Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-670/14/SK
z 18 września 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 29 maja 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 6 czerwca 2014 r.), uzupełnionym w dniach 25 i 27 sierpnia 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie:

• skutków podatkowych związanych ze sprzedażą wskazanego we wniosku budynku – jest prawidłowe,
• skutków podatkowych wycofania budynku z działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki cywilnej na potrzeby osobiste Wnioskodawczyni – jest bezprzedmiotowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 6 czerwca 2014 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych ze sprzedażą wskazanego we wniosku budynku oraz skutków podatkowych wycofania budynku z działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki cywilnej na potrzeby osobiste Wnioskodawczyni. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 12 sierpnia 2014 r. Znak: IBPBI/1/415-670/14/SK, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniach 25 i 27 sierpnia 2014 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem oraz siostrą prowadziła pozarolniczą działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej. Wnioskodawczyni oraz jej małżonek byli właścicielami nieruchomości gruntowej niezabudowanej, nie później niż od 1999 r. Małżonkowie pozostawali w ustroju wspólności ustawowej małżeńskiej. W latach 1999-2003 na nieruchomości gruntowej wspólnicy spółki wybudowali budynek w całości ze środków spółki. Wspólnicy spółki uzgodnili przed rozpoczęciem budowy budynku, że w przypadku sprzedaży nieruchomości, spółce nie będzie przysługiwało wobec właścicieli nieruchomości roszczenie o zwrot nakładów poczynionych na budowę budynku i jego modernizację. Po wybudowaniu budynku, w grudniu 2004 r. wprowadzono go do ewidencji środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej, a od stycznia 2005 r. rozpoczęto jego amortyzację. W latach 2008-2012 spółka poniosła koszty związane z modernizacją budynku nie przekraczające 10% jego wartości początkowej. W miesiącu lipcu 2009 r. zmarł wspólnik spółki - małżonek Wnioskodawczyni. Spółka pomimo tej okoliczności trwała i trwa nadal. Spadkobiercami zostali w 1/2 udziału spadkowego Wnioskodawczyni oraz w 1/2 udziału spadkowego syn Wnioskodawczyni i zmarłego wspólnika. W skład spadku weszła m.in. nieruchomość – zabudowana budynkiem. Udział Wnioskodawczyni we własności nieruchomości (w tym budynku) wynosił 3/4, zaś syna 1/4. W miejsce zmarłego wspólnika wstąpili spadkobiercy – Wnioskodawczyni oraz syn Wnioskodawczyni i jego małżonka - spadkodawcy, dziedziczący udział spadkowy w częściach równych. W dniu 15 maja 2010 r., w drodze umowy zbycia ogółu praw i obowiązków związanych z udziałem w spółce cywilnej, swój udział w spółce zbył syn na rzecz Wnioskodawczyni. W konsekwencji czego, w spółce pozostała Wnioskodawczyni - 80% udziału oraz jej siostra - 20% udziału. Budynek w dalszym ciągu wykorzystywany był i jest nadal w celach działalności gospodarczej prowadzonej przez spółkę. Przed rozwiązaniem spółki Wnioskodawczyni zamierza wycofać budynek ze środków trwałych spółki i przeznaczyć go na cele niezwiązane z jej działalnością gospodarczą (w tym działalności spółki). Wycofanie udokumentowane zostanie dokumentem LT (likwidacja środka trwałego) i zaprzestane zostanie naliczanie odpisów amortyzacyjnych. Wycofanie powyższe nastąpi za zgodą wspólniczki.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 20 sierpnia 2014 r., Wnioskodawczyni wskazała m.in., że:

• postawione we wniosku pytanie nie dotyczy skutków podatkowych wycofania nieruchomości gruntowej wraz z budynkiem, lecz samego budynku; nieruchomość gruntowa nie została bowiem wniesiona do spółki cywilnej;
• w wyniku dokonania wskazanej we wniosku czynności prawnej (nieodpłatne przekazanie składnika majątku spółki cywilnej do majątku osobistego) wkład Wnioskodawczyni w spółce nie ulegnie obniżeniu.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku wycofania budynku z działalności gospodarczej spółki oraz jej działalności gospodarczej niezwiązanej ze spółką (przeznaczenia na cele prywatne Wnioskodawczyni) i sprzedaży nieruchomości zabudowanej budynkiem po upływie 6 lat, licząc od miesiąca następującego po miesiącu wycofania budynku z działalności gospodarczej (przeznaczenia na cele prywatne), powstanie po jej stronie jakikolwiek przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym przychód do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych po jej stronie nie powstanie. Sprzedaż budynku będzie neutralna na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przypadku wycofania budynku z działalności gospodarczej i przekazania budynku na cele osobiste nie powstanie po jej stronie jakikolwiek przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 i 8 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), odrębnymi źródłami przychodów są:

• pozarolnicza działalność gospodarcza,
• odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2 nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a) - c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.
  
  

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Odrębnym źródłem przychodów jest, wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, pozarolnicza działalność gospodarcza.

W świetle art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) powyższej ustawy stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących środkami trwałymi, ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Z treści przytoczonych przepisów wynika, że przychodami z działalności gospodarczej są przychody z odpłatnego zbycia środków trwałych wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane, w tym z powodu jej likwidacji. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku (środki trwałe) zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to sprzedaż tych składników majątku nie generuje przychodów podatkowych.

W związku z powyższym, co do zasady, przy sprzedaży określonego składnika istotnym jest w pierwszej kolejności ustalenie, czy składnik ten jest lub był środkiem trwałym w prowadzonej działalności gospodarczej, a jego sprzedaż generuje przychód ze źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, czy też składnik ten nie jest (był) związany z prowadzoną działalnością gospodarczą, co skutkowałoby koniecznością uznania przychodu z jego zbycia za przychód ze źródła, jakim jest odpłatne zbycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej. Pierwotnie spółka była prowadzona w składzie trzyosobowym tj. Wnioskodawczyni, małżonek oraz siostra Wnioskodawczyni. Małżonkowie pozostający w ustroju wspólności majątkowej (wspólności ustawowej) byli współwłaścicielami nieruchomości gruntowej, na której spółka w latach 1999-2003 wybudowała budynek wykorzystywany na potrzeby działalności gospodarczej spółki. Budynek został wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych spółki, a od jego wartości początkowej dokonywano odpisów amortyzacyjnych. W 2009 r. zmarł małżonek Wnioskodawczyni. Spadkobiercami zostali Wnioskodawczyni oraz jej syn. W skład spadku weszła m.in. nieruchomość zabudowana budynkiem, gdzie udział Wnioskodawczyni we własności tej nieruchomości 3/4 , zaś syna 1/4. W dniu 15 maja 2010 r. swój udział w spółce syn Wnioskodawczyni zbył na jej rzecz, w konsekwencji czego spółka prowadzona jest przez Wnioskodawczynię (80% udziału) oraz jej siostrę (20% udziału). Planowane jest rozwiązanie spółki cywilnej; przed tą czynnością Wnioskodawczyni zamierza (za zgodą drugiego wspólnika spółki) dokonać wycofania budynku z ewidencji środków trwałych i przekazania go na potrzeby osobiste, a następnie po upływie 6 lat, licząc od miesiąca następującego po miesiącu tego wycofania dokonać jego sprzedaży.

Mając powyższe na względzie w pierwszej kolejności zauważyć należy, że brak było jakichkolwiek przesłanek, do uznania, że budynek, o których mowa we wniosku stanowił środek trwały podlegający amortyzacji w prowadzonej przez spółkę cywilnej działalności gospodarczej. Jak wskazano bowiem w uzupełnieniu wniosku, budynek ten został wybudowany na nieruchomości gruntowej nie wniesionej w formie aportu do tej spółki, a wspólnikiem spółki jest również siostra Wnioskodawczyni. Skoro przedmiotowa nieruchomość gruntowa, na której spółka wybudowała budynek stanowiła wyłączną własność małżonków (w tym Wnioskodawczyni) nie została wniesiona do spółki cywilnej to w istocie budynek ten, jako niestanowiący własności „spółki cywilnej”, a więc w istocie nie objęty (charakterystyczną dla spółki cywilnej) współwłasnością łączną wspólników tej spółki nie mógł stanowić środka trwałego tej spółki. Nie jest bowiem możliwa sytuacja, w której określony składnik majątku dla jednego lub kilku wspólników stanowił współwłasność, a więc środek trwały, a pozostali wspólnicy nie byli jego właścicielami, co oznacza że budynek ten byłby dla nich tzw. budynkiem wybudowanym na cudzym gruncie. Pamiętać bowiem należy, że spółka cywilna nie posiada własnego majątku; w spółce tej właścicielami poszczególnych składników majątku pozostają wspólnicy spółki w ramach współwłasności łącznej.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że wybudowany przez spółkę cywilną budynek na gruncie stanowiącym uprzednio własność Wnioskodawczyni i jej małżonka, bez wniesienia tego gruntu w formie aportu do spółki, nie mógł rodzić skutków prawnych w postaci możliwości zaliczenia tego budynku do środków trwałych spółki cywilnej. Tym samym bezprzedmiotowym jest w tej mierze odnoszenie się do kwestii dot. skutków podatkowych wycofania tego budynku z działalności gospodarczej (majątku spółki) i przekazania go na cele osobiste Wnioskodawczyni, będącej wspólnikiem tej spółki.

Odnosząc się natomiast do kwestii sprzedaży tego budynku, jak wskazano powyżej w przedmiotowej sprawie sprzedaż tego budynku nie będzie w istocie zbyciem środka trwałego, co skutkowałoby koniecznością uznania przychodu uzyskanego ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości za przychód z działalności gospodarczej. Przychód uzyskany z odpłatnego zbycia ww. nieruchomości nie będzie zatem stanowił przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy. Skutki podatkowe sprzedaży nieruchomości nie związanej z prowadzoną działalnością gospodarczą reguluje cyt. art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że skoro jak wskazano we wniosku, do sprzedaży przedmiotowego budynku dojdzie po upływie 6 lat, licząc od planowanego zaprzestania wykorzystywania tego budynku na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej (przeznaczenia na cele prywatne), to sprzedaż ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie:

• skutków podatkowych związanych ze sprzedażą wskazanego we wniosku budynku – jest prawidłowe,
• skutków podatkowych wycofania budynku z działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki cywilnej na potrzeby osobiste Wnioskodawczyni – jest bezprzedmiotowe.
  
  

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. ).Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.