2014.12.02 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-816/14-4/AS
z 2 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 9 września 2014 r. (data wpływu 10 września 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 października 2014 r. (data wpływu 22 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przed rozpoczęciem działalności – jest prawidłowe,
wystawienia not korygujących do faktur wystawionych na męża Wnioskodawczyni – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przed rozpoczęciem działalności oraz w zakresie wystawiania not korygujących do faktur wystawionych na męża Wnioskodawczyni. Wniosek został uzupełniony w dniu 22 października 2014 r. o doprecyzowanie sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 1 września 2014 r. Wnioskodawczyni zarejestrowała działalność gospodarczą polegającą na prowadzeniu warsztatu samochodowego.

Zarejestrowała się również jako podatnik VAT czynny.

W celu prowadzenia tej działalności rozpoczęła budowę warsztatu już w roku 2011.

Zakupy materiałów i usług budowlanych oraz innych wydatków inwestycyjnych są dokumentowane fakturami na Wnioskodawczyni i męża Wnioskodawczyni imię i nazwisko oraz na ich adres. Ponadto niektóre faktury wystawione są na imię i nazwisko męża Wnioskodawczyni i ich adres.

W zgłoszeniu VAT-R Zainteresowana zaznaczyła, że pierwszą deklarację złoży za czwarty kwartał 2011 roku, ponieważ wybrała możliwość rozliczania się za okresy kwartalne.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 20 października 2014 r. Wnioskodawczyni oświadczyła, że:

Zakup materiałów i usług budowlanych oraz innych wydatków inwestycyjnych związanych z budową warsztatu jest związany z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Firma jest czynnym podatnikiem VAT i czynności wykonywane w ramach działalności są opodatkowane podatkiem VAT.
W roku 2011 podjęła wspólnie z mężem decyzję o budowie warsztatu samochodowego. Mąż zamówił projekt budowlany i wspólnie złożyli wniosek o pozwolenie na budowę. Ponadto mąż złożył wniosek o dofinansowanie kosztów budowy w Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w ramach projektu „Tworzenie i rozwój mikroprzedsiębiorstw” i to mąż Wnioskodawczyni miał otworzyć działalność gospodarczą. Wówczas faktury były wystawiane na jego imię. Jednak uzyskanie pozwolenia na budowę się przeciągnęło i wniosek o dofinansowanie został odrzucony. W związku z powyższym Wnioskodawczyni wraz z mężem zaczęli brać faktury na Jej i męża imię, ponieważ budowa warsztatu już się rozpoczęła. Mając już wszystkie niezbędne dokumenty, to Zainteresowana wystąpiła z wnioskiem do Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa o dofinansowanie w ramach ww. projektu. I dlatego to Wnioskodawczyni założyła działalność gospodarczą, ponieważ w innym przypadku dofinansowanie się nie należy. Po urlopie macierzyńskim Zainteresowana nie mogła znaleźć pracy i dlatego między innymi podjęła decyzję o założeniu firmy.
Mąż Wnioskodawczyni do lipca 2014 roku pracował na umowę o pracę w firmie Sp. z o. o. jako mechanik samochodowy, obecnie nie pracuje. Nigdy nie prowadził działalności gospodarczej ani też nie prowadzi obecnie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy Wnioskodawczyni ma prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z wystawionych faktur przed rozpoczęciem działalności?
Czy należy dokonać tego odliczenia składając wszystkie deklaracje VAT-7K za okresy otrzymywania faktur, tj. od grudnia 2011 r. do września 2014 r.?
Czy do faktur wystawionych na męża Wnioskodawczyni należy wystawić noty korygujące?

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Ma prawo do dokonania odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych przed rozpoczęciem działalności gospodarczej, ponieważ poczynione zakupy dotyczą jej działalności gospodarczej i są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, ale także ust. 2 pkt 1, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych na fakturach otrzymanych przez podatnika. Prawo do obniżenia podatku należnego powstanie jeżeli zakupy były związane z działalnością opodatkowaną, a warunek rejestracji jest niezbędny wyłącznie do skorzystania przez podatnika z prawa do obniżenia podatku należnego.
Deklaracje VAT-7K powinna złożyć za wszystkie okresy rozliczeniowe, tj. za IV kwartał 2011 roku, I, II, III, IV kwartał 2012 roku, I, II, III, IV kwartał 2013 roku oraz I, II, III kwartał 2014 r., w terminie do 25 października 2014 r., ponieważ deklaracje składa się za okresy rozliczeniowe, w których podatnik otrzymał faktury.
Dla faktur wystawionych na męża Wnioskodawczyni należy wystawić noty korygujące.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

prawidłowe - w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przed rozpoczęciem działalności
nieprawidłowe - w zakresie wystawienia not korygujących do faktur wystawionych na męża Wnioskodawczyni.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ( Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast w świetle postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Przepis art. 96 ust. 3 ustawy stanowi, że podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

Z art. 96 ust. 4 ustawy wynika, że naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika i potwierdza jego zarejestrowanie jako „podatnika VAT czynnego” lub w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako „podatnika VAT zwolnionego”.

Na mocy art. 96 ust. 5, jeżeli podmioty, o których mowa w ust. 3, rozpoczną dokonywanie sprzedaży opodatkowanej, utracą zwolnienie od podatku lub zrezygnują z tego zwolnienia, obowiązane są do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w ust. 1, a w przypadku podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT zwolnieni - do aktualizacji tego zgłoszenia, w terminach:

przed dniem dokonania pierwszej sprzedaży towaru lub usługi, innych niż zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2, 2a i 4-41 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, w przypadku rozpoczęcia dokonywania tej sprzedaży;
przed dniem, w którym podatnik traci prawo do zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, w przypadku utraty tego prawa;
przed początkiem miesiąca, w którym podatnik rezygnuje ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 oraz art. 113 ust. 1 i 9, w przypadku rezygnacji z tego zwolnienia, z zastrzeżeniem pkt 4;
przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5, w przypadku rezygnacji ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 9, od pierwszej wykonanej czynności.

Stosownie do art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Art. 99 ust. 2 stanowi, że mali podatnicy, którzy wybrali metodę kasową, składają w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy kwartalne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym kwartale.

Z art. 99 ust. 3 wynika, że podatnicy, o których mowa w ust. 1, inni niż podatnicy rozliczający się metoda kasową, mogą również składać deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 2, po uprzednim pisemnym zawiadomieniu naczelnika urzędu skarbowego, najpóźniej do 25. dnia drugiego miesiąca kwartału, za który będzie po raz pierwszy złożona kwartalna deklaracja podatkowa. Podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu dokonuje zawiadomienia, o którym mowa w zdaniu pierwszym, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym rozpoczął wykonywanie tych czynności.

Wzór dokumentu VAT-R zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług oraz dokumentu VAT-5 potwierdzającego zarejestrowanie podmiotu jako podatnika VAT określone zostały rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 5 kwietnia 2004 r. w sprawie wzorów dokumentów związanych z rejestracją podatników w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 55, poz. 539, z późn. zm.). Rejestracja następuje zatem w momencie zgłoszenia rejestracyjnego, tj. złożenia w urzędzie skarbowym druku VAT-R. Z tym momentem podmiot uzyskuje formalne znamiona statusu podatnika podatku od towarów i usług i od tego dnia (w sytuacji gdy podatnik zrezygnuje ze zwolnienia podmiotowego) przysługuje mu prawo do odliczania podatku naliczonego od dokonywanych zakupów (o czym poniżej). Przepisy podatku VAT nie wiążą możliwości rejestracji podmiotu jako podatnika VAT czynnego z kwestią rejestracji tego podmiotu w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG).

Zgodnie z art. 86 ust. 1 i 2 pkt 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego stanowi m.in. suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Terminy, w których powstaje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego ustawodawca określił w art. 86 ust. 10-13 cytowanej ustawy o podatku od towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy. Powyższe stosuje się odpowiednio do całości lub części zapłaty uiszczanej przed dokonaniem dostawy lub wykonaniem usługi (ust. 10 i 10c).

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w:

ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a - powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny;
ust. 2 pkt 4 lit. c - powstaje zgodnie z ust. 10, pod warunkiem, że podatnik:
1. otrzyma fakturę dokumentującą dostawę towarów, stanowiącą u niego wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w terminie trzech miesięcy od upływu miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych towarów powstał obowiązek podatkowy,
2. uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek;
ust. 2 pkt 4 lit. a, b i d - powstaje zgodnie z ust. 10, pod warunkiem że podatnik uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu tych transakcji w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek (art. 86, ust. 10b ustawy).

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86, ust. 11).

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a (ust. 13).

Przepis art. 88 ust. 4 ustawy, stanowiący dopełnienie art. 86, określa status podatnika, umożliwiający realizację jego prawa do odliczenia, którym jest rejestracja jako podatnika VAT czynnego. Jak wynika bowiem z treści art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7. Wskazany powyżej przepis ustawy o podatku od towarów i usług przewiduje sankcję w postaci pozbawienia podatnika prawa do obniżenia kwoty lub zwrotu podatku należnego w razie nie zarejestrowania się, ale nie wskazuje wprost z jakim momentem - z punktu widzenia niemożności odliczenia podatku naliczonego - należy wiązać status podatnika (zarejestrowany czy nie).

W dacie otrzymania faktury koniecznym jest, aby podmiot, który ją otrzymuje był podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1, czyli podmiotem wykonującym samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem za działalność gospodarczą należy uznać równie samo przygotowanie się do wykonywania czynności zarobkowych.

Tak więc, na podstawie powyższego, w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnik nabywa prawo do odliczenia podatku naliczonego w momencie otrzymania faktury, lecz aby uprawnienie to zrealizować musi posiadać status podatnika VAT czynnego.

Należy zaznaczyć, że dla uznania podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą za podatnika czynnego w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, konieczne jest dokonanie rejestracji tego podmiotu na podstawie art. 96 ust. 1 cyt. ustawy.

Prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powstaje u wszystkich podatników, o ile wykażą, że zakupy były związane z bieżącą lub przyszłą działalnością opodatkowaną. Ponadto, należy rozróżnić moment powstania prawa do odliczenia od momentu skorzystania z tego prawa. Jak już wspomniano, jego realizacja następuje poprzez złożenie deklaracji podatkowej, wyrażającej wolę skorzystania przez podatnika z prawa do odliczenia i aby skutecznie zrealizować już powstałe uprawnienie, winny zostać usunięte - najpóźniej przed skorzystaniem z tego prawa - wszelkie przesłanki negatywne, w tym brak rejestracji, który uniemożliwia identyfikowanie podmiotu wystawiającego fakturę (dokonującego sprzedaży opodatkowanej) jako podatnika VAT czynnego.

Tym samym należy stwierdzić, że ustawa o podatku od towarów i usług nie pozbawia podatnika prawa do dokonania odliczenia podatku VAT od zakupów poczynionych przed rejestracją, o ile występują przesłanki wskazujące, że zakupione towary i usługi są lub będą wykorzystywane do wykonywania bieżącej lub przyszłej działalności opodatkowanej. Niemniej ustawodawca narzucił podatnikom, chcącym dokonać odliczenia podatku VAT od dokonanych nabyć, obowiązek rejestracji jako podatnika VAT czynnego. Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Zgodnie z treścią art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.), jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

Wskazany przepis statuuje ogólną zasadę, prawo podatnika do korygowania uprzednio złożonych deklaracji. Przy czym, stosownie do art. 3 pkt 5 cyt. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach – rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty (art. 81 § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

W art. 81b § 1 ww. ustawy wskazano, że uprawnienie do skorygowania deklaracji:

ulega zawieszeniu na czas trwania postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej w zakresie objętym tym postępowaniem lub kontrolą;
przysługuje nadal po zakończeniu:
1. kontroli podatkowej,
2. postępowania podatkowego – w zakresie nieobjętym decyzją określającą wysokość zobowiązania podatkowego.

Natomiast zgodnie z art. 81b § 2 cyt. ustawy, korekta złożona w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 1, nie wywołuje skutków prawnych.

Korekta deklaracji (zeznań) ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy jej sporządzeniu. Może on dotyczyć określenia wysokości zobowiązania podatkowego, wysokości nadpłaty lub zwrotu podatku oraz innych danych zawartych w treści deklaracji. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym, poprawnym już wypełnieniu deklaracji z dołączonym pisemnym uzasadnieniem wyjaśniającym przyczynę korekty.

W tym miejscu należy podkreślić, że przy korekcie deklaracji należy uwzględnić przepisy dotyczące przedawnienia zobowiązania podatkowego. Zgodnie z art. 70 § 1 ww. ustawy, zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Ponadto, jak stanowi art. 106k ust. 1 ustawy, nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę zawierającą pomyłki, z wyjątkiem pomyłek w zakresie danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 8-15, może wystawić fakturę nazywaną notą korygującą.

Dane, o których mowa w art. 106e ust. 1 pkt 8-15 ustawy, to:

miara i ilość (liczba) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
cena jednostkowa towaru lub usługi bez kwoty podatku (cena jednostkowa netto);
kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
stawka podatku;
suma wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolniona od podatku;
kwota należności ogółem.

W świetle art. 106k ust. 2 ustawy, faktura, o której mowa w ust. 1, wymaga akceptacji wystawcy faktury.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów możliwość korygowania faktur (za pomocą not korygujących) przez nabywcę dotyczy jedynie pomyłek: w sposobie określenia nabywcy, takich jak np. błąd w nazwisku, imieniu, nazwie, adresie lub numerze identyfikacyjnym czy też oznaczeniu towaru lub usługi. Nabywca nