Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/415-784/14-4/TR
z 22 października 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 lipca 2014 r. (data wpływu 16 lipca 2014 r.), uzupełnionym pismem (data wpływu 5 sierpnia 2014 r.), z dnia o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Z uwagi na fakt, że ww. wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 i § 4 Ordynacji podatkowej, pismem z dnia 29 lipca 2014 r. nr ILPB2/415-784/14-2/TR Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowanego, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 29 lipca 2014 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 31 lipca 2014 r.), zaś w dniu 5 sierpnia 2014 r. (data nadania 4 sierpnia 2014 r.) Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wspólnota mieszkaniowa (Wnioskodawca) podjęła decyzję zezwalającą dłużnikowi na odpracowanie zaległości związanych z opłatami zaliczek na poczet opłat za mieszkanie. Dłużnik posiada własnościowe prawo do lokalu.

Z dłużnikiem zawarto porozumienie zmieniające sposób zapłaty czynszu. Zgodnie z art. 453 i 659 § 2 Kodeksu cywilnego, czynsz – płatność pieniężna została zastąpiona świadczeniem rzeczowym. Jej przedmiotem będzie świadczenie różnych czynności (prace porządkowe, ogrodowe, drobne naprawy i remonty). Osoba, która odpracowuje przy ww. pracach w części wspólnej nieruchomości posiada własnościowe prawo do lokalu; aktualnie znajduje się w trudnej sytuacji materialnej i nie posiada środków finansowych na pokrycie zobowiązań wobec Wspólnoty.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy ze świadczenia w miejsce odpracowania opłat za mieszkanie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu?

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczenie w miejsce wypełnienia nie stanowi źródła dochodu, ani przychodu, a zatem płatnik nie ma obowiązku poboru z tego tytułu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Właściciel mieszkania jest zobowiązany do zapłaty czynszu, przy czym zapłata ta może być oznaczona w świadczeniach innego rodzaju niż pieniądze. Na podstawie uchwały, osoba mieszkająca w danym mieszkaniu w zamian za opłaty za ten lokal może świadczyć na rzecz wspólnoty różne drobne prace porządkowe.

„Zamiana zapłaty wymagalnych świadczeń pieniężnych z tytułu czynszu na inne świadczenia (drobne prace porządkowe, remontowe, ogrodowe itp.) jest dopuszczalna w świetle obowiązujących regulacji prawnych, a jednocześnie nie stanowi naruszenia dyscypliny finansów publicznych” (Wspólnota.org.pl – Prawnik odpowiada).

Na potwierdzenie swojego stanowiska Zainteresowany przywołał interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu nr ILPB1/415-457/09-3/TW.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą powszechności opodatkowania, wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że wspólnota mieszkaniowa (Wnioskodawca) podjęła decyzję zezwalającą dłużnikowi na odpracowanie zaległości związanych z opłatami zaliczek na poczet opłat za mieszkanie. Z dłużnikiem zawarto porozumienie zmieniające sposób zapłaty czynszu. Zgodnie z art. 453 i 659 § 2 Kodeksu cywilnego, czynsz – płatność pieniężna została zastąpiona świadczeniem rzeczowym. Jej przedmiotem będzie świadczenie różnych czynności (prace porządkowe, ogrodowe, drobne naprawy i remonty).

W myśl postanowień art. 659 § 1 i § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju.

Z powyższego wynika, że wynajmujący jest zobowiązany do zapłaty czynszu najemcy, przy czym zapłata może być oznaczona w świadczeniach innego rodzaju niż pieniądze.

Zgodnie z brzmieniem art. 453 Kodeksu cywilnego, jeżeli dłużnik w celu zwolnienia się z zobowiązania spełnia za zgodą wierzyciela inne świadczenie, zobowiązanie wygasa.

Jest to instytucja prawna zwana datio in solutum (świadczenie zamiast wykonania). Celem jej jest wygaśnięcie istniejącego pomiędzy stronami zobowiązania (w tym przypadku zaległości czynszowych) poprzez spełnienie przez dłużnika świadczenia innego niż określone w treści pierwotnej umowy. Zobowiązanie wówczas wygasa tak, jakby wygasło przez zwykłe wykonanie (np. przez zapłatę uzgodnionej pierwotnie kwoty), przy czym konieczną przesłanką wygaśnięcia zobowiązania – poza umową stron – jest rzeczywiste dokonanie świadczenia przez dłużnika.

Przechodząc do podatkowych aspektów opisanych czynności należy stwierdzić, że wszelkie spłaty długów są dla dłużnika obojętne podatkowo; nie można bowiem z faktu świadczenia pracy w zamian za wygaśnięcie ciążącego na dłużniku zobowiązania wywieść, że dłużnik uzyskuje przychody, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując: na gruncie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego po stronie dłużnika nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w związku z odpracowaniem przez niego zobowiązania z tytułu zaległości czynszowych, a co za tym idzie, na Wnioskodawcy nie będą ciążyły z tego tytułu obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto, w odniesieniu do przywołanego przez Wnioskodawcę rozstrzygnięcia organu podatkowego, tut. Organ informuje, że wydane zostało ono w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania, ani konsekwencji wiążących, w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.