Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-749/14/AP
z 23 września 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 24 czerwca 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 26 czerwca 2014 r.), uzupełnionym 16 września 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie spółki jawnej pozarolniczej działalności gospodarczej, nieodliczonego (w 50%) podatku VAT, wynikającego z faktur dokumentujących zakup paliwa i inne wydatki związane z eksploatacją samochodów osobowych, stanowiących środki trwałe w tej działalności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 czerwca 2014 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie spółki jawnej pozarolniczej działalności gospodarczej, nieodliczonego (w 50%) podatku VAT, wynikającego z faktur dokumentujących zakup paliwa i inne wydatki związane z eksploatacją samochodów osobowych, stanowiących środki trwałe w tej działalności. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 3 września 2014 r. Znak: IBPBI/1/415-749/14/AP wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 16 września 2014 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w formie spółki jawnej, w zakresie handlu hurtowego i detalicznego, w ramach której wykorzystuje w szczególności samochody osobowe. Samochody te wykorzystywane są przez przedstawicieli handlowych i kierowców dowożących towar do punktów sprzedaży. Wspólnicy spółki podjęli decyzję, że w związku z ogromną odpowiedzialnością karno-skarbową za nieprawidłowe prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu, o której mowa w ustawie o podatku od towarów i usług (zwana dalej: „ustawa VAT”), nie podejmą takiego ryzyka i pracownicy nie będą prowadzić tych ewidencji. Skutkiem takiej decyzji, zgodnie z regulacją art. 86a ustawy VAT – spółka odlicza wyłącznie 50% podatku zawartego w fakturach dotyczących kosztów paliwa, serwisów, napraw i wszelkich wydatków związanych z eksploatacją tych samochodów z uwzględnieniem przepisu ustawy zmieniającej, który zabrania odliczania VAT z paliwa w całości do 30 czerwca 2014 r. (winno być do 30 czerwca 2015 r.) od samochodów będących osobowymi przed 1 kwietnia 2014 r. W związku z wprowadzeniem od 1 kwietnia 2014 r. przepisu szczególnego w ustawie VAT – art. 86a ust. 1 zmieniającego definicję podatku „naliczonego” w przypadku pojazdów samochodowych – zmiana tej definicji spowodowała konsekwencji w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych (zwanej dalej: „ustawa PIT”) i w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych (zwanej dalej: „ustawa CIT”). Pomimo, że sama ustawa PIT i CIT w stosunku do zasad uznawania kosztów uzyskania przychodów nie zmieniła się – właśnie zmiana definicji podatku „naliczonego” w ustawie VAT spowodowała wątpliwość interpretacyjną w związku z zapisem art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy PIT oraz art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy CIT. Przepisy te jednoznacznie wskazują, że nie jest kosztem podatek od towarów i usług z wyjątkiem podatku „naliczonego”, który będzie kosztem, gdy nie można go odliczać. Taka regulacja istniała od wprowadzenia podatku VAT, jednak od zawsze podatek naliczony dot. kosztów paliwa i kosztów eksploatacji pojazdów był podatkiem wynikającym z faktury. Odkąd podatkiem „naliczonym” jest tylko 50% podatku z faktury – te drugie 50% staje się „podatkiem VAT” nie będącym podatkiem naliczonym. Czytając tym samym regulacje art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy PIT można odczytać, że drugie 50% podatku z faktur (nie będące podatkiem naliczonym) – nie będzie kosztem uzyskania przychodów.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 11 września 2014 r., wskazano, że samochody osobowe, o których mowa we wniosku stanowią środki trwałe w prowadzonej działalności gospodarczej i tym samym zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych, wobec tego wydatki związane z ich eksploatacją nie są rozliczane tzw. kilometrówką.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy kosztem uzyskania przychodu jest 50% wartości podatku od towarów i usług (nie będące podatkiem naliczonym podlegającym odliczeniu) wynikającej z faktury dokumentującej zakup paliw i wszelkich kosztów eksploatacji pojazdów samochodowych?

Zdaniem Wnioskodawcy, 50% wartości podatku od towarów i usług, wynikającej z faktury dokumentującej zakup paliw i wszelkich kosztów eksploatacji pojazdów samochodowych – nie będące podatkiem naliczonym podlegającemu odliczeniu – jest kosztem uzyskania przychodu. Przemawia za tym ogólna zasada kosztów uzyskania przychodu, która za koszty uzyskania przychodów uznaje koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów – a takim jest nabycie paliw i ponoszenie wszelkich kosztów eksploatacji pojazdów samochodowych wykorzystywanych w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Regulacja art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy PIT nie może wprowadzać ograniczeń praw podatnika do stosowania kosztów uzyskania przychodów, zaskakując podatników w trakcie roku podatkowego, gdyż byłoby to niezgodne z zasadami tworzenia prawa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem określony wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia określonego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Zauważyć także należy, że (co do zasady) naliczony podatek od towarów i usług, nie stanowi kosztu uzyskania przychodów. Jednakże ustawodawca przewidział pewne wyjątki od tej zasady.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a tiret drugi ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Z cytowanego przepisu wynika więc, że kosztem podatkowym może być podatek od towarów i usług w sytuacji, gdy zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, podatek naliczony nie może zostać odliczony od podatku należnego lub zwrócony. Zasada ta, w zakresie podatku dochodowego obowiązuje również podatników, którzy w związku ze zmianą przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, jaka nastąpiła od 1 kwietnia 2014 r., nie będą korzystać ze 100% odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z używaniem samochodu osobowego, o ile samochód ten będzie w całości wykorzystywany przez podatnika w prowadzonej działalności gospodarczej (nie będzie wykorzystywany na cele niezwiązane z tą działalnością).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w formie spółki jawnej, w zakresie handlu hurtowego i detalicznego, w ramach której wykorzystuje samochody osobowe, stanowiące środki trwałe w tej działalności. Samochody te wykorzystywane są przez przedstawicieli handlowych i kierowców dowożących towar do punktów sprzedaży. Wspólnicy spółki podjęli decyzję, że w związku z ogromną odpowiedzialnością karno-skarbową za nieprawidłowe prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu, o której mowa w ustawie o podatku od towarów i usług, nie będą prowadzić tych ewidencji. Skutkiem takiej decyzji, zgodnie z regulacją art. 86a ustawy VAT – spółka odlicza wyłącznie 50% podatku zawartego w fakturach dokumentujących zakup paliwa, wydatki dot. serwisów, napraw i inne wydatki związane z eksploatacją tych samochodów, z uwzględnieniem przepisu ustawy zmieniającej, który do 30 czerwca 2015 r. nie daje prawa do odliczania podatku VAT od zakupu paliwa zużywanego do samochodów osobowych.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, że jeżeli wydatki poniesione przez Wnioskodawcę w związku z wykorzystywaniem w prowadzonej działalności gospodarczej środków trwałych (samochodów osobowych), o których mowa we wniosku, tj. wydatki na zakup paliwa oraz pozostałe wydatki związane z eksploatacją ww. samochodów spełniają przesłanki, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a samochody, nie są wykorzystywane na cele prywatne, to mimo nie prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu na potrzeby podatku VAT, kwota podatku VAT naliczonego dot. ww. wydatków, tj. ta część tego podatku, która zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, nie będących przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej, nie została rozliczona jako podatek naliczony, stanowi koszt uzyskania przychodu prowadzonej przez Wnioskodawcę w formie spółki jawnej pozarolniczej działalności gospodarczej, proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku tej spółki. W myśl bowiem art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce nie będącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 tej ustawy).

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Na marginesie zauważyć należy, że zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2014 r. poz. 312), obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2,44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.