Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-732/14/BK
z 23 września 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 czerwca 2014 r. (data wpływu do Organu 13 czerwca 2014 r.), uzupełnionym 5 września 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości uznania wskazanych we wniosku przychodów za przychody z prowadzonej działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 czerwca 2014 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości uznania wskazanych we wniosku przychodów za przychody z prowadzonej działalności gospodarczej. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 22 sierpnia 2014 r. Znak: IBPBI/1/415-732/14/BK wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 5 września 2014 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W związku z rozszerzeniem działalności gospodarczej o przychody z uprawiana sportu Wnioskodawca dokonał zakupu samochodu, który ma służyć do samochodowych wyścigów torowych, wyścigów górskich oraz rajdów samochodowych. Powyższa działalność nie będzie związana z konkretnym klubem sportowym. Przychody, jakie Wnioskodawca będzie uzyskiwał wynikać będą z wynajmu powierzchni reklamowej, jak również udostępniania swojego zaplecza technicznego innym kierowcom rajdowym.

Istotne elementy stanu faktycznego wynikają również z części H. poz. 70 wniosku ORD-IN (stanowiska Wnioskodawcy w sprawie), gdzie wskazano, że sprzęt i każda modernizacja zostały pokryte z własnych środków Wnioskodawcy. Nie posiada on umowy związującej go z jakimś klubem, a wszelkie ryzyko związane z tą działalnością ponosić będzie osobiście.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 1 września 2014 r., wskazano m.in., że:

• przed rozszerzeniem zakresu pozarolniczej działalności gospodarczej, Wnioskodawca prowadził działalność objętą symbolem PKWiU 26.40.Z. - produkcja elektronicznego sprzętu powszechnego użytku,
• w związku z rozszerzeniem działalności gospodarczej Wnioskodawca świadczy usługi:
• PKWiU 77.21.Z. – wypożyczanie i dzierżawa sprzętu rekreacyjnego i sportowego,
  
• PKWiU 93.19.Z. – pozostała działalność związana ze sportem,
• Wnioskodawca świadczy usługi wynajmu powierzchni reklamowej na samochodzie sportowym na podstawie umów z poszczególnymi klientami. Umowa taka precyzuje wielkość wynajmowanej powierzchni oraz jej umiejscowienie. Wnioskodawca świadczy również usługi związane z wynajmem samochodu sportowego (firmom lub osobom prywatnym) wraz lub bez odpowiedniego zaplecza technicznego (serwis podczas zawodów sportowych),
• usługi wynajmu powierzchni reklamowej świadczone są na rzecz firm. Usługi wynajmu samochodu sportowego wraz/lub bez zaplecza technicznego, świadczone są na rzecz firm lub osób prywatnych. Umowy na ww. usługi zawierane są w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej,
• wszystkie usługi świadczone są w ramach prowadzonej działalności gospodarczej,
• świadczone usługi nie spełniają przesłanek wymienionych w art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przychody z ww. działalności, są przychodami, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który to przepis obok przychodów wszelkiego rodzaju twórców (działalność artystyczna, literacka, naukowa, trenerska, oświatowa i publicystyczna) dotyczy również przychodów z uprawiania sportu, które winny zostać rozliczone, jak typowa umowa zlecenia?

Zdaniem Wnioskodawcy, wskazany powyżej przepis nie dotyczy jego sytuacji. Sprzęt i każda modernizacja zostały pokryte z jego własnych środków. Nie posiada on także umowy związującej go z jakimś klubem. Wszelkie ryzyko związane z tą działalnością ponosi osobiście. W związku z powyższym uważa, że ma prawo rozliczać ww. przychody i związane z tym przychodem koszty w ramach źródła przychodów jakim jest działalność gospodarcza.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), odrębnymi źródłami przychodów są:

• działalność wykonywana osobiście (pkt 2),
• pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3).
  
  

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

-prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1, 2 i 4-9.

Pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej użyte w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych opiera się na trzech przesłankach:

1. zarobkowym celu działalności,
2. wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,
3. prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.
   
   

Literalna wykładnia tego przepisu wskazuje, że jest to działalność zarobkowa, czyli służąca osiąganiu zysków, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły, co oznacza, że jest to działalność przygotowana i uporządkowana oraz ma charakter powtarzalny.

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, że działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie bowiem działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych. Za takim rozumieniem pojęcia „zorganizowany" przemawia również definicja słownikowa. Zgodnie z Nowym Słownikiem Poprawnej Polszczyzny Wydawnictwo Naukowe PWN pod redakcją Andrzeja Markowskiego Warszawa 2000, organizować to przygotowywać, zakładać jakieś przedsięwzięcie, bądź w znaczeniu drugim nadawać czemuś reguły, wprowadzać porządek (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z 7 maja 2008 r. I SA/Op 18/08).

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej, to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Przez powtarzalność rozumie się cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, nie powiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek, można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Zauważyć przy tym należy, że stosownie do art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.
   
   

Z treści wyżej cytowanego przepisu art. 5b ust. 1 ww. ustawy wynika, że wyłączenie określonych czynności z pozarolniczej działalności gospodarczej może nastąpić tylko w przypadku, gdy spełnione są łącznie wszystkie trzy przesłanki w nim wymienione.

Z kolei przepis art. 13 pkt 2 ww. ustawy stanowi, że za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

W świetle ww. przepisu, do przychodów z działalności wykonywanej osobiście należy zaliczyć m.in. przychody uzyskiwane z tytułu uprawiania sportu.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „uprawianie sportu”. Zasady uprawiania i organizowania sportu, określa ustawa z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 715). Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 ust. 1 tej ustawy, sportem są wszelkie formy aktywności fizycznej, które przez uczestnictwo doraźne lub zorganizowane wpływają na wypracowanie lub poprawienie kondycji fizycznej i psychicznej, rozwój stosunków społecznych lub osiągnięcie wyników sportowych na wszelkich poziomach. „Uprawianie sportu”, o którym mowa w art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, utożsamiane jest zazwyczaj z działalnością wykonywaną osobiście przez sportowców (zawodników) profesjonalnie uprawiających sport, na podstawie umów (kontraktów) podpisanych z klubami sportowymi.

Z treści przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniu stanu faktycznego wynika, m.in., że Wnioskodawca rozszerzył zakres prowadzonej działalności gospodarczej o wypożyczanie i dzierżawę sprzętu rekreacyjnego i sportowego oraz o pozostałą działalność związaną ze sportem. W tym celu dokonał zakupu samochodu sportowego, którego powierzchnię wynajął dla celów reklamowych. Samochód ten wynajmowany jest również firmom lub osobom prywatnym wraz lub bez możliwości korzystania z zaplecza technicznego podczas zawodów sportowych. Wszystkie umowy zostały zawarte, a wszystkie usługi we wskazanym powyżej zakresie są świadczone w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej. Jednocześnie Wnioskodawca ponosi pełne ryzyko związane z jej wykonywaniem.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, że uzyskane przez Wnioskodawcę przychody z odpłatnego udostępniania wskazanego we wniosku składnika majątku (samochodu sportowego) nie są przychodami z uprawiania sportu, a tym samym i wymienionej w art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - działalności wykonywanej osobiście. W konsekwencji, jeżeli ww. przychody uzyskiwane są w sposób powtarzalny (ciągły), w wyniku podejmowania przez Wnioskodawcę zorganizowanych działań, to są przychodami ze źródła przychodów jakim jest określona w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy – pozarolnicza działalność gospodarcza.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.