Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-415/14/JP
z 13 sierpnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z 13 maja 2014 r. (data wpływu do Biura – 15 maja 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu – w ramach ulgi rehabilitacyjnej – wydatków poniesionych na zakup automatycznego kotła centralnego ogrzewania wraz z instalacją i zasobnikiem – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 maja 2014 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu – w ramach ulgi rehabilitacyjnej – wydatków poniesionych na zakup automatycznego kotła centralnego ogrzewania wraz z instalacją i zasobnikiem.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną – niewidomą. Jej niepełnosprawność została zakwalifikowana do znacznego stopnia niepełnosprawności, datującego się od dzieciństwa, o kodzie 04-0. By w miarę normalnie funkcjonować Wnioskodawczyni używa bardzo mocnych okularów, a na zewnątrz wychodzi z białą laską. Mieszka sama z małoletnim synem (16 lat) w starym domu jednorodzinnym. Wnioskodawczyni większość czasu w ciągu dnia spędza sama w domu, ponieważ syn chodzi codziennie do szkoły i ma dużo zajęć zarówno lekcyjnych, jak i pozalekcyjnych. W związku z tym Wnioskodawczyni chciałaby przerobić obecną kotłownię ze starym piecem węglowym na kotłownię z kotłem centralnego ogrzewania z automatycznym podajnikiem węgla wraz z towarzyszącą mu instalacją hydrauliczną i zasobnikiem ciepłej wody. Wymiana pieca węglowego na nowy spowoduje, że obsługa jego będzie łatwiejsza i przede wszystkim nie będzie wymagała tak częstych zejść do ciemnej piwnicy. Obecnie stary piec wymagał częstego dokładania węgla i podnoszenia przez Wnioskodawczynię ciężkich wiader, podczas gdy wykonywanie takich czynności jest Wnioskodawczyni zabronione (z powodu starej technologii trzeba było często dokładać węgiel, żeby ogień nie zgasł). Z kolei w przypadku dosypania zbyt dużej ilości węgla do pieca, woda w instalacjach się zagotowywała i trzeba była piec szybko wygaszać, żeby nie popękały rury. Albo też piec się wygaszał i wymagał często ponownego rozpalania. Wszystkie te czynności są dla Wnioskodawczyni bardzo uciążliwe. Wnioskodawczyni ma nawet problemy z odczytaniem temperatury na piecu, przez co często dochodziło do zagotowania wody w instalacjach lub całkowitego wygaśnięcia pieca. Poza tym Wnioskodawczyni ma trudności by zejść do piwnicy, ponieważ jest tam strome zejście bez możliwości oświetlenia (oświetlenie jest dopiero w kotłowni).

Natomiast obsługa pieca z podajnikiem ogranicza się do uzupełnienia paliwa raz na tydzień oraz rzadkiego czyszczenia pieca. Takie rozwiązanie bardzo ułatwiłoby Wnioskodawczyni samodzielną obsługę lub ograniczyłoby możliwość korzystania z pomocy do jednego razu w tygodniu. Wnioskodawczyni ze względu na swoją niepełnosprawność wymaga pomocy w codziennej egzystencji. Zmiana pieca z pewnością jej ułatwi codzienne życie, bo nie będzie musiała już nosić takich ciężarów, nie będzie musiała tak często schodzić do piwnicy aby podtrzymać ogień, nie będzie jej też dotyczył wysiłek z odczytywaniem małych liter i cyfr na piecu. Wnioskodawczyni nie będzie musiała tak często kontrolować nowego pieca.

Wykonywanie tych wszystkich czynności przy starym piecu jest dla Wnioskodawczyni bardzo utrudnione z powodu posiadanej niepełnosprawności. Wnioskodawczyni nie ma innych członków rodziny, którzy pomogliby jej w codziennym życiu. Nie może też pozwolić, aby syn nie chodził do szkoły i siedział z nią w domu, ponieważ syn jest w wieku, w którym powinien się uczyć i zdobywać zawód. Dlatego, w ocenie Wnioskodawczyni, taki wydatek jest dla niej konieczny.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z powyższym Wnioskodawczyni może odliczyć od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej, określonej w art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – wydatków na zakup i montaż automatycznego kotła centralnego ogrzewania na paliwo stałe wraz z towarzyszącą mu instalacją i zasobnikiem ciepłej wody?

Zdaniem Wnioskodawczyni, wymiana pieca na taki z automatycznym podajnikiem jest jak najbardziej uzasadniona, ponieważ jest ona podyktowana potrzebami Wnioskodawczyni wynikającymi z niepełnosprawności. Ułatwia wykonywanie czynności życiowych bez angażowania dodatkowych osób trzecich lub przy ich bardzo ograniczonej pomocy.

Przy występującej u Wnioskodawczyni niepełnosprawności ogrzewanie mieszkania zwykłym piecem jest bardzo ciężkie do wykonania, ponieważ trzeba nosić ciężkie metalowe wiadra z węglem z pomieszczenia, gdzie jest węgiel składowany do kotłowni. Trzeba wiadra podnosić do góry, wsypywać węgiel do pieca pomagając sobie w rozpalaniu dodatkowo drzewem. Bardzo uciążliwe jest ciągłe kontrolowanie procesu palenia, tj. czy ogień w piecu nie wygasa lub czy woda w instalacjach się nie gotuje. Zważywszy, ze Wnioskodawczyni nie widzi, co wskazują wyświetlacze, często podejmowała mylne decyzje i kończyło się to ponowną koniecznością rozpalenia pieca.

W ocenie Wnioskodawczyni, zamiana pieca starego na taki z automatycznym podajnikiem wraz z instalacją oraz zasobnikiem ciepłej wody przystosuje dom Wnioskodawczyni do potrzeb wynikających z jej niepełnosprawności. Dlatego wydatek ten spełnia przesłanki art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) podstawę obliczenia podatku z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a- 4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b – 7g tego artykułu.

W myśl art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
   
   

Stosownie do treści art. 26 ust. 7 pkt 4 powołanej ustawy wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty (…).

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ustawy).

W myśl natomiast art. 26 ust. 13a ustawy wydatki na cele określone w ust. 1 (a więc również na cele rehabilitacyjne) podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Należy zaznaczyć, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione.

Należy również pokreślić, że wszelkie zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, a przepisy dotyczące zwolnień podatkowych powinny być interpretowane ściśle, zgodnie przede wszystkim z ich wykładnią językową. Wykluczone jest w tym wypadku stosowanie wykładni rozszerzającej jak i zawężającej.

W przedmiocie stosowania wszelkiego rodzaju ulg podatkowych trzeba mieć na względzie także art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z którym każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków następuje w drodze ustawy, co wynika z art. 217 Konstytucji. Tym samym, każdy wyjątek od zasady powszechności opodatkowania (w tym także ulga podatkowa) nie może być interpretowany dowolnie, ani uzupełniany w drodze interpretacji o treść, której nie zawiera.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną – niewidomą. Jej niepełnosprawność została zakwalifikowana do znacznego stopnia niepełnosprawności datującego się od dzieciństwa, o kodzie 04-0. By w miarę normalnie funkcjonować Wnioskodawczyni używa bardzo mocnych okularów, a na zewnątrz wychodzi z białą laską. Mieszka sama z małoletnim synem (16 lat) w starym domu jednorodzinnym. Wnioskodawczyni większość czasu w ciągu dnia spędza sama w domu. Dom Wnioskodawczyni wyposażony jest w piec węglowy, którego obsługa wymaga sporego wysiłku.

Wnioskodawczyni chciałaby przerobić obecną kotłownię ze starym piecem węglowym na kotłownię z kotłem centralnego ogrzewania z automatycznym podajnikiem węgla wraz z towarzyszącą mu instalacją hydrauliczną i zasobnikiem ciepłej wody. Wymiana pieca węglowego na nowy spowoduje, że obsługa jego będzie łatwiejsza. Obecnie stary piec wymagał częstego dokładania węgla i podnoszenia przez Wnioskodawczynię ciężkich wiader, podczas gdy wykonywanie takich czynności jest Wnioskodawczyni zabronione. Z kolei w przypadku dosypania zbyt dużej ilości węgla do pieca, woda w instalacjach się zagotowywała i trzeba była piec szybko wygaszać, żeby nie popękały rury. Albo też piec się wygaszał i wymagał często ponownego rozpalania. Wszystkie te czynności są dla Wnioskodawczyni bardzo uciążliwe. Wnioskodawczyni ma nawet problemy z odczytaniem temperatury na piecu, przez co często dochodziło do zagotowania wody w instalacjach lub całkowitego wygaśnięcia pieca. Poza tym Wnioskodawczyni ma trudności, by zejść do piwnicy, ponieważ jest tam strome zejście bez możliwości oświetlenia. Natomiast obsługa pieca z podajnikiem ogranicza się do uzupełnienia paliwa raz na tydzień oraz rzadkiego czyszczenia pieca. Wnioskodawczyni ze względu na swoją niepełnosprawność wymaga pomocy w codziennej egzystencji. Zmiana pieca ułatwi jej codzienne życie, bo nie będzie musiała już nosić takich ciężarów, nie będzie musiała tak często schodzić do piwnicy aby podtrzymać ogień, nie będzie jej też dotyczył wysiłek z odczytywaniem małych liter i cyfr na piecu.

