki zakres zastosowania zwolnienia od akcyzy dla paliwa żeglugowego w Polsce (orzecznictwo to zachowuje swoje znaczenie również na podstawie nowelizacji ustawy z 2009 r., ponieważ przepisy akcyzowe w tym zakresie mają praktycznie identyczne brzmienie).

Warto również wspomnieć, iż od dnia wejścia Polski do UE, tj. od dnia 1 maja 2009 r. podatnicy są uprawnieni do bezpośredniego stosowania postanowień prawa wspólnotowego, które jednoznacznie i bezwarunkowo zwalnia od akcyzy wszystkie wyroby energetyczne do celów żeglugi. Wprawdzie tego rodzaju interpretacja może rodzić dyskusje z lokalnymi organami podatkowymi, jednakże tego rodzaju dyskusje nie powinny przerodzić się w spór, ponieważ samo Ministerstwo Finansów w uzasadnieniu projektu wskazuje, iż polskie przepisy akcyzowe są i były w tym zakresie niezgodne z prawem wspólnotowym.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem podatnika, zakup oleju napędowego z przeznaczeniem do napędu agregatów prądotwórczych znajdujących się na barkach bez napędu w Szczecinie i Gdańsku podlega zwolnieniu od podatku akcyzowego na warunkach określonych w art. 32 ustawy AKC.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 32 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2014 r., Nr 752, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, zwalnia się od akcyzy ze względu na przeznaczenie następujące wyroby akcyzowe: używane do celów żeglugi, włączając rejsy rybackie, wyroby energetyczne - w przypadkach, o których mowa w ust. 3, jeżeli są spełnione warunki, o których mowa w ust. 5-13.

W myśl art. 32 ust. 2 ustawy, zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, w przypadku prywatnych rejsów i prywatnych lotów o charakterze rekreacyjnym, za które uważa się użycie statku lub statku powietrznego przez jego właściciela lub inną osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej, które korzystają z niego na podstawie umowy najmu lub umowy o podobnym charakterze, w celach innych niż gospodarcze, w szczególności innych niż przewóz pasażerów lub towarów albo świadczenie usług za wynagrodzeniem lub usług na rzecz organów publicznych.

Przypadki, w których stosuje się przedmiotowe zwolnienie, zostały określone w ust. 3 przedmiotowego art. 32 ustawy.

Natomiast warunki stosowania zwolnień wynikających z ww. art. 32 ust. 1 pkt 2 zostały określone w art. 32 ust. 5-13 ustawy.

Przedmiotowe zwolnienie jest implementacją uregulowań Wspólnotowych w tym zakresie. Zgodnie bowiem z art. 14 ust. 1 lit. c) Dyrektywy Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. U. UE L Nr 283, str. 52, z późn. zm.) - poza przepisami ogólnymi wymienionymi w dyrektywie 92/12/EWG w sprawie zwolnionych zastosowań produktów podlegających opodatkowaniu, i bez uszczerbku dla innych przepisów wspólnotowych, Państwa Członkowskie zwalniają następujące produkty od podatku na warunkach, które ustanawiają do celów zapewnienia prawidłowego i prostego stosowania takich zwolnień oraz zapobieżenia jakimkolwiek oszustwom podatkowym, unikaniu lub nadużyciom:

• produkty energetyczne dostarczane w celu zastosowania jako paliwo do celów żeglugi na wodach terytorialnych Wspólnoty (włącznie z połowami), z wyłączeniem prywatnej żeglugi niehandlowej, i energia elektryczna produkowana na pokładzie statku.
  
  
  

Dla celów niniejszej dyrektywy „prywatna żegluga niehandlowa” oznacza każde użycie statku przez jego właściciela lub inną osobę fizyczną lub prawną, korzystającą z niej na zasadzie najmu lub w jakikolwiek inny sposób, we wszelkich innych celach niż handlowe, w szczególności innych niż w celu przewozu pasażerów lub towarów lub świadczenia usług za wynagrodzeniem lub usług na rzecz władz publicznych.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka zamierza dokonać zakupu oleju napędowego w zwolnieniu akcyzowym z przeznaczeniem do agregatów prądotwórczych znajdujących się na pływających barkach bez napędu w portach. Przedmiotowe agregaty prądotwórcze są zamontowane na stałe na jednostkach pływających i nie stanowią samodzielnych urządzeń zdolnych do funkcjonowania poza jednostką pływającą, bez ich istotnej zmiany lub modyfikacji. Przedmiotowe barki są statkami (jednostkami pływającymi), chociaż zacumowanymi w praktyce ciągle przy nabrzeżach - pełnią zasadniczo rolę pływających magazynów paliw w porcie. Agregaty wytwarzają energię elektryczną na barkach służącą głównie do ich oświetlenia i zasilania różnych urządzeń stanowiących obligatoryjne wyposażenie barek na podstawie przepisów dotyczących bezpiecznej żeglugi oraz kotła grzewczego, także zainstalowanego na niektórych barkach. Barki są wykorzystywane do przechowywania paliw i olejów oraz wykonywania operacji przeładunkowych związanych z usługami bunkrowymi świadczonymi przez Spółkę. Z kolei kocioł służy do podgrzewania paliwa o podwyższonej lepkości do takiej temperatury, aby zapewnić możliwość wykonywania operacji przeładunkowych paliw i olejów. Barki są wykorzystywane do celów komercyjnych związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki. Obecnie Spółka kupuje olej do barkowych agregatów z pełnymi narzutami podatkowymi (opłata paliwowa, akcyza i VAT).

