Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-1015/14-4/KOM
z 13 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 2 października 2014 r. (data wpływu z 13 października 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 grudnia 2014 r. (data wpływu 22 grudnia 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przekazania wspólnikowi spółki jawnej przedsiębiorstwa tej spółki w związku z jej rozwiązaniem – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 października 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przekazania wspólnikowi spółki jawnej przedsiębiorstwa tej spółki w związku z jej rozwiązaniem. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 17 grudnia 2014 r. (data wpływu 22 grudnia 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 11 grudnia 2014 r. znak IPPP2/443-1015/14-2/KOM (skutecznie doręczone dnia 15 grudnia 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Małżonkowie C. są jedynymi wspólnikami P. spółki jawnej. M. C. wystąpiła ze spółki. Pozostały wspólnik na mocy art. 65 kodeksu spółek handlowych zwrócił się do sądu o przyznanie prawa do przejęcia majątku spółki z obowiązkiem rozliczenia się z występującym wspólnikiem.

Wyrokiem z 17 września 2014 r. Sąd Okręgowy Wydział Gospodarczy orzekł o rozwiązaniu spółki i przyznaniu byłemu wspólnikowi prawa do przejęcia majątku.

Wyrok nie jest prawomocny.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

1. Spółka nie została wykreślona z rejestru przedsiębiorców KRS.
2. Wspólnik G. C., po uprawomocnieniu się wyroku z 17 września 2014 r. będzie kontynuował działalność gospodarczą z wykorzystaniem całego majątku Spółki, jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą.
3. Wyrok z dnia 17 września 2014 r. został zaskarżony i jest nieprawomocny. Na mocy tego wyroku majątek Spółki, jeszcze przed jej wykreśleniem z KRS przejmie Wspólnik G. C.
   
   

Postępowanie w sprawie wykreślenia Spółki z KRS jest postępowaniem odrębnym, które zostanie wszczęte dopiero po uprawomocnieniu się wyroku o rozwiązaniu Spółki i przejęciu majątku przez Wspólnika. Wyrok w sprawie rozwiązania Spółki zapadł w dniu 17 września 2014 r., ale został zaskarżony. Jeżeli orzeczenie Sądu zostanie utrzymane Wspólnik przejmie majątek Spółki i będzie kontynuował działalność jako osoba fizyczna. Postanowienie Sądu o wykreśleniu Spółki z KRS nie zostało jeszcze wydane.

W związku z przedstawionym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy skutkiem wyroku wydanego na podstawie art. 66 Kodeksu Spółek Handlowych będzie miało miejsce zbycie przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 ustawy o VAT, czy też należy przyjąć, że dochodzi do rozwiązania spółki w rozumieniu art. 14 ustawy o VAT?
2. W przypadku uznania, że dochodzi do rozwiązania spółki, o którym mowa w art. 14 ustawy VAT, jaką datę należy przyjąć jako dzień rozwiązania spółki w rozumieniu art. 14 powołanej ustawy oraz czy na wspólnikach ciąży obowiązek sporządzenia spisu z natury w rozumieniu tej ustawy?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy doprecyzowane w nadesłanym uzupełnieniu:

Zgodnie z art. 66 Kodeksu Spółek Handlowych, jeżeli w spółce składającej się z dwóch wspólników po stronie jednego z nich zaistnieje powód rozwiązania spółki, sąd może przyznać drugiemu wspólnikowi prawo do przejęcia majątku spółki z obowiązkiem rozliczenia się z występującym wspólnikiem zgodnie z art. 65.

W niniejszej sprawie zgodnie z nieprawomocnym wyrokiem sądu okręgowego prawo do przejęcia majątku spółki zostało przyznane pozostałemu wspólnikowi, z obowiązkiem rozliczenia się z byłym wspólnikiem.

Z dniem uprawomocnienia się wyroku cały majątek spółki jawnej w likwidacji przejdzie na pozostałego wspólnika.

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towaru i usług, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia przedsiębiorstwa. Tak więc należy posłużyć się definicją zawartą w art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Zgodnie z tym przepisem, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności: oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa), własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości, prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych, wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne, koncesje, licencje i zezwolenia, patenty i inne prawa własności przemysłowej, majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne, tajemnice przedsiębiorstwa, księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W niniejszej sprawie nie może budzić wątpliwości, że majątek spółki, który z mocy wyroku sądowego zostanie przeniesiony na Wspólnika spółki jawnej Pana G. C., tworzył będzie przedsiębiorstwo w rozumieniu powyższego przepisu.

Na majątek ten składają się m.in.: wszelkie narzędzia i urządzenia konieczne do prowadzenia działalności, prawa wynikające z umów (w tym najmu i dzierżawy), nazwa (firma) oraz prawa własności przemysłowej (np. znaki towarowe), księgi handlowe, prawa wynikające z umów pracy, umowy z podwykonawcami, ponadto składniki te były objęte węzłem organizacyjnym, tworząc zorganizowany zespół składników majątkowych przeznaczonych do działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że na dzień przejęcia, przedsiębiorstwo spółki będzie zdolne do realizowania działalności gospodarczej w równym stopniu, co we wcześniejszej fazie, to jest w toku zwykłej działalności spółki. Ponadto przyjęto, że pojęcie zbycia użyte w art. 6 ustawy o podatku od towarów i usług obejmuje wszelkie transakcje, których skutkiem jest przeniesienie prawa własności przedsiębiorstwa.

W niniejszej sprawie nie może być więc wątpliwości, że na skutek uprawomocnienia się wyroku z dnia 17 września 2014 r. dojdzie do zbycia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a więc do transakcji tej nie stosuje się przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym spółka nie będzie miała obowiązku dokonywania korekt podatku naliczonego.

Rozwiązanie spółki jawnej, o którym mowa w art. 14 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, nastąpi z chwilą uprawomocnienia się postanowienia o wykreśleniu spółki z rejestru (art. 84 § 2 Kodeksu Spółek Handlowych). Z tym dniem aktualizują się obowiązki wymienione w art. 14 ustawy o podatku od towarów i usługi, należy jednak zauważyć, że od dnia uprawomocnienie się wyroku o przyznaniu prawa do przejęcia majątku spółki, w spółce nie będzie znajdował się już żaden składnik majątkowy, nie mówiąc o towarach, w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Oznacza to, że na wspólnikach nie ciąży obowiązek sporządzenia spisu z natury, gdyż zgodnie z art. 14 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług obowiązek ten dotyczy towarów, w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a takie nie będą własnością spółki w dniu jej rozwiązania.

Ponadto, z tego samego względu nie ma podstaw do wymierzenia podatku od towarów i usług, gdyż brak jest przedmiotu podatku oraz podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 29 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do ust. 2 ww. artykułu, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
   
2. wszelkie inne darowizny,

• jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.
  
  

Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, na równi z odpłatną dostawą towarów traktuje się również nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Przez towary – w świetle art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest dwuosobową Spółką Jawną, która zamierza zakończyć działalność, gdyż wystąpił ze spółki jeden z jej wspólników. Pozostały wspólnik na podstawie art. 66 Kodeksu spółek handlowych zwrócił się do Sądu o przyznanie mu prawa do przejęcia majątku spółki z obowiązkiem rozliczenia się z występującym wspólnikiem. Wyrokiem z dnia 17 września 2014 r., który się jeszcze nie uprawomocnił, gdyż został zaskarżony, Sąd orzekł o rozwiązaniu spółki jawnej i przyznaniu byłemu wspólnikowi prawa do przejęcia całego jej majątku.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy tego, czy skutkiem wyroku wydanego na podstawie art. 66 Kodeksu spółek handlowych będzie miało miejsce zbycie przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 ustawy o VAT, czy też należy przyjąć, że dochodzi do rozwiązania spółki w rozumieniu art. 14 ustawy o VAT.

Stosownie do art. 66 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1030, z późn. zm.), dalej K.s.h., jeżeli w spółce składającej się z dwóch wspólników po stronie jednego z nich zaistnieje powód rozwiązania spółki, sąd może przyznać drugiemu wspólnikowi prawo do przejęcia majątku spółki z obowiązkiem rozliczenia się z występującym wspólnikiem zgodnie z art. 65.

Natomiast art. 67 § 1 ww. ustawy stanowi, że w przypadkach określonych w art. 58 należy przeprowadzić likwidację spółki, chyba że wspólnicy uzgodnili inny sposób zakończenia działalności spółki.

Stosownie zaś do art. 84 § 2 K.s.h. rozwiązanie spółki następuje z chwilą wykreślenia jej z rejestru.

Z treści cyt. wyżej art. 66 K.s.h. wynika, że w razie stwierdzenia, że przyczyna rozwiązania spółki jawnej tworzonej przez dwóch wspólników jest spowodowana przez jednego z nich, sąd może przyznać drugiemu majątek tej spółki, z obowiązkiem rozliczenia się z występującym wspólnikiem. Jednocześnie sąd nie może przyznać prawa do przejęcia majątku spółki jawnej wspólnikowi, w osobie którego zachodzi powód do rozwiązania spółki.

Spółka jawna może istnieć tylko wówczas, gdy jest co najmniej dwóch wspólników. W tym kontekście ww. przepis art. 66 K.s.h. należy rozpatrywać w związku z art. 67 § 1 in fine. Zarówno w pierwszym, jak i w drugim przypadku w związku z zaistnieniem przyczyn rozwiązania spółki jawnej, nie ma obowiązku przeprowadzania postępowania likwidacyjnego. Tylko tyle, że w pierwszym przypadku podstawą do tego jest przepis ustawy upoważniający sąd do wydania stosownych rozstrzygnięć, natomiast w drugim przypadku to wspólnicy uzgadniają inny sposób zakończenia działalności spółki. Nie ma wszakże przeszkód, aby przy istniejącym konsensusie w spółce dwuosobowej ustalić przejście przedsiębiorstwa spółki na drugiego wspólnika, bez uciekania się do wstępowania na drogę sądową, jeżeli zaszłaby jedna z przyczyn rozwiązania spółki określonych w art. 58 § 1 pkt 2 k.s.h. w myśl którego rozwiązanie spółki powoduje jednomyślna uchwała wszystkich wspólników. Konsekwencją takiego rozstrzygnięcia powinno być wykreślenie spółki z KRS.

W związku z powyższymi przepisami, przedstawiony we wniosku sposób rozwiązania spółki jawnej znajduje uzasadnienie w cyt. wyżej przepisach Kodeksu spółek handlowych. Zauważyć należy, że po doprowadzeniu do końca określonego we wniosku sposobu rozwiązania spółki, wspólnicy powinni złożyć wniosek o wykreślenie spółki z Krajowego Rejestru Sądowego.

Z opisu sprawy wynika także, że pozostały wspólnik po ewentualnym uprawomocnieniu się wyroku przejmie cały majątek Spółki i będzie kontynuował działalność w formie indywidualnej działalności gospodarczej. Na ten majątek będą się składały: wszelkie narzędzia i urządzenia konieczne do prowadzenia działalności, prawa wynikające z umów (w tym najmu i dzierżawy), nazwa (firma) oraz prawa własności przemysłowej (np. znaki towarowe), księgi handlowe, prawa wynikające z umów pracy, umowy z podwykonawcami, które tworzą zorganizowany zespół składników majątkowych przeznaczonych do działalności gospodarczej.

Przepisy ww. ustawy nie definiują terminu „przedsiębiorstwo”. Z tej przyczyny dla celów określenia zakresu pojęcia „przedsiębiorstwo” wykorzystuje się regulację zawartą w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121), który to przepis stanowi, że przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
   
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
   
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
   
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
   
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
   
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
   
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
   
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Należy zauważyć, że użyte w ww. artykule określenie „w szczególności” wskazuje jedynie na przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z jednej strony w jego skład mogą wchodzić inne elementy, niewymienione w tym artykule, a z drugiej brak któregoś z tych elementów nie musi pozbawiać zespołu rzeczy i praw przymiotu przedsiębiorstwa.

Z kolei, o tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik jest obowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Zatem, składniki materialne i niematerialne, wchodzące w skład przedsiębiorstwa, powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 55² ww. ustawy, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Jak stanowi art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

A zatem, w przypadku, gdy przedmiotem transakcji jest zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, czynność ta nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Pojęcie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawa towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Wyłączenie stosowania ustawy o podatku od towarów i usług przewidziane w przepisie art. 6 pkt 1 ustawy obejmuje jednakże tylko te czynności zrównane z pojęciem dostawy towarów, których przedmiotem jest przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa.

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych oraz odnosząc się do opisu zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że majątek, który przejmie pozostały wspólnik spółki jawnej będzie stanowił przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ ustawy Kodeks cywilny, gdyż jak wskazał Wnioskodawca, przejęty zorganizowany zespół składników majątkowych spółki będzie zdolny do realizowania działalności gospodarczej w takim samym stopniu, co we wcześniejszej fazie rozwiązywana spółka jawna.

Przedstawiony we wniosku sposób rozwiązania dwuosobowej spółki jawnej poprzez przejęcie przedsiębiorstwa spółki przez jednego ze wspólników z obowiązkiem spłaty drugiego wspólnika oznaczałby na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług czynności wykonane przez spółkę na rzecz wspólnika, o którym mowa w art. 7 i art. 8 ustawy. Mając jednakże na uwadze przepis art. 6 pkt 1 ustawy, w myśl którego przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa należy stwierdzić, że przejęcie majątku spółki w postaci przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego przez jednego ze wspólników należy uznać za czynność niepodlegającą przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku:

1. rozwiązania spółki cywilnej lub handlowej niemającej osobowości prawnej;
2. zaprzestania przez podatnika, o którym mowa w art. 15, będącego osobą fizyczną wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, obowiązanego, na podstawie art. 96 ust. 6, do zgłoszenia zaprzestania działalności naczelnikowi urzędu skarbowego.
   
   

Przepisy ust. 1 i 3 stosuje się do towarów, w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (art. 14 ust. 4 ustawy).

W świetle art. 14 ust. 5 ustawy w przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 3, podatnicy są obowiązani sporządzić spis z natury towarów na dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, zwany dalej „spisem z natury”. Podatnicy są obowiązani załączyć informację o dokonanym spisie z natury, o ustalonej na jego podstawie wartości i o kwocie podatku należnego, do deklaracji podatkowej składanej za okres obejmujący dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

Wnioskodawca będący Spółką jawną przed rozwiązaniem Spółki, a po uprawomocnieniu się wyroku z dnia 17 września 2014 r., całe przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, zamierza wnieść do jednoosobowej działalności gospodarczej wspólnika. Wnioskodawca wykreśli spółkę jawną z rejestru przedsiębiorców KRS, a ponadto w momencie wykreślenia spółki jawnej z rejestru, nie będzie ona posiadała żadnego majątku, gdyż całe przedsiębiorstwo spółki przed jej rozwiązaniem zostanie przekazane jednemu wspólnikowi.

Zatem należy stwierdzić, że skutkiem przekazania całego przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, na dzień rozwiązania Spółki jawnej nie wystąpią towary w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. To oznacza, że po stronie Wnioskodawcy nie wystąpi obowiązek sporządzenia spisu z natury, o którym mowa w przepisach art. 14 ustawy, a Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku dokonywania korekt podatku naliczonego.

Stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z poźn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.