Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/443-226/12/13-S/AP
z 22 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 7 listopada 2012 r., sygn. akt I SA/Bd 830/12 stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 17 lutego 2012 r. (data wpływu 24 lutego 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla robót budowlanych, budowlano-montażowych oraz remontowych świadczonych w koszarach jednostki wojskowej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lutego 2012 r. został złożony wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla robót budowlanych, budowlano-montażowych oraz remontowych świadczonych w koszarach jednostki wojskowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pan działalność gospodarczą, na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. Przedmiotem działalności firmy jest świadczenie usług w zakresie:

1. sprzedaży hurtowej i detalicznej materiałów grzewczych i sanitarnych,

2. wykonywania usług budowlanych polegających na:

• robotach związanych z montażem instalacji centralnego ogrzewania (PKWiU 45.33.11),
  
• robotach związanych z montażem instalacji wentylacyjnych i klimatyzacyjnych (PKWiU 45.33.12),
  
• robotach związanych z montażem instalacji wodno - kanalizacyjnej (PKWiU 45.33.20),
  
• robotach związanych z instalacją centralnego odkurzania (PKWiU 45.34),
  
• robotach związanych z instalacją kolektorów słonecznych wspomagających centralne ogrzewanie (PKWiU 45.33),
  
• robotach związanych z budową przydomowych oczyszczalni ścieków (PKWiU 45.34),

3. usług serwisowych gwarancyjnych i pogwarancyjnych na wykonane usługi instalacyjne,

4. doradztwa technicznego w zakresie prowadzonej działalności,

5. usług projektowych w zakresie prowadzonej działalności.

Firma Pana świadczy powyższe usługi dla wszystkich kontrahentów funkcjonujących na rynku.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawarł Pan umowę o roboty budowlane, której przedmiotem było wykonanie instalacji wodno-kanalizacyjnej, centralnego ogrzewania, wentylacji mechanicznej oraz przyłączy tych instalacji w budynku znajdującym się na terenie jednostki wojskowej. Budynek ten jest budynkiem zbiorowego zamieszkania na terenie koszar, sklasyfikowanym w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie 1130. W myśl umowy był Pan podwykonawcą głównego wykonawcy robót.

W ramach wyżej wskazanych robót budowlanych zostały wykonane przyłącza: ciepłej wody i cyrkulacji, kanalizacji deszczowej, kanalizacji sanitarnej i wodociągowe. Przyłącza te zostały wykonane tylko i wyłącznie na potrzeby remontowanego budynku.

Przyłącze kanalizacji sanitarnej zostało wykonane od budynku do istniejącego już kolektora ściekowego oddalonego od budynku o sześć metrów. Zakres prac obejmował montaż przykanalika od budynku do kolektora wraz z wpięciem do niego.

Przyłącza kanalizacji deszczowej zostały wykonane od rur spustowych z rynien do kanalizacji deszczowej biegnącej w odległości czterech metrów od budynku. Zakres prac obejmował wymianę rur betonowych na rury żeliwne, na odcinku pomiędzy rurą spustową a kolektorem kanalizacji deszczowej.

Przyłącze wodociągowe wody zimnej zostało wykonane od budynku do istniejącej sieci zewnętrznej. Zakres prac obejmował wymianę przyłącza z rur żeliwnych na przyłącze z rur stalowych ocynkowanych wraz z montażem armatury pomiarowej i antyskażeniowej w budynku.

Przyłącze wody ciepłej i cyrkulacji zostało wykonane od węzła cieplnego znajdującego się w sąsiednim budynku do remontowanego budynku. Przyłącze to zasila w ciepłą wodę tylko i wyłącznie remontowany budynek.

Wykonane przyłącza nie są elementem sieci wspólnej dla całej jednostki wojskowej, lecz każde z nich służy tylko i wyłącznie korzystaniu z instalacji istniejących w budynku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy budowa (remont, modernizacja, termomodernizacja, przebudowa) instalacji wodno- kanalizacyjnej zewnętrznej obejmująca wykonanie (wymianę) przyłączy: ciepłej wody i cyrkulacji, kanalizacji deszczowej, kanalizacji sanitarnej i wodociągowej, wykonana w ramach robót budowlano-remontowo-montażowych przeprowadzonych w budynku zbiorowego zamieszkania na terenie koszar, sklasyfikowanym w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie 1130, podlega opodatkowaniu obniżoną stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8%, właściwą dla budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, czy też stawką podstawową w wysokości 23%?

Pana zdaniem, zgodnie z art. 146a ustawy o podatku od towarów i usług, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013, z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 stosuje się - w myśl art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W myśl ust. 12a tegoż artykułu przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Z kolei zgodnie z art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11. Do budynków tych zalicza się m.in. budynki mieszkalne na terenie koszar.

Wykonane przez Wnioskodawcę roboty budowlane, budowlano - montażowe oraz remontowe zostały przeprowadzone w budynku mieszczącym się w PKOB w klasie 1130, a więc obiekcie budownictwa mieszkaniowego, o którym mowa w art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym został spełniony zasadniczy warunek zastosowania preferencyjnej 8% stawki podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy wykonanie przez niego instalacji wodno-kanalizacyjnej, centralnego ogrzewania i wentylacyjnej należy zakwalifikować jako robotę budowlano-remontową (związaną z budownictwem mieszkaniowym), o której mowa w art. 41 ust. 12 ustawy od podatku od towarów i usług. Należy bowiem uznać, że choć brak jest w ww. ustawie pojęć użytych we wskazanym przepisie, to należy się posiłkować definicjami zawartymi w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. nr 156, poz. 1118 z późn. zm.).

Z definicji tych (art. 3 ustawy) wynika natomiast, że ustawodawca zarówno „roboty budowlane”, jak i „remont” rozumie bardzo szeroko, jako ciąg czynności zmierzających do osiągnięcia określonego efektu (uzasadnienie wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 stycznia 2007 r., I FSK 499/06, LEX nr 285053). Tym samym została spełniona druga przesłanka zastosowania preferencyjnej stawki podatku, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. świadczenie usług wymienionych w art. 41 ust. 12-12c ustawy.

W związku z powyższym nie może budzić wątpliwości, iż wykonane przez Wnioskodawcę roboty budowlane, budowlano-montażowe oraz remontowe, obejmujące wykonanie instalacji wodno-kanalizacyjnej, centralnego ogrzewania i wentylacyjnej, przeprowadzone w obiekcie mieszczącym się w PKOB w klasie 1130, wewnątrz budynku (tj. w jego bryle) podlegają opodatkowaniu obniżoną stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8%. Zdaniem Wnioskodawcy taką samą obniżoną stawkę podatku (8%) należy zastosować także do robót budowlanych, budowlano-montażowych, obejmujących wykonanie przyłączy do wyżej wskazanych instalacji i stanowiących ich integralną całość, przeprowadzonych na zewnątrz budynku (tj. poza jego bryłą).

Należy bowiem zauważyć, że choć zasadnicze prace budowlano-montażowe i remontowe, obejmujące wykonanie wskazywanych wyżej instalacji zostały wykonane wewnątrz budynku (tj. w jego bryle), to jednak nie ulega wątpliwości, iż właściwe wykonanie tych prac wymagało podjęcia stosownych prac budowlano-montażowych i remontowych, obejmujących wykonanie odpowiednich przyłączy poza samym budynkiem. W każdym jednak wypadku przedmiotowe przyłącza stanowią integralną część remontowanego budynku i pomimo tego, że znajdują się częściowo również poza bryłą tego budynku stanowią, zgodnie z założeniami projektowymi infrastrukturę techniczną niezbędną do użytkowania tego obiektu (uzasadnienie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 3 grudnia 2009 r., I SA/Wr 1435/09). Należy przy tym zauważyć, iż z uwagi na swoją specyfikację, przedmiotowe instalacje nie mogą mieścić się w całości tylko w samym budynku, lecz konieczne jest ich umieszczenie także poza nim.

Wykonanie odpowiednich przyłączy w opinii Wnioskodawcy pozostaje zatem niewątpliwie w ścisłym, nierozerwalnym związku funkcjonalnym z usługą wykonania wyżej wskazywanych instalacji wewnątrz budynku, warunkując należyte wykonanie całej inwestycji. Z techniczno-gospodarczego punktu widzenia nie ma możliwości ominięcia jakiegokolwiek fragmentu wskazywanych instalacji, w tym również zlokalizowanego poza bryłą budynku.

Przygotowanie i wykonanie przedmiotowych przyłączy stanowi zatem część jednej i tej samej-kompleksowej usługi wykonania instalacji wentylacyjnej, wodno-kanalizacyjnej oraz centralnego ogrzewania w budynku mieszkalnym na terenie koszar. Prace te stanowią jednolitą całość, której nie da się podzielić na części bez uszczerbku dla końcowego efektu tych prac.

Wykonanie tych instalacji stanowi de facto jedną usługę, w ramach której dokonuje się kilku czynności faktycznych, które są w sumie konieczne dla prawidłowego i zgodnego ze sztuką budowlaną wykonania usługi jako całości (uzasadnienie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 5 stycznia 2011 r., III SA/Gl 1708/10, PiP 2011, nr 33, poz. 4).

W związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy stosowanie do jednej i tej samej usługi różnych stawek podatkowych, zależnych od miejsca przeprowadzenia poszczególnych elementów instalacji należałoby uznać za nieuzasadnione. Dzielenie tej usługi, która ze swej istoty jest usługą wieloetapową, ale kompleksową, byłoby sprzeczne z racjonalnością ustawodawcy. W rezultacie należy przyjąć, iż usługa ta powinna być w całości objęta preferencyjną 8% stawką podatku od towarów i usług.

Zastosowanie obniżonej 8% stawki podatku od towarów i usług jest w pełni zasadne także z tego względu, iż stawką taką opodatkowane są wyżej wskazywane prace budowlano-montażowe i remontowe, wykonane wewnątrz budynku, które mają z kolei podstawowy charakter dla całości przeprowadzonych prac, w tym wykonanych i wymienionych przyłączy. Należy bowiem zauważyć, że roboty budowlane, w tym budowlano-montażowe stanowią tzw. świadczenia złożone, na które składa się szereg czynności mających doprowadzić do określonego efektu gospodarczego. W przypadku takiego rodzaju czynności o kompleksowym charakterze, na które składają się: czynność podstawowa, której wykonanie było celem umowy zawartej przez podatnika z klientem, a także czynności pomocnicze niezbędne do wykonania czynności podstawowej, ustalając właściwą stawkę podatku od towarów i usług należy przyjmować jednolitą stawkę dla całego kompleksu czynności, biorąc pod uwagę charakter czynności podstawowej (uzasadnienie wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 sierpnia 2010 r., I FSK 1221/09, LEX nr 599720).

Wnioskodawca zauważył, iż w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. Nr 207, poz. 1293) w punkcie 5.3.2 wskazano, że każdą usługę należy zaliczać do odpowiedniego grupowania zgodnie z jej charakterem. Oznacza to, że każdą usługę należy przyporządkować tylko do jednego grupowania, a w ślad za tym można jej przypisać tylko jedną stawkę podatku od towarów i usług.

W rezultacie należy przyjąć, że w przypadku wykonanej przez Wnioskodawcę usługi mamy do czynienia z jednolitym świadczeniem, podlegającym opodatkowaniu jednolitą preferencyjną stawką podatku VAT.

W związku z powyższym Wnioskodawca stoi na stanowisku, że budowa (modernizacja) instalacji wodno-kanalizacyjnej zewnętrznej obejmująca wykonanie (wymianę) przyłączy: ciepłej wody i cyrkulacji, kanalizacji deszczowej, kanalizacji sanitarnej i wodociągowej, wykonana w ramach robót budowlano-remontowo-montażowych, przeprowadzonych w budynku zbiorowego zamieszkania na terenie koszar, sklasyfikowanym w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie 1130, podlega opodatkowaniu obniżoną stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8%.

W interpretacji indywidualnej z dnia 18 maja 2012 r. znak ITPP1/443-226/12/AP oceniono stanowisko Pana jako nieprawidłowe przyjmując, że roboty budowlane dotyczące instalacji wodno-kanalizacyjnej zewnętrznej, związane z wykonaniem (wymianą) przyłączy: ciepłej wody i cyrkulacji, kanalizacji deszczowej, kanalizacji sanitarnej i wodociągowej, wypełniających definicję infrastruktury towarzyszącej budynku koszar sklasyfikowanego w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie 1130, z uwagi na fakt, iż od dnia 31 grudnia 2007 r. nie obowiązuje okres przejściowy stosowania preferencyjnej stawki podatku względem robót związanych z infrastrukturą towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu, winny podlegać opodatkowaniu 23% stawką VAT.

Nie zgadzając się z treścią wydanej interpretacji, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, złożył Pan skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy.

Wyrokiem wydanym przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy z dnia 7 listopada 2012 r., sygn. akt I SA/Bd 830/12 zaskarżona interpretacja została uchylona.

W dniu 23 stycznia 2013 r. wpłynął do tutejszego organu prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 7 listopada 2012 r., sygn. akt I SA/Bd 830/12. W ocenie Sądu tut. organ nie odniósł się w żaden sposób do argumentacji strony. Organ uznając, że brak jest podstaw do zastosowania obniżonej stawki VAT ograniczył się do przytoczenia przepisów prawnych. Uzasadnienie interpretacji nie może jednak ograniczać się jedynie do zacytowania treści przepisów mających zastosowanie w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym. Zdaniem Sądu organ, w uzasadnieniu prawnym interpretacji indywidualnej, stwierdzając nieprawidłowość stanowiska Wnioskodawcy, ma obowiązek przedstawić oraz wyjaśnić dlaczego dane przepisy powinny mieć zastosowanie w sprawie oraz wskazać, z jakich względów stanowisko Wnioskodawcy nie zasługuje na uwzględnienie (por. wyrok NSA z dnia 17 maja 2011 r., II FSK 74/10). W zaskarżonej interpretacji Minister Finansów nie wskazał, jaki przepis art. 146 ust. 3 u.p.t.u., zawierający definicję infrastruktury towarzyszącej, ma w sprawie zastosowanie. Organ przytoczył treść całego art. 146 ust. 3 u.p.t.u. Art. 146 ust. 3 składa się jednak z kilku jednostek redakcyjnych. Nie jest zatem wystarczające ogólne odwołanie się do tej regulacji. Działanie zgodne z prawem wymagałoby wskazania konkretnego przepisu określonego w tym ustępie i wytłumaczenia jego zastosowania.

Zatem zdaniem Sądu tut. organ powinien uzasadnić stawianą tezę przy użyciu argumentacji prawnej w sposób, który pozwalałby podatnikowi, a także sądowi administracyjnemu kontrolującemu zasadność skargi, poznać przyczyny, z powodu których argumentacja zawarta we wniosku została uznana za nieprawidłową. W ocenie Sądu zasadny jest również zarzut naruszenia art. 121 § O.p., z uwagi na brak odniesienia się organu podatkowego do powołanego we wniosku o interpretację orzecznictwa sądowego. Jakkolwiek orzeczenia sądowe wiążą organ podatkowy tylko w sprawie, w której zostały wydane, to jednak powołanie ich w sprawie powoduje, że argumentacja sądu na temat wykładni konkretnego przepisu staje się argumentacją podatnika. Jeżeli więc organ podatkowy nie podziela tej argumentacji, powinien odnieść się do uzasadnienia wyroku sądowego i ustosunkować się do wyrażonych tam poglądów, wyjaśniając, dlaczego je odrzuca. Nieuzasadnione pominięcie orzecznictwa sądowego, narusza wyrażoną w art. 121 § 1 O.p. zasadę prowadzenia postępowania podatkowego w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 7 listopada 2012 r. sygn. akt I SA/Bd 830/12 – stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 Nr 177, poz. 1054 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W oparciu o art. 5a ww. ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się - w myśl dyspozycji art. 7 ust. 1 ww. ustawy - przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie natomiast z art. 146a ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23 %;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8 %.

Należy zaznaczyć, że zarówno w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku, a nawet zwolnień od podatku.

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, stosuje się – w myśl art. 41 ust. 12 ww. ustawy o podatku od towarów i usług – do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, w myśl ust. 12a tegoż artykułu, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2,
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2.

Przez obiekty budownictwa mieszkaniowego - w myśl art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług - rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Do budynków tych zalicza się zgodnie z PKOB:

• budynki mieszkalne jednorodzinne (PKOB 111), czyli samodzielne budynki takie jak: pawilony, wille, domki wypoczynkowe, leśniczówki, domy mieszkalne w gospodarstwach rolnych (bez budynków gospodarstw rolnych), rezydencje wiejskie, domy letnie itp., a także domy bliźniacze lub szeregowe, w których każde mieszkanie ma swoje własne wejście z poziomu gruntu;
  
  
• budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe (PKOB 112);
  
• budynki zbiorowego zamieszkania (PKOB 113), czyli domy opieki społecznej, internaty i bursy szkolne, domy studenckie, domy dziecka, domy dla bezdomnych, budynki mieszkalne na terenie koszar, zakładów karnych i poprawczych, aresztów śledczych, budynki kościołów i innych związków wyznaniowych, klasztory, domy zakonne, plebanie, kurie, rezydencje biskupie oraz rezydencje Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 41 ust. 12c ustawy, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć budowa, remont modernizacja, termomodernizacja, przebudowa, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do przepisów prawa budowlanego.

Zgodnie z art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.) przez budowę należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego. Z kolei zgodnie z art. 3 pkt 7a przez przebudowę należy rozumieć wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji; w przypadku dróg są dopuszczalne zmiany charakterystycznych parametrów w zakresie niewymagającym zmiany granic pasa drogowego.

Natomiast definicję remontu zawarto w art. 3 pkt 8. Zgodnie z jego brzmieniem przez remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a nie stanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Modernizacja, zgodnie z definicją słownikową, to unowocześnienie i usprawnienie czegoś (Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN).

Dodatkowo należy wskazać, iż zgodnie z przepisami rozporządzenia w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.) budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. Z kolei z uregulowań zawartych w art. 3 pkt 1a i pkt 2 ustawy Prawo budowlane wynika, że pod pojęciem obiektu budowlanego rozumie budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi. Budynkiem zaś jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

W tym miejscu należy wskazać na zapisy ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków ( t.j. Dz. U. nr 123 poz. 858 ze zm.). Zgodnie z art. 2 pkt 5 ustawy przyłącze kanalizacyjne, to odcinek przewodu łączącego wewnętrzną instalację kanalizacyjną w nieruchomości odbiorcy usług z siecią kanalizacyjną, za pierwszą studzienką, licząc od strony budynku, a w przypadku jej braku do granicy nieruchomości gruntowej.

Natomiast, w myśl art. 2 pkt 6 tej ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków, przyłącze wodociągowe to odcinek przewodu łączącego sieć wodociągową z wewnętrzną instalacją wodociągową w nieruchomości odbiorcy usług wraz z zaworem za wodomierzem głównym.

Podkreślić należy, iż obniżone stawki podatku mają charakter wyjątkowy, zatem winny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych wprost przez ustawodawcę w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy. Preferencyjna stawka podatku ma zastosowanie do wskazanych w przepisach czynności związanych z budownictwem mieszkaniowym, jednakże nie do wszystkich usług dotyczących samego instalowania, czy montażu rożnych towarów. Decydujące znaczenie ma fakt, co jest przedmiotem sprzedaży, czy podatnik dokonuje dostawy towarów, czy świadczy usługę oraz czy czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy (dostawa, budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja, przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym).

W tym miejscu nadmienić należy, iż zgodnie z obowiązującym do dnia 31 grudnia 2007 r. art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług, stawkę w wysokości 7% VAT stosowało się w odniesieniu do robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych związanych z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą. obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych. Ustawodawca nie zrezygnował z posługiwania się w przepisach dotyczących podatku od towarów i usług pojęciem infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu, gdyż art. 146 ustawy nie został uchylony, a zawarte w nim definicje stanowią nadal obowiązujący tekst ustawy (wyrok NSA z dnia 3 sierpnia 2011 r., sygn. akt I FSK 368/10). Jednakże przewidziana na jego podstawie możliwość stosowania obniżonej do 7% stawki dla tego typu robót, ustała z dniem 1 stycznia 2008 r., albowiem z dniem 31 grudnia 2007 r. skończył się wynegocjowany przed akcesją przez Polskę, okres przejściowy na stosowanie stawki preferencyjnej w omawianym zakresie podatku od towarów i usług względem. Po dniu 31 grudnia 2007 r. Polska została zobowiązana do wprowadzenia regulacji krajowych, dotyczących opodatkowania budownictwa mieszkaniowego, odpowiadających unormowaniom wynikającym z Dyrektywy Rady 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. UE L. 347 ze zm). Należy wskazać, iż unormowania wspólnotowe umożliwiają stosowanie stawki obniżonej do dostawy, budowy, remontu lub przebudowy budynków mieszkalnych w ramach polityki społecznej (poz. 10 załącznika III do Dyrektywy 2006/112/WE). W konsekwencji konieczne stało się opracowanie przepisów definiujących budownictwo społeczne, umożliwiających stosowanie stawki 7% w budownictwie mieszkaniowym. Odpowiednie zmiany - mające umożliwić dalsze stosowanie stawki 7% w ramach budownictwa mieszkaniowego, objętego tzw. społecznym programem mieszkaniowym - zostały wprowadzone przepisami ustawy z dnia 19 września 2007 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym (Dz. U. Nr 192, poz. 1382). Przepisy powyższe weszły w życie z dniem 1 stycznia 2008 r. i zawarto je m.in. w unormowaniach art. 41 ust. 12-12c ustawy.

W myśl art. 146 ust. 2 ustawy, przez roboty związane z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a, rozumie się roboty budowlane dotyczące inwestycji w zakresie obiektów budownictwa mieszkaniowego i infrastruktury towarzyszącej oraz remontów obiektów budownictwa mieszkaniowego.

Infrastruktura towarzysząca budownictwu mieszkaniowemu, stosownie do zapisu art. 146 ust. 3 ustawy obejmowała:

1. sieci rozprowadzające, wraz z urządzeniami, obiektami i przyłączami do budynków mieszkalnych,
2. urządzanie i zagospodarowanie terenu w ramach przedsięwzięć i zadań budownictwa mieszkaniowego, w szczególności drogi, dojścia, dojazdy, zieleń i małą architekturę,
3. urządzenia i ujęcia wody, stacje uzdatniania wody, oczyszczalnie ścieków, kotłownie oraz sieci wodociągowe, kanalizacyjne, cieplne, elektroenergetyczne, gazowe i telekomunikacyjne

• jeżeli były one związane z obiektami budownictwa mieszkaniowego.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że od dnia 1 stycznia 2008 r. nastąpiła zmiana przepisów prawa w zakresie opodatkowania infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu. Zmieniono stan prawny wynikający z art. 146 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w ramach którego budownictwo mieszkaniowe wraz z infrastrukturą towarzyszącą podlegało opodatkowaniu obniżoną stawką w wysokości 7 % VAT. Aktualnie zaś do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym stosuje się stawkę obniżoną w wysokości 8% VAT, natomiast infrastruktura towarzysząca budownictwu mieszkaniowemu opodatkowana jest podstawową stawką podatku w wysokości 23% VAT.

Przy czym, warunkiem zastosowania 8% stawki, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług (tj. do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym), jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji budynków lub ich dostawy. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej, 8% stawki podatku.

Ponadto w przedmiotowej sprawie istotnym jest, że utrata mocy przepisu przejściowego, tj. art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy z dniem 31 grudnia 2007 r. spowodowała, iż do robót związanych z obiektami infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu zastosowanie ma podstawowa stawka podatku, która zgodnie z brzmieniem art. 146a pkt 1 ustawy o podatku do towarów i usług, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., wynosi 23%.

Należy w tym miejscu wskazać, iż odkodowanie znaczenia danej normy prawnej, nasuwającej z różnych względów wątpliwości w sferze jej stosowania, następuje w drodze wykładni, przy czym w Polsce klasyfikacja dyrektyw wykładni zawiera się w trzech zasadniczych kategoriach, zaproponowanych przez doktrynę oraz orzecznictwo sądowoadministracyjne:

1. wykładnia językowa (kontekst językowy),
2. wykładnia systemowa (kontekst systemowy),
3. wykładnia funkcjonalna (kontekst funkcjonalny, tj. cele, funkcje regulacji prawnej, przekonanie moralne, sytuacja społeczna).

Wymieniona kolejność nie jest bez znaczenia. Oznacza bowiem, że interpretator powinien się opierać na rezultatach wykładni językowej i dopiero, gdy ta prowadzi do niedających się usunąć wątpliwości, korzystać z wykładni systemowej, a jeżeli i ta nie doprowadziła do usunięcia wątpliwości interpretacyjnych, to wolno posłużyć się wykładnią funkcjonalną. Zgodnie z uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 listopada 1999 r., sygn. akt FPK 3/99, dokonując wykładni językowej tekstu prawnego, interpretator powinien, przyjąć następujący tok rozumowania:

• należy najpierw ustalić, czy dany wyraz (zwrot) budzący wątpliwości interpretatora nie ma definicji legalnej w akcie prawnym, w którym się znajduje, chyba że w tekście danej ustawy jest wyraźne odesłanie do innej ustawy,
  
• w braku definicji legalnej należy podjąć działania mające na celu ustalenie, czy budzący wątpliwości zwrot ma swoje znaczenie powszechnie ustalone w języku prawniczym (języku literatury prawniczej i języku orzecznictwa sądowego) danej gałęzi prawa,
  
• w następnej kolejności należy odwołać się do języka powszechnego, czyli skorzystać najlepiej z kilku słowników języka polskiego.

– dopiero po wyczerpaniu reguł językowych może nastąpić stosowanie pozajęzykowych dyrektyw interpretacyjnych takich jak wykładnia systemowa czy celowościowa.

Wykładnia systemowa polega na ustaleniu znaczenia przepisów prawnych ze względu na ich lokalizację w strukturze źródeł prawa oraz powiązanie, jakie występuje pomiędzy rozmaitymi aktami normatywnymi. Wykładnia systemowa opiera się na założeniu, że system prawa jest pewną zorganizowaną całością, spajaną zarówno wspólnymi wartościami, jak i racjami logicznymi. Ze względu na swój charakter często bywa nazywana subsydiarną lub wspomagającą – służy do tego, aby rozstrzygać wątpliwości, jakie nasuwa wykładnia językowa i tylko w wyjątkowych sytuacjach jest podstawą korekty rezultatu wykładni językowej. Wykładnia celowościowa ma również subsydiarny (pomocniczy) charakter w stosunku do pozostałych wykładni (językowej i systemowej). Ma zastosowanie dopiero wtedy, gdy dwie pozostałe nie doprowadzą do odczytania sensu tekstu prawnego. Znaczenie wykładni celowościowej jest różne w zależności od gałęzi prawa, która podlega wykładni. Pewne ograniczone znaczenie ma wykładnia celowościowa w prawie podatkowym. Zwrócił na to uwagę Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 14 grudnia 2000 r., FSA 2/00, przyjmując, że w sytuacji gdy zawodzi wykładnia językowa, dopuszczalne w prawie podatkowym jest sięganie do wykładni systemowej, mającej aspekt wewnętrzny i zewnętrzny, a zupełnie wyjątkowo – do reguł wykładni celowościowej.

Uwzględniając powyższe należy wskazać, iż rozstrzygnięcie w przedmiotowej sprawie zostało oparte na rezultatach wykładni językowej oraz przy wykorzystaniu wykładni systemowej zewnętrznej. Konieczność zastosowania wykładni systemowej zewnętrznej wynika z nieuregulowania w systemie prawa podatkowego pojęcia przyłączy, co w konsekwencji powoduje konieczność odwołania się do treści ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków, w którym ustawodawca definiuje to pojęcie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca podpisał umowę na roboty budowlane, której przedmiotem było wykonanie (wymiana) instalacji wentylacyjnej, wodno-kanalizacyjnej zewnętrznej i wewnętrznej oraz instalacji centralnego ogrzewania w remontowanym budynku na terenie jednostki wojskowej. W ramach wyżej wskazanych robót budowlanych zostały wykonane przyłącza: ciepłej wody i cyrkulacji, kanalizacji deszczowej, kanalizacji sanitarnej i wodociągowe. Przyłącze kanalizacji sanitarnej zostało wykonane od budynku do istniejącego już kolektora ściekowego oddalonego od budynku o sześć metrów. Zakres prac obejmował montaż przykanalika od budynku do kolektora wraz z wpięciem do niego. Przyłącza kanalizacji deszczowej zostały wykonane od rur spustowych z rynien do kanalizacji deszczowej biegnącej w odległości czterech metrów od budynku. Zakres prac obejmował wymianę rur betonowych na rury żeliwne, na odcinku pomiędzy rurą spustową a kolektorem kanalizacji deszczowej. Przyłącze wodociągowe wody zimnej zostało wykonane od budynku do istniejącej sieci zewnętrznej. Zakres prac obejmował wymianę przyłącza z rur żeliwnych na przyłącze z rur stalowych ocynkowanych wraz z montażem armatury pomiarowej i antyskażeniowej w budynku. Przyłącze wody ciepłej i cyrkulacji zostało wykonane od węzła cieplnego znajdującego się w sąsiednim budynku do remontowanego budynku.

Remontowany budynek jest budynkiem zbiorowego zamieszkania na terenie koszar, sklasyfikowany wg PKOB w grupowaniu 1130. Przygotowanie i wykonanie przedmiotowych przyłączy stanowi zdaniem Wnioskodawcy część jednej i tej samej kompleksowej usługi wykonania instalacji wentylacyjnej, wodno-kanalizacyjnej oraz centralnego ogrzewania w budynku mieszkalnym na terenie koszar.

Zatem z przedstawionego wyżej opisu wynika, iż przedmiotem wykonywanych robót była wymiana części instalacji cieplnej, kanalizacji deszczowej, sanitarnej i wodociągowej, stanowiącej infrastrukturę towarzyszącą budynku koszar.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy stwierdzić należy, iż pomimo, że roboty budowlane dotyczą wymiany części instalacji cieplnej, kanalizacji deszczowej, sanitarnej i wodociągowej do budynku zbiorowego zamieszkania na terenie koszar, które są integralną częścią tego budynku mieszkalnego i stanowią, zgodnie z założeniami projektowymi, infrastrukturę techniczną niezbędną dla użytkowania budynku, to z uwagi na fakt, iż są dokonywane poza bryłą budynku, tj. stanowią infrastrukturę towarzyszącą zdefiniowaną jednostce redakcyjnej pkt 1, powołanego art. 146 ust. 3, w którym wymieniono sieci rozprowadzające, wraz z urządzeniami, obiektami i przyłączami do budynków mieszkalnych, oraz w związku z tym, iż od dnia 1 stycznia 2008 r. nie obowiązuje okres przejściowy stosowania preferencyjnej stawki podatku, winny podlegać opodatkowaniu podstawową stawką podatku, która zgodnie z brzmieniem art. 146a pkt 1 ustawy o podatku do towarów i usług, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., wynosi 23%.

Zaznaczyć w tym miejscu należy, iż realizacja obowiązków podatkowych musi być zgodna z przepisami prawa i polegać na zastosowaniu się do zawartych w nich norm, w związku z tym stawka podatkowa nie może być zależna od postanowień umowy cywilnoprawnej. Ze względu na treść takiej umowy nie można zmienić regulacji ustawowej.

W świetle powyższego uzasadnienia, stanowiska organu nie mogą zmienić powołane przez Wnioskodawcę wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 stycznia 2007 r., sygn. akt I FSK 499/06, wyrok NSA z dnia 20 kwietnia 2011 r., sygn. akt I FSK 499/10, wyrok NSA z dnia 25 sierpnia 2010 r., sygn. akt I FSK 1221/09, wyrok WSA w Gliwicach z dnia 5 stycznia 2011 r., sygn. akt III SA/Gl 1708/10, bowiem stanowią one rozstrzygnięcia zapadłe na tle konkretnego opisu stanu faktycznego.

Niemniej podkreślić jeszcze raz należy, iż po dniu 1 stycznia 2008 r. obniżona 7% stawka podatku od towarów i usług dotyczy jedynie czynności określonych w art. 41 ust. 12 ustawy i obowiązuje jedynie w okresie wynegocjowanym przez Polskę. Z uwagi na utratę prawa do zwolnienia z dniem 31 grudnia 2007 r. – co wynika wprost z treści art. 146 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług - zakresem preferencyjnego opodatkowania nie jest objęta dostawa infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniu. Przyjęcie argumentacji zawartej w powołanych wyżej wyrokach, jako stanowiska prezentowanego przez Wnioskodawcę spowodowałoby nieuprawnione i niezgodne z prawem wspólnotowym rozszerzenie stosowania preferencyjnej stawki podatku od towarów i usług poza zakres wynegocjowany przez Polskę. W orzecznictwie sądów administracyjnych wielokrotnie prezentowany był pogląd, iż przepisy dotyczące ulg i preferencji podatkowych winny być interpretowane w sposób ścisły. Pogląd ten nabiera szczególnego znaczenia przy interpretowaniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, wobec której jako podstawowy stawiany jest wymóg zgodności z prawem wspólnotowym.

Ponadto zauważyć należy, że zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) wyroki sądów zostały wydane w konkretnych sprawach i dotyczą wyłącznie tych spraw, w których zapadły. W związku z powyższym, nie negując takiego orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane.

Wskazać także należy, iż orzecznictwo sądowoadministracyjne w przedmiotowym zakresie nie jest jednolite. Tytułem przykładu należy powołać wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 marca 2011 r., sygn. akt I FSK 368/10 oraz z dnia 27 września 2011 r., sygn. akt I FSK 1387/10, z których wynika, iż zakresem preferencyjnego opodatkowania nie jest objęta infrastruktura towarzysząca, a przyjęcie innego stanowiska powodowałoby nieuprawnione i niezgodne z prawem wspólnotowym rozszerzenie stosowania stawki preferencyjnej podatku VAT. Ponadto zwrócić należy uwagę na prawomocny wyrok WSA z dnia 9 stycznia 2013 r., sygn. akt I SA/Sz 671/12, z którego wynika, że zakresem preferencyjnego opodatkowania nie są objęte roboty budowlano-montażowe związane z infrastrukturą towarzyszącą, a zatem również montaż instalacji gazowej. Sąd przyjął ten pogląd opierając się na założeniu, że ustawodawca nie zrezygnował z posługiwania się w przepisach dotyczących podatku od towarów i usług pojęciem infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu, gdyż art. 146 ustawy o podatku od towarów i usług nie został uchylony, a zawarte w nim definicje stanowią nadal obowiązujący tekst ustawy. Ustała jedynie przewidziana na czas określony możliwość stosowania obniżonej do 7% stawki podatku dla tego typu robót. Nie można zatem rozszerzać obecnej preferencyjnej stawki na roboty, które charakterystyczne były dla pojęcia infrastruktury towarzyszącej.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.