2014.11.12 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP3/443-111/14-2/TW
z 12 listopada 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, SPÓŁKA Z O.O. przedstawione we wniosku z dnia 11 sierpnia 2014 r. (data wpływu 12 sierpnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie wygaśnięcia zobowiązania podatkowego w dostawie wewnątrzwspólnotowej olejów smarowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 sierpnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie wygaśnięcia zobowiązania podatkowego w dostawie wewnątrzwspólnotowej olejów smarowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: Spółka) prowadzi skład podatkowy w określonej miejscowości, w którym produkuje produkt pod nazwą „olej smarowy (…)” sklasyfikowany do CN 2710 19 91 (Mieszanki do obróbki metali, oleje do smarowania form, oleje antykorozyjne), dalej zwany „olejami”.

Oleje nadają się do wykorzystania na cele napędowe lub opałowe lub jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych lub do paliw opałowych. Tym niemniej, nie są one przez Spółkę, ani używane do takich celów, ani przeznaczone do sprzedaży do takich celów, ani oferowane na sprzedaż do takich celów.

Spółka oferuje oleje na sprzedaż i sprzedaje oleje zgodnie z ich przeznaczeniem, tj. do smarowania form. W tym zakresie przeznaczenie oleju jest określane w dokumentacji produkcyjnej (karty technologiczne) oraz w dokumentacji handlowej (odpowiednie zapisy w kontraktach z kupującymi, odpowiednie adnotacje na fakturach i zamówieniach na oleje). Spółka dokonując sprzedaży olejów wyraźnie zastrzega, że sprzedaje je z przeznaczeniem do celów innych niż do napędu silników spalinowych, do celów opałowych lub jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych lub paliw opałowych lub jako komponenty do produkcji paliw silnikowych lub paliw opałowych. W dalszej części wniosku dla uproszczenia wskazuje się jedynie, że oleje są przeznaczone do celów nieopałowych i nienapędowych, choć oznacza to także przeznaczenie inne niż dodatki /domieszki/ komponenty do paliw silnikowych lub paliw opalowych.

Spółka dostarcza oleje tylko do odbiorców w innych krajach Unii Europejskiej. W związku ze swoją klasyfikacją CN 2710 19 91 oleje nie zostały wymienione w załączniku nr 2 do ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (dalej „ustawa o akcyzie” lub „ustawa o podatku akcyzowym”), stąd procedura zawieszenia poboru akcyzy, która ma do nich zastosowanie w dostawach wewnątrzwspólnotowych, odbywa się na uproszczonych zasadach, o których mowa w art. 40 ust. 6 i 41 ust. 4 ustawy o podatku akcyzowym.

W szczególności, w przypadku dostaw wewnątrzwspólnotowych do Unii Europejskiej, oleje są przemieszczane nie z wykorzystaniem administracyjnych dokumentów towarzyszących (e-AD), lecz z wykorzystaniem dokumentów handlowych. Spółka stosuje w tym zakresie format handlowego dokumentu towarzyszącego i jako potwierdzenie odbioru wyrobów w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej kontrahenci przesyłają Spółce dokument handlowy z potwierdzeniem odbioru wyrobów. Przy wysyłce wyrobów ze składu podatkowego Spółki obciążane jest zabezpieczenie akcyzowe, które jest zwalniane w chwili, kiedy Spółka otrzymuje potwierdzenie odbioru wyrobów w innym państwie członkowskim UE.

Po dokonaniu dostaw olejów do innych krajów Unii Europejskiej, po tym jak wyroby zostają wywiezione z Polski i dostarczone kontrahentom, a Spółka uzyska potwierdzenie ich odbioru w innych krajach UE, Spółka w praktyce traci kontrolę nad sposobem ich wykorzystania. Stąd Spółka nie może wykluczyć przypadków, że mimo, że sprzedała i dostarczyła oleje z przeznaczeniem do celów nienapędowych i nieopałowych, ich przeznaczenie, już po tym jak odbiorą je kontrahenci Spółki, a oleje znajdą się na terenie innych krajów Unii Europejskiej, może zostać zmienione.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy jeżeli Spółka – tak jak to wskazano w opisie sprawy – dostarcza oleje do innych krajów Unii Europejskiej, oferując je na sprzedaż i sprzedając do celów innych niż napędowe lub opałowe (co jest udokumentowane) i stosuje w tym zakresie procedurę zawieszenia poboru akcyzy, zgodnie z art. 40 ust. 6 i 41 ust. 4 ustawy o akcyzie, jest wolna od obowiązku zapłaty akcyzy, nawet jeżeli potencjalnie, oleje już po tym jak zostaną odebrane na terenie innych krajów Unii Europejskiej mogą zostać poza Polską przeznaczone do celów napędowych lub opałowych, bo się do tego „nadają”?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym Spółka dostarczając oleje do innych krajów Unii Europejskiej, oferując je na sprzedaż i sprzedając do celów innych niż napędowe lub opałowe (co jest udokumentowane) i stosując w tym zakresie procedurę zawieszenia poboru akcyzy, zgodnie z art. 40 ust. 6 i 41 ust. 4 ustawy o akcyzie, jest wolna od obowiązku zapłaty akcyzy, nawet jeżeli potencjalnie, oleje już po tym jak zostaną odebrane na terenie innych krajów Unii Europejskiej, zostaną poza Polską przeznaczone do celów napędowych lub opałowych bo się do tego „nadają”. Zgodnie z art. 86 ust. 2 ustawy o akcyzie paliwami silnikowymi są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do napędu silników spalinowych.

Zgodnie natomiast z art. 86 ust. 3 ustawy o akcyzie paliwami opałowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do celów opałowych.

Oleje będące przedmiotem niniejszego wniosku nie są ani paliwami silnikowymi, ani paliwami opałowymi w rozumieniu ustawy o akcyzie. Nie są one bowiem przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do napędu silników spalinowych lub do celów opałowych, co jest jednoznacznie dokumentowane przez Spółkę przy ich sprzedaży. W konsekwencji oleje będące przedmiotem niniejszego wniosku nie są też wyrobami, o których mowa w art. 89 ust. 1 pkt 14 i pkt 15 ustawy o akcyzie.

To, że oleje „nadają” się do wykorzystania do napędu silników spalinowych lub do celów opałowych, nie może przesądzać o traktowaniu ich jako paliw silnikowych lub paliw opałowych w rozumieniu art. 86 i art. 89 ust. 1 pkt 14 i pkt 15 ustawy o akcyzie. „Przeznaczenie” i „przeznaczenie do użycia” do napędu silników spalinowych lub do celów opałowych, o którym mowa powyżej, jest rzeczywistym przeznaczeniem z jakim wyrób jest przez Spółkę produkowany lub dostarczany do odbiorcy.

Zgodnie z definicją ze Słownika Języka Polskiego (Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN S.A., wydawnictwo internetowe http://sjp.pwn.pl) „przeznaczyć” oznacza „określić z góry cel, któremu coś ma służyć, przekazać coś dla kogoś, na czyjś użytek, na czyjąś korzyść”. Przeznaczenie wyrobu jest więc określane przez Spółkę, która decyduje do jakich celów ma być używany dany wyrób i z takim przeznaczeniem sprzedaje wyrób odbiorcy. Aby więc uznać, że określony wyrób jest „przeznaczony do napędu silników spalinowych”, „przeznaczony do celów opałowych”, „przeznaczony do użycia do napędu silników spalinowych” albo „przeznaczony do użycia do celów opałowych” Spółka musiałaby wyprodukować lub dostarczyć wyrób do odbiorcy określając, że wyrób ma służyć do napędu silników spalinowych lub do celów opatowych. Przeznaczenie, o którym mowa w art. 89 ust. 1 ustawy powinno być weryfikowane z perspektywy Spółki na podstawie zapisów w dokumentacji Spółki (normach i warunkach technicznych), a także zapisów w kontraktach, na fakturach i innych formalnych uzgodnieniach z odbiorcami wyrobów.

Żadnych problemów nie powinna budzić z kolei ocena czy określony wyrób „jest oferowany na sprzedaż do napędu silników spalinowych” lub czy „jest oferowany na sprzedaż do celów opałowych”. Zgodnie z definicją ze Słownika Języka Polskiego „oferować” oznacza „proponować kupno, usługi, pomoc”. Jeżeli Spółka nie proponuje kontrahentom zakupu wyrobów, których dotyczy niniejszy wniosek do napędu silników spalinowych lub do celów opałowych (co jest faktem łatwym do zweryfikowania na podstawie dokumentacji handlowej) to wyroby te nie mogą zostać objęte zakresem zastosowania art. 86 ust. 2 i 3 oraz 89 ust. 1 pkt 14 i 15 Ustawy.

Z kolei słowo „używać” oznacza „zastosować coś jako środek, narzędzie”, „zrobić z czegoś użytek”. Ocena, do jakich celów jest używany wyrób może nastąpić dopiero w chwili jego użycia. W momencie, w którym Spółka określa stawkę danego wyrobu (w momencie jego wyprodukowania lub jego wyprowadzenia ze składu podatkowego) wyrób nie jest jeszcze używany.

Zdaniem Spółki nie można pojęć „przeznaczone do napędu silników spalinowych”, „przeznaczone do celów opałowych”, „przeznaczone do użycia do napędu silników spalinowych”, „przeznaczone do użycia do celów opałowych”, „oferowane na sprzedaż do napędu silników spalinowych”, „oferowane na sprzedaż do celów opałowych”, „używane do napędu silników spalinowych” oraz „używane do celów opałowych” utożsamiać z przeznaczeniem hipotetycznym, czyli z „nadawaniem” się na cele napędowe lub opałowe, innymi słowy z możliwością użycia na te cele wynikającą z właściwości fizykochemicznych wyrobów.

Przedstawione wyżej rozumienie, kiedy mamy do czynienia z przeznaczeniem na cele napędowe lub na cele opałowe, a więc kiedy mamy do czynienia z „paliwem silnikowym” lub „paliwem opałowym” w rozumieniu ustawy o akcyzie jest zgodne z praktyką organów podatkowych. Jako przykład można podać w tym zakresie interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Celnej w Warszawie (IPPP3/443-574/09-2/SM), w której stwierdzono:

„Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Spółka będzie produkować i sprzedawać ww. wyroby z przeznaczeniem innym niż do napędu silników spalinowych lub innym niż bezpośrednio do celów opałowych oraz jako dodatki lub domieszki do paliw albo jako komponenty do produkcji paliw silnikowych lub paliw opałowych. W przedmiotowej sytuacji produkty te nie mogą zostać uznane za paliwa silnikowe lub paliwa opałowe w myśl art. 86 ust. 2 i 3 ustawy, co wiąże się z brakiem zastosowania art. 89 ust. 1 pkt 14 pkt 15 w celu przyporządkowania im właściwej stawki podatkowej.”
„Prawidłowe jest stanowisko Spółki, że przeznaczenie produkowanych przez Spółkę wyrobów, od których zależy ich opodatkowanie, jest faktycznym przeznaczeniem, jakie Spółka im nadaje przy ich produkcji i oferowaniu na sprzedaż (tj. do celów innych niż do bezpośredniego napędu silników spalinowych lub innym niż bezpośrednio do celów opałowych oraz jako dodatki lub domieszki do paliw albo jako komponenty do produkcji paliw silnikowych lub paliw opałowych), a nie ich przeznaczenie hipotetyczne, czyli teoretyczna możliwość ich użycia przez nabywcę do innych celów (szeroko rozumianych napędowych czy opałowych), która wynika z ich właściwości fizykochemicznych.”
„Z opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka produkuje i sprzedaje wymienione we wniosku wyroby, w zależności od ich rodzaju, np. do przedsiębiorstw chemicznych, gdzie są wykorzystywane do produkcji wyrobów chemicznych (plastyfikatorów, bezwodników ftalowych, polimerów itd.), farb, lakierów, jako gazy nośne w przemyśle aerozolowym etc. o takim przeznaczeniu tych wyrobów decyduje (i) dokumentacja produkcyjna Spółki np. normy lub warunki techniczne określają, że wyrób jest przeznaczony do innych celów niż do bezpośredniego napędu silników spalinowych lub do spalania w celach opałowych; (ii)dokumentacja handlowa Spółki np. kontrakty z nabywcami, zamówienia, adnotacje na fakturach określają, że wyrób Jest przeznaczony (oferowany) i sprzedawany do innych celów niż do bezpośredniego napędu silników spalinowych lub do spalania w celach opałowych. Uwzględniając powyższe, prawidłowe jest stanowisko Spółki, że przedmiotowa dokumentacja jest wystarczająca do określenia (udowodnienia) przeznaczenia wyrobów do ww. celów.”

