Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-1252/14/KO
z 5 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 grudnia 2014 r. (data wpływu 15 grudnia 2014 r.) uzupełnionym pismem z 25 lutego 2015 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia paliwa do pojazdów samochodowych będących przedmiotem windykacji oraz braku obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 grudnia 2014 r. wpłynął ww. wniosek uzupełniony pismem z 25 lutego 2015 r. o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia paliwa do pojazdów samochodowych będących przedmiotem windykacji oraz braku obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą głównie w zakresie obrotu wierzytelnościami, windykacji oraz świadczenia usług poprawy płynności finansowej przedsiębiorców.

Wnioskodawca prowadzi również działalność w zakresie windykacji pojazdów samochodowych stanowiących przedmiot umowy leasingu. W ramach umów zawieranych ze swoimi kontrahentami (Bankami oraz Funduszami Leasingowymi) Wnioskodawca zobowiązany jest do odbioru pojazdów samochodowych stanowiących własność kontrahenta i przedmiot umowy leasingu, od klienta swego kontrahenta (leasingobiorcy) i dostarczenia go w miejsce wskazane przez kontrahenta (właściciela pojazdu - bank). W ramach wykonywania tychże umów do obowiązków Wnioskodawcy należy wykonanie następujących czynności: wysłanie swojego pracownika do leasingobiorcy po odbiór pojazdu samochodowego, umycie nadwozia pojazdu i wyczyszczenie wnętrza pojazdu, ewentualne wykonanie drobnych napraw pojazdu, zatankowanie paliwa „do pełna” i niezwłoczne odstawienie pojazdu w miejsce wskazane przez kontrahenta (właściciela pojazdu - bank). Pojazdy samochodowe nie są - co Wnioskodawca podkreśla - wykorzystywane w żaden sposób przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności. Pojazdy te, po dokonaniu określonych wyżej czynności, są niezwłocznie odstawiane w miejsca wskazane przez właściciela.

Wyświadczoną usługę w ww. zakresie Wnioskodawca dokumentuje fakturą VAT, usługa ta podlega, opodatkowaniu podatkiem VAT. Obecnie Wnioskodawca nie odlicza VAT wynikającego z faktur dokumentujących nabycie paliw do ww. samochodów, nie czynił tego także w przeszłości.

Pismem z 25 lutego 2015 r. Wnioskodawca uzupełnił zaistniały stan faktyczny następująco:

Wnioskodawca wskazuje, że pojazdy samochodowe opisane we wniosku nie mogą być wykorzystywane w żaden sposób przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności. Wnioskodawca ma prawo wyłącznie do działania w imieniu i na rzecz właścicieli tych pojazdów w zakresie wynikającym z umowy zawartej pomiędzy nim a kontrahentami – właścicielami tych samochodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w przypadku nabycia paliwa do ww. pojazdów kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czy w związku z nabyciem paliwa do ww. pojazdów Wnioskodawca ma prawo do pełnego odliczenia podatku VAT wynikającego z faktury zakupu paliwa?
2. Czy na Wnioskodawcy w związku z powyższym ciążą jakiekolwiek obowiązki ewidencyjne określone w art. 86 a ustawy o podatku od towarów i usług, a także informacyjne określone w art. 86a ust. 12, 13 i 14 ustawy o podatku od towarów i usług?
   
   

Wnioskodawcy przysługuje prawo do pełnego odliczenia podatku VAT wynikającego z faktury zakupu paliwa nabytego do napędu pojazdów opisanych w poz. 68 niniejszego wniosku. Wnioskodawca nie używa bowiem ww. pojazdów, zgodnie z art. 86a ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze. Nie można ponadto stwierdzić, aby Wnioskodawca w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług w jakikolwiek sposób „używał” wskazanych pojazdów. W rozumieniu przepisów ustawy pojazdy te są przedmiotem usługi świadczonej przez Wnioskodawcę na rzecz swojego kontrahenta.

W związku z powyższym Wnioskodawca nie ma nadto obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, o których mowa w art. 86a ustawy o VAT, dla potrzeb pełnego odliczenia podatku VAT wynikającego z faktur zakupu paliwa nabytego do napędu pojazdów opisanych w poz. 68 niniejszego wniosku. Na Wnioskodawcy nie ciążą w związku z powyższym obowiązki informacyjne określone w art. 86a ust. 12, 13 i 14 ustawy o VAT

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Jak wynika z powyższego, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, w związku z nabyciem których podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z ww. art. 86 ust. 1 ustawy VAT, tj. m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ww. ustawy VAT. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy w przypadku nabycia paliwa do ww. pojazdów ma prawo do pełnego odliczenia podatku VAT wynikającego z faktury zakupu paliwa oraz czy ciążą na nim obowiązki ewidencyjne określone w art. 86a ustawy, a także informacyjne określone w art. 86a ust. 12, 13 i 14 ustawy.

W odniesieniu do wątpliwości Wnioskodawcy związanych z prawem do odliczenia od wydatków związanych z nabyciem paliwa do napędu samochodów stwierdzić należy, że wydatki na paliwo na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług zaliczane są do kategorii wydatków związanych z eksploatacją i użytkowaniem pojazdów samochodowych. Kwestie odliczenia wydatków związanych z eksploatacją i użytkowaniem pojazdów samochodowych zostały uregulowane w art. 86a ustawy o VAT.

Od dnia 1 kwietnia 2014 r. mocą ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2014 r., poz. 312), zwanej dalej: „ustawą nowelizującą” wprowadzono nowe zasady odliczania podatku VAT od wydatków dotyczących samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony.

W myśl art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Zgodnie z art. 86a ust. 2 pkt 3 ustawy o VAT do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

W myśl art. 86a ust. 3 pkt 1 ustawy – przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1.w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:

1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie.
   
   

Na podstawie art. 86a ust. 4 ustawy pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.
   
   

Warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu – w myśl art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. c ustawy - nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych przeznaczonych wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze - jeżeli oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika.

Z art. 86a ust. 12 ustawy wynika, że podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

Powołane przepisy wprowadzają ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków dotyczących pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, przeznaczonych do „użytku mieszanego”, tj. wykorzystywanych zarówno do celów związanych z opodatkowaną działalnością gospodarczą, jak i do celów użytku prywatnego.

Wyłączenia z ograniczenia w odliczeniu podatku zawiera art. 86a ust. 3 ustawy. Według tego przepisu, skorzystanie z prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi umożliwia spełnienie m.in. warunku wykorzystywania samochodów przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej (pkt 1 lit. a) oraz przeznaczenia towarów montowanych w pojazdach samochodowych i związanych z nimi usług montażu, napraw i konserwacji, wskazującego obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika (pkt 2).

Przepis art. 86a ust. 4 ustawy stanowi doprecyzowanie ust. 3 pkt 1 lit. a ww. artykułu i określa warunki, jakie muszą być spełnione, aby pojazdy były uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika. Pierwszy z tych warunków (pkt 1) należy odnieść do pojazdów, których konstrukcja umożliwia ich wykorzystywanie zarówno do użytku prywatnego, jak i w działalności gospodarczej (np. samochody osobowe). W związku z tym, że nie można obiektywnie stwierdzić (poza pewnymi zupełnie wyjątkowymi sytuacjami), że taki samochód wykorzystywany jest przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej, ustawodawca określił dodatkowe wymogi, których spełnienie umożliwi podatnikowi udowodnienie, że samochód nie jest wykorzystywany na cele prywatne. Takim wymogiem jest m.in. prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu (ust. 4 pkt 1). Ustawodawca przewidział przy tym przypadki, w których nie ma konieczności prowadzenia ww. ewidencji (ust. 5).

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca w ramach umów zawieranych ze swoimi kontrahentami (Bankami oraz Funduszami Leasingowymi) zobowiązany jest do odbioru pojazdów samochodowych, stanowiących własność kontrahenta i przedmiot umowy leasingu, od klienta swego kontrahenta (leasingobiorcy) i dostarczenia go w miejsce wskazane przez kontrahenta (właściciela pojazdu - bank). W ramach wykonywania tychże umów do obowiązków Wnioskodawcy należy wykonanie następujących czynności: wysłanie swojego pracownika do leasingobiorcy po odbiór pojazdu samochodowego, umycie nadwozia pojazdu i wyczyszczenie wnętrza pojazdu, ewentualne wykonanie drobnych napraw pojazdu, zatankowanie paliwa „do pełna” i niezwłoczne odstawienie pojazdu w miejsce wskazane przez kontrahenta (właściciela pojazdu - bank). Pojazdy samochodowe nie są wykorzystywane w żaden sposób przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności. Pojazdy te, pod dokonaniu określonych wyżej czynności, są niezwłocznie odstawiane w miejsca wskazane przez właściciela. Wnioskodawca ma prawo wyłącznie do działania w imieniu i na rzecz właścicieli tych pojazdów w zakresie wynikającym z umowy zawartej pomiędzy nim a kontrahentami – właścicielami tych samochodów.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nie posiada żadnego tytułu prawnego do używania pojazdów. Wnioskodawca na mocy umowy jest uprawiony wyłącznie do wykonania ściśle określonych czynności wymienionych w zawartej pomiędzy stronami umowie. Wnioskodawca nie jest uprawniony do używania czy też eksploatacji pojazdów w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Zawarta umowa zobowiązuje Wnioskodawcę do odbioru pojazdów samochodowych, stanowiących własność kontrahenta, od klienta swego kontrahenta (leasingobiorcy), wykonania wymienionych w umowie czynności i dostarczenia tych pojazdów w miejsce wskazane przez kontrahenta (właściciela pojazdu - bank). Właścicielem pojazdów jest Bank lub Fundusz Leasingowy.

Analiza ww. przepisów art. 86a ust. 2 pkt 3 wskazuje, że ograniczenie w odliczaniu podatku naliczonego przy nabyciu paliwa dotyczy wydatków związanych z pojazdami samochodowymi używanymi na podstawie tytułu prawnego do używania tych pojazdów do działalności gospodarczej.

Tymczasem w rozpatrywanej sprawie pojazdy samochodowe, będące przedmiotem windykacji, do których Wnioskodawca w oparciu o zapisy umowy zobowiązany jest do m.in. zatankowania paliwa „do pełna” i niezwłocznego odstawienia pojazdu w miejsce wskazane przez właściciela pojazdu – bank, nie posiada żadnego tytułu ani uprawnienia do użytkowania czy eksploatacji tych pojazdów w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Właścicielem tych pojazdów jest Bank lub Fundusz Leasingowy. Zatem należy uznać, że pojazdy te nie są używane czy eksploatowane stricte w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Wnioskodawca jest wyłącznie uprawniony do wykonania określonych czynności związanych przygotowaniem tych pojazdów do przekazania właścicielowi.

W konsekwencji przyjąć należy, że przepisy art. 86a ustawy o VAT nie będą miały zastosowania. Podkreślenia jednakże wymaga, że Wnioskodawca co prawda nie jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów, ale zobowiązany jest do prowadzenia dokumentacji, z której jednoznacznie wynika, że nabywane paliwo jest przeznaczone wyłącznie do pojazdów, będących przedmiotem windykacji, których właścicielem jest Bank lub Fundusz Leasingowy. Prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na zakup paliwa do pojazdów będących przedmiotem windykacji przysługuje Wnioskodawcy na zasadach ogólnych w oparciu o przepisy art. 86 ust. 1 i kolejne ustawy o VAT. Zatem w przypadku, gdy wydatki na zakup paliwa w okolicznościach przedstawionych we wniosku pozostają w związku wykonywanymi przez Wnioskodawcę czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług, to Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie w jakim są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych Wnioskodawcy.

Tym samym Wnioskodawca nie jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów, będących przedmiotem windykacji, jak również do złożenia informacji wynikających z art. 86a ust. 12, 13 i 14 ustawy o VAT, bowiem jak wskazano wyżej w opisanej sytuacji nie ma zastosowania art. 86a ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Końcowo należy podkreślić, że zgodnie z art. 14b § 3 cyt. w sentencji ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślić wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zaistniałego stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą ważność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-000 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.