Wątpliwości Spółki dotyczą możliwości zakupu zwolnionego oleju napędowego z przeznaczeniem do agregatów prądotwórczych znajdujących się na ww. barkach.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku akcyzowym nie precyzuje, co należy rozumieć pod pojęciem „użycia do celów żeglugi”, o którym mowa w ww. art. 32 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z Małym słownikiem języka polskiego PWN, Warszawa 1989, pojęcie „żegluga” oznacza „przewożenie ludzi i towarów wyznaczonymi szlakami wodnymi, ogół spraw i zagadnień dotyczących komunikacji wodnej”.

W celu analizy tego pojęcia należy również odwołać się do orzecznictwa w tym zakresie. Zacytować tutaj należy przede wszystkim wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości sygn. akt C-391/05 z dnia 1 marca 2007 r., zgodnie z którym „(...) manewry przeprowadzane przez pogłębiarkę portową w trakcie czynności zasysania i zrzutu materiału, co oznacza przemieszczanie się, nierozerwalnie związane z wykonywaniem czynności pogłębiania, mieszczą się w zakresie zastosowania pojęcia żegluga w rozumieniu art. 8 ust. 1 lit. c) akapit pierwszy dyrektywy 92/81 (...)”.

Zgodnie ze stanowiskiem Rzecznika Generalnego poprzedzającym powyższy wyrok żegluga pogłębiarki portowej w ramach świadczenia usługi obejmuje nie tylko przemieszczanie się bez ładunku i usługi, lecz również manewry wykonywane przez pogłębiarkę podczas zasysania i pobierania materiałów z dna, to znaczy przypadki przemieszczania się przez pogłębiarkę w trakcie wykonywania przez nią działań związanych z pogłębianiem.

Zdaniem Rzecznika Generalnego do celów stosowania wyżej wymienionego przepisu Dyrektywy, czynności wykonywane przez pogłębiarkę podczas działań polegających na pogłębianiu, niezależnie od tego czy chodzi o przemieszczanie się czy o wykonywane prace, stanowią niepodzielną całość.

W konkluzji Rzecznik uważa, że pojęcie „żegluga na wodach terytorialnych Wspólnoty” obejmuje manewry wykonywane przez pogłębiarkę portową w trakcie działań polegających na zasysaniu materiałów z dna, to znaczy przemieszczanie się pogłębiarki portowej w trakcie wykonywania przez nią działań związanych z pogłębianiem.

Trybunał podzielił to zapatrywanie i analogicznie rozstrzygnął kwestię, czy czynności związane z pracą pogłębiarki portowej mogą być uważane za należące do pojęcia „żegluga” w rozumieniu art. 8 ust. 1 lit. c) akapit pierwszy dyrektywy 92/81.

Odnośnie pojęcia „żegluga” w rozumieniu art. 8 ust. 1 lit. c) akapit pierwszy dyrektywy 92/81 Trybunał przypomniał, że już orzekł w punkcie 23 wyroku w sprawie Deutsche See-bestattungs-Genossenschaft (C-346/97), iż każda działalność żeglugowa w celach komercyjnych mieści się w zakresie zastosowania zharmonizowanego zwolnienia przewidzianego przez ten przepis.

W punkcie 25 tego wyroku Trybunał stwierdził, że przepis ten nie wprowadza żadnego zróżnicowania ze względu na cel danej żeglugi, ponieważ zakłócenia konkurencji, których uniknięciu służą przepisy dyrektywy, mogą pojawić się niezależnie od rodzaju żeglugi w celach komercyjnych.

Z wyżej wymienionego wyroku wynika również, że cel przebycia danej trasy jest pozbawiony znaczenia, ponieważ chodzi o żeglugę, która stanowi odpłatne świadczenie usług.

W związku z powyższym Europejski Trybunał Sprawiedliwości doszedł do wniosku, że manewry przeprowadzane przez pogłębiarkę w trakcie wykonywania czynności zasysania i zrzutu materiału, to znaczy przemieszczanie się nierozerwalnie związane z wykonywaniem czynności pogłębiania, mieszczą się w zakresie zastosowania pojęcia „żegluga” w rozumieniu art. 8 ust. 1 lit. c) akapit pierwszy dyrektywy 92/81, zmienionej dyrektywą 94/74.

Analogicznie (w kwestii stosowania podobnego do ww. zwolnienia, wynikającego z § 8 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego /t.j. Dz. U. z 2006 r. Nr 72, poz. 500 ze zm./) wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku sygn. akt I FSK 1420/08 z dnia 16 grudnia 2008 r. i wyroku z dnia 17 czerwca 2010 r. sygn. akt I GSK 969/09. Zgodnie z nimi, „(...) zużycie oleju napędowego na działalność polegającą na wydobyciu kruszywa z dna rzecznego (pogłębianie szlaku wodnego) mieści się w użytym w tym przepisie pojęciu zużycia „na cele żeglugi” (...)”.

Należy podkreślić, że zarówno orzecznictwo TSUE, jak również polskich sądów administracyjnych jako cele żeglugi wyraźnie wskazuje na manewry przeprowadzane przez pogłębiarkę w trakcie wykonywania przez nią działań związanych z pogłębianiem, ale niezaprzeczalnie związane z przemieszczaniem tej pogłębiarki.

W opisanej sytuacji trudno mówić o jakimkolwiek przemieszczaniu, jeśli są to barki bez napędu, zacumowane w praktyce ciągle przy nabrzeżach, gdzie pełnią zasadniczo rolę pływających magazynów paliw w porcie.

Zakupiony przez Spółkę olej napędowy z przeznaczeniem do agregatów prądotwórczych znajdujących się na tych barkach nie będzie zatem przeznaczony do celów żeglugi (przemieszczania się barek) i Spółka nie będzie mogła skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 32 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Powyższego rozstrzygnięcia nie zmienia cytowana przez Spółkę interpretacja nr IPPP3/443-748/10-2/SM z dnia 13 października 2010 r., z której Spółka wywodzi, że pojęcie „żegluga” niejako należy wiązać wyłącznie z użyciem jednostek pływających z gospodarczą działalnością przedsiębiorcy. W ww. interpretacji Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w pierwszej kolejności przeanalizował, czy ma do czynienia z użyciem jednostek pływających niezbędnych do utrzymania prawidłowej pracy drenów ujęć wody infiltracyjnej do celów żeglugi (powołując wyrok TSUE sygn. akt C-391/05 z dnia 1 marca 2007 r. oraz wyrok NSA sygn. akt I FSK 1420/08 z dnia 16 grudnia 2008 r.). W drugiej kolejności rozstrzygnął problem użycia wymienionych wyrobów do „celów gospodarczych” i doszedł do wniosku, że „w sytuacji opisanej we wniosku takie zastosowanie będzie występować, bowiem Spółka używa wymienione jednostki pływające m.in. do wydobywania piasku rzecznego, sprzedawanego firmom zewnętrznym. Pośrednio dotyczy to także przypadku używania ich do celów własnych Spółki, związanych z utrzymania prawidłowej pracy drenów ujęć wody infiltracyjnej, bowiem zasadniczym celem tych działań jest prawidłowe świadczenie dla odbiorców odpłatnych usług zaopatrzenia w wodę.” Zatem kwestia związku użycia jednostek pływających z gospodarczą działalnością przedsiębiorcy w żaden sposób nie wpływa na kwalifikację wykonywanych czynności za „użyciem do celów żeglugi” (o którym mowa w w art. 32 ust. 1 pkt 2 ustawy), lecz odnosi się wyłącznie do kwestii, o której mowa w art. 32 ust. 2 ustawy (charakter rekreacyjny).

Trudno uznać, że stanowisko Wnioskodawcy potwierdza wyrok TSUE w sprawie C-505/10, gdzie podobnie jak w wyżej cytowanym wyroku w sprawie C-391/05 Trybunał doszedł do wniosku, że mamy do czynienia ze zużyciem paliwa żeglugowego w przypadku jego związku z przemieszczeniem się statku. Zatem ww. wyrok potwierdza stanowisko tut. Organu, a jest zaprzeczeniem stanowiska Spółki, bowiem w opisanej sytuacji nie dochodzi do żadnego przemieszczania zacumowanych barek, przy którym można by mówić o zużyciu paliwa do celów żeglugowych.

Stanowisko Spółki należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa ( art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.