Jeżeli oleje będące przedmiotem niniejszego wniosku nie są paliwami silnikowymi, ani paliwami opałowymi to jedyną podstawą ich opodatkowania jest art. 89 ust. 1 pkt 11 ustawy o akcyzie, który bez względu na opałowe lub napędowe przeznaczenie, nakłada akcyzę na „oleje smarowe i pozostałe oleje o kodach CN od 2710 1971 do 2710 1999” Jednocześnie oleje będące przedmiotem niniejszego wniosku nie zostały wymienione w załączniku nr 2 do ustawy o akcyzie. Oznacza to, że mają do nich zastosowanie specjalne zasady stosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy w dostawie wewnątrzwspólnotowej, o których mowa w art. 41 ust. 4 ustawy o akcyzie (dokumenty handlowe zamiast e-AD). W tej sytuacji Spółka dostarczając oleje do innych krajów Unii Europejskiej na dokumentach handlowych nie ma obowiązku dokonywania zapłaty akcyzy, o ile oczywiście Spółka uzyska od kontrahentów potwierdzenia odbioru olejów w państwach członkowskich ich przeznaczenia.

Zdaniem Spółki sposób zużycia olejów już poza Polską, winnych krajach Unii Europejskiej, przez ich odbiorców nie ma znaczenia dla ich traktowania akcyzowego w Polsce, o ile oczywiście – zgodnie z uwagami powyżej – przy ich sprzedaży Spółka jednoznacznie zastrzegła i udokumentowała, że oleje są przeznaczone do celów innych niż napędowe lub opałowe. Spółka nie ma bowiem fizycznej kontroli nad tym jak ich odbiorcy zużyją te wyroby już po tym jak je odbiorą. Wszystko co Spółka może zrobić to w dokumentacji handlowej jasno określić przeznaczenie wyrobów oraz zastrzec na piśmie, że nie mogą być one przeznaczone do celów innych niż napędowe lub opałowe. Spółka to robi.

Jeżeli kontrahent Spółki, wbrew złożonej Spółce deklaracji i wbrew przeznaczeniu jakie Spółka nadała olejom, zużyje je na cele napędowe lub opałowe, czyli zmieni – wbrew woli Spółki – przeznaczenie, jakie nadała olejom Spółka, to on będzie odpowiedzialny za rozliczenie akcyzy w państwie członkowskim, w którym taka zmiana przeznaczenia została dokonana. Przepisy akcyzowe są bowiem zharmonizowane we wszystkich krajach Unii Europejskiej i w każdym państwie członkowskim, do którego Spółka dostarcza wyroby, zmiana przeznaczenia olejów i przeznaczenie olejów na cele napędowe lub opałowe, będzie skutkować obowiązkiem zapłaty akcyzy przez ten podmiot, który oleje na te cele zużył lub przeznaczył.

Stąd nawet jeżeli – hipotetycznie – oleje dostarczone przez Spółkę do innego kraju Unii Europejskiej zostaną tam zużyte lub przeznaczone na cele napędowe lub opałowe, to Spółka nie może na gruncie polskiego podatku akcyzowego ponosić konsekwencji takiego, niezgodnego z jej intencjami działania kontrahentów. Spółka bowiem należycie wywiązała się obowiązków, jakie nakładają na nią polskie przepisy akcyzowe tj. udokumentowała niepaliwowe i nieopałowe przeznaczenie olejów przy ich sprzedaży do UE oraz zastosowała prawidłowo, zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy o akcyzie, procedurę zawieszenia poboru akcyzy.

Uwzględniając powyższe Spółka wnosi o uznanie jej stanowiska za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Ustawa z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. 2014 r. poz. 752), zwana dalej ustawą, reguluje opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy (art. 1 ust. 1).

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy, wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy. W załączniku tym w poz. 27 zostały wymienione wyroby zaliczone do kodu CN 2710, tj. o leje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych, inne niż surowe; preparaty gdzie indziej niewymienione ani niewłączone, zawierające 70% masy lub więcej olejów ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których te oleje stanowią składniki zasadnicze preparatów; oleje odpadowe.

Stosownie do art. 86 ust. 1 pkt 2 ustawy, do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się wyroby objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz od 2704 do 2715.

Na podstawie art. 87 ust. 1 ustawy, produkcją wyrobów energetycznych w rozumieniu ustawy jest wytwarzanie lub przetwarzanie wyrobów energetycznych, w tym również mieszanie lub przeklasyfikowanie komponentów paliwowych, rozlew gazu skroplonego do butli gazowych, a także barwienie i znakowanie wyrobów energetycznych.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

produkcja wyrobów akcyzowych;
wprowadzenie wyrobów akcyzowych do składu podatkowego;
import wyrobów akcyzowych, z wyłączeniem importu wyrobów akcyzowych wysłanych następnie z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy z miejsca importu przez zarejestrowanego wysyłającego niebędącego importerem tych wyrobów;
nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów akcyzowych, z wyłączeniem nabycia wewnątrzwspólnotowego dokonywanego do składu podatkowego;
wyprowadzenie ze składu podatkowego, poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, wyrobów akcyzowych niebędących własnością podmiotu prowadzącego ten skład podatkowy, z wyłączeniem wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, przez podmiot, o którym mowa w art. 13 ust. 3;
wysłanie z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy importowanych wyrobów akcyzowych z miejsca importu przez zarejestrowanego wysyłającego niebędącego importerem tych wyrobów.

Ponadto w myśl art. 8 ust. 6 ustawy, jeżeli w stosunku do wyrobu akcyzowego powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności, o których mowa w ust. 1, to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została, po zakończeniu procedury zawieszenia poboru akcyzy, określona lub zadeklarowana w należnej wysokości, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi skład podatkowy, w którym produkuje produkt pod nazwą „olej smarowy do form L5” sklasyfikowany do CN 2710 19 91 (Mieszanki do obróbki metali, oleje do smarowania form, oleje antykorozyjne), dalej zwany „olejami”.

Przedmiotem wątpliwości Zainteresowanego jest „końcowy” zakres odpowiedzialności podatkowej Spółki w dostawie wewnątrzwspólnotowej olejów smarowych.

Wyjaśnić zatem należy, ze przedmiotem opodatkowania w podatku akcyzowym zgodnie z art. 8 jest m.in. produkcja wyrobów akcyzowych. Natomiast w myśl art. 87 ustawy produkcją wyrobów energetycznych w rozumieniu ustawy jest wytwarzanie lub przetwarzanie wyrobów energetycznych, w tym również mieszanie lub przeklasyfikowanie komponentów paliwowych (…).

Zgodnie z art. 86 ust. 2 ustawy, paliwami silnikowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do napędu silników spalinowych.

Paliwami opałowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do celów opałowych, z wyłączeniem wyrobów, o których mowa w ust. 2 (art. 86 ust. 3 ustawy).

W świetle art. 86 ust. 4 ustawy, biokomponentami są biokomponenty w rozumieniu ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych.

Spółka zaznacza, że produkcje olej smarowy (…) (z dokumentacji produkcyjnej wynika ww. przeznaczenie oleju).

Za Spółką można powtórzyć, że zgodnie z definicją ze Słownika Języka Polskiego (Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN S.A., wydawnictwo internetowe http://sjp.pwn.pl) „przeznaczyć” oznacza „określić z góry cel, któremu coś ma służyć, przekazać coś dla kogoś, na czyjś użytek, na czyjąś korzyść”.

W opinii tut. Organu kwestia ta jest jednoznaczna przy wyrobach, które mogą być zastosowane wyłącznie w jednym celu. Gdy zatem oleje smarowe mogą być przeznaczone wyłącznie do smarowania form nie ma żadnych wątpliwości co do ich przeznaczenia – to nie ww. paliwa.

Przy czym przeznaczenie to należy postrzegać w przypadku Spółki w świetle art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy, tj. zakresu przedmiotowego opodatkowania akcyzą.

Natomiast produkcja ww. wyrobu, który może być przeznaczony również jako np. paliwa silnikowe, nie jest już – w kontekście ww. przepisów – jednoznaczna.

Dywagacje na temat tego co produkuje Spółka (olej do smarowania z możliwością jego „alternatywnego” zastosowania czy a contrario) wymykają się jednak z zakresu prawnych ram przedmiotowej interpretacji indywidualnej, która może dotyczyć wyłącznie wątpliwości wynikających z przepisów prawa.

W opinii tut. Organu przeznaczenie produkowanego wyrobu musi być z góry jednoznacznie nadane przez producenta i w tej kwestii nie może być żadnych wątpliwości. Spółka podkreśla natomiast, że produkuje wyroby z przeznaczeniem jako ww. oleje do smarowania form.

Kwestia ta w kontekście zadanego pytania nakazuje przyjęcie za Spółką założenia (element opisu sprawy), że z góry znany jest cel produkowanego oleju smarowego (…). Jest to potwierdzone klasyfikacją dokonaną przez Spółkę do CN 2710 19 91 (Mieszanki do obróbki metali, oleje do smarowania form, oleje antykorozyjne) i prowadzona dokumentacją produkcyjną.

Dodać należy, że w interesie Spółki jest podjęcie takich środków żeby ww. przeznaczenie (z góry określony cel zastosowania wyrobu) był przejrzysty i niemożliwy do zakwestionowania przez ewentualną kontrolę podatkową.

Ww. wprowadzenie wydaje się być z uwagi na pytanie Spółki konieczne (choćby z uwagi na opis sprawy w tym zakresie). Zakres interpretacji wyznacza bowiem pytanie a to z pewnością nie dotyczy rozumienia pojęcia „przeznaczenia”.

Wskazać zatem należy, że w świetle art. 42 ust. 1 pkt 7 ustawy zakończenie procedury zawieszenia poboru akcyzy następuje w przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej albo eksportu wyrobów akcyzowych, o których mowa w art. 40 ust. 6 – z dniem otrzymania przez podmiot wysyłający, który dokonał dostawy wewnątrzwspólnotowej albo eksportu tych wyrobów, dokumentu handlowego lub innego dokumentu potwierdzającego dostawę tych wyrobów na terytorium państwa członkowskiego albo wyprowadzenie ich poza terytorium Unii Europejskiej; zobowiązanie podatkowe nie powstaje i wygasa powstały w wyniku dokonania określonej czynności podlegającej opodatkowaniu obowiązek podatkowy ciążący na podatniku, z chwilą otrzymania przez niego tego dokumentu, w części objętej potwierdzeniem.

Mając na uwadze fakt, że ww. obowiązki prawidłowego zakończenia procedury zawieszenia akcyzy zostają dochowane należy stwierdzić, że z dniem otrzymania potwierdzenia odbioru wyrobów w innym państwie członkowskim UE następuje zakończenie procedury zawieszenia poboru akcyzy. Tym samym zobowiązanie podatkowe nie powstaje i wygasa powstały w wyniku dokonania określonej czynności podlegającej opodatkowaniu obowiązek podatkowy.

Mając przy tym na względzie uregulowania art. 8 ust. 6 ustawy wynikające z zasady jednokrotności zapłaty akcyzy (skutków dopuszczenia wyrobu do tzw. konsumpcji) stwierdzić należy, że oferując na sprzedaż i sprzedając do celów innych niż napędowe lub opałowe (co jest udokumentowane) i stosując w tym zakresie procedurę zawieszenia poboru akcyzy Spółka jest wolna od obowiązku zapłaty akcyzy, nawet jeżeli potencjalnie, oleje już po tym jak zostaną odebrane na terenie innych krajów Unii Europejskiej mogą zostać poza Polską przeznaczone do celów napędowych lub opałowych, bo się do tego „nadają”.

Tut. Organ pragnie również poinformować, że granice szczególnego postępowania podatkowego, którego celem jest uzyskanie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, określa wnioskodawca występując z konkretnym pytaniem prawnym, wyłącznie w odniesieniu do stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego przez niego, co wynika wprost z przepisu art. 14b § 1, 2 i 3 ustawy Ordynacja podatkowa. Z powyższych przepisów wynika, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia stanu faktycznego czy zdarzenia przyszłego, tj. nie przeprowadza dowodów oraz nie analizuje załączonych do wniosku dokumentów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności w kontekście zadanego pytania przyporządkowanego do danego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Dodatkowo należy zaznaczyć, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz własnym stanowisku w sprawie, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Należy również zauważyć, że zgodnie z komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS z 2005 r. Nr 1, poz. 11) zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania wyrobów akcyzowych.

Dodać należy, iż jednostką uprawnioną do wydawania opinii klasyfikacyjnych jest Urząd Statystyczny.

Interpretacja dotyczy:

zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin