Interpretacja Ministra Finansów
DD3/033/122/MCA/14/RD-41753/14
z 5 maja 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 27 lipca 2010 r. Nr IBPBII/1/415-480/10/BJ, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 kwietnia 2010 r. (data wpływu 28 kwietnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych zwrotu kosztów dowozu dzieci niepełnosprawnych do szkół i przedszkoli - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 kwietnia 2010 r. Wnioskodawca złożył ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Wnioskodawca przedstawił następujący stan faktyczny.

Działając w oparciu o ustawę o systemie oświaty z dnia 7 września 1991 r. (Dz.U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, z późn. zm.) nakładający na gminę obowiązek dowozu dzieci i uczniów spełniających kryteria określone w ustawie, Wnioskodawca zwraca koszty dowozu stanowiące równowartość kwoty z tytułu przejazdu środkami komunikacji publicznej:

• dziecka i opiekuna - rodzicom, którzy zapewniają dowóz dzieci sześcioletnich do najbliższego przedszkola lub oddziału przedszkolnego w szkole podstawowej (art. 14a ust. 3 ustawy o systemie oświaty),
• dziecka i opiekuna - rodzicom, którzy zapewniają dowóz niepełnosprawnych dzieci sześcioletnich do przedszkola, oddziału przedszkolnego lub ośrodka (art. 14a ust. 4 ustawy o systemie oświaty),
• ucznia - rodzicom, którzy zapewniają dowóz uczniów niepełnosprawnych do szkół i ośrodków (art. 17 ust. 3a ustawy o systemie oświaty),
• ucznia - rodzicom, którzy zapewniają dowóz uczniów do szkół (art. 17 ust. 3 ustawy o systemie oświaty).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy we wszystkich tych przypadkach należy stosować zwolnienie podatkowe na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 40c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mimo, że w treści tego punktu przywołane zostały tylko art. 17 ust. 3 i 3a ustawy o systemie oświaty?
2. Czy w przypadku refundacji wynikającej z art. 14a ustawy o systemie oświaty (dotyczy dowozu dzieci sześcioletnich) Wnioskodawca winien stosować inną podstawę zwolnienia, tj. art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, we wszystkich tych przypadkach opisanych w części F wniosku winien stosować zwolnienie podatkowe na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 40c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kierując się zasadą analogii, z której można skorzystać w przypadku ewidentnej luki prawnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach uznał, iż stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

• prawidłowe w zakresie zwrotu kosztów za dowóz dzieci, o których mowa w art. 17 ust. 3 i dzieci niepełnosprawnych, o których mowa w art. 17 ust. 3a ustawy o systemie oświaty,
• nieprawidłowe w zakresie zwrotu kosztów za dowóz dzieci sześcioletnich i ich opiekunów, o których mowa w art. 14a ust. 3 i niepełnosprawnych dzieci sześcioletnich i ich opiekunów, o których mowa w art. 14a ust. 3a ustawy o systemie oświaty - jest nieprawidłowe.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, stwierdzam, co następuje.

Konstytucja Rzeczypospolitej gwarantuje wszystkim obywatelom prawo do nauki. Nauka do 18 roku życia jest obowiązkowa. Sposób wykonywania obowiązku szkolonego określa ustawa.

Zgodnie z art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz.U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, z późn. zm.), zakładanie i prowadzenie publicznych przedszkoli, w tym z oddziałami integracyjnymi, przedszkoli specjalnych oraz innych form wychowania przedszkolnego, o których mowa w art. 14a ust. 1a, szkół podstawowych oraz gimnazjów, w tym z oddziałami integracyjnymi, z wyjątkiem szkół podstawowych specjalnych i gimnazjów specjalnych, szkół artystycznych oraz szkół przy zakładach karnych, zakładach poprawczych i schroniskach dla nieletnich, należy do zadań własnych gmin.

Sieć prowadzonych przez gminę publicznych przedszkoli i oddziałów przedszkolnych w szkołach podstawowych ustala rada gminy (art. 14a ust. 1 ustawy o systemie oświaty). Sieć ta powinna być ustalona tak, aby wszystkie dzieci sześcioletnie zamieszkałe na obszarze gminy miały możliwość spełniania obowiązku odbycia rocznego przygotowania przedszkolnego w przedszkolu albo w oddziale przedszkolnym zorganizowanym w szkole podstawowej, a droga dziecka sześcioletniego z domu do najbliższego publicznego przedszkola lub oddziału przedszkolnego w szkole podstawowej nie przekraczała 3 km (art. 14a ust. 2 ustawy o systemie oświaty).

Jeżeli droga dziecka sześcioletniego z domu do najbliższego publicznego przedszkola lub oddziału przedszkolnego w szkole podstawowej przekracza 3 km, obowiązkiem gminy jest zapewnienie bezpłatnego transportu i opieki w czasie przewozu dziecka lub zwrot kosztów przejazdu dziecka i opiekuna środkami komunikacji publicznej, jeżeli dowożenie zapewniają rodzice (art. 14a ust. 3 ustawy o systemie oświaty).

Obowiązkiem gminy jest również zapewnienie niepełnosprawnym dzieciom sześcioletnim bezpłatnego transportu i opieki w czasie przewozu do najbliższego przedszkola, oddziału przedszkolnego w szkole podstawowej lub ośrodka umożliwiającego dzieciom upośledzonym umysłowo w stopniu głębokim, a także dzieciom upośledzonym umysłowo ze sprzężonymi niepełnosprawnościami realizację obowiązku odbycia rocznego przygotowania przedszkolnego w przedszkolu albo w oddziale przedszkolnym zorganizowanym w szkole podstawowej, albo zwrot kosztów przejazdu ucznia i opiekuna środkami komunikacji publicznej, jeżeli dowożenie zapewniają rodzice (art. 14a ust. 4 ustawy o systemie oświaty).

Przechodząc do obowiązku szkolnego, należy zauważyć, iż zgodnie z art. 17 ust. 1 ustawy o systemie oświaty, sieć publicznych szkół powinna być zorganizowana w sposób umożliwiający wszystkim dzieciom spełnienie tego obowiązku, z uwzględnieniem postanowień ust. 2 tego artykułu, zgodnie z którym droga dziecka z domu do szkoły nie może przekraczać 3 km w przypadku uczniów klas I-IV szkół podstawowych, odpowiednio 4 km w przypadku uczniów klas V i VI szkół podstawowych oraz uczniów gimnazjów.

Jeżeli droga dziecka z domu do szkoły, w której obwodzie dziecko mieszka, przekracza ww. odległości, obowiązkiem gminy jest zapewnienie bezpłatnego transportu i opieki w czasie przewozu lub zwrot kosztów przejazdu środkami komunikacji publicznej (art. 17 ust. 3 ustawy o systemie oświaty). Wynikającym z postanowień art. 17 ust. 3a ustawy o systemie oświaty, obowiązkiem gminy jest także:

1. zapewnienie uczniom niepełnosprawnym, których kształcenie i wychowanie odbywa się na podstawie art. 71b ustawy o systemie oświaty, bezpłatnego transportu i opieki w czasie przewozu do najbliższej szkoły podstawowej i gimnazjum, a uczniom z niepełnosprawnością ruchową, upośledzeniem umysłowym w stopniu umiarkowanym lub znacznym - także do najbliższej szkoły ponadgimnazjalnej, nie dłużej jednak niż do ukończenia 21. roku życia,
2. zapewnienie dzieciom i młodzieży upośledzonych umysłowo w stopniu głębokim a także dzieciom i młodzieży z upośledzeniem umysłowym z niepełnosprawnościami sprzężonymi, bezpłatnego transportu i opieki w czasie przewozu do ośrodka umożliwiającego tym dzieciom i młodzieży realizację obowiązku szkolnego i obowiązku nauki, nie dłużej jednak niż do ukończenia 25 roku życia,
3. zwrot kosztów przejazdu ucznia, o którym mowa w pkt 1 i 2, oraz jego opiekuna do szkoły lub ośrodka, wymienionych w pkt 1 i 2, na zasadach określonych w umowie zawartej między wójtem (burmistrzem, prezydentem miasta) i rodzicami, opiekunami lub opiekunami prawnymi ucznia, jeżeli dowożenie i opiekę zapewniają rodzice, opiekunowie lub opiekunowi prawni.
   
   

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca - realizując ciążące na gminie obowiązki związane z dowozem dzieci (odpowiednio młodzieży lub uczniów) do przedszkoli, oddziałów przedszkolnych, szkół oraz ośrodków - zwraca koszty dowozu:

• dziecka i opiekuna - rodzicom, którzy zapewniają dowóz dzieci sześcioletnich do najbliższego przedszkola lub oddziału przedszkolnego w szkole podstawowej (art. 14a ust. 3 ustawy o systemie oświaty),
• dziecka i opiekuna - rodzicom, którzy zapewniają dowóz niepełnosprawnych dzieci sześcioletnich do przedszkola, oddziału przedszkolnego lub ośrodka (art. 14a ust. 4 ustawy o systemie oświaty),
• ucznia - rodzicom, którzy zapewniają dowóz uczniów niepełnosprawnych do szkół i ośrodków (art. 17 ust. 3a ustawy o systemie oświaty),
• ucznia - rodzicom, którzy zapewniają dowóz uczniów do szkół (art. 17 ust. 3 ustawy o systemie oświaty).
  
  

Wysokość zwrotu stanowi równowartość kwoty z tytułu przejazdu środkami komunikacji publicznej.

Przechodząc na grunt ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) w kontekście realizowanego przez Wnioskodawcę obowiązku nałożonego przepisami ustawy o systemie oświaty, uznać należy, że zarówno w sytuacji zapewnienia przez gminę bezpłatnego transportu, jak i zwrotu kosztów przejazdu, o których mowa w art. 14a ust. 3 i 4 oraz art. 17 ust. 3 i 3a ustawy o systemie oświaty, nie powstaje przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji do otrzymanych zwrotów nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczące zarówno źródeł przychodów, jak i zwolnień przedmiotowych, w tym zwolnienia wymienionego w art. 21 ust. 1 pkt 40b tej ustawy.

W świetle powyższego za nieprawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, a co za tym idzie należało z urzędu zmienić interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 27 lipca 2010 r. Nr IBPBII/1/415-480/10/BJ, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

POUCZENIE

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.