Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/443-1301/14/AP
z 19 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 17 października 2014 r. (data wpływu 22 października 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego w podatku od towarów i usług - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 października 2014 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego w podatku od towarów i usług.

We wniosku przedstawiono następujący zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca od roku 1994 prowadzi biuro rachunkowe. Wnioskodawca wykonywał i nadal wykonuje wyłącznie kompleksową obsługę klientów w zakresie prowadzonych przez nich działalności gospodarczych tj. prowadzenie „książki przychodów i rozchodów”, rejestrów podatku VAT, ewidencji dla potrzeb zryczałtowanego podatku dochodowego, rozliczanie oraz sporządzanie deklaracji VAT, rozliczanie zaliczki na należny podatek dochodowy, prowadzenie karty wynagrodzeń pracowników zatrudnionych przez zleceniodawcę, sporządzanie dokumentów ZUS oraz obliczanie zaliczki na podatek dochodowy od zatrudnionych pracowników, prowadzenie ewidencji środków trwałych i rozrachunków z ZUS. Ww. działalność sklasyfikowana jest pod PKD 69.20.Z tj. rachunkowo-księgowa i doradztwo podatkowe. Wnioskodawca podkreśla, że nie wykonywał do tej pory i nadal nie zamierza wykonywać usług o charakterze doradczym. Wnioskodawca posiada uprawnienia doradcy podatkowego. W dniu 30 marca 1999 r. Wnioskodawca został wpisany na listę doradców podatkowych, następnie obligatoryjnie stał się członkiem Krajowej Izby Doradców Podatkowych. Do obecnej chwili jest czynnym podatnikiem podatku VAT. W związku z wejściem w życie z dniem 10 sierpnia 2014 r. ustawy o ułatwieniu dostępu do wykonywania niektórych zawodów regulowanych, która dot. także doradców podatkowych, Wnioskodawca skierował pismo do Izby ... w ... o wykreślenie z listy członków Krajowej Izby Doradców Podatkowych, ponieważ przy wykonywaniu usługi tylko i wyłącznie w takim zakresie jak wskazany wyżej nie ma obowiązku być doradcą podatkowym i nie chce nim być i nie ma zamiaru doradczych usług wykonywać. Wnioskodawca prowadzi biuro rachunkowe jednoosobowo w ograniczonej liczbie zleceniodawców z uwagi na trudną sytuację rodzinną (niepełnosprawny syn, chora żona i Wnioskodawca po poważnej operacji) przychód nigdy nie przekroczy w roku podatkowym 25.000 zł i nadal nie będzie większy również w roku 2014. Od 1 stycznia 2015 r. Wnioskodawca zamierza powrócić do zwolnienia podmiotowego z VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy i w jaki sposób Wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia podmiotowego z VAT od 1 stycznia 2015 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy w świetle obowiązujących przepisów ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawca ma prawo i może skorzystać ze zwolnienia z VAT, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT: „zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywana przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku. Powyższych zwolnień nie stosuje się m.in. do podmiotów świadczących usługi:

1. prawnicze,
2. w zakresie doradztwa podatkowego.

Pod PKD 69.20.Z znajduje się bowiem działalność rachunkowo-księgowa i doradztwo podatkowe. Wnioskodawca pod takim PKD ma zarejestrowaną działalność, którą wykonuje. W ustawie o VAT nie ma definicji doradztwa podatkowego zatem zdaniem Wnioskodawcy należy posłużyć się definicją słownikową. Ostatecznie działalność gospodarcza Wnioskodawcy nie miała i nadal nie będzie miała charakteru usług doradczych, a wyłącznie usług rachunkowo-księgowych. Wobec tego Wnioskodawca uważa, że ma prawo do skorzystania ze zwolnienia z VAT ze względu na wielkość sprzedaży i charakter świadczonych usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) – w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. – zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Przez sprzedaż – zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy – rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z kolei przepis art. 113 ust. 2 ustawy stanowi, że do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
   
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:




1. transakcji związanych z nieruchomościami,
   
2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
   
3. usług ubezpieczeniowych,
   – jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
   



3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Na podstawie art. 113 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności – przed dniem wykonania tej czynności.

Z art. 113 ust. 5 ustawy wynika natomiast, że jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 11 cyt. ustawy podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Biorąc pod uwagę powyższe regulacje należy zauważyć, że prawo do skorzystania ze zwolnienia od podatku od towarów i usług przysługuje podatnikowi nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił to zwolnienie lub z niego zrezygnował, pod warunkiem, że wartość sprzedaży opodatkowanej (bez podatku) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty określonej w art. 113 ust. 1 ustawy.

Podkreślić w tym miejscu należy, że powrót do zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług możliwy jest wyłącznie od początku danego roku podatkowego, tj. od 1 stycznia, nie jest tym samym możliwy wybór zwolnienia od dowolnego miesiąca (kwartału) w danym roku podatkowym.

Zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1. dokonujących dostaw:

a. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,

b. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:


• energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
  
• wyrobów tytoniowych,
  
• samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,

c. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,

d. terenów budowlanych,

e. nowych środków transportu;

2. świadczących usługi:

1. prawnicze,
2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
3. jubilerskie;

3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Zatem w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a lit. b ustawy o podatku od towarów i usług, wskazano, że wyłączenie ze zwolnienia od podatku dotyczy: usług prawniczych, doradztwa z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.

Zauważyć należy, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin „doradztwo” obejmuje szereg usług doradczych, tj.: podatkowe, prawne, finansowe techniczne, inżynierskie i inne. Zgodnie z Małym Słownikiem Języka Polskiego PWN, Warszawa 1994 „doradzać” znaczy udzielić porady, podać, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Tak więc doradztwo jest udzieleniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych. Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć szeroko. Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

Jak stanowi art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz.U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym od 10 sierpnia 2014 r. czynności doradztwa podatkowego obejmują:

1. udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;
2. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;
3. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;
4. reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 10 sierpnia 2014 r., zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 4, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 10 sierpnia 2014 r., podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1, są:

1. osoby fizyczne wpisane na listę doradców podatkowych;
2. adwokaci i radcowie prawni;
3. biegli rewidenci.

W myśl art. 3 ust. 2 podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4, są:

1. osoby fizyczne wpisane na listę doradców podatkowych;
2. adwokaci i radcowie prawni.

Natomiast zasady wykonywania czynności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych określa ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2013 r. poz. 330 ze zm.). W myśl art. 76a ust. 2 ww. ustawy, przedsiębiorcy wykonujący działalność, o której mowa w ust. 1, są również uprawnieni do wykonywania działalności, obejmującej:

1. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie,
2. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie w zakresie określonym odrębnymi przepisami.

Stosownie do art. 76a ust. 4 ww. ustawy, uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych są, z zastrzeżeniem ust. 6, osoby posiadające certyfikat księgowy, osoby wpisane do rejestru biegłych rewidentów lub na listę doradców podatkowych.

Zgodnie ze znowelizowanymi przepisami, obowiązującymi z dniem 10 sierpnia 2014 r. ustawa z dnia 9 maja 2014 r. o ułatwieniu dostępu do wykonywania niektórych zawodów regulowanych (Dz. U. poz. 768), zawodowe wykonywanie niektórych czynności doradztwa podatkowego (takich jak: prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie oraz sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie) nie jest już uzależnione od posiadania określonych uprawnień czy też statusu podmiotu.

W związku z tym, jeżeli dany podmiot świadczy usługi wskazane w art. 2 ww. ustawy o doradztwie podatkowym, to zastosowanie znajdzie art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT, wyłączający możliwość korzystania ze zwolnienia podatkowego.

Zatem w przypadku świadczenia usług prowadzenia, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielania im pomocy w tym zakresie a także sporządzania w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielania im pomocy w tym zakresie nie ma możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Jak wynika z wniosku, od 1994 r. prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie usług rachunkowo-księgowych jako podatnik VAT czynny. Od 2015 r. zamierza Pan skorzystać ze zwolnienia podmiotowego z uwagi na fakt, że w 2014 r. obrót ze sprzedaży nie przekroczy kwoty 150.000 zł. Prowadzona przez Pana działalność gospodarcza jest klasyfikowana w PKD 69.20.Z jako działalność rachunkowo-księgowa; doradztwo podatkowe. Jak Pan podkreślił, mimo tak zadeklarowanej działalności nie wykonuje i nie będzie wykonywał żadnych czynności doradczych, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy, a jedynie usługi rachunkowo-księgowe. Skierował Pan również pismo do Izby w ... o wykreślenie z listy członków Krajowej Izby Doradców Podatkowych.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz powołane uregulowania prawne należy stwierdzić, że skoro w ramach prowadzonej działalności gospodarczej będzie Pan wykonywał czynności wymienione w art. 2 ww. ustawy o doradztwie podatkowym, to zgodnie z art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT, nie będzie mógł Pan skorzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług na podstawie ust. 1 tego artykułu, w związku z ust. 11.

Z tych też względów stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.