2014.12.02 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP5/443-208/14-4/KG
z 2 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej przedstawione we wniosku z dnia 11 sierpnia 2014 r. (data wpływu 18 sierpnia 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 17 listopada 2014 r. (data wpływu 20 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z użytkowaniem samochodów służbowych funkcyjnych „poolowych” – jest prawidłowe,
prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z użytkowaniem samochodów służbowych stanowiskowych i samochodów służbowych funkcyjnych indywidualnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 sierpnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z użytkowaniem samochodów służbowych. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 17 listopada 2014 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie hurtowego oraz detalicznego handlu artykułami RTV/AGD/IT na terenie Polski, w szczególności posiada sieć sklepów detalicznych. Zgodnie ze Statutem Spółki przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest również wynajem i dzierżawa (PKD 77), w tym pojazdów samochodowych z wyłączeniem motocykli. Wnioskodawca wraz z innymi spółkami, które są z Wnioskodawcą powiązane kapitałowo i osobowo tworzy Grupę Kapitałową „A” (dalej: GK „A”). Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT i w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą rozliczając się z tytułu podatku VAT za okresy miesięczne (deklaracja VAT-7) korzysta z prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Wnioskodawca z uwagi na rozmiar działalności oraz fakt, że prowadzi ją na obszarze całego kraju posiada flotę samochodową w ilości ok. 217 samochodów osobowych o dopuszczalnej masie do 3,5 t, z czego 43 własne i ok. 174 używanych na podstawie umów leasingu (dalej: Samochody służbowe).

Samochody służbowe są wykorzystywane przez pracowników, Zarząd Wnioskodawcy, członków Rady Nadzorczej i współpracowników Wnioskodawcy (zleceniobiorcy, usługodawcy) oraz przez pracowników i współpracowników spółek z GK „A”, jako samochody stanowiskowe i funkcyjne. Część Samochodów służbowych wykorzystywana jest do jazd służbowych oraz wynajmowana pracownikom oraz współpracownikom Wnioskodawcy i spółek z GK „A”, część Samochodów służbowych jest wykorzystywana wyłącznie do jazd służbowych. Samochody służbowe są zaopatrzone w system GPS pozwalający monitorować pojazd oraz przełącznik „jazda służbowa/jazda prywatna”.

Wnioskodawca zamierza wprowadzić ścisły podział używania Samochodów służbowych ze względu na sposób ich wykorzystywania, tworząc trzy grupy Samochodów służbowych.

Samochody służbowe ze względu na sposób ich używania będą przez Wnioskodawcę wykorzystywane jako:

Samochody stanowiskowe - Samochody służbowe udostępniane ze względu na zajmowane stanowisko (np. Zarząd Wnioskodawcy, Rada Nadzorcza, Dyrektorzy wyższego szczebla). Samochody stanowiskowe będą wykorzystywane do przejazdów służbowych oraz będą używane przez ww. osoby na zasadach ściśle określonych w Regulaminie korzystania z samochodów służbowych;
Samochody funkcyjne indywidualne - Samochody służbowe udostępniane w związku z pełnioną funkcją (np. Regionalny Kierownik Sprzedaży, Kierownicy, Menedżerowie ds. Ekspansji, Dyrektorzy niższego szczebla, etc.) związaną z wykonywaniem pracy w terenie. Ponadto będą wynajmowane użytkownikom pojazdu na podstawie umowy najmu za opłatą, na zasadach ściśle określonych w ww. umowie oraz Regulaminie korzystania z samochodów służbowych. Nie będą udostępniane na cele prywatne wspólnikom, pracownikom, członkom zarządu bądź organu nadzorującego;
Samochody funkcyjne „poolowe” - Samochody służbowe służące tylko i wyłącznie do wykonywania pracy. Samochody te nie będą przedmiotem najmu na rzecz pracowników lub współpracowników Wnioskodawcy albo pracowników lub współpracowników spółek z GK „A”. Nie będą udostępniane na cele prywatne wspólnikom, pracownikom, członkom zarządu bądź organu nadzorującego. Mogą natomiast być przedmiotem najmu na rzecz osób trzecich - spółek z GK „A”.

Wszystkie samochody osobowe wykorzystywane przez Wnioskodawcę, bez względu na homologację, będą objęte miesięcznymi limitami paliwa. Wszystkie Samochody służbowe będą tankowały paliwo wyłącznie przy wykorzystaniu kart flotowych, bez względu na tryb jazdy (prywatna/służbowa). Tankowanie pojazdów w ramach kart flotowych jest dodatkowym sposobem monitorowania ruchu pojazdów.

Samochody służbowe funkcyjne indywidualne będą wykorzystywane do prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej oraz na zasadach wynikających z zawartych z użytkownikami umów najmu. Przy czym część Samochodów służbowych funkcyjnych indywidualnych będzie wykorzystywana w działalności gospodarczej Wnioskodawcy i będzie przedmiotem najmu na rzecz pracowników i osób trzecich - współpracowników Wnioskodawcy (zleceniobiorcy, usługodawcy), a część będzie wykorzystywana w działalności gospodarczej Wnioskodawcy i będzie przedmiotem najmu na rzecz osób trzecich - pracowników i współpracowników spółek z GK „A”. Nie będą udostępniane na cele prywatne wspólnikom, pracownikom, członkom zarządu bądź organu nadzorującego.

Samochody służbowe funkcyjne poolowe będą mogły być wykorzystywane do celów związanych z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Będą mogły być też przedmiotem najmu na rzecz osób trzecich - spółek z GK „A”. Nie będą udostępniane na cele prywatne wspólnikom, pracownikom, członkom zarządu bądź organu nadzorującego.

Osoby dysponujące samochodami funkcyjnymi indywidualnymi zawrą z Wnioskodawcą umowy najmu tych samochodów w celu ich wykorzystywania również w czasie, gdy nie służą one do użytku służbowego. Z tytułu najmu samochodów funkcyjnych indywidualnych będzie co miesiąc pobierana opłata związana z faktycznym wykorzystaniem tych pojazdów przez najemców. Sposób kalkulacji opłaty został przedstawiony poniżej.

Osoby korzystające z samochodów funkcyjnych „poolowych” będą je wykorzystywać wyłącznie w celach jazd służbowych, co będzie ewidencjonowane i dokumentowane, a pojazdy będą pobierane i odstawiane po zakończeniu pracy przez użytkowników do miejsc ich parkowania przez Wnioskodawcę.

Samochody służbowe funkcyjne indywidualne będą wykorzystywane na podstawie umowy najmu zawartej z użytkownikiem pojazdu, za opłatą, która została skalkulowana stosowanie do wartości rynkowej pojazdu w następujący sposób: do kosztów paliwa, wyliczanych na podstawie określonej dla każdej marki pojazdów normy zużycia paliwa w odniesieniu do ustalonej dla każdego użytkownika ilości kilometrów potrzebnych do wykonania nałożonych na niego obowiązków, wyliczonych wg następującego wzoru:

LP =NR* K/100

gdzie:

LP - limit paliwa w litrach;

NR - norma zużycia producenta dla danej marki (dla jazdy w trybie mieszanym) - norma może być zmieniona przez Zarząd Spółki;

K - dla samochodów funkcyjnych ustalany jest przez kierownika jednostki organizacyjnej miesięczny ilościowy limit kilometrów;

K - dla samochodów funkcyjnych ustalany jest jako dojazd do pracy i powrót do domu razy ilość dni roboczych w miesiącu + 800 km na każdy miesiąc.

doliczany byłby iloczyn kilometrów przejechanych w ramach umowy najmu i Swe. Przy czym Swe oznacza stały wskaźnik eksploatacyjny, do którego wlicza się:

411-52 zużycie drobnych mat. eksploatacyjnych do aut;
411-53 ogumienie do aut służb;
411-54 części samochodowe;
423-04 usługi naprawy aut;
423-05 inne usługi samochodowe;
423-06 przeglądy serwisowe aut.

Do wskaźnika Swe nie zostają wliczane koszty paliw.

Dla każdego pojazdu zostanie wyliczona suma nakładów poniesionych w 2013 r. w ww. kategoriach na każdy pojazd w każdym miesiącu. Iloraz kosztów przez przejechane kilometry całkowite (suma kilometrów służbowych i prywatnych) będzie wskaźnikiem kosztów eksploatacyjnych dla każdego pojazdu w każdym miesiącu eksploatacji pojazdu.

Wnioskodawca będzie prowadził ewidencję przebiegu Samochodów służbowych funkcyjnych indywidualnych i Samochodów służbowych funkcyjnych „poolowych” w rozumieniu Ustawy VAT. Ewidencja przebiegu pojazdów zostanie zgłoszona we właściwym Urzędzie Skarbowym Wnioskodawcy, która będzie zawierała wszystkie elementy, o których mowa w art. 86a ust. 7 lub 8 Ustawy VAT. Ponadto faktury z tytułu nabycia paliwa będą wystawiane na Spółkę.

Wnioskodawca wprowadzi Regulamin korzystania z samochodów służbowych, w którym ściśle określi podział Samochodów służbowych, sposób ich wykorzystywania, zasady przydziału Samochodów służbowych, zasady wykorzystywania wynajętych samochodów, zasady rozliczania jazd na podstawie umowy najmu, zasady ewidencjonowania pojazdów, zasady rozliczania szkód komunikacyjnych.

W piśmie z dnia 17 listopada 2014 r., stanowiącym uzupełnienie do wniosku, Zainteresowany wskazał co następuje:

Samochody służbowe, o których mowa we wniosku będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.
Wnioskodawca wskazuje następujące wydatki związane z samochodami służbowymi:
1. paliwa;
2. koszty napraw, części użytych do napraw w tym również naprawy szkodowe;
3. koszt zakupu ogumienia i przekładek sezonowych;
4. koszty przeglądów;
5. koszt utrzymania czystości pojazdów (mycie + sprzątanie);
6. koszt zakupu drobnych materiałów eksploatacyjnych do pojazdów służbowych;
7. oleje;
8. płyny do spryskiwaczy;
9. żarówki;
10. pióra wycieraczek itp.;
11. inne koszty związane z eksploatacją:
  - abonament GPS,
  - przechowywanie ogumienia.
Zdaniem Wnioskodawcy sposób wykorzystania pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą:
1. okoliczności wykorzystywania pojazdów będą dawały możliwość obiektywnego potwierdzenia zarówno braku wykorzystania jak i możliwości wykorzystania pojazdu do użytku prywatnego:
  - w przypadku wszystkich rodzajów pojazdów - zamontowane systemy w pojazdach jak również określone w regulaminie zasady wykorzystania pojazdów do celów innych niż jazdy służbowe dają pełną możliwość obiektywnego rozgraniczenia wykorzystania pojazdu, w szczególności:
    - w pojazdach zostały zamontowane przełączniki trybu jazdy (prywatna - służbowa),
    - system elektroniczny RJP automatycznie wskazuje jako prywatne wszystkie jazdy pomiędzy godziną 20:00 a 06:00, w czasie urlopów, zwolnień lekarskich użytkownika oraz we wszystkie dni ustawowo wolne od pracy (w tym soboty),
    - program „B”, za pomocą którego Wnioskodawca ma dostęp do wykazu stacji, w których odbywało się tankowanie pozwala na ustalanie częstotliwości tankowania ze wskazaniem daty i godziny tankowania,
  - w przypadku samochodów funkcyjnych „poolowych” dodatkowo po zakończeniu użytkowania pojazd będzie odstawiany na parking służbowy.
2. w przypadku wszystkich rodzajów pojazdów Wnioskodawca będzie nadzorował ich użytkowanie za pomocą systemu GPS zamontowanego we wszystkich pojazdach. System GPS pozwała na analizę tras i ilości przejechanych kilometrów. Dane z GPS będą zaczytywane do systemu elektronicznego RJP, za pomocą którego Wnioskodawca będzie mógł śledzić na bieżąco ruch każdego pojazdu. Ponadto Wnioskodawca używa Programu „B” udostępnianego przez Koncern Paliwowy „B”, za pomocą którego ma dostęp do wykazu stacji, w których odbywało się tankowanie ze wskazaniem daty i godziny tankowania. Używając systemu GPS, systemu elektronicznego RJP oraz programu „B” Wnioskodawca jest w stanie ustalić ruch pojazdów i sposób ich użycia. Na podstawie danych systemowych Wnioskodawca wygeneruje raport, z którego będzie można ustalić sposób używania pojazdów;
3. pojazdy stanowiskowe i funkcyjne indywidualne będą parkowane w miejscach zamieszkania użytkowników. Samochody funkcyjne „poolowe” będą parkowane na parkingu służbowym na terenie Wnioskodawcy, bez możliwości ich swobodnego pobrania. Samochody funkcyjne „poolowe” pobierane będą z wyodrębnionej u Wnioskodawcy Sekcji Floty tylko i wyłącznie do wykonania konkretnych jazd służbowych;
4. obowiązek zostawiania pojazdów na parkingu przedsiębiorstwa będzie dotyczył tylko samochodów funkcyjnych „poolowych”;
5. Wnioskodawca w stosunku do wszystkich pojazdów będzie podejmował czynności opisane pod literą a-d powyżej. Ponadto w przypadku samochodów funkcyjnych indywidualnych i funkcyjnych „poolowych” każdorazowe zdanie pojazdu będzie wiązało się ze sprawdzeniem faktów zapisanych w kartach drogowych. Dodatkowo w przypadku samochodów funkcyjnych „poolowych” Wnioskodawca będzie weryfikował wnioski delegacyjne o przydział pojazdu „poolowego” z danymi zarejestrowanymi przez system GPS;
6. przejazdy do pracy i z pracy będą się odbywać, w przypadku samochodów stanowiskowych i funkcyjnych indywidualnych, w ramach zawartych umów najmu, za odpłatnością. Samochody funkcyjne „poolowe” są pobierane i zdawane z parkingu Wnioskodawcy i nie będą mogły być używane do dojazdów do pracy lub z pracy;
7. użytkownicy samochodów stanowiskowych i funkcyjnych indywidualnych będą je wykorzystywać do dojazdów do pracy i z pracy.
Koszty zużycia paliwa przez najemcę samochodów będą rozliczane na podstawie faktycznych tankowań:
1. paliwo będzie opłacane z kart paliwowych należących do Wnioskodawcy. Na koniec miesiąca koszty te będą refakturowane na najemcę;
2. faktury będą wystawiane na rzecz Wnioskodawcy, a następnie refakturowane na rzecz najemcy,
3. najemcy będą nabywali paliwo korzystając z kart paliwowych Wnioskodawcy. Najemca nie będzie miał prawa do przekazywania kart paliwowych osobom trzecim. Karty paliwowe będą numeryczne (na karcie paliwowej wytłoczony będzie numer rejestracyjny pojazdu służbowego) oznacza to, że nie ma możliwości zatankowania innego pojazdu niż pojazd Wnioskodawcy;
4. Wnioskodawca będzie monitorował zużycie paliwa przez najemców na podstawie programu „B”, w oparciu o zestawienia miejsc tankowania, ilości oraz dat i godzin tankowania oraz w oparciu o porównywanie danych z systemu GPS i programu „B”. Sekcja Floty Wnioskodawcy będzie wykonywać comiesięczne raporty:
- zakupionego paliwa na każdy pojazd;
- kart flotowych - kontrola tankowania pojazdu Wnioskodawcy przy wykorzystaniu przydzielonej do pojazdu karty flotowej;
- comiesięcznego monitorowania przekroczeń przyjętej dla danej marki normy spalania.
Współpracownikom Wnioskodawcy będą udostępniane samochody indywidualne funkcyjne i samochody stanowiskowe na podstawie umowy najmu.
Samochody stanowiskowe będą mogły być poza przejazdami służbowymi wykorzystywane przez pracowników Wnioskodawcy (np. Zarząd Wnioskodawcy, Rada Nadzorcza, Dyrektorzy wyższego szczebla) do jazd prywatnych na następujących zasadach:
- stała opłata miesięczna w wysokości od 150 do 200 PLN,
- limit do 800km / m-c w ramach ww. stałej opłaty,
- przekroczenie limitu 800 km skutkuje wystawieniem dodatkowej faktury obciążeniowej.
Ponadto część samochodów stanowiskowych będzie osobno wynajmowana osobom trzecim - współpracownikom Wnioskodawcy (zleceniobiorcy, usługodawcy) albo pracownikom lub współpracownikom spółek z GK „A”.
Przez System elektroniczny RJP rozumie się aplikację, za pomocą której Wnioskodawca monitoruje pojazdy. System ten zaczytuje dane z platformy dostawcy GPS (D(...)) i pozwala na dokładne określenie trasy pojazdu, ilości przejechanych kilometrów, czasu postojów i godzin korzystania z pojazdów.
Samochody funkcyjne „poolowe” będą wykorzystywane wyłącznie do jazd służbowych Wnioskodawcy, nie będą wynajmowane, będą monitorowane w sposób opisany w pkt 3 lit. a-e, będą parkowanie na terenie Wnioskodawcy, nie będą służyć do przejazdów do pracy lub z pracy.
Spółka będzie podejmować czynności opisane w pkt 3 lit. a-e. W strukturze Wnioskodawcy jest Sekcja Floty, której pracownicy mają dostęp do wszystkich systemów związanych z eksploatacją pojazdów: GPS, RJP, paliwa („B”). Na pracownikach tejże sekcji spoczywa nadzór nad przestrzeganiem postanowień zawartych w Regulaminie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawca będzie mógł korzystać z tzw. pełnego odliczenia podatku VAT z tytułu wydatków związanych z Samochodami służbowymi funkcyjnymi indywidualnymi wykorzystywanymi do działalności gospodarczej Wnioskodawcy, określonymi w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy VAT oraz wynajmowanymi na podstawie umów najmu pracownikom Wnioskodawcy?
Czy Wnioskodawca będzie mógł korzystać z tzw. pełnego odliczenia podatku VAT z tytułu wydatków związanych z Samochodami służbowymi funkcyjnymi „poolowymi” wykorzystywanymi do działalności gospodarczej Wnioskodawcy, określonymi w art. 86a ust. 4 pkt 1 Ustawy VAT oraz wynajmowanymi spółkom z GK „A” wyłącznie do prac związanych z prowadzoną przez nie działalnością gospodarczą, bez prawa ich podnajmowania pracownikom lub współpracownikom tych spółek?
Czy Wnioskodawca będzie mógł korzystać z tzw. pełnego odliczenia podatku VAT z tytułu wydatków związanych z Samochodami służbowymi stanowiskowymi oraz Samochodami funkcyjnymi indywidualnymi, które będą przez Wnioskodawcę wynajmowane osobom trzecim - współpracownikom Wnioskodawcy (zleceniobiorcy, usługodawcy) albo pracownikom lub współpracownikom spółek z GK „A”?