Na tle zaprezentowanych przepisów prawa podatkowego oraz opisanych okoliczności faktycznych wniosku należy wskazać, że możliwość skorzystania z odliczeń w ramach tzw. ulgi rehabilitacyjnej, wydatków poniesionych na zakup automatycznego kotła centralnego ogrzewania na paliwo stałe wraz z towarzyszącą mu instalacją i zasobnikiem ciepłej wody, podlega kwalifikacji z punktu widzenia postanowień art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z tym przepisem za wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych, uważa się wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Wskazać jednakże należy, że przepis art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy nie określa szczegółowo, jakie wydatki podlegają odliczeniu.

Pojęcie „adaptacja” oznacza przystosowanie do innego użytku, przeróbkę dla nadania innego charakteru (Słownik Języka Polskiego, tom I, pod redakcją prof. dr Mieczysława Szymczaka, Warszawa, 1978). Adaptacja mieszkania lub budynku oznacza zatem przeróbkę mającą nadać mu inny charakter, przystosować do innego użytku. Natomiast wyposażenie mieszkania/budynku to nadanie mu rzeczowych elementów zwiększających jego walory użytkowe.

Zatem, aby zaistniała podstawa do skorzystania z tzw. ulgi rehabilitacyjnej zakres prac adaptacyjnych bądź prac związanych z wyposażeniem lokalu/budynku musi być przeprowadzony stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności osoby niepełnosprawnej i musi być związany z rodzajem tej niepełnosprawności. Przeprowadzone prace adaptacyjne mają ułatwiać osobie niepełnosprawnej funkcjonowanie w danym budynku lub lokalu mieszkalnym, a nie ogólnie zapewniać lepszy komfort mieszkania. Oznacza to, że adaptacją jest takie przystosowanie mieszkania lub budynku mieszkalnego, które umożliwi lub ułatwi życie w nim osoby niepełnosprawnej, a nie jedynie poprawi jego standard.

Trzeba bowiem wyraźnie zaznaczyć, iż ulga przysługująca osobie niepełnosprawnej lub osobie mającej na utrzymaniu osobę niepełnosprawną nie jest ulgą remontowo-modernizacyjną, tak więc w jej ramach nie można dokonać odliczeń wydatków, które w rzeczywistości są tylko i wyłącznie wydatkami mającymi na celu przywrócenie lub poprawienie standardu mieszkania i które to wydatki są ponoszone przez każdego posiadacza (użytkownika) lokalu bez względu na to czy jest osobą niepełnosprawną czy też nią nie jest.

Jak z powyższych stwierdzeń wynika, zakres i rodzaj robót związanych z adaptacją mieszkania oraz budynku mieszkalnego powinien być uzależniony od charakteru niepełnosprawności. Ma on ułatwić osobie niepełnosprawnej funkcjonowanie w danym mieszkaniu lub budynku mieszkalnym i jednocześnie ma być związany z rodzajem niepełnosprawności danego podatnika lub osoby niepełnosprawnej będącej na jego utrzymaniu.

W katalogu wyliczeń ujętym w art. 26 ust. 7a ww. ustawy spotyka się przy wielu wydatkach na cele rehabilitacyjne zastrzeżenia co do możliwości ich poniesienia m.in. w następujący sposób: stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, niezbędny w rehabilitacji, ułatwiający wykonywanie czynności życiowych, mający indywidualny charakter.

Wskazane przykłady świadczą o tym, że konkretny wydatek przeznaczony na cele rehabilitacyjne lub związany z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych musi z reguły wyróżniać się pewną cechą charakterystyczną, mającą powiązanie z niepełnosprawnością.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności oraz obowiązujący stan prawny sprawy należy stwierdzić, że wydatki poniesione przez Wnioskodawczynię na zakup automatycznego kotła centralnego ogrzewania na paliwo stałe wraz z towarzyszącą mu instalacją i zasobnikiem ciepłej wody spełniają przesłankę określoną w art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy i mogą być odliczone od dochodu Wnioskodawczyni jako wydatki poniesione na cele rehabilitacyjne, o ile spełnione zostaną pozostałe warunki, o których mowa powyżej.

Stanowisko Wnioskodawczyni należało zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.