Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-871/14-6/AD
z 4 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 8 sierpnia 2014 r. (data wpływu 11 sierpnia 2014 r.) uzupełnionym pismem z 10 listopada 2014 r. (data wpływu 14 listopada 2014 r.) oraz pismem z 1 grudnia 2014 r. (data wpływu 2 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług:

• jest prawidłowe – w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego w związku z nabyciem, najmem bądź leasingiem samochodów, których konstrukcja wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne;
• jest prawidłowe – w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego w związku z nabyciem, najmem bądź leasingiem samochodów będących pojazdami grup patrolowych, grup interwencyjnych oraz grup konwojowych bądź realizujących ich zadania, gdzie gotowość do pracy musi być utrzymana 24h/dobę;
• jest nieprawidłowe – w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego w związku z nabyciem, najmem bądź leasingiem pozostałych samochodów osobowych.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 11 sierpnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego w związku z nabyciem, najmem bądź leasingiem samochodów. Wniosek uzupełniono pismem z 10 listopada 2014 r. (data wpływu 14 listopada 2014 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy oraz dodatkową, należną opłatę za wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, a także pismem z 1 grudnia 2014 r. (data wpływu 2 grudnia 2014 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Głównym przedmiotem działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę jest fizyczna ochrona osób i mienia. Przedmiotem działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę jest również wynajem samochodów. Działalność Spółki w Polskiej Klasyfikacji Działalności określona jest między innymi jako: PKD 80.10 Z – „działalność ochroniarska, z wyłączeniem obsługi systemów bezpieczeństwa”, PKD 70.11 Z – „wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek”.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka nabywa samochody na własność, a także bierze je na podstawie umów w leasing lub najem długoterminowy. Umowy zostały zawarte przed 1 kwietnia 2014 r. Po 31 marca 2014 r. nie dokonano w nich zmian, poza jednym przypadkiem, w którym na podstawie aneksu został nadany nowy numer rejestracyjny (kradzież tablic rejestracyjnych), nie wprowadzano innych zmian. Umowy zostały zarejestrowane w urzędzie skarbowym.

Pojazdy będące w posiadaniu Spółki służą wykonywaniu działalności opodatkowanej. Obecnie Spółka dysponuje samochodami, przy nabyciu których, na podstawie przepisów ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do 31 marca 2014 r., miała prawo do odliczenia podatku VAT w 100%. W odniesieniu do części samochodów Spółka złożyła informację VAT-26. Natomiast w odniesieniu do części, której dotyczy wniosek, Spółka stosuje zasady rozliczania podatku VAT w związku z treścią obowiązującego od 1 kwietnia 2014 r. art. 86a ust. 1 ustawy o VAT.

Pojazdy samochodowe, w odniesieniu do których Spółka obecnie odlicza 50% kwoty podatku VAT wynikającej z faktur zakupu, są samochodami osobowymi oraz pojazdami innymi niż samochody osobowe, których konstrukcja wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne, a także samochody z ilością miejsc wraz kierowcą wynoszącą 2 i ładownością mniejszą i większą niż 493 kg (ładowność: 400 kg, 500 kg, 505 kg, 510 kg, 520 kg, 530 kg, 565 kg, 567 kg, 595 kg, 650 kg, 1300 kg), jak i ilością miejsc wraz z kierowcą 3 lub więcej o ładowności mniejszej niż 500 kg oraz równiej i większej niż 500 kg (3 lub więcej miejsc przy ładowności mniejszej niż 500 kg: 0 kg, 171 kg, 400 kg, 440 kg, 450 kg; 3 lub więcej miejsc przy ładowności równej i większej niż 500 kg: 500 kg, 501 kg, 510 kg, 520 kg, 530 kg, 545 kg, 560 kg, 595 kg, 600 kg, 650 kg, 670 kg, 675 kg, 743 kg, 745 kg, 750 kg, 810 kg, 1320 kg, 1375 kg i 1990 kg). Samochody posiadające liczbę miejsc 2 i ładowność większą niż 493 kg oraz liczbę miejsc 3 lub więcej i ładowność równą i większą od 500 kg, to samochody: Skoda A (osobowe), Skoda B (osobowe), Fiat A (osobowe, ciężarowe), Fiat B (ciężarowe), Fiat D (osobowe, ciężarowe), Fiat D (ciężarowe), Peugeot A (osobowe, ciężarowe), Renault A (osobowe, ciężarowe), Opel A (osobowe), Opel B (osobowe, ciężarowe), Renault B (osobowe, ciężarowe). Spółka posiada dokumenty, z których wynika liczba miejsc łącznie z miejscem dla kierowcy oraz dopuszczalna ładowność. Dla pojazdów, których konstrukcja wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne – Spółka posiada odpowiednie dokumenty, wydane zgodnie z przepisami o ruchu drogowym, na podstawie których do dowodów rejestracyjnych dokonano wpisów VAT-1 i VAT-1a. Nie są to pojazdy konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą.

Pojazdy, o których mowa wyżej i których dotyczy złożony wniosek są następnie przez pracowników Spółki użytkowane do celów służbowych. Pojazdy są oddawane przez Spółkę do używania pracownikom oraz osobom, które są związane ze Spółką umową cywilnoprawną (dalej łącznie nazywanymi „pracownikami”). Zasady przyznawania i użytkowania samochodów służbowych zostały określone w obowiązującej w Spółce Polityce Floty Grupy Kapitałowej (dalej: Polityka). Zgodnie z Polityką, przydział samochodu służbowego konkretnemu pracownikowi odbywa się na podstawie decyzji kierownika lub dyrektora określonego działu. Decyzja ta musi zostać przedstawiona i zaakceptowana przez osobę zarządzającą Spółką. Wybór marki, modelu i wyposażenia samochodu służbowego dla pracownika lub grupy pracowników oparty jest na przynależności tych osób do poszczególnego szczebla zatrudnienia. Samochody służbowe podlegają brandowaniu wzorem, uprzednio zaakceptowanym przez władze Spółki. Samochody są wyposażone w system monitorowania GPS. Wydanie konkretnego samochodu następuje na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego. Samochodami mogą kierować użytkownicy, którym dany samochód przydzielono. Każdy użytkownik jest odpowiedzialny za prawidłową eksploatację samochodu, oraz do sprawowania nad nim właściwej pieczy. Ponadto, Polityka określa cały zakres obowiązków użytkowników i ich odpowiedzialności.

Spółka w całości pokrywa wszystkie koszty (zakupy i wydatki) funkcjonowania udostępnionego samochodu służbowego w zakresie normalnego zużycia. Spółka pokrywa wydatki związane z eksploatacją samochodów, takie jak: paliwo, części zamienne, raty leasingowe i serwisowe, ubezpieczenie, opłaty drogowe.

Użytkownicy samochodów otrzymują karty paliwowe przypisane do danego samochodu, które umożliwiają bezgotówkowe tankowanie i mycie samochodów. Spółka w żadnym stopniu nie pokrywa kosztów mandatów ani innych kar, wymierzonych użytkownikom samochodów służbowych przez policję lub organa administracji państwowej, w szczególności w wyniku naruszenia prawa.

Spółka umożliwia również pracownikom korzystanie z ww. samochodów służbowych do celów prywatnych na podstawie umowy najmu. Umowy najmu dotyczą pojazdów używanych do celów służbowych, Spółka nie posiada samochodów, które byłby przeznaczone wyłącznie do wynajmu pracownikom.

Spółka prowadzi ewidencję przejechanych kilometrów przez użytkowników samochodów służbowych. Ewidencja zawierać będzie w szczególności: numer rejestracyjny pojazdu samochodowego; dzień rozpoczęcia i zakończenia prowadzenia ewidencji; stan licznika przebiegu pojazdu samochodowego na dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji; wpis osoby kierującej pojazdem samochodowym dotyczący każdego wykorzystania tego pojazdu (wpis obejmuje: kolejny numer wpisu, datę i cel wyjazdu, opis trasy [skąd – dokąd], liczbę przejechanych kilometrów, imię i nazwisko osoby kierującej pojazdem i jest potwierdzony przez podatnika na koniec każdego okresu rozliczeniowego w zakresie autentyczności wpisu osoby kierującej pojazdem, jeżeli nie jest ona podatnikiem) oraz liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji.

W przypadku udostępniania samochodów służbowych użytkownikom współpracującym ze Spółką na podstawie umowy cywilnoprawnej wpis osoby kierującej, której powierzony będzie samochód będzie zawierał: kolejny numer wpisu, datę i cel udostępnienia pojazdu, stan licznika na dzień udostępnienia pojazdu, liczbę przejechanych kilometrów, stan licznika na dzień zwrotu pojazdu, imię i nazwisko osoby, której udostępniony został pojazd.

Ewidencja jest prowadzona za pomocą systemu monitorowania pojazdów GPS. Spółka prowadzi zarówno ewidencję przejechanych kilometrów służbowych, jak i prywatnych za pomocą przywołanego wyżej systemu monitorowania GPS. Użytkownik zobowiązany jest do rozliczenia się ze Spółką z przejechanych kilometrów w trakcie jazd prywatnych. Rozliczeń z użytkownikiem dokonuje się na podstawie wydruku systemu monitorowania GPS obejmującym jeden miesiąc rozliczeniowy. Rozliczenie następuję do 10. dnia kolejnego miesiąca kalendarzowego. System monitorowania pojazdów GPS ma służyć identyfikacji poszczególnych przejazdów i ustaleniu ich charakteru. Zgodnie z postanowieniami Polityki:

„Jednym ze składników tych urządzeń jest przycisk jazda prywatna/jazda służbowa zamontowany w widocznym miejscu wewnątrz samochodu służbowego. Przycisk przy każdorazowym wygaszeniu samochodu powinien zostać przełączony w tryb jazdy prywatnej, jeśli wcześniejsza praca samochodu dotyczyła jazd służbowych lub powinien zostać pozostawiony w trybie jazdy prywatnej jeśli praca samochodu dotyczyła jazd prywatnych. Kilometry zewidencjonowane jako jazdy prywatne są podstawą do wystawienia obciążenia na rzecz pracownika użytkującego samochód służbowy, wyposażony w system lokalizacji pojazdów GPS z przyciskiem określającym rodzaj jazdy.

Wraz z końcem miesiąca kalendarzowego administrator systemu lokalizacji GPS sporządzi raport przejechanych kilometrów w trybie jazd prywatnych i jazd służbowych. Sporządzenie raportu jazd prywatnych stanowi podstawę do wystawienia dokumentów obciążeniowych.

Do obliczenia kwoty obciążenia użytkownika samochodu służbowego za jazdy prywatne służy wzór: liczba przejechanych km prywatnie x stawka obowiązująca w danym kwartale.

Stawka za przejechanie kilometra w jazdach prywatnych będzie aktualizowana raz na kwartał, a informacja o jej zmianie zostanie przekazana do wiadomości (...)

Użytkownik będzie dokonywał płatności z tytułu korzystania z samochodu służbowego w terminie 7 dni od daty wystawienia przez Spółkę faktury VAT na wskazane konto. W przypadku braku płatności wskazanych kwot możliwość korzystania z samochodu służbowego w celach prywatnych zostaje zawieszona do odwołania”.

Zatem wartość obciążenia odpowiada wartości rynkowej. W przypadku stwierdzenia jazd prywatnych, które nie zostały zgłoszone w powyższym trybie, użytkownik zostanie obciążony dodatkową kwotą, za każdorazowy taki wyjazd, tracąc jednocześnie możliwość korzystania z jazd prywatnych do odwołania.

Ponieważ Spółka będzie pokrywać wydatki związane również z zakupem paliwa (karta paliwowa), wobec tego faktycznym nabywcą paliwa będzie Spółka i to na Spółkę będą wystawiane faktury zakupu. Pracownik jest bowiem zobowiązany do tankowania na wyznaczonych przez Spółkę stacjach benzynowych przy użyciu wydanych do konkretnego pojazdu kart paliwowych, umożliwiających zakup paliwa bezgotówkowo. Zatem w przypadku udostępnienia samochodu pracownikowi, pracownik otrzyma samochód zatankowany paliwem zakupionym przez Spółkę. Również wydatki dotyczące napraw i przeglądów samochodów będzie ponosić Spółka.

Możliwość oddania w najem nie dotyczy samochodów będących pojazdami grup patrolowych, grup interwencyjnych oraz grup konwojowych bądź realizujących ich zadania, gdzie gotowość do pracy musi być utrzymana 24h/dobę.

Powyższe zasady dotyczą zarówno używania samochodów osobowych, jak i samochodów innych niż osobowe, których konstrukcja wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne, a także samochodów z ilością miejsc wraz kierowcą wynoszącą 2, 3 lub więcej i o wyżej określonej ładowności. Jak wskazano wyżej, nadzór nad pojazdami odbywa się przy pomocy zainstalowanych w autach urządzeń GPS. Umożliwia to sprawdzenie trasy przejazdu oraz miejsca postoju pojazdu. Ponadto, do dyspozycji jest raport określający sposób poruszania się pojazdu w określonym czasie.

Po zakończonej pracy samochody służbowe co do zasady każdorazowo muszą zostać odstawione do siedziby Centrali Spółki lub siedziby Biura Terenowego. Wyjątkowo, dla określonych grup pracowników miejsce parkowania samochodów wyznaczone jest w pobliżu miejsca zamieszkania.

Takie działanie wynika z charakteru pracy pracowników bądź osób współpracujących (np. przedstawiciele handlowi, instalatorzy). Są to bowiem pracownicy mobilni, którzy swoje obowiązki wykonują w terenie, tzn. poza siedzibą Spółki. Od takich osób Spółka wymaga pełnej dyspozycyjności i szybkiej reakcji w przypadku zgłoszenia problemu przez klienta Spółki. Dlatego też pracownicy mobilni nie będą obowiązani, po zakończeniu pracy, do zostawiania pojazdów na terenie przedsiębiorstwa bez możliwości ich pobrania. Ze względu na charakter wykonywanej pracy (ciągła mobilność) pojazdy będą parkowane w miejscach, gdzie obsługa logistyczna wykonywanej działalności będzie najszybsza, a więc w miejscach wyznaczonych przez Spółkę.

W związku z tym, że samochody służbowe w powyżej wskazanych okolicznościach będą wykorzystywane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, Spółka zamierza zgłosić te samochody do urzędu skarbowego i odliczać 100% kwoty podatku naliczonego wskazanego na fakturze dokumentującej nabycie, czynsz najmu bądź ratę leasingową, jak również inne wydatki eksploatacyjne, w tym paliwo.

W uzupełnieniu z 10 listopada 2014 r. wskazano, że przedmiotem złożonego wniosku są następujące kategorie pojazdów:

1. samochody osobowe;
2. samochody, których konstrukcja wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne, a więc:
   1. pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
   2. pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków;
   3. pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, które posiadają kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
   4. pojazdy specjalne, które spełniają również warunki zawarte w odrębnych przepisach (określone dla następujących przeznaczeń: agregat elektryczny/spawalniczy, do prac wiertniczych, koparka, koparko-spycharka, ładowarka, podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych, żuraw samochodowy);
3. samochody z ilością miejsc wraz kierowcą wynoszącą:
   1. 2 i ładownością mniejszą niż 493 kg;
   2. 2 i ładownością większą niż 493 kg;
   3. 3 lub więcej o ładowności mniejszej niż 500 kg;
   4. 3 lub więcej o ładowności równiej i większej niż 500 kg.
   
   

W uzupełnieniu z 1 grudnia 2014 r. Spółka wskazała, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nabywa samochody na własność, a także bierze je na podstawie umów w leasing lub najem długoterminowy. Umowy zostały zawarte przed 1 kwietnia 2014 r. Po 31 marca 2014 r. nie dokonano w nich zmian, poza jednym przypadkiem, w którym na podstawie aneksu został nadany nowy numer rejestracyjny (kradzież tablic rejestracyjnych), nie wprowadzano innych zmian. Umowy zostały zarejestrowane w urzędzie skarbowym. Zatem Spółka potwierdza, że samochody zostały jej wydane przed 1 kwietnia 2014 r., nie było umów zawartych po 1 kwietnia 2014 r.

W odpowiedzi na pytanie: „Czy ww. umowy zostały zarejestrowane przez Wnioskodawcę u właściwego dla niego naczelnika urzędu skarbowego najpóźniej w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. (Dz. U. z 2014 r., poz. 312) o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw?”, Spółka wskazała, że umowy zostały zarejestrowane we właściwym urzędzie skarbowym.

Zgodnie z Polityką Floty Grupy Kapitałowej samochody są wykorzystywane do działalności gospodarczej Spółki. Ponieważ Spółka w zakresie działalności gospodarczej ma również wymieniony najem pojazdów, Regulamin pokazuje w jakich okolicznościach można korzystać z samochodu w celach prywatnych, jak również określa zasady korzystania z samochodów i ewidencjonowania poszczególnych przejazdów.

Okoliczności w jakich będą użytkowane samochody będą dawały możliwość obiektywnego potwierdzenia zarówno braku wykorzystania, jak i możliwości wykorzystania pojazdu do użytku prywatnego. Spółka wskazała w stanie faktycznym, że samochody będą przedmiotem najmu za odpłatnością, co świadczy o tym, że pojazdy będą służyły działalności gospodarczej. Ponadto, obowiązujące w Spółce zarządzenie wskazuje listę pojazdów, które są używane tylko do działalności gospodarczej.

Spółka dołoży należytej staranności, aby wykluczyć możliwość użycia samochodów służbowych do celów prywatnych. Pracownicy otrzymują samochody wyłącznie do użytku służbowego i w tym celu prowadzona jest ewidencja przebiegu pojazdu. Poza tym, samochody są wyposażone w system monitorowania GPS. Jak wskazano we wniosku, system pozwala na ewidencję jazd służbowych i prywatnych, a wraz z końcem miesiąca kalendarzowego administrator systemu lokalizacji GPS sporządzi raport przejechanych kilometrów w trybie jazd prywatnych i jazd służbowych. Sporządzenie raportu jazd prywatnych stanowić będzie podstawę do wystawienia dokumentów obciążeniowych. W przypadku braku możliwości bezpośredniego wydzielenia jazd prywatnych i służbowych w systemie GPS, użytkownicy są obowiązani do dokonania odpowiednich zapisów w ewidencji przebiegu pojazdów.

Przejazd pracowników mobilnych do miejsca zamieszkania odbywać się będzie w ramach wykorzystania pojazdów w celach służbowych.

W odniesieniu do pojazdów, których konstrukcja wyklucza użycie ich do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą zostały wykonane badania, a informacja o tym została wpisana do dowodów rejestracyjnych. Spółka jest w posiadaniu zaświadczenia wydanego przez okręgową stację kontroli pojazdów, przy czym w odniesieniu do pojazdów wymienionych w art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a, zgodnie z art. 9 ust. 3 przepisów przejściowych, Spółka posiada zaświadczenia wydane przed 1 kwietnia 2014 r.

W odniesieniu do pojazdów specjalnych (dla pojazdów opisanych we wniosku i uzupełnieniu z 11 listopada 2014 r., wymienionych w art. 86a ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług), Spółka dysponuje dokumentami wydanymi zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w związku z nabyciem, najmem bądź leasingiem samochodów, które są wykorzystywane przez pracowników Spółki do celów służbowych, a także oddawane im w najem na zasadach wskazanych w opisie stanu faktycznego, Spółka ma prawo do odliczenia 100% podatku naliczonego? Czy Spółka może odliczyć 100% podatku naliczonego od wydatków związanych z tymi samochodami?
2. Czy w związku z nabyciem, najmem bądź leasingiem samochodów parkowanych w miejscach zamieszkania użytkowników mobilnych, które są wykorzystywane przez pracowników Spółki do celów służbowych, a także oddawane im w najem na zasadach wskazanych w opisie stanu faktycznego, Spółka ma prawo do odliczenia 100% podatku naliczonego? Czy Spółka może odliczyć 100% podatku naliczonego od wydatków związanych z tymi samochodami?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1. Spółka ma prawo do odliczenia 100% podatku naliczonego w związku z nabyciem, najmem bądź leasingiem samochodów, które są wykorzystywane przez pracowników Spółki do celów służbowych, a także oddawane im w najem na zasadach wskazanych w opisie stanu faktycznego. Spółka może również odliczyć 100% podatku naliczonego od wydatków związanych z tymi samochodami.

Ad. 2. Spółka ma prawo do odliczenia 100% podatku naliczonego w związku z nabyciem, najmem bądź leasingiem samochodów parkowanych w miejscach zamieszkania użytkowników mobilnych, które są wykorzystywane przez pracowników Spółki do celów służbowych, a także oddawane im w najem na zasadach wskazanych w opisie stanu faktycznego. Spółka może również odliczyć 100% podatku naliczonego od wydatków związanych z tymi samochodami.

Uzasadnienie

Spółka jest podatnikiem podatku VAT, prowadzącym działalność podlegającą opodatkowaniu, co na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT uprawnia ją do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie towarów lub usług związanych z działalnością opodatkowaną. Jakkolwiek, zgodnie ze znowelizowanymi przepisami ustawy o VAT w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r., poz. 312), ustawodawca przewidział określone ograniczenia w związku z odliczaniem podatku VAT od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi. Ograniczenia w tym zakresie uregulowane zostały między innymi w znowelizowanym art. 86a ustawy. W podanym zdarzeniu przyszłym, Spółka zamierza wykorzystywać w prowadzonej działalności gospodarczej samochody na podstawie umowy leasingu, najmu, bądź nabyte przez Spółkę na własność.

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 86a ust. 1 pkt 1 w związku z ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, podatnicy mają prawo do odliczenia 50% kwoty naliczonego podatku VAT wynikającego z faktury dokumentującej wydatki z tytułu używania pojazdów na podstawie umowy najmu. Od tej reguły występuje jednak wyjątek, który wyrażony został w art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a – jeśli pojazdy wykorzystywane są wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, to powyższe ograniczenie nie ma zastosowania, a w konsekwencji tacy użytkownicy samochodów mają prawo do pełnego odliczenia VAT naliczonego. Aby móc stwierdzić, że samochód wykorzystywany jest „wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika” musi być spełniony przynajmniej jeden z dwóch warunków określonych w art. 86a ust. 4 ustawy o VAT:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.
   

W analizowanym zdarzeniu przyszłym samochody, jakie posiada Spółka, są zarówno pojazdami mieszczącymi się w zakresie pkt 1, jak i pkt 2 – sposób wykorzystywania samochodów przez Spółkę jest określony w ustalonych zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu oraz konstrukcja pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą – Spółka nie posiada samochodów, o których mowa w art. 86a ust. 9 pkt 1 ustawy o VAT.

Polityka Spółki stanowi, że samochody są wykorzystywane do działalności gospodarczej Spółki. Spółka może również, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (co znajduje odzwierciedlenie w przedmiocie działalności Spółki), wynajmować samochody swoim pracownikom. Obowiązująca w Spółce Polityka ściśle określa zasady korzystania z samochodów i ewidencjonowania poszczególnych przejazdów.

Użytkownicy samochodów służbowych mają prawo do korzystania z samochodów wyłącznie w celach służbowych. Na potwierdzenie tego, prowadzona jest ewidencja przebiegu pojazdów, która świadczy o wykorzystaniu ich w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Ewidencja prowadzona będzie zgodnie z wytycznymi przepisu art. 86a ust. 7 ustawy o VAT, tj. zawierać będzie:

1. numer rejestracyjny pojazdu samochodowego;
2. dzień rozpoczęcia i zakończenia prowadzenia ewidencji;
3. stan licznika przebiegu pojazdu samochodowego na dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji;
4. wpis osoby kierującej pojazdem samochodowym dotyczący każdego wykorzystania tego pojazdu, obejmujący: (a) kolejny numer wpisu, (b) datę i cel wyjazdu, (c) opis trasy (skąd – dokąd), (d) liczbę przejechanych kilometrów, (e) imię i nazwisko osoby kierującej pojazdem – potwierdzony przez podatnika na koniec każdego okresu rozliczeniowego w zakresie autentyczności wpisu osoby kierującej pojazdem, jeżeli nie jest ona podatnikiem,
5. liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji.
   
   

Przy czym w przypadku udostępniania samochodów służbowych osobom (użytkownikom) współpracującym ze Spółką na podstawie umowy cywilnoprawnej wpis osoby kierującej, której powierzony będzie samochód będzie zawierał:

1. kolejny numer wpisu,
2. datę i cel udostępnienia pojazdu,
3. stan licznika na dzień udostępnienia pojazdu,
4. liczbę przejechanych kilometrów,
5. stan licznika na dzień zwrotu pojazdu,
6. imię i nazwisko osoby, której udostępniony został pojazd.
   
   

Ponadto, jak wskazano w zdarzeniu przyszłym, Spółka może świadczyć na rzecz pracowników usługę najmu samochodów. Najem będzie dokonywany odpłatnie. Szczegółowe zasady najmu samochodów zostały przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego. Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.

Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Spółka, będąc w posiadaniu samochodów służbowych, planuje oddawać je zainteresowanym użytkownikom, którym przydzielony został samochód w odpłatne użytkowanie na określonych warunkach. Czynność ta będzie się odbywała stale, a Spółka będzie otrzymywała z tego tytułu wynagrodzenie. Zatem, samochody będą nieustannie wykorzystywane na cele związane z działalnością gospodarczą Spółki i nie ma podstaw, aby zanegować prawo do pełnego odliczenia podatku VAT od faktur za ich wynajem.

Zdaniem Spółki, pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego będzie jej przysługiwało także w odniesieniu do wydatków związanych z pojazdami, takimi jak: paliwo silnikowe, olej napędowy, gaz wykorzystywany do napędu, czy innych wydatków o charakterze eksploatacyjnym. Jak wynika bowiem z wcześniejszej części uzasadnienia, wydatki te są związane z samochodami wykorzystywanymi do działalności gospodarczej Spółki, a więc z samochodami, w odniesieniu do których Spółka jest uprawniona do odliczenia 100% podatku VAT od nabycia lub rat czynszowych. Tym samym, także od ponoszonych wydatków podatnik może odliczyć podatek naliczony w tej wysokości (art. 86a ust. 1 w zw. z ust. 2 pkt 3 ustawy o VAT). Z uwagi na treść art. 12 ust. 2 przepisów przejściowych, mimo, że Spółka dysponuje samochodami o liczbie miejsc wraz z kierowcą 2 i ładowności poniżej 425 kg oraz samochodami o liczbie miejsc wraz z kierowcą 3 lub więcej i o ładowności poniżej 500 kg, to będzie uprawniona do odliczania podatku VAT od paliwa.

Zgodnie z art. 86a ust. 12 ustawy o VAT, Spółka w terminie 7 dni od dnia, w którym poniesie pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami złoży naczelnikowi urzędu skarbowego informację o pojazdach wykorzystywanych dla celów związanych z działalnością gospodarczą, w związku z którymi Spółka z faktur dokumentujących czynsz bądź nabycie zamierza odliczać 100% podatku VAT.

Podsumowując, Spółka ma pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego:

1. w związku z nabyciem, leasingiem i najmem samochodów, które Spółka wykorzystuje do działalności gospodarczej, także poprzez oddanie ich w najem pracownikom,
2. od wydatków na zakup paliw silnikowych, oleju napędowego, gazu i innych wydatków eksploatacyjnych związanych z samochodami wskazanymi w pkt 1,
3. w związku z nabyciem, leasingiem i najmem samochodów, które Spółka wykorzystuje do działalności gospodarczej, parkowanych pod domem mobilnych pracowników; pracownicy ci wykonują swoje obowiązki służbowe (a zatem działają w związku z działalnością gospodarczą Spółki) już od momentu wyruszenia z tego miejsca,
4. od wydatków na zakup paliw silnikowych, oleju napędowego, gazu i innych wydatków eksploatacyjnych związanych z samochodami wskazanymi w pkt 3.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego:

• jest prawidłowe – w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego w związku z nabyciem, najmem bądź leasingiem samochodów, których konstrukcja wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne;
• jest prawidłowe – w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego w związku z nabyciem, najmem bądź leasingiem samochodów będących pojazdami grup patrolowych, grup interwencyjnych oraz grup konwojowych bądź realizujących ich zadania, gdzie gotowość do pracy musi być utrzymana 24h/dobę;
• jest nieprawidłowe – w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego w związku z nabyciem, najmem bądź leasingiem pozostałych samochodów osobowych.
  
  

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Jak wynika z powołanych przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Ponadto, w treści art. 88 ustawy ustawodawca wskazał przypadki, w odniesieniu do których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego oraz przypadki, w których faktury i dokumenty celne nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego.

Od 1 kwietnia 2014 r. kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi zostały uregulowane w art. 86a ustawy, w brzmieniu nadanym na podstawie art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U., poz. 312), zwanej dalej ustawą nowelizującą.

Podstawą wprowadzonych zmian jest przede wszystkim decyzja wykonawcza Rady z dnia 17 grudnia 2013 r. upoważniająca Rzeczpospolitą Polską do stosowania środków stanowiących odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a) i art. 168 Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 353 z 28 grudnia 2013 r., str. 51). Zmiany wynikają również z konieczności dostosowania przepisów o podatku od towarów i usług do tez wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 19 lipca 2012 r. w sprawie C-160/11 Bawaria Motors.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

1. wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
2. należnego z tytułu:
   1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
   2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
   3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
3. należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
4. wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.
   
   

Stosownie do art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.
   
   

Zatem zgodnie z nowymi regulacjami podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku „mieszanego”.

Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie „mieszane” należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością, np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób „mieszany”. Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów „mieszanych”. Celem zapewnienia właściwego wdrożenia decyzji wykonawczej Rady z 17 grudnia 2013 r. przyjmuje się, że każdy pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony – ze względu na swoje cechy konstrukcyjne – służy co do zasady użytkowi „mieszanemu”, a zatem wszystkie wydatki z nim związane podlegają ograniczeniu w odliczaniu do 50%.

Jednakże, od zasady wynikającej z art. 86a ust. 1 ustawy przewidziano wyjątki. I tak, w świetle art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1. w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
   1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
   2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
2. do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.
   
   

Na mocy art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.
   
   

W myśl art. 86a ust. 5 ustawy, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

1. przeznaczonych wyłącznie do:
   1. odprzedaży,
   2. sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
   3. oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze
   – jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;
2. w odniesieniu do których:
   1. kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub
   2. podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.
   
   

Ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności (art. 86a ust. 6 ustawy).

Zgodnie z art. 86a ust. 9 ustawy, do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą:

1. pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:
   1. klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub
   2. z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków;
2. pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, które posiadają kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
3. pojazdy specjalne, które spełniają również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:
   1. agregat elektryczny/spawalniczy,
   2. do prac wiertniczych,
   3. koparka, koparko-spycharka,
   4. ładowarka,
   5. podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,
   6. żuraw samochodowy
   – jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym.
   
   

Na mocy art. 86a ust. 10 ustawy, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 9:

1. pkt 1 i 2 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań;
2. pkt 3 stwierdza się na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.
   
   

W art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej, wskazano, że dodatkowe badanie techniczne, o którym mowa w art. 86a ust. 10 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, powinno być przeprowadzone w terminie najbliższego obowiązkowego okresowego badania technicznego, nie później jednak niż przed upływem 3 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

Zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy nowelizującej, jeżeli przed terminem najbliższego obowiązkowego okresowego badania technicznego lub przed upływem 3 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy pojazd, o którym mowa w art. 86a ust. 9 pkt 1 i 2 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, jest przedmiotem dostawy, dodatkowe badanie techniczne, o którym mowa w art. 86a ust. 10 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, powinno być przeprowadzone nie później niż przed dniem dokonania dostawy.

Stosownie do art. 9 ust. 3 ustawy nowelizującej, zaświadczenia wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy dla pojazdów, o których mowa w art. 86a ust. 2 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, zachowują ważność na potrzeby stosowania art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a tej ustawy, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Ponadto należy wskazać, że od 1 kwietnia 2014 r. obowiązuje art. 2 pkt 34 ustawy, który stanowi, że przez pojazdy samochodowe rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r., poz. 1137, z późn. zm.), przez pojazd samochodowy rozumie się pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Natomiast art. 2 pkt 40 ustawy Prawo o ruchu drogowym wskazuje, że samochodem osobowym jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

Ponadto, z treści art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej wynika, że obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

1. samochodów osobowych;
2. innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:
   1. 1 – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,
   2. 2 – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,
   3. 3 lub więcej – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.
   
   

Przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej (art. 12 ust. 2 ustawy nowelizującej).

Na mocy art. 12 ust. 3 ustawy nowelizującej, dopuszczalna ładowność pojazdu oraz liczba miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 1 pkt 2, są określane na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym. Pojazdy, które w dokumentach, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub liczby miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 1 pkt 1.

W powołanych wyżej przepisach art. 86a ustawy ustawodawca zawarł szczególne uregulowania dotyczące określenia wysokości przysługującej do odliczenia kwoty podatku naliczonego. Taka konstrukcja oznacza, że w sytuacji, gdy znajdzie zastosowanie szczególne uregulowanie zawarte w art. 86a ust. 1 ustawy, wówczas podatnik może skorzystać jedynie z ograniczonego prawa do odliczenia podatku naliczonego. Jeżeli jednak przepis art. 86a ust. 1 ustawy nie znajdzie zastosowania (vide: art. 86a ust. 3 ustawy), wówczas znajdą zastosowanie ogólne uregulowania zawarte w art. 86 ustawy.

Należy zauważyć, że przepis art. 86a ust. 4 ustawy wskazuje na istnienie dwóch grup pojazdów samochodowych uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

W pierwszej grupie (zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy) mieszczą się pojazdy, których konstrukcja wskazuje na ich przeznaczenie z reguły do użytku prywatnego, jednakże pojazdy te mogą być także wykorzystywane w działalności gospodarczej (np. samochód osobowy, motocykl). Z tych też względów – dla celów pełnego odliczania VAT – fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności gospodarczej musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W konsekwencji, w celu dokonania pełnego odliczenia podatku VAT muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania wyklucza ich użycie do celów prywatnych,
2. wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.
   
   

W drugiej grupie pojazdów uznawanych za wykorzystywane wyłącznie w działalności gospodarczej (zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy) mieszczą się natomiast pojazdy samochodowe, których konstrukcja wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne. Jednakże w tej grupie pojazdów nie ma samochodów osobowych.

Podkreśla się, że obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu dla pojazdów wskazanych w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy został wyłączony jedynie w przypadkach wskazanych w art. 86 ust. 5 ustawy.

Przy czym użycie w art. 86a ust. 5 ustawy wyrazu „wyłącznie” wskazuje, że zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji nie obejmuje sytuacji, gdy pojazdy są wykorzystywane – choćby przejściowo – do innych celów (np. jazda próbna, użytek służbowy podatnika itp.). Zatem w odniesieniu do pojazdu, który np. jest przeznaczony do oddania w odpłatny najem, ale przed jego dokonaniem jest wykorzystywany przez podatnika jako pojazd demonstracyjny, nie może być zastosowane zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji. Ewidencja dla tego rodzaju pojazdów (jeśli nie jest to pojazd obiektywnie wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej) musi być prowadzona i powinna zawierać wskazane w przepisach elementy.

Z informacji przedstawionych przez Spółkę wynika, że przedmiotem wniosku są m.in. pojazdy samochodowe, których konstrukcja wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne, a więc:

1. pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków;
3. pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, które posiadają kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
4. pojazdy specjalne, które spełniają również warunki zawarte w odrębnych przepisach (określone dla następujących przeznaczeń: agregat elektryczny/spawalniczy, do prac wiertniczych, koparka, koparko-spycharka, ładowarka, podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych, żuraw samochodowy).
   
   

W odniesieniu do pojazdów, których konstrukcja wyklucza użycie ich do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą zostały wykonane badania, a informacja o tym została wpisana do dowodów rejestracyjnych. Spółka jest w posiadaniu zaświadczenia wydanego przez okręgową stację kontroli pojazdów, przy czym w odniesieniu do pojazdów wymienionych w art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a ustawy, zgodnie z art. 9 ust. 3 ustawy nowelizującej, Spółka posiada zaświadczenia wydane przed 1 kwietnia 2014 r. W odniesieniu do pojazdów specjalnych (wymienionych w art. 86a ust. 9 pkt 3 ustawy), Spółka dysponuje dokumentami wydanymi zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

W analizowanej sprawie należy wskazać, że kluczową rolę w rozwiązaniu przedstawionego we wniosku problemu, w odniesieniu do ww. pojazdów, odgrywa przepis art. 86a ust. 4 pkt 2 w związku z art. 86a ust. 9 ustawy.

W tej grupie pojazdów, uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika mieszczą się pojazdy ustawowo uznane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej, przy wykorzystywaniu których nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, wprowadzania regulaminów, zasad używania tych pojazdów. Posiadanie takiej dokumentacji nie determinuje pełnego prawa do odliczenia, a elementem decydującym jest rodzaj pojazdu określony w art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy. Są to pojazdy o konstrukcji wskazującej na ich podstawowe przeznaczenie do celów gospodarczych, wykluczającej ich użycie do celów prywatnych lub powodującej, że ewentualny użytek do celów prywatnych będzie nieistotny.

Ponadto, w kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących nabycie paliwa wykorzystywanego do napędu wskazanych pojazdów wykorzystywanych wyłącznie do celów prowadzonej działalności gospodarczej, należy zauważyć, że zgodnie z art. 12 ust. 2 ustawy nowelizującej, art. 12 ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej.

Z uwagi na powyższe przepisy oraz przedstawiony we wniosku opis sprawy, należy stwierdzić, że Wnioskodawca posiada prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących poniesione wydatki, związane z pojazdami samochodowymi, których konstrukcja wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne, zgodnie z art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 2 i art. 86a ust. 9 ustawy.

Zatem, w tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

W odniesieniu do pozostałych pojazdów, określonych przez Wnioskodawcą jako samochody osobowe należy wskazać co następuje:

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów – co do zasady – podstawowym i koniecznym warunkiem dającym podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem i utrzymaniem samochodu osobowego jest to by pojazd używany był wyłącznie do działalności gospodarczej. Warunki jakie należy spełnić, by uznać, że samochód osobowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika zostały wymienione przez ustawodawcę m.in. w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy. Wśród tych warunków jest obowiązek ustalenia przez podatnika takich zasad użytkowania pojazdów by można było wykluczyć możliwość użycia ich w sposób inny niż związany z działalnością gospodarczą oraz obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. Niezbędnym elementem warunkującym uznanie, że mamy do czynienia z samochodem osobowym wykorzystywanym wyłącznie w działalności gospodarczej jest również – określony w art. 86 ust. 12 ustawy – wymóg zgłoszenia (w ściśle określonym terminie) faktu takiego sposobu wykorzystywania pojazdu naczelnikowi urzędu skarbowego.

W analizowanej sprawie wymienione wyżej warunki, które świadczą, że pojazd będzie wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej Wnioskodawcy spełniać będą tylko samochody będące pojazdami grup patrolowych, grup interwencyjnych oraz grup konwojowych bądź realizujących ich zadania, gdzie gotowość do pracy musi być utrzymana 24h/dobę.

Jak wynika bowiem z opisu sprawy, możliwość oddania w najem nie dotyczy samochodów będących pojazdami grup patrolowych, grup interwencyjnych oraz grup konwojowych bądź realizujących ich zadania, gdzie gotowość do pracy musi być utrzymana 24h/dobę. Ponadto, obowiązujące w Spółce zarządzenie wskazuje listę pojazdów, które są używane tylko do działalności gospodarczej. Co do zasady, po zakończonej pracy samochody służbowe muszą zostać odstawione do siedziby Centrali Spółki lub siedziby Biura Terenowego. Spółka dołoży należytej staranności, aby wykluczyć możliwość użycia samochodów służbowych do celów prywatnych. Pracownicy otrzymują samochody wyłącznie do użytku służbowego i w tym celu prowadzona jest ewidencja przebiegu pojazdu. Poza tym, samochody są wyposażone w system monitorowania GPS.

W konsekwencji powyższego, w przypadku samochodów będących pojazdami grup patrolowych, grup interwencyjnych oraz grup konwojowych bądź realizujących ich zadania, gdzie gotowość do pracy musi być utrzymana 24h/dobę – będą spełnione warunki określone w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy uprawniające Wnioskodawcę do pełnego odliczenia podatku naliczonego związanego z tymi samochodami, jeśli – jak wynika ze złożonego wniosku – Spółka, zgodnie z art. 86a ust. 12, w terminie 7 dni od dnia, w którym poniesie pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami złoży naczelnikowi urzędu skarbowego informację o pojazdach wykorzystywanych dla celów związanych z działalnością gospodarczą.

Zatem należy stwierdzić, że na podstawie art. 86 ust. 1 w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy, Wnioskodawca będzie mógł korzystać z pełnego odliczenia podatku VAT z tytułu wydatków związanych z samochodami będącymi pojazdami grup patrolowych, grup interwencyjnych oraz grup konwojowych bądź realizujących ich zadania, gdzie gotowość do pracy musi być utrzymana 24h/dobę, jako wykorzystywanymi wyłącznie do działalności gospodarczej Wnioskodawcy, bez możliwości ich wynajmowania pracownikom.

W tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Stwierdzić natomiast należy, że Zainteresowanemu nie będzie przysługiwało pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z samochodami osobowymi, wykorzystywanymi do działalności gospodarczej Wnioskodawcy oraz wynajmowanymi na podstawie umów najmu jego pracownikom.

We wskazanym wyżej przypadku nie będzie spełniona – wynikająca z treści art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy – przesłanka wyłącznego wykorzystywania pojazdu do celów prowadzenia działalności gospodarczej.

Przypomnieć należy, że zgodnie z ww. przepisami aby uzyskać prawo do pełnego odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z samochodami osobowymi muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tego pojazdu przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach jego używania, wyklucza użycie go do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

Zaznaczyć przy tym trzeba, że dla realizacji prawa do pełnego odliczenia VAT od ww. wydatków, fakt wykorzystywania pojazdu wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych.

Z treści przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że pojazdy, o których mowa wyżej i których dotyczy złożony wniosek są przez pracowników Spółki użytkowane do celów służbowych. Pojazdy są oddawane przez Spółkę do używania pracownikom oraz osobom, które są związane ze Spółką umową cywilnoprawną. Spółka umożliwia również pracownikom korzystanie z ww. samochodów służbowych do celów prywatnych na podstawie umowy najmu. Umowy najmu dotyczą pojazdów używanych do celów służbowych, Spółka nie posiada samochodów, które byłby przeznaczone wyłącznie do wynajmu pracownikom.

Takie spektrum wykorzystania osobowych samochodów służbowych powoduje, że wymogi wynikające z przepisów warunkujących prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT nie będą spełnione.

Wnioskodawca wskazał ponadto, że obowiązujący regulamin (Polityka Floty Grupy Kapitałowej), który zawiera zasady korzystania z samochodów służbowych, w tym samochodów osobowych, wyznacza ramy korzystania z ww. samochodów służbowych w związku z wykonywaniem przez ich użytkowników obowiązków służbowych na rzecz Spółki, a także zasady użytkowania pojazdów służbowych w ramach umowy najmu – obejmującej prywatny zakres wykorzystania pojazdu przez jego użytkownika.

Faktem jest, że zarówno używanie samochodów przez pracowników do świadczenia pracy na rzecz Wnioskodawcy, jak i wynajem samochodów tym pracownikom – stanowią niewątpliwie wykorzystywanie pojazdów do działalności gospodarczej. Jednakże, aby Wnioskodawca mógł skorzystać z prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego związanego z tymi samochodami, powinien ww. samochody, np. oddawać wyłącznie w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, bez prawa wykorzystywania ich w inny sposób przez pracowników w prowadzonej działalności.

Natomiast taki sposób użytkowania danego samochodu, jaki przedstawiła Spółka, nie wyklucza możliwości wykorzystania samochodu do celów prywatnych również poza umową najmu. Ta sama osoba – co do zasady – będzie bowiem mogła użytkować samochód do celów służbowych, jak i osobistych – prywatnych.

Wykorzystywanie samochodów przez pracowników w celu realizacji ich obowiązków oraz udostępnienie tych samych samochodów pracownikom do wykorzystania w celach prywatnych nie pozwala na stworzenie jasnych i przejrzystych zasad, z których wynikałby brak możliwości użycia samochodów do celów prywatnych w czasie wykorzystywania ich do wykonywania obowiązków służbowych. Z uwagi na to, że samochody są wykorzystywane do celów prywatnych pracowników, Zainteresowany nie ma obiektywnych możliwości wyeliminowania ich użycia w takim celu również w czasie, kiedy powinny być wykorzystywane wyłącznie do wykonywania obowiązków na rzecz Spółki. W takiej sytuacji niemożliwe jest dokładne określenie z góry w jakim czasie (każdego dnia) samochód będzie wykorzystywany do realizacji obowiązków na rzecz Spółki, a w związku z tym czy nie będzie wykorzystywany na cele prywatne poza czasem, w którym będzie podlegał wynajęciu na rzecz pracownika.

Tym samym brak jest przesłanek obiektywnych wyłącznego wykorzystania tych pojazdów w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Zatem, zdaniem tut. Organu, nie można obiektywnie stwierdzić, że samochody osobowe są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej oraz, że przyjęte przez Wnioskodawcę reguły ich użytkowania wykluczają możliwość ich użycia w celu prywatnym użytkowników. W okolicznościach przedstawionych we wniosku, opisane reguły wykorzystania pojazdów służbowych przez pracowników w celu realizacji obowiązków służbowych, w zestawieniu z udostępnianiem tych samych samochodów pracownikom do wykorzystania w celach prywatnych – nie pozwalają na stworzenie jasnych i przejrzystych zasad, z których wynikałby brak możliwości użycia tych samochodów do celów prywatnych w czasie wykorzystywania ich do wykonywania obowiązków służbowych.

Przedstawione przez Wnioskodawcę procedury, nie wykluczają więc użycia samochodu przez pracowników do celów niezwiązanych z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki, ponieważ możliwe jest wykorzystanie samochodu do celów prywatnych. Z kolei, obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu jest jedynie potwierdzeniem sposobu użytkowania pojazdu samochodowego do celów związanych wyłącznie z działalnością gospodarczą i ma na celu udokumentować oraz zagwarantować taki sposób użytkowania.

Ponadto, jak wynika z treści wniosku, po zakończonej pracy samochody służbowe co do zasady każdorazowo muszą zostać odstawione do siedziby Centrali Spółki lub siedziby Biura Terenowego. Jednakże, dla określonych grup pracowników miejsce parkowania samochodów wyznaczone jest w pobliżu miejsca zamieszkania. Spółka wskazała także, ze przejazd pracowników mobilnych do miejsca zamieszkania odbywać się będzie w ramach wykorzystania pojazdów w celach służbowych.

W tym miejscu wskazać należy, że przepisy ustawy nie określają w jaki sposób podatnik ma zapewnić w przedsiębiorstwie wyeliminowanie użytku prywatnego używanych w nim pojazdów samochodowych dla celów pełnego odliczenia podatku naliczonego. Określone przez podatnika zasady używania pojazdów muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku tych pojazdów. Przy czym użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych.

Zatem w sytuacji, kiedy pracownik będzie odpłatnie korzystać z samochodu służbowego dla celów innych niż związanych z wykonywaniem pracy, to pomimo tego, że osoba ta będzie kontrolowana przez pracodawcę w zakresie sposobu używania samochodu (np. poprzez system GPS) oraz będzie prowadzona ewidencja przebiegu pojazdu, nie zostanie wykluczona potencjalna możliwość wykorzystania pojazdu do użytku prywatnego.

Ponadto, w ocenie tut. Organu – udostępnienie samochodu służbowego w celu przejazdu tzw. pracowników mobilnych do miejsca zamieszkania nie będzie odbywać się w ramach wykorzystania pojazdów do celów służbowych. Udostępnienie samochodu służbowego w celu dojazdu z miejsca zamieszkania do pracy i odwrotnie wraz z zapewnieniem miejsca parkowania samochodu – przede wszystkim sprzyja wygodzie pracownika, który nie musi we własnym zakresie organizować sobie środka transportu do pracy. Należy zatem stwierdzić, że dojazd pracownika do pracy nie ma związku z działalnością gospodarczą pracodawcy. Zapewnienie ułatwienia w tym zakresie ze strony pracodawcy realizuje cel prywatny pracownika, nie zaś gospodarczy pracodawcy. Tym samym wykorzystanie przez pracowników Spółki samochodów służbowych do dojazdów z miejsca zamieszkania do pracy i odwrotnie, nie można uznać za przejazdy służbowe.

We wskazanych wyżej okolicznościach nie będzie zatem wypełnia hipoteza przepisu art. 86a ust. 3 ustawy, w konsekwencji Wnioskodawca nie będzie mógł korzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z ww. pojazdami w pełnej wysokości. W analizowanym przypadku, zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy, Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego od – określonych w art. 86a ust. 2 ustawy – wydatków związanych z ww. samochodami służbowymi.

Natomiast spółce nie będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dotyczących zakupu paliwa do tych samochodów osobowych do 30 czerwca 2015 r., co wynika z treści art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy nowelizującej.

Jednakże, zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy nowelizującej, w przypadku pojazdów samochodowych będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, w stosunku do których na dzień poprzedzający dzień wejścia w życie niniejszej ustawy kwotę podatku naliczonego stanowiła cała kwota podatku od towarów i usług wykazanego na fakturze, nie stosuje się przepisu art. 86a ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, w odniesieniu do wydatków, o których mowa w art. 86a ust. 2 pkt 2 tej ustawy, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Stosownie do art. 13 ust. 2 ustawy nowelizującej, przepis ust. 1 ma zastosowanie w odniesieniu do umów, o których mowa w tym przepisie:

1. bez uwzględnienia zmian umowy dokonywanych od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy oraz
2. pod warunkiem że:
   1. pojazdy samochodowe będące przedmiotem tych umów zostały wydane podatnikowi przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy,
   2. umowa została zarejestrowana przez podatnika dokonującego odliczenia u właściwego dla niego naczelnika urzędu skarbowego najpóźniej w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
   
   

Z opisu sprawy wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka nabywa samochody na własność, a także bierze je na podstawie umów w leasing lub najem długoterminowy. Umowy zostały zawarte przed 1 kwietnia 2014 r. Po 31 marca 2014 r. nie dokonano w nich zmian, poza jednym przypadkiem, w którym na podstawie aneksu został nadany nowy numer rejestracyjny (kradzież tablic rejestracyjnych), nie wprowadzano innych zmian. Samochody zostały wydane Spółce przed 1 kwietnia 2014 r. Ww. umowy zostały zarejestrowane przez Wnioskodawcę u właściwego dla niego naczelnika urzędu skarbowego najpóźniej w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie ustawy nowelizującej. Pojazdy będące w posiadaniu Spółki służą wykonywaniu działalności opodatkowanej. Obecnie Spółka dysponuje samochodami, przy nabyciu których, na podstawie przepisów ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do 31 marca 2014 r., miała prawo do odliczenia podatku VAT w 100%.

Zatem, w odniesieniu do samochodowych osobowych będących przedmiotem umowy najmu długoterminowego oraz leasingu, zawartych przed dniem wejścia w życie ustawy nowelizującej, w stosunku do których Spółce na dzień poprzedzający dzień wejścia w życie ustawy nowelizującej kwotę podatku naliczonego stanowiła cała kwota podatku od towarów i usług wykazanego na fakturze – nie stosuje się przepisu art. 86a ust. 1 ustawy.

W konsekwencji, w ww. przypadkach Spółce przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących usługi najmu i leasingu. Przy czym, warunkiem zachowania prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego jest wykorzystywanie tych pojazdów wyłącznie do celów działalności gospodarczej Podatnika.

Mając na uwadze powyższe, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy w ww. zakresie dotyczącym pozostałych samochodów osobowych – należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.