Przy czym – jak wyjaśnił Wnioskodawca w uzupełnieniu do wniosku – pytanie nr 3 dotyczy sytuacji, w której część samochodów stanowiskowych i samochodów funkcyjnych indywidualnych będzie wykorzystywana bezpośrednio w podstawowej działalności gospodarczej Wnioskodawcy, a część jako przedmiot najmu na rzecz osób trzecich.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Będzie on mógł skorzystać z tzw. pełnego odliczenia VAT od wydatków poniesionych w związku z Samochodami służbowymi funkcyjnymi indywidualnymi wykorzystywanymi w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, które jednocześnie są przedmiotem najmu na rzecz pracowników Wnioskodawcy.
Będzie on mógł skorzystać z tzw. Pełnego odliczenia VAT od wydatków poniesionych w związku z Samochodami służbowymi funkcyjnymi „poolowymi”, które jednocześnie są przedmiotem najmu na rzecz spółek z GK „A” wyłącznie do prac związanych z prowadzoną przez nie działalnością gospodarczą, bez prawa ich podnajmowania pracownikom lub współpracownikom tych spółek.
Będzie on mógł skorzystać z tzw. pełnego odliczenia VAT od wydatków poniesionych w związku z Samochodami służbowymi stanowiskowymi oraz Samochodami służbowymi funkcyjnymi indywidualnymi, które będą wynajmowane osobom trzecim - współpracownikom Wnioskodawcy (zleceniobiorcy, usługodawcy) albo pracownikom lub współpracownikom spółek z GK „A”.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

W odniesieniu do pytania nr 1: Możliwość odliczania przez Wnioskodawcę pełnej kwoty podatku VAT od wydatków poniesionych w związku z Samochodami służbowymi funkcyjnymi indywidualnymi wykorzystywanymi na cele prowadzonej działalności gospodarczej, które jednocześnie są przedmiotem najmu na rzecz pracowników Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do postanowień art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a Ustawy VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Nowelizacja Ustawy VAT, która weszła w życie od dnia 1 kwietnia 2014 r., kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi uregulowała w art. 86a ustawy, w brzmieniu nadanym mu przez art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U., poz. 312), (dalej: Ustawą nowelizująca).

Stosownie do treści art. 86a ust. 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
należnego z tytułu:
1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.

Na podstawie art. 86a ust. 2 Ustawy VAT, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

W myśl art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

W przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
Do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Przy czym stosownie do treści art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucia ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
konstrukcja tych pojazdów wyklucia ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje. że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 Ustawy nowelizującej obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

samochodów osobowych;
innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:
1. 1 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,
2. 2 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,
3. 3 lub więcej - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.

Jednakże ww. przepisu art. 12 ust. 1 nie stosuje się do pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej (art. 12 ust. 2 ustawy nowelizującej).

W świetle cytowanych wyżej przepisów podatnik wykorzystujący pojazdy samochodowe o dopuszczalnej masie do 3,5 t wyłącznie do prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 86a ust. 4 Ustawy VAT, uprawniony jest do pełnego odliczenia podatku od towarów i usług od wydatków określonych w art. 86a ust. 2 Ustawy VAT. Istotne jest spełnienie warunku polegającego na takim używaniu pojazdu samochodowego, który wyklucza jego użycie do innego celu niż prowadzenie działalności gospodarczej, co jest udokumentowane prowadzoną ewidencją przebiegu pojazdu oraz podjęciem przez podatnika dodatkowych środków takich jak np. ustalenie ścisłych zasad używania samochodów.

W niniejszej sprawie Wnioskodawca zamierza wykorzystywać Samochody służbowe funkcyjne indywidualne w ten sposób, że zostaną one przydzielone poszczególnym pracownikom Wnioskodawcy do czynności związanych z wykonywaną pracą na rzecz Wnioskodawcy. Pojazdy te będą wykorzystywane przez osoby pełniące określone funkcje u Wnioskodawcy, z którymi związana jest konieczność stałego lub częstego przemieszczania się, w szczególności do wizytowania przez Dyrektorów Regionalnych i Regionalnych Kierowników Sprzedaży placówek detalicznych Wnioskodawcy położonych na terenie całego kraju. Wszystkie pojazdy Wnioskodawcy posiadają nadajniki GPS, przełącznik „jazda służbowa/jazda prywatna” oraz podlegają rejestracji w systemie elektronicznym RJP. Wszystkie ww. pojazdy tankowane są w ramach kart flotowych, co pozwala Wnioskodawcy monitorować ruch pojazdów. Ponadto wszystkie ww. pojazdy będą objęte obowiązkiem prowadzenia ewidencji przebiegu stosownie do obowiązujących w tym zakresie przepisów. Ewidencja będzie zawierała wszystkie elementy, o których mowa w art. 86a ust. 7 lub 8 Ustawy VAT i zostanie zgłoszona we właściwym Urzędzie Skarbowym Wnioskodawcy.

Jednocześnie Wnioskodawca zamierza wykorzystywać pojazdy również do pozostałej działalności gospodarczej polegającej na najmie i dzierżawie pojazdów samochodowych. Wnioskodawca posiada dużą flotę samochodową (ok. 217 pojazdów), która zdaniem Wnioskodawcy powinny przysparzać mu dalszych korzyści. Stąd Wnioskodawca zamierza wynajmować Samochody służbowe funkcyjne indywidualne pracownikom na podstawie umów najmu, pobierając z tego tytułu opłaty skalkulowane wg zasad przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego. Samochody funkcyjne indywidualne nie będą udostępniane na cele prywatne wspólnikom, pracownikom, członkom zarządu bądź organu nadzorującego. Z Regulaminu wykorzystania samochodów służbowych, zatwierdzonego przez zarząd spółki będzie obiektywnie wynikało, że samochody będą wykorzystywane wyłącznie do celów działalności gospodarczej i wykluczone będzie ich wykorzystywanie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą.

Wnioskodawca wychodzi z założenia, że dysponując bardzo dużą ilością pojazdów samochodowych może w ramach działalności gospodarczej, której przedmiotem jest również najem i dzierżawa, czerpać korzyści z wynajmu pojazdów i przeznaczać zyski z tego tytułu na rozwój podstawowej działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy przepisy art. 86 ust. 1 w zw. 86a ust. 1 - 4 Ustawy VAT należy interpretować w ten sposób, że podatnikowi przysługuje prawo do pełnego obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, jeżeli są on wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, przy spełnieniu określonych w art. 86a ust. 4 Ustawy o VAT warunków uznania pojazdów samochodowych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika. Ustawodawca przy tym nie uzależnia prawa do pełnego odliczenia podatku VAT od tego, czy podatnik wykorzystuje pojazdy samochodowe do swojej głównej działalności, czy do działalności pobocznej. Warunkiem jest wykluczenie możliwości używania pojazdów do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Przy tak brzmiących przepisach wykorzystywanie pojazdów samochodowych przez Wnioskodawcę do celów związanych z handlem towarami RTV/AGD/IT oraz do wynajmu osobom pracującym u Wnioskodawcy, wyklucza ich używanie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. W związku z brakiem w ustawie VAT definicji działalności gospodarczej należy posiłkować się definicją określoną w art. 3 pkt 9 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z póżn. zm.), wg której przez działalność gospodarczą rozumie się o każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonującej taką działalność - do przedsiębiorców. W świetle powyższej definicji wykorzystywanie przez Wnioskodawcę pojazdów samochodowych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej również poprzez ich najem na rzecz pracowników spełnia ustawową przesłankę odliczenia podatku VAT w pełnej wysokości, w szczególności wyklucza używanie pojazdów przez Wnioskodawcę do innych celów niż związanych z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. W obu bowiem przypadkach Wnioskodawca będzie wykorzystywał Samochody służbowe funkcyjne indywidualne i poolowe do działalności gospodarczej, nie będzie z nich korzystał w celach prywatnych.

II.

W odniesieniu do pytania nr 2: Możliwość odliczania przez Wnioskodawcę pełnej kwoty podatku VAT od wydatków poniesionych w związku z Samochodami służbowymi funkcyjnymi „poolowymi” wykorzystywanymi na cele prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawcy oraz wynajmowanymi osobom trzecim - spółkom z GK „A”.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa Wnioskodawca będzie wykorzystywał Samochody służbowe funkcyjne „poolowe” w ten sposób, że będą one wydawane pracownikom lub współpracownikom Wnioskodawcy w celu wykonania określonych zadań. Samochody te będą służyć wyłącznie do wykonywania określonych zadań i nie będą wynajmowane pracownikom lub współpracownikom Wnioskodawcy. Samochody te mogą być przedmiotem najmu na rzecz spółek z GK „A”, z tym zastrzeżeniem, że nie będą one mogły być podnajmowane przez pracowników lub współpracowników tych spółek.

Jazdy wykonywane Samochodami służbowymi funkcyjnymi „poolowymi” będą ściśle ewidencjonowane, pojazd będzie pobierany z miejsca jego parkowania przez Wnioskodawcę i do tego miejsca zwracany po wykonaniu określonej pracy lub ustaniu stosunku najmu, wszystkie jazdy tymi pojazdami będą się odbywać przy wykorzystaniu przełącznika „Jazda służbowa”. W stosunku do tych samochodów będzie prowadzona ewidencja przebiegu pojazdów, która będzie zawierała wszystkie elementy, o których mowa w art. 86a ust. 7 lub 8 Ustawy VAT i która zostanie zgłoszona we właściwym Urzędzie Skarbowym Wnioskodawcy. Oprócz ewidencji przebiegu pojazdów. ww. Samochody służbowe będą monitorowane przez GPS oraz za pomocą kart flotowych. Wykorzystywanie tych pojazdów będzie ściśle określone w obowiązującym u Wnioskodawcy Regulaminie. Samochody „poolowe” nie będą udostępniane na cele prywatne wspólnikom, pracownikom, członkom zarządu bądź organu nadzorującego. Z Regulaminu wykorzystania samochodów służbowych, zatwierdzonego przez zarząd spółki, będzie obiektywnie wynikało, że samochody będą wykorzystywane wyłącznie do celów działalności gospodarczej i wykluczone będzie ich wykorzystywanie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wykorzystywanie Samochodów służbowych funkcyjnych „poolowych” w sposób opisany powyżej spełnia ustawowe przesłanki pełnego odliczenia podatku VAT od wydatków ponoszonych na te pojazdy. Wnioskodawca bowiem będzie stosownie do przepisów art. 86 ust. 1 w zw. z art. 86a ust. 1 - 4 Ustawy VAT używał pojazdów wyłącznie w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, w sposób wykluczający ich użycie do innych celów.

III.

W odniesieniu do pytania nr 3: Możliwość korzystania przez Wnioskodawcę z tzw. pełnego odliczenia VAT od wydatków poniesionych w związku z Samochodami służbowymi stanowiskowymi oraz Samochodami służbowymi funkcyjnymi indywidualnymi, które będą wynajmowane osobom trzecim - współpracownikom Wnioskodawcy (zleceniobiorcy, usługodawcy) albo pracownikom lub współpracownikom spółek z GK „A”.

Biorąc pod uwagę przepisy wskazane wyżej Wnioskodawca zamierza wynajmować Samochody służbowe osobom trzecim - współpracownikom Wnioskodawcy (zleceniobiorcy, usługodawcy) albo pracownikom i współpracownikom spółek kapitałowych wchodzących w skład GK „A”. Najem tych samochodów będzie odbywał się w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, której przedmiotem jest również najem i dzierżawa (PKD 77). Najem będzie miał charakter odpłatny i będzie się odbywał na podstawie umów najmu zawieranych z tymi osobami. Wnioskodawca dysponuje ok. 217 pojazdami samochodowymi, które mogą mu przysparzać korzyści również poprzez ich najem. Wnioskodawca zamierza pobierać z tytułu najmu Samochodów służbowych stanowiskowych i funkcyjnych indywidualnych opłatę od najemców w wysokości skalkulowanej według zasad wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego przedstawionym we wniosku.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że najem Samochodów służbowych osobom trzecim stanowi ich używanie do działalności gospodarczej w sposób wykluczający ich prywatne użycie i będzie uprawniać go w świetle art. 86 ust. 1 w zw. 86a ust. 1 - 4 Ustawy VAT do pełnego odliczenia podatku VAT od wydatków ponoszonych na te pojazdy.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości wskazanego powyżej stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z użytkowaniem samochodów służbowych funkcyjnych „poolowych” – jest prawidłowe,
prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z użytkowaniem samochodów służbowych stanowiskowych i samochodów służbowych funkcyjnych indywidualnych – jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy - w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. - kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Jak wynika z powołanych przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Ponadto, w treści art. 88 ustawy ustawodawca wskazał przypadki, w odniesieniu do których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego oraz przypadki, w których faktury i dokumenty celne nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego.

W myśl art. 88 ust. 3a ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:
1. wystawionymi przez podmiot nieistniejący,
2. (uchylona);
transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;
(uchylony);
wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:
1. stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane - w części dotyczącej tych czynności,
2. podają kwoty niezgodne z rzeczywistością - w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,
3. potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego - w części dotyczącej tych czynności;
faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego;
(uchylony);
wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze – w części dotyczącej tych czynności.

Jak wynika z ww. przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Od dnia 1 kwietnia 2014 r. kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi zostały uregulowane w art. 86a ustawy, w brzmieniu nadanym na podstawie art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U., poz. 312), zwanej dalej ustawą nowelizującą.

Podstawą wprowadzonych zmian jest przede wszystkim decyzja wykonawcza Rady z dnia 17 grudnia 2013 r. upoważniająca Rzeczpospolitą Polską do stosowania środków stanowiących odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a) i art. 168 Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 353 z 28 grudnia 2013 r., str. 51).

Zmiany wynikają również z konieczności dostosowania przepisów o podatku od towarów i usług do tez wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 19 lipca 2012 r. w sprawie C-160/11 Bawaria Motors.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
należnego z tytułu:
1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.

Stosownie do art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Zatem zgodnie z nowymi regulacjami podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku „mieszanego”.

Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie „mieszane” należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób „mieszany”.

Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów „mieszanych”.

Celem zapewnienia właściwego wdrożenia decyzji wykonawczej Rady z dnia 17 grudnia 2013 r. przyjmuje się, że każdy pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony - ze względu na swoje cechy konstrukcyjne - służy co do zasady użytkowi „mieszanemu”, a zatem wszystkie wydatki z nim związane podlegają ograniczeniu w odliczaniu do 50%.

Od zasady wynikającej z art. 86a ust. 1 i 2 występują jednakże wyjątki.

W świetle art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Na mocy art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

W myśl art. 86a ust. 5 ustawy, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

przeznaczonych wyłącznie do:
1. odprzedaży,
2. sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
3. oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze
– jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;
w odniesieniu do których:
1. kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub
2. podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

Ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności (art. 86a ust. 6 ustawy - w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2014 r.).

Ponadto należy wskazać, że od dnia 1 kwietnia 2014 r. obowiązuje art. 2 pkt 34 ustawy, który stanowi, że przez pojazdy samochodowe rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r., poz. 1137, z późn. zm.), przez pojazd samochodowy rozumie się pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Natomiast art. 2 pkt 40 ww. ustawy wskazuje, że samochodem osobowym jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

Ponadto, z treści art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej wynika, że obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

samochodów osobowych;
innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:
1. 1 – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,
2. 2 – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,
3. 3 lub więcej – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.

Przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej (art. 12 ust. 2 ustawy nowelizującej).

Na mocy art. 12 ust. 3 ustawy nowelizującej, dopuszczalna ładowność pojazdu oraz liczba miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 1 pkt 2, są określane na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym. Pojazdy, które w dokumentach, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub liczby miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 1 pkt 1.

W powołanych wyżej przepisach art. 86a ustawy ustawodawca zawarł szczególne uregulowania dotyczące określenia wysokości przysługującej do odliczenia kwoty podatku naliczonego. Taka konstrukcja oznacza, że w sytuacji, gdy znajdzie zastosowanie szczególne uregulowanie zawarte w art. 86a ust. 1 ustawy, wówczas podatnik może skorzystać jedynie z ograniczonego prawa do odliczenia podatku naliczonego. Jeżeli jednak przepis art. 86a ust. 1 ustawy nie znajdzie zastosowania (vide: art. 86a ust. 3 ustawy), wówczas znajdą zastosowanie ogólne uregulowania zawarte w art. 86 ustawy.

Należy zauważyć, że przepis art. 86a ust. 4 ustawy wskazuje na istnienie dwóch grup pojazdów samochodowych uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

W pierwszej grupie (zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy) mieszczą się pojazdy, których konstrukcja wskazuje na ich przeznaczenie z reguły do użytku prywatnego, jednakże pojazdy te mogą być także wykorzystywane w działalności gospodarczej (np. samochód osobowy, motocykl). Z tych też względów – dla celów pełnego odliczania VAT – fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności gospodarczej musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W konsekwencji, w celu dokonania pełnego odliczenia podatku VAT muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki:

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania wyklucza ich użycie do celów prywatnych,
wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

W drugiej grupie pojazdów uznawanych za wykorzystywane wyłącznie w działalności gospodarczej (zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy) mieszczą się natomiast pojazdy samochodowe, których konstrukcja wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne. Jednakże w tej grupie pojazdów nie ma samochodów osobowych.

Podkreśla się, że obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu dla pojazdów wskazanych w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy został wyłączony jedynie w przypadkach wskazanych w art. 86 ust. 5 ustawy.

Przy czym użycie w art. 86a ust. 5 ustawy wyrazu „wyłącznie” wskazuje, że zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji nie obejmuje sytuacji, gdy pojazdy są wykorzystywane - choćby przejściowo - do innych celów (np. jazda próbna, użytek służbowy podatnika itp.). Zatem w odniesieniu do pojazdu, który np. jest przeznaczony do oddania w odpłatny najem, ale przed jego dokonaniem jest wykorzystywany przez podatnika jako pojazd demonstracyjny, nie może być zastosowane zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji. Ewidencja dla tego rodzaju pojazdów (jeśli nie jest to pojazd obiektywnie wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej) musi być prowadzona i powinna zawierać wskazane w przepisach elementy.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie hurtowego oraz detalicznego handlu artykułami RTV/AGD/IT na terenie Polski, w szczególności posiada sieć sklepów detalicznych. Zgodnie ze Statutem Spółki przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest również wynajem i dzierżawa (PKD 77), w tym pojazdów samochodowych z wyłączeniem motocykli. Wnioskodawca wraz z innymi spółkami, które są z Wnioskodawcą powiązane kapitałowo i osobowo tworzy GK „A”. Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT i w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą rozliczając się z tytułu podatku VAT za okresy miesięczne (deklaracja VAT-7) korzysta z prawa do odliczenia podatku naliczonego. Wnioskodawca z uwagi na rozmiar działalności oraz fakt, że prowadzi ją na obszarze całego kraju posiada flotę samochodową w ilości ok. 217 samochodów osobowych o dopuszczalnej masie do 3,5 t, z czego 43 własne i ok. 174 używanych na podstawie umów leasingu. Samochody służbowe są wykorzystywane przez pracowników, Zarząd Wnioskodawcy, członków Rady Nadzorczej i współpracowników Wnioskodawcy (zleceniobiorcy, usługodawcy) oraz przez pracowników i współpracowników spółek z GK „A”, jako samochody stanowiskowe i funkcyjne. Część Samochodów służbowych wykorzystywana jest do jazd służbowych oraz wynajmowana pracownikom oraz współpracownikom Wnioskodawcy i spółek z GK „A”, część Samochodów służbowych jest wykorzystywana wyłącznie do jazd służbowych. Samochody służbowe są zaopatrzone w system GPS pozwalający monitorować pojazd oraz przełącznik „jazda służbowa/jazda prywatna”. Wnioskodawca zamierza wprowadzić ścisły podział używania Samochodów służbowych ze względu na sposób ich wykorzystywania, tworząc trzy grupy Samochodów służbowych.

Samochody służbowe ze względu na sposób ich używania będą przez Wnioskodawcę wykorzystywane jako:

Samochody stanowiskowe - Samochody służbowe udostępniane ze względu na zajmowane stanowisko (np. Zarząd Wnioskodawcy, Rada Nadzorcza, Dyrektorzy wyższego szczebla). Samochody stanowiskowe będą wykorzystywane do przejazdów służbowych oraz będą używane przez ww. osoby na zasadach ściśle określonych w Regulaminie korzystania z samochodów służbowych;
Samochody funkcyjne indywidualne - Samochody służbowe udostępniane w związku z pełnioną funkcją (np. Regionalny Kierownik Sprzedaży, Kierownicy, Menedżerowie ds. Ekspansji, Dyrektorzy niższego szczebla, etc.) związaną z wykonywaniem pracy w terenie. Ponadto będą wynajmowane użytkownikom pojazdu na podstawie umowy najmu za opłatą, na zasadach ściśle określonych w ww. umowie oraz Regulaminie korzystania z samochodów służbowych. Nie będą udostępniane na cele prywatne wspólnikom, pracownikom, członkom zarządu bądź organu nadzorującego;
Samochody funkcyjne „poolowe” - Samochody służbowe służące tylko i wyłącznie do wykonywania pracy. Samochody te nie będą przedmiotem najmu na rzecz pracowników lub współpracowników Wnioskodawcy albo pracowników lub współpracowników spółek z GK ”A”. Nie będą udostępniane na cele prywatne wspólnikom, pracownikom, członkom zarządu bądź organu nadzorującego. Mogą natomiast być przedmiotem najmu na rzecz osób trzecich - spółek z GK „A”.

Samochody służbowe zaopatrzone będą w system GPS pozwalający monitorować pojazd oraz przełącznik „jazda służbowa/jazda prywatna”. Monitorowanie ww. pojazdów odbywać się będzie poprzez system elektroniczny RJP. Wszystkie samochody osobowe wykorzystywane przez Wnioskodawcę, bez względu na homologację, będą objęte miesięcznymi limitami paliwa. Wszystkie Samochody służbowe będą tankowały paliwo wyłącznie przy wykorzystaniu kart flotowych, bez względu na tryb jazdy (prywatna/służbowa). Tankowanie pojazdów w ramach kart flotowych jest dodatkowym sposobem monitorowania ruchu pojazdów.

Samochody służbowe funkcyjne indywidualne będą wykorzystywane na podstawie umowy najmu zawartej z użytkownikiem pojazdu, za opłatą, która została skalkulowana stosownie do wartości rynkowej pojazdu w następujący sposób:

do kosztów paliwa, wyliczanych na podstawie określonej dla każdej marki pojazdów normy zużycia paliwa w odniesieniu do ustalonej dla każdego użytkownika ilości kilometrów potrzebnych do wykonania nałożonych na niego obowiązków, wyliczonych wg następującego wzoru:

LP =NR* K/100

gdzie:

LP - limit paliwa w litrach;

NR - norma zużycia producenta dla danej marki (dla jazdy w trybie mieszanym) - norma może być zmieniona przez Zarząd Spółki;

K - dla samochodów funkcyjnych ustalany jest przez kierownika jednostki organizacyjnej miesięczny ilościowy limit kilometrów;

K - dla samochodów funkcyjnych ustalany jest jako dojazd do pracy i powrót do domu razy ilość dni roboczych w miesiącu + 800 km na każdy miesiąc;

doliczany byłby iloczyn kilometrów przejechanych w ramach umowy najmu i Swe. Przy czym Swe oznacza stały wskaźnik eksploatacyjny, do którego wlicza się

411-52 zużycie drobnych mat. eksploatacyjnych do aut;
411-53 ogumienie do aut służb;
411-54 części samochodowe;
423-04 usługi naprawy aut;
423-05 inne usługi samochodowe;
423-06 przeglądy serwisowe aut.

Do wskaźnika Swe nie zostają wliczane koszty paliw.

Samochody służbowe będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca będzie ponosił następujące wydatki związane z samochodami służbowymi: paliwa; koszty napraw, części użytych do napraw w tym również naprawy szkodowe; koszt zakupu ogumienia i przekładek sezonowych; koszty przeglądów; koszt utrzymania czystości pojazdów (mycie + sprzątanie); koszt zakupu drobnych materiałów eksploatacyjnych do pojazdów służbowych; oleje; płyny do spryskiwaczy; żarówki; pióra wycieraczek itp.; inne koszty związane z eksploatacją, tj. abonament GPS, przechowywanie ogumienia.

Zdaniem Wnioskodawcy sposób wykorzystania pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą:

okoliczności wykorzystywania pojazdów będą dawały możliwość obiektywnego potwierdzenia zarówno braku wykorzystania jak i możliwości wykorzystania pojazdu do użytku prywatnego:
- w przypadku wszystkich rodzajów pojazdów - zamontowane systemy w pojazdach jak również określone w regulaminie zasady wykorzystania pojazdów do celów innych niż jazdy służbowe dają pełną możliwość obiektywnego rozgraniczenia wykorzystania pojazdu, w szczególności:
  - w pojazdach zostały zamontowane przełączniki trybu jazdy (prywatna - służbowa),
  - system elektroniczny RJP automatycznie wskazuje jako prywatne wszystkie jazdy pomiędzy godziną 20:00 a 06:00, w czasie urlopów, zwolnień lekarskich użytkownika oraz we wszystkie dni ustawowo wolne od pracy (w tym soboty),
  - program „B”, za pomocą którego Wnioskodawca ma dostęp do wykazu stacji, w których odbywało się tankowanie pozwala na ustalanie częstotliwości tankowania ze wskazaniem daty i godziny tankowania,
- w przypadku samochodów funkcyjnych „poolowych” dodatkowo po zakończeniu użytkowania pojazd będzie odstawiany na parking służbowy.
w przypadku wszystkich rodzajów pojazdów Wnioskodawca będzie nadzorował ich użytkowanie za pomocą systemu GPS zamontowanego we wszystkich pojazdach. System GPS pozwała na analizę tras i ilości przejechanych kilometrów. Dane z GPS będą zaczytywane do systemu elektronicznego RJP, za pomocą którego Wnioskodawca będzie mógł śledzić na bieżąco ruch każdego pojazdu. Ponadto Wnioskodawca używa Programu „B” udostępnianego przez Koncern Paliwowy „B”, za pomocą którego ma dostęp do wykazu stacji, w których odbywało się tankowanie ze wskazaniem daty i godziny tankowania. Używając systemu GPS, systemu elektronicznego RJP oraz programu „B” Wnioskodawca jest w stanie ustalić ruch pojazdów i sposób ich użycia. Na podstawie danych systemowych Wnioskodawca wygeneruje raport, z którego będzie można ustalić sposób używania pojazdów;
pojazdy stanowiskowe i funkcyjne indywidualne będą parkowane w miejscach zamieszkania użytkowników. Samochody funkcyjne „poolowe” będą parkowane na parkingu służbowym na terenie Wnioskodawcy, bez możliwości ich swobodnego pobrania. Samochody funkcyjne „poolowe” pobierane będą z wyodrębnionej u Wnioskodawcy Sekcji Floty tylko i wyłącznie do wykonania konkretnych jazd służbowych;
obowiązek zostawiania pojazdów na parkingu przedsiębiorstwa będzie dotyczył tylko samochodów funkcyjnych „poolowych”;
Wnioskodawca w stosunku do wszystkich pojazdów będzie podejmował czynności opisane pod literą a-d powyżej. Ponadto w przypadku samochodów funkcyjnych indywidualnych i funkcyjnych „poolowych” każdorazowe zdanie pojazdu będzie wiązało się ze sprawdzeniem faktów zapisanych w kartach drogowych. Dodatkowo w przypadku samochodów funkcyjnych „poolowych” Wnioskodawca będzie weryfikował wnioski delegacyjne o przydział pojazdu „poolowego” z danymi zarejestrowanymi przez system GPS;
przejazdy do pracy i z pracy będą się odbywać, w przypadku samochodów stanowiskowych i funkcyjnych indywidualnych, w ramach zawartych umów najmu, za odpłatnością. Samochody funkcyjne „poolowe” są pobierane i zdawane z parkingu Wnioskodawcy i nie będą mogły być używane do dojazdów do pracy lub z pracy;
użytkownicy samochodów stanowiskowych i funkcyjnych indywidualnych będą je wykorzystywać do dojazdów do pracy i z pracy.

Koszty zużycia paliwa przez najemcę samochodów będą rozliczane na podstawie faktycznych tankowań:

paliwo będzie opłacane z kart paliwowych należących do Wnioskodawcy. Na koniec miesiąca koszty te będą refakturowane na najemcę;
faktury będą wystawiane na rzecz Wnioskodawcy, a następnie refakturowane na rzecz najemcy,
najemcy będą nabywali paliwo korzystając z kart paliwowych Wnioskodawcy. Najemca nie będzie miał prawa do przekazywania kart paliwowych osobom trzecim. Karty paliwowe będą numeryczne (na karcie paliwowej wytłoczony będzie numer rejestracyjny pojazdu służbowego) oznacza to, że nie ma możliwości zatankowania innego pojazdu niż pojazd Wnioskodawcy;
Wnioskodawca będzie monitorował zużycie paliwa przez najemców na podstawie programu „B”, w oparciu o zestawienia miejsc tankowania, ilości oraz dat i godzin tankowania oraz w oparciu o porównywanie danych z systemu GPS i programu „B”. Sekcja Floty Wnioskodawcy będzie wykonywać comiesięczne raporty:
- zakupionego paliwa na każdy pojazd;
- kart flotowych - kontrola tankowania pojazdu Wnioskodawcy przy wykorzystaniu przydzielonej do pojazdu karty flotowej;
- comiesięcznego monitorowania przekroczeń przyjętej dla danej marki normy spalania.

Współpracownikom Wnioskodawcy będą udostępniane samochody indywidualne funkcyjne i samochody stanowiskowe na podstawie umowy najmu.

Samochody stanowiskowe będą mogły być poza przejazdami służbowymi wykorzystywane przez pracowników Wnioskodawcy (np. Zarząd Wnioskodawcy, Rada Nadzorcza, Dyrektorzy wyższego szczebla) do jazd prywatnych na następujących zasadach:

stała opłata miesięczna w wysokości od 150 do 200 PLN,
limit do 800km / m-c w ramach ww. stałej opłaty,
przekroczenie limitu 800 km skutkuje wystawieniem dodatkowej faktury obciążeniowej.

Ponadto część samochodów stanowiskowych będzie osobno wynajmowana osobom trzecim - współpracownikom Wnioskodawcy (zleceniobiorcy, usługodawcy) albo pracownikom lub współpracownikom spółek z GK „A”.

Przez System elektroniczny RJP, o którym mowa wyżej rozumie się aplikację, za pomocą której Wnioskodawca monitoruje pojazdy. System ten zaczytuje dane z platformy dostawcy GPS (D(...)) i pozwala na dokładne określenie trasy pojazdu, ilości przejechanych kilometrów, czasu postojów i godzin korzystania z pojazdów. Samochody funkcyjne „poolowe” będą wykorzystywane wyłącznie do jazd służbowych Wnioskodawcy, nie będą wynajmowane, będą monitorowane w sposób opisany w pkt 3 lit. a-e, będą parkowanie na terenie Wnioskodawcy, nie będą służyć do przejazdów do pracy lub z pracy. W strukturze Wnioskodawcy jest Sekcja Floty, której pracownicy mają dostęp do wszystkich systemów związanych z eksploatacją pojazdów: GPS, RJP, paliwa („B”). Na pracownikach tejże sekcji spoczywa nadzór nad przestrzeganiem postanowień zawartych w Regulaminie.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca wniósł o potwierdzenie, że będzie mu przysługiwało pełne prawo od odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z samochodami służbowymi: stanowiskowymi, funkcyjnymi indywidualnymi oraz funkcyjnymi „poolowymi”.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów - co do zasady - podstawowym i koniecznym warunkiem dającym podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem i utrzymaniem samochodu osobowego jest to by pojazd używany był wyłącznie do działalności gospodarczej. Warunki jakie należy spełnić, by uznać, że samochód osobowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika zostały wymienione przez ustawodawcę w art. 86a ust. 4 ustawy. Wśród tych warunków jest m.in. obowiązek ustalenia przez podatnika takich zasad użytkowania pojazdów by można było wykluczyć możliwość użycia ich w sposób inny niż związany z działalnością gospodarczą oraz obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. Niezbędnym elementem warunkującym uznanie, że mamy do czynienia z samochodem osobowym wykorzystywanym wyłącznie w działalności gospodarczej jest również – określony w art. 86 ust. 12 ustawy – wymóg zgłoszenia (w ściśle określonym terminie) faktu takiego sposobu wykorzystywania pojazdu naczelnikowi urzędu skarbowego.

W analizowanej sprawie wymienione wyżej warunki, które świadczą, że pojazd będzie wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej Wnioskodawcy spełniać będą tylko samochody służbowe funkcyjne „poolowe”. Jak wynika bowiem z opisu sprawy samochody te:

będą użytkowane głównie do wykonywania pracy w ramach podstawowej działalności Wnioskodawcy, tj.: osoby korzystające z tych pojazdów będą mogły wykorzystywać je wyłącznie do przejazdów służbowych, będą pobierać pojazd z parkingu Wnioskodawcy i po zakończeniu pracy obowiązane będą odstawiać pojazd na ten parking; Zainteresowany wyposaży samochody w system GPS, który w powiązaniu z innymi systemami (RJP i „B”) pozwoli Wnioskodawcy na kontrolę sposobu użytkowania pojazdu;
będą przedmiotem najmu wyłącznie na rzecz innych podmiotów gospodarczych, tj. osób trzecich - Spółek z GK „A”, nie będą natomiast wynajmowane na rzecz pracowników lub współpracowników Wnioskodawcy lub na rzecz pracowników lub współpracowników spółek z GK „A”.

Co więcej fakt użytkowania ww. samochodów wyłącznie do działalności gospodarczej Wnioskodawca zgłosi w stosownym terminie właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego oraz będzie prowadził dla tych samochodów ewidencję przebiegu pojazdów.

W konsekwencji powyższego, w przypadku samochodów służbowych funkcyjnych „poolowych” będą spełnione warunki określone w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy uprawniające Wnioskodawcę do pełnego odliczenia podatku naliczonego związanego z tymi samochodami.

A zatem należy stwierdzić, że na podstawie art. 86 ust. 1 w zw. z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy, Wnioskodawca będzie mógł korzystać z pełnego odliczenia podatku VAT z tytułu wydatków związanych z Samochodami służbowymi funkcyjnymi „poolowymi” wykorzystywanymi do działalności gospodarczej Wnioskodawcy oraz wynajmowanymi spółkom z GK „A” wyłącznie do prac związanych z prowadzoną przez nie działalnością gospodarczą, bez prawa ich podnajmowania pracownikom lub współpracownikom tych spółek.

Wnioskodawcy nie będzie natomiast przysługiwało pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z samochodami służbowymi stanowiskowymi i służbowymi funkcyjnymi indywidualnymi.

Powyższe wynika z faktu, że w przypadku samochodów służbowych stanowiskowych nie będzie spełniony wymóg prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, który - zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy - jest jednym z dwóch warunków, których łączne spełnienie decyduje o uznaniu, że samochód jest wykorzystywany wyłącznie do celów związanych z działalnością gospodarczą. Wnioskodawca w opisie sprawy wskazał bowiem jednoznacznie, że „(…) będzie prowadził ewidencję przebiegu Samochodów służbowych funkcyjnych indywidualnych i Samochodów służbowych funkcyjnych „poolowych” w rozumieniu Ustawy VAT. Ewidencja przebiegu pojazdów zostanie zgłoszona we właściwym Urzędzie Skarbowym Wnioskodawcy, która będzie zawierała wszystkie elementy, o których mowa w art. 86a ust. 7 lub 8 Ustawy VAT”. Drugim warunkiem jest to, by sposób wykorzystania pojazdu przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach jego używania, wykluczał użycie go do celów prywatnych.

Zaznaczyć należy, że ustawodawca zwolnił podatników z obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu jedynie w przypadkach ściśle określonych w art. 86a ust. 5 ustawy. Jednym z takich przypadków jest sytuacja, gdy pojazd samochodowy jest przeznaczony wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, jeżeli oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika.

Skoro zatem dla samochodów służbowych stanowiskowych Zainteresowany nie zamierza prowadzić ewidencji przebiegu pojazdu, a jak wynika z opisu sprawy są one przeznaczone zarówno do celów związanych z działalnością podstawową Wnioskodawcy (jako samochody służbowe przeznaczone dla osób pełniących wysokie funkcje kierownicze) i jako przedmiot najmu na rzecz osób trzecich, to do tego typu pojazdów nie będzie spełniona - określona w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy - przesłanka warunkująca nabycie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego. Niewypełnienie warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu powoduje, że analizowanie ww. drugiego z wymaganych do spełnienia łącznie warunków, stało się – w odniesieniu do ww. pojazdów – bezcelowe.

W konsekwencji Wnioskodawca nie będzie mógł korzystać z pełnego prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z samochodami służbowymi stanowiskowymi, które – poza wykorzystaniem do jazd służbowych – będą przez niego również wynajmowane osobom trzecim, tj. współpracownikom Wnioskodawcy (zleceniobiorcy, usługodawcy) albo pracownikom lub współpracownikom spółek z GK ”A”.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy, Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego od – określonych w art. 86a ust. 2 ustawy – wydatków związanych z samochodami służbowymi stanowiskowymi. Natomiast – co do zasady – nie będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dotyczących zakupu paliwa do tych samochodów do dnia 30 czerwca 2015 r., co wynika z treści art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw.

Zainteresowanemu nie będzie również przysługiwało pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z samochodami służbowymi funkcyjnymi indywidualnymi wykorzystywanymi do działalności gospodarczej Wnioskodawcy oraz wynajmowanymi na podstawie umów najmu jego pracownikom (sytuacja wskazana w pytaniu oznaczonym we wniosku nr 1) lub osobom trzecim – współpracownikom Wnioskodawcy (zleceniobiorcy, usługodawcy) albo pracownikom lub współpracownikom spółek GK „A” (sytuacja, do której odnosi się pytanie oznaczone we wniosku nr 3).

We wskazanych wyżej przypadkach nie będzie spełniona – wynikająca z treści art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w zw. z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy – przesłanka wyłącznego wykorzystywania pojazdu do celów prowadzenia działalności gospodarczej.

Przypomnieć należy, że zgodnie z ww. przepisami aby uzyskać prawo do pełnego odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z samochodami osobowymi muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tego pojazdu przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach jego używania, wyklucza użycie go do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

Zaznaczyć przy tym trzeba, że dla realizacji prawa do pełnego odliczenia VAT od ww. wydatków, fakt wykorzystywania pojazdu wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych.

Z treści przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że samochody służbowe funkcyjne indywidualne będą wykorzystywane zarówno w działalności gospodarczej Wnioskodawcy - jako samochody służbowe udostępniane w związku z pełnioną funkcją (np. Regionalny Kierownik Sprzedaży, Kierownicy, Menegerowie ds. Ekspansji, Dyrektorzy niższego szczebla, etc.) do realizacji zadań w terenie, jak również ww. użytkownikom odpłatnie, w ramach umowy najmu do przejazdów prywatnych, tj. dojazdu do pracy i z pracy, wszystkich jazd pomiędzy godziną 20:00 a 06:00, w dni ustawowo wolne od pracy (w tym soboty), w czasie urlopów i zwolnień lekarskich. Pojazdy te będą również przedmiotem najmu na rzecz osób trzecich – współpracowników Wnioskodawcy (zleceniobiorcy, usługodawcy) albo pracowników lub współpracowników spółek z GK „A”.

Takie spektrum wykorzystania samochodów służbowych funkcyjnych indywidualnych powoduje, że wymogi wynikające z przepisów warunkujących prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT nie będą spełnione.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast, według art. 8 ust. 1 ustawy, świadczeniem usług jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Analiza powołanych przepisów prowadzi do wniosku, że odpłatne udostępnienie pracownikowi Wnioskodawcy służbowego samochodu osobowego na jego prywatny użytek będzie stanowiło odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, a więc czynność podlegającą opodatkowaniu. Analogicznie sytuacja będzie kształtować się w przypadku udostępnienia samochodu na podstawie umowy najmu osobom trzecim, tj. współpracownikom Wnioskodawcy (zleceniobiorcom, usługodawcom) albo pracownikom lub współpracownikom spółek z GK „A”.

Fakt ten nie będzie jednak powodował, że – w świetle art. 86a ustawy – pojazdy te zostaną „automatycznie” uznane za wykorzystywane przez Zainteresowanego wyłącznie do działalności gospodarczej.

Należy bowiem zauważyć, że w przypadku jednoczesnego użytku samochodów służbowych do celów służbowych i prywatnych pracownika/użytkownika odpłatność ponoszona przez niego musi być ustalona na poziomie rynkowym, czyli być porównywalna z cenami ustalanymi przez podmioty profesjonalnie zajmującymi się wynajmem samochodów. Przede wszystkim zatem cena za udostępnienie/wynajem samochodu służbowego pracownikowi/osobie trzeciej powinna zostać skalkulowana tak, by obejmowała zysk Wnioskodawcy. Co do zasady bowiem działalność gospodarczą prowadzi się w celu zarobkowym.

Jak wynika z opisu sprawy przyjęte przez Wnioskodawcę formuły wyliczania odpłatności ponoszonej przez użytkowników samochodów służbowych indywidualnych (wskazane w opisie zdarzenia przyszłego – str. 3 i 4 niniejszej interpretacji) z ww. tytułu będą uwzględniały parametry takie jak: koszty eksploatacji (Swe), koszty paliwa. Jednakże – w ocenie tut. Organu – odpłatność ustalona przez Wnioskodawcę za używanie w celu prywatnym samochodu służbowego nie stanowi ceny rynkowej a jedynie zwrot kosztów i to ustalony tylko szacunkowo.

Wnioskodawca wskazał ponadto, że wprowadzony zostanie regulamin, który będzie zawierał zasady korzystania z samochodów służbowych, w tym samochodów funkcyjnych indywidualnych. Regulamin ten będzie wyznaczał ramy korzystania z ww. samochodów służbowych w związku z wykonywaniem przez ich użytkowników obowiązków służbowych na rzecz Spółki, a także zasady użytkowania pojazdów służbowych w ramach umowy najmu – obejmującej prywatny zakres wykorzystania pojazdu przez jego użytkownika.

Faktem jest, że zarówno używanie samochodów przez pracowników do świadczenia pracy na rzecz Wnioskodawcy, jak i wynajem samochodów tym pracownikom i osobom trzecim – tj. współpracownikom Wnioskodawcy (zleceniobiorcom, usługodawcom) albo pracownikom i współpracownikom spółek z GK „A” – stanowią niewątpliwie wykorzystywanie pojazdów do działalności gospodarczej. Jednakże aby Wnioskodawca mógł skorzystać z prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego związanego z tymi samochodami, powinien ww. samochody np. oddawać wyłącznie w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, bez prawa wykorzystywania ich w inny sposób przez pracowników w prowadzonej działalności.

Natomiast taki sposób użytkowania danego samochodu, jaki przedstawiła Spółka, nie wyklucza możliwości wykorzystania samochodu do celów prywatnych również poza umową najmu. Ta sama osoba – co do zasady – będzie bowiem mogła użytkować samochód do celów służbowych jak i osobistych – prywatnych.

Wykorzystywanie samochodów przez pracowników w celu realizacji ich obowiązków oraz udostępnienie tych samych samochodów pracownikom i osobom trzecim do wykorzystania w celach prywatnych nie pozwala na stworzenie jasnych i przejrzystych zasad, z których wynikałby brak możliwości użycia samochodów do celów prywatnych w czasie wykorzystywania ich do wykonywania obowiązków służbowych. Z uwagi na to, że samochody są wykorzystywane do celów prywatnych pracowników Wnioskodawcy, współpracowników oraz pracowników i współpracowników spółek z GK „A” Zainteresowany nie ma obiektywnych możliwości wyeliminowania ich użycia w takim celu również w czasie, kiedy powinny być wykorzystywane wyłącznie do wykonywania obowiązków na rzecz Spółki. W takiej sytuacji niemożliwe jest dokładne określenie z góry w jakim czasie (każdego dnia) samochód będzie wykorzystywany do realizacji obowiązków na rzecz Spółki, a w związku z tym czy nie będzie wykorzystywany na cele prywatne poza czasem, w którym będzie podlegał wynajęciu na rzecz pracownika, współpracownika lub pracownika i współpracownika spółek z GK „A”.

Tym samym brak jest przesłanek obiektywnych wyłącznego wykorzystania tych pojazdów w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Zatem, zdaniem tut. Organu, nie można obiektywnie stwierdzić, że ww. samochody są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej oraz, że przyjęte przez Wnioskodawcę reguły ich użytkowania wykluczają możliwość ich użycia w celu prywatnym użytkowników. W okolicznościach przedstawionych we wniosku opisane reguły wykorzystania pojazdów służbowych przez pracowników w celu realizacji obowiązków służbowych, w zestawieniu z udostępnianiem tych samych samochodów pracownikom, współpracownikom lub pracownikom i współpracownikom spółek z GK „A” do wykorzystania w celach prywatnych, nie pozwala na stworzenie jasnych i przejrzystych zasad, z których wynikałby brak możliwości użycia tych samochodów do celów prywatnych w czasie wykorzystywania ich do wykonywania obowiązków służbowych.

Przedstawione przez Wnioskodawcę procedury, nie wykluczają więc użycia samochodu przez pracowników do celów niezwiązanych z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki, ponieważ możliwe jest wykorzystanie samochodu do celów prywatnych. Zatem ustalone przez Spółkę zasady używania pojazdów będą przewidywały ich użycie do celów mieszanych. Obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu jest jedynie potwierdzeniem sposobu użytkowania pojazdu samochodowego do celów związanych wyłącznie z działalnością gospodarczą i ma na celu udokumentować oraz zagwarantować taki sposób użytkowania.

W tym miejscu wskazać należy, że przepisy ustawy nie określają w jaki sposób podatnik ma zapewnić w przedsiębiorstwie wyeliminowanie użytku prywatnego używanych w nim pojazdów samochodowych dla celów pełnego odliczenia podatku naliczonego. Określone przez podatnika zasady używania pojazdów muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku tych pojazdów. Przy czym użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych.

Zatem w sytuacji kiedy pracownik będzie odpłatnie korzystać z samochodu służbowego funkcyjnego indywidualnego dla celów innych niż związanych z wykonywaniem pracy, to pomimo tego, że osoba ta będzie kontrolowana przez pracodawcę w zakresie sposobu używania samochodu (np. poprzez system GPS) oraz będzie prowadzona ewidencja przebiegu pojazdu, nie zostanie wykluczona potencjalna możliwość wykorzystania pojazdu do użytku prywatnego.

Tak samo będzie w przypadku samochodów służbowych funkcyjnych indywidualnych, które będą wykorzystywane w działalności gospodarczej Wnioskodawcy oraz będą przedmiotem najmu na rzecz osób trzecich – współpracowników Wnioskodawcy, pracowników i współpracowników spółek GK „A”. W tej sytuacji również nie zostanie wykluczona potencjalna możliwość wykorzystania pojazdów do użytku prywatnego w czasie kiedy nie będą one przedmiotem najmu.

We wskazanych wyżej okolicznościach nie będzie zatem wypełnia hipoteza przepisu art. 86a ust. 3 ustawy, w konsekwencji Wnioskodawca nie będzie mógł korzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z ww. pojazdami w pełnej wysokości.

W analizowanym przypadku, zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy, Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego od - określonych w art. 86a ust. 2 ustawy – wydatków związanych z ww. samochodami służbowymi. Natomiast – co do zasady – nie będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dotyczących zakupu paliwa do tych samochodów do dnia 30 czerwca 2015 r., co wynika z treści art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw.

Zaznaczyć należy, że wskazane wyżej rozstrzygnięcia w kwestii prawa do odliczenie podatku naliczonego nie dotyczą odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z nabyciem paliwa w przypadku, gdy paliwo to jest odsprzedawane (refakturowane) najemcom – osobom trzecim.

Jak wskazano wyżej, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Ponadto w świetle art. 2 pkt 22 ustawy – pod pojęciem sprzedaży rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do art. 7 ust. 8 ustawy – w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Należy zauważyć, że w określeniu „jak właściciel” zawiera się możliwość uznania za dostawę owego faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. Podkreślenia wymaga, że dostawa, w rozumieniu ustawy, nie może być utożsamiana z dostawą w rozumieniu Kodeksu cywilnego. W rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług „dostawa” oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem. Zauważyć należy również, że dostawa w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług nie wiąże się z przeniesieniem własności towarów.

Zarówno przepisy ustawy, jak i przepisy wykonawcze do tej ustawy, nie regulują zagadnienia odsprzedaży towaru. Uznaje się, że odsprzedaż towaru jest dostawą towaru realizowaną bezpośrednio przez podatnika (art. 7 ust. 1 ustawy) lub realizowaną na zasadach określonych w art. 7 ust. 8 ustawy. W rezultacie w obu ww. przypadkach dostawy ostateczne obciążenie podatkiem VAT spoczywa nie na pierwotnym nabywcy towaru, lecz na ich rzeczywistym użytkowniku.

Analiza postanowień art. 86a ust. 1 w zw. z art. 86a ust. 3 ustawy wskazuje, że zakaz odliczania podatku naliczonego przy nabyciu paliwa ma zastosowanie w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, przy czym nie ma on zastosowania w przypadku nabywcy, którego przedmiotem działalności jest oddanie samochodów w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, a nabywane paliwo przeznaczone będzie tylko i wyłącznie do samochodów wykorzystywanych w celu odpłatnego wynajmu. Powyższe odnosi się do samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86a ust. 1 ustawy.

W przedmiotowej sprawie wydanie kart paliwowych najemcom pojazdów – osobom trzecim dla których koszty paliwa nie są wliczone w cenę najmu, lecz są refakturowane zgodnie z rzeczywistymi kosztami nabycia, nie będzie miało bezpośredniego związku z usługą najmu samochodów Spółki. Zatem w tej sytuacji nie będą miały zastosowania przepisy art. 86a ustawy.

Spółka nabędzie paliwo, które następnie odsprzeda ww. użytkownikom. W związku z tym, podatek naliczony związany z paliwem nabywanym w celu jego dalszej odsprzedaży nie będzie objęty wyłączeniem, gdyż paliwo to jako towar handlowy, stanowić będzie przedmiot dalszego obrotu – sprzedaży towarów – podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji powyższego, nabyte przez Spółkę paliwa – które będą przedmiotem dalszego refakturowania – będą towarem wykorzystywanym do wykonywania czynności opodatkowanych, które zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy będą dawały prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu ich nabycia.

Skoro transakcje pomiędzy dostawcami (operatorami stacji benzynowych) a Spółką, jak również pomiędzy Spółką a użytkownikami samochodów (wynajmującymi pojazdy osobami trzecimi) stanowić będą odpłatne dostawy towarów podlegające opodatkowaniu na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, to Spółka uprawniona będzie do odliczenia 100% podatku naliczonego z faktury wystawionej przez dostawcę paliwa, na podstawie przepisu art. 86 ust. 1 ustawy.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że tut. Organ w zakresie objętym niemniejszym wnioskiem nie oceniał, czy Wnioskodawca – na gruncie przepisów innych niż te dotyczące podatku od towarów i usług – jest podmiotem uprawnionym do dokonywania obrotu paliwem.

Mając na uwadze powyższe stanowisko Wnioskodawcy w zakresie odpowiedzi na pytanie oznaczone we wniosku nr 2 należało uznać za prawidłowe, natomiast w pozostałym zakresie za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego zdarzenia przyszłego. W szczególności na informacji, że samochody służbowe funkcyjne indywidualne będą przez Wnioskodawcę wykorzystywane jednocześnie w ramach działalności podstawowej – do przejazdów służbowych, jak również jako przedmiot najmu na rzecz pracowników oraz osób trzecich współpracowników Wnioskodawcy (zleceniobiorcy, usługodawcy) oraz pracowników i współpracowników spółek z GK „A”.

Ponadto wskazać należy, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

W związku z powyższym zaznaczenia wymaga, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytań) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin