2015.01.20 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-1000/14/DK
z 20 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 października 2014 r. (data wpływu 9 października 2014 r.), uzupełnionym pismem z 30 grudnia 2014 r. (data wpływu 5 stycznia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie możliwości skorzystania przez Wnioskodawcę ze zwolnienia podmiotowego w związku ze świadczeniem usług rachunkowo-księgowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 października 2014 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania przez Wnioskodawcę ze zwolnienia podmiotowego w związku ze świadczeniem usług rachunkowo-księgowych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 30 grudnia 2014 r. (data wpływu 5 stycznia 2015 r.), będącymi odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 18 grudnia 2014 r., znak: IBPP1/443-1000/14/DK.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Biuro Rachunkowe (Sp. z o.o.) prowadzi od lipca 2012 r. działalność rachunkowo-księgową sklasyfikowaną pod nr PKD 69.20.Z.

Zakres działalności Wnioskodawcy z ww. podklasy PKD obejmuje głównie: księgowanie na zlecenie wszelkiego rodzaju transakcji gospodarczych, przygotowywanie dokumentów o dochodach osób i firm w celach podatkowych, sporządzanie sprawozdań i bilansów finansowych.

Biuro nie wykonuje pozostałych czynności, które wchodzą do ww. podklasy PKD. Nie udziela podatnikom na ich zlecenie lub na ich rzecz porad prawnych, zaleceń, opinii z zakresu obowiązków podatkowych, nie prowadzi usług o charakterze doradczym. Od początku działalności Wnioskodawca jest podatnikiem VAT.

Obroty Biura zarówno w 2012 r. jak i w 2013 r. nie przekroczyły kwoty 150.000 zł. Nie przekroczą tej kwoty również na koniec 2014 r.

W roku 2015 Wnioskodawca będzie świadczył taki sam zakres czynności jak w latach poprzednich tj. usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych, zgodnie z art. 76a ust. 1 spełniając warunki wynikające z art. 76a ust. 3 pkt 1 i 2 ustawy o rachunkowości.

W tym zakresie Wnioskodawca będzie:

w oparciu o umowę z klientem Biura, prowadzić księgi rachunkowe na podstawie otrzymanych dowodów księgowych,
na podstawie sporządzonych ksiąg i ewidencji ustalać wysokość zobowiązań podatkowych,
sporządzać sprawozdania finansowe i ustalać wynik finansowy,
przechowywać dokumenty księgowe do zakończenia roku podatkowego.

Biuro będzie świadczyło również czynności, które pokrywają się z niektórymi czynnościami doradztwa podatkowego - wynikającymi z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o doradztwie podatkowym tj. prowadzenie w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie. W przypadku Wnioskodawcy będzie to: prowadzenie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, prowadzenie ewidencji sprzedaży dla potrzeb zryczałtowanego podatku dochodowego, sporządzanie rejestrów VAT zakupu i sprzedaży, prowadzenie ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, prowadzenie ewidencji wyposażenia oraz wynikającymi z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o doradztwie podatkowym tj. sporządzanie w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie. W przypadku Biura będzie to: sporządzanie na podstawie danych wynikających z ksiąg, deklaracji podatkowych za dane okresy rozliczeniowe, które podpisywane będą, na podstawie pełnomocnictwa, przez osobę w Biurze uprawnioną, i przekazywane do urzędu skarbowego, sporządzanie zeznań rocznych zarówno dla klientów Biura jak i dla osób nie mających Umowy o obsługę księgową, a chcący skorzystać z pomocy w tym zakresie.

Ponadto Wnioskodawca będzie świadczył usługi kadrowo-płacowe obejmujące: naliczanie na podstawie danych otrzymanych od klienta Biura i sporządzanie list płac zatrudnionych osób, sporządzanie na ich podstawie stosownych deklaracji do ZUS, sporządzanie wymaganych przez prawo, deklaracji związanych z zatrudnianiem pracowników i zleceniobiorców i przekazywanie ich do urzędu skarbowego.

W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca wskazał, że rejestrując się jako podatnik VAT, wybrał jako okoliczność określającą obowiązek podatkowy w formularzu VAT-R opcję - podatnik rozpoczynający działalność gospodarczą nie mający prawa do zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 lub ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Na dzień rozpoczęcia działalności Wnioskodawca nie miał jeszcze wystarczającej wiedzy jaki zakres świadczonych usług sklasyfikowanych pod nr PKD 69.20.Z. będzie wykonywał.

Wnioskodawca świadczy i zamierza świadczyć w przyszłości ten sam zakres czynności, który wymieniony został w przedmiotowym wniosku.

W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca nie wykonuje i nie będzie wykonywał żadnych czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT.

Na pytanie tut. organu „Na czym dokładnie będzie polegała usługa świadczona przez Wnioskodawcę w zakresie sporządzania zeznań rocznych dla osób niemających umowy o obsługę księgową? Jakiej pomocy Wnioskodawca będzie tym osobom udzielał?”, Wnioskodawca odpowiedział, że będzie sporządzał zeznania roczne dla podatników, z którymi nie ma podpisanej umowy o obsługę księgową. Chodzi o osoby, które nie prowadzą działalności gospodarczej jak również przedsiębiorców, których księgowości Wnioskodawca nie prowadzi, a którzy zwrócą się do Wnioskodawcy o sporządzenie zeznania rocznego. W tym zakresie po otrzymaniu od ww. podatników dokumentów na podstawie których sporządza się zeznanie roczne, Wnioskodawca przystąpi do jego sporządzenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może w 2015 r. wybrać zwolnienie z VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Spółka jest podatnikiem kontynuującym działalność gospodarczą. W myśl. art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku. Wartość sprzedaży usług księgowych nie przekroczy w Spółce w 2014 r. 150.000 zł.

Z kolei art. 13 ust. 13 pkt 2b ww. Ustawy, który mówi, że zwolnień ze względu na wielkość sprzedaży nie stosuje się m.in. do świadczenia usług w zakresie doradztwa, nie dotyczy czynności wykonywanych przez Biuro.

Biuro nie będzie (art. 2 pkt 1 ust. 1 i 4 ustawy o doradztwie podatkowym ) udzielać podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami oraz nie będzie reprezentować podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wyżej wymienionych. Nie będzie więc wykonywać czynności zastrzeżonych tylko dla doradców podatkowych, adwokatów, radców prawnych i biegłych rewidentów (art. 3 ust. 1 i 2 ustawy o doradztwie podatkowym).

Powołując się na art. 113 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług, który mówi, że podatnik, który utracił, prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia ze względu na wielkość sprzedaży Spółka stoi na stanowisku, że w 2015 r. może korzystać ze zwolnienia z podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 ww. ustawy o VAT, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
1. transakcji związanych z nieruchomościami,
2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
3. usług ubezpieczeniowych
- jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

W myśl art. 113 ust. 4 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności – przed dniem wykonania tej czynności.

W myśl art. 113 ust. 5 ww. ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 9 ww. ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 10 ww. ustawy o VAT, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zgodnie z art. 113 ust. 11 ustawy o VAT podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5 (art. 113 ust. 11a ww. ustawy o VAT obowiązujący od dnia 1 stycznia 2014 r.).

Z kolei przepis art. 113 ust. 13 ustawy o VAT, stanowi, że zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

dokonujących dostaw:
1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
  - energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
  - wyrobów tytoniowych,
  - samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
4. terenów budowlanych,
5. nowych środków transportu;
świadczących usługi:
1. prawnicze,
2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
3. jubilerskie;
nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Biorąc pod uwagę powołany powyżej przepis art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy stwierdzić należy, że ze zwolnienia podmiotowego od podatku nie korzystają m.in. usługi prawnicze oraz w zakresie doradztwa.

W tym miejscu podkreślić należy, że ani ustawa o podatku od towarów i usług, ani przepisy wykonawcze do niej, nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin „doradztwo” obejmuje szereg usług doradczych, tj.: podatkowe, prawne, finansowe. Zakres znaczeniowy pojęcia „usługi w zakresie doradztwa” jest szerszy niż termin „usługi w zakresie doradztwa podatkowego”. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN 2006, pod pojęciem „doradcy” należy rozumieć „tego, kto doradza”. Natomiast „doradzać”, w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN 2006, oznacza „udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”. Doradztwo jest zatem udzieleniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych. Użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć w związku z tym szeroko.

Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

Jak stanowi art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym od 10 sierpnia 2014 r., czynności doradztwa podatkowego obejmują:

udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;
prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;
sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;
reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.

Stosownie do art. 2 ust. 2 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 10 sierpnia 2014 r., zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 4, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 10 sierpnia 2014 r., podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1, są:

osoby fizyczne wpisane na listę doradców podatkowych;
adwokaci i radcowie prawni;
biegli rewidenci.

Stosownie do art. 3 ust. 2 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 10 sierpnia 2014 r., podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4, są:

osoby fizyczne wpisane na listę doradców podatkowych;
adwokaci i radcowie prawni.

Zasady wykonywania czynności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych określa ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 330 ze zm.).

Zgodnie z art. 76a ust. 1 ww. ustawy, usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych jest działalnością gospodarczą, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, polegającą na świadczeniu usług w zakresie czynności, o których mowa w art. 4 ust. 3 pkt 2-6.

W myśl art. 76a ust. 3 ustawy o rachunkowości, w brzmieniu obowiązującym od 10 sierpnia 2014 r., działalność, o której mowa w ust. 1, mogą wykonywać przedsiębiorcy, pod warunkiem, że czynności z tego zakresu będą wykonywane przez osoby, które:

mają pełną zdolność do czynności prawnych;
nie były skazane prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo przeciwko wiarygodności dokumentów, mieniu, obrotowi gospodarczemu, obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi, za przestępstwo skarbowe oraz za przestępstwa określone w rozdziale 9.

Należy zauważyć, że w wyniku nowelizacji ww. ustawy o doradztwie podatkowym zmianie uległa treść art. 2 ust. 1 pkt 2, poprzez wymienienie w nim również ksiąg rachunkowych. Do dnia 9 sierpnia 2014 r. doradcy podatkowi mogli prowadzić księgi rachunkowe w oparciu o art. 76a ust. 4 ww. ustawy o rachunkowości. Przepis ten został jednak uchylony z dniem 10 sierpnia 2014 r., w związku z czym zasadnym było rozszerzenie katalogu czynności wymienionego w art. 2 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o doradztwie podatkowym.

Ponadto zmianie uległa treść art. 3 ustawy o doradztwie podatkowym. W konsekwencji czynności, o których mowa w ww. art. 2 ust. 1 pkt 2 i pkt 3 może wykonywać każda zainteresowana osoba. Nowe przepisy nie wprowadzają żadnych wymogów co do tych osób, odnośnie np. konieczności posiadania odpowiedniego wykształcenia.

Natomiast podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o doradztwie podatkowym pozostają:

osoby fizyczne, wpisane na listę doradców podatkowych;
adwokaci i radcowie prawni;
biegli rewidenci.

Zaś do zawodowego wykonywania czynności wymienionych w art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym pozostaną nadal jedynie:

osoby fizyczne, wpisane na listę doradców podatkowych;
adwokaci i radcowie prawni.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca (Sp. z o.o.) prowadzi od lipca 2012 r. działalność rachunkowo-księgową sklasyfikowaną pod nr PKD 69.20.Z. Od początku działalności Wnioskodawca jest podatnikiem VAT.

Obroty Biura zarówno w 2012 r. jak i w 2013 r. nie przekroczyły kwoty 150.000 zł. Nie przekroczą tej kwoty również na koniec 2014 r.

W tym zakresie Wnioskodawca będzie:

w oparciu o umowę z klientem Biura, prowadzić księgi rachunkowe na podstawie otrzymanych dowodów księgowych,
na podstawie sporządzonych ksiąg i ewidencji ustalać wysokość zobowiązań podatkowych,
sporządzać sprawozdania finansowe i ustalać wynik finansowy,
przechowywać dokumenty księgowe do zakończenia roku podatkowego.

Wnioskodawca będzie świadczył również czynności, które pokrywają się z niektórymi czynnościami doradztwa podatkowego - wynikającymi z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o doradztwie podatkowym tj. prowadzenie w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie. W przypadku Wnioskodawcy będzie to: prowadzenie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, prowadzenie ewidencji sprzedaży dla potrzeb zryczałtowanego podatku dochodowego, sporządzanie rejestrów VAT zakupu i sprzedaży, prowadzenie ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, prowadzenie ewidencji wyposażenia oraz wynikającymi z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o doradztwie podatkowym tj. sporządzanie w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie. W przypadku Biura będzie to: sporządzanie na podstawie danych wynikających z ksiąg, deklaracji podatkowych za dane okresy rozliczeniowe, które podpisywane będą, na podstawie pełnomocnictwa, przez osobę w Biurze uprawnioną, i przekazywane do urzędu skarbowego, sporządzanie zeznań rocznych zarówno dla klientów Biura jak i dla osób nie mających Umowy o obsługę księgową, a chcący skorzystać z pomocy w tym zakresie.

Z wniosku wynika, że klientami (z którymi Wnioskodawca nie ma podpisanej umowy o obsługę księgową) na rzecz których Wnioskodawca będzie świadczył usługi polegające na sporządzaniu zeznań rocznych, będą osoby, które nie prowadzą działalności gospodarczej jak również przedsiębiorcy, których księgowości Wnioskodawca nie prowadzi, a którzy zwrócą się do Wnioskodawcy o sporządzenie zeznania rocznego.

Biorąc pod uwagę opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny stwierdzić należy, że działalność Wnioskodawcy stanowi świadczenie usług w zakresie doradztwa w myśl art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT.

Zgodnie bowiem z powołanym art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o doradztwie podatkowym prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie jak również sporządzanie deklaracji podatkowych stanowi czynności doradztwa podatkowego.

Jednocześnie z ustawy tej nie wynika, że do wykonywania tych czynności uprawnieni są wyłącznie doradcy podatkowi.

Tak więc zarówno prowadzenie ksiąg podatkowych, rachunkowych i innych ewidencji jak i sporządzanie deklaracji podatkowych jest doradztwem podatkowym.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że może korzystać ze zwolnienia z podatku VAT, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163 poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w X., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin