Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-725/14-2/TW
z 16 października 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14 lipca 2014 r. (data wpływu 16 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dnia 1 kwietnia 2011 r. Wnioskodawca wystawił fakturę sprzedaży dla Spółki „A”. Faktura dokumentowała usługi, jakie Zainteresowany świadczył dla ww. firmy, które zakończyły się 1 kwietnia 2011 r. Usługi polegały na zawieraniu umów z klientami na terytorium Polski, poszkodowanymi m.in. w wypadkach komunikacyjnych i w błędach w sztuce lekarskiej. W związku z tym, że faktura nie została uregulowana w terminie, Wnioskodawca skierował pozew o zapłatę ww. faktury do sądu rejonowego. Sąd oddalił powództwo, uznając że faktura została wystawiona na błędnego nabywcę. W związku z tym, Zainteresowany złożył apelację do sądu okręgowego. Wnioskodawca otrzymał wyrok sądu 17 czerwca 2013 r., który również uznał, że faktura powinna być wystawiona na innego nabywcę, a mianowicie na (…) sp. z o.o.. Dnia 5 sierpnia 2013 r. Zainteresowany wystąpił do sadu rejonowego z pozwem o wydanie nakazu zapłaty. Termin rozprawy przewidziany jest na 29 lipca 2014 r.

Ponieważ ww. faktura nie powinna być wystawiona na „A”, dnia 14 kwietnia 2014 r. Zainteresowany wystawił fakturę korygującą minusującą całą wartość na jaką była wystawiona faktura pierwotna.

Odnosząc się do wyroku sądu okręgowego, Wnioskodawca musi wystawić fakturę sprzedaży dla sp. z o.o., dotyczącą zakończenia wykonania usług 1 kwietnia 2011 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w związku z wystawioną fakturą korygującą należy skorygować przychód w 2011 r.?
2. Czy wystawiając fakturę na poprawnego nabywcę, biorąc pod uwagę fakt, że wyrok z sądu zapadł 26 kwietnia 2013 r., przychód powinien być ujęty w 2013 r.?
3. Czy może w 2011 r., kiedy usługa została zakończona?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 14 ust. 1c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku faktury korygującej należy pomniejszyć kwotę przychodu w roku 2011, natomiast w momencie wystawienia faktury na sp. z o.o. należy zwiększyć kwotę przychodu w 2011 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), za przychód z działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Przychody należne to wszelkiego rodzaju przychody, co do których przysługuje podatnikowi uprawnienie do ich dochodzenia, czyli takie, które wynikają z konkretnego stosunku prawnego. „Należność” odnosi się zarówno do możliwości dochodzenia konkretnego świadczenia oraz do powinności jego spełnienia. Oznacza to, że powstanie przychodów należnych związane jest z powstaniem wierzytelności. Ponieważ wierzytelność to termin wywodzący się z prawa cywilnego, to przychodami należnymi są przychody wymagalne w rozumieniu prawa cywilnego, tj. możliwe do prawnie skutecznego ich dochodzenia.

W myśl natomiast art. 14 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h i 1i, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

Z wyżej przytoczonych przepisów wynika, że co do zasady w przypadku wykonywania usług przychód podatkowy dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych powstaje w dniu wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi.

Z kolei zgodnie z art. 14 ust. 1i ww. ustawy, w przypadku otrzymania przychodu z działalności gospodarczej, do którego nie stosuje się ust. 1c, 1e i 1h, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

Podkreślić należy, że faktura korygująca nie dokumentuje odrębnego, niezależnego zdarzenia gospodarczego, lecz odnosi się ściśle do stanu zaistniałego w przeszłości. Punktem odniesienia do faktury korygującej jest zatem faktura pierwotna. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określają zasad dokonywania korekt przychodów. Brak jest również uregulowań dotyczących momentu zmniejszenia (zwiększenia) przychodów, tj. czy przychód pomniejsza się (powiększa) w dacie korekty, czy też w dacie powstania przychodu należnego.

Wobec powyższego, posługując się literalną wykładnią powyżej powołanych przepisów, stwierdzić należy, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są należne podatnikowi, czyli są wymagalne, niewątpliwe i bezwarunkowe. Dla ustalenia przychodu istotnym zagadnieniem jest określenie daty uzyskania przychodu, z którą ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych łączy moment powstania obowiązku podatkowego. Pierwszeństwo w kształtowaniu daty powstania przychodu należnego ma dzień dokonania czynności, wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego wykonania usługi lub jej częściowego wykonania. Obowiązek podatkowy jest kategorią prawną i faktycznie zobiektywizowaną, co oznacza, że powstaje w warunkach przez prawo określonych niejako automatycznie, tj. niezależnie od woli i zamiaru podmiotów temu obowiązkowi podlegających. Na powstanie obowiązku podatkowego nie ma wpływu zawinione lub niezawinione działanie podatnika. Podkreślić należy, że wystawienie dokumentu jest jedynie następstwem powstania obowiązku podatkowego.

Mając na uwadze informacje przedstawione we wniosku oraz powołane przepisy stwierdzić należy, że kwota wynikająca z faktury z dnia 1 kwietnia 2011 r. zaliczona do przychodów nie jest przychodem należnym z prowadzonej działalności gospodarczej, co oznacza tym samym, iż koniecznym jest skorygowanie uprzednio wykazanych i opodatkowanych przychodów (dochodów) z tego tytułu. Złożona w ww. zakresie korekta przychodów winna zostać odniesiona wstecz do okresu sprawozdawczego (roku), w którym przychód został pierwotnie zaewidencjonowany, tj. – jak słusznie wskazał Zainteresowany – do roku 2011 r.

Również należy zgodzić się z poglądem Wnioskodawcy, zgodnie z którym w momencie wystawienia faktury na poprawnego nabywcę, dotyczącej zakończenia wykonania usług, przychód podatkowy dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych powstanie w dniu wykonania tych usług. W związku z tym za 2011 r. należy zwiększyć przychód podatkowy o należność wynikającą z tej faktury.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Wskazać należy, że do wniosku Wnioskodawca dołączył plik dokumentów w celu oceny przez tut. Organ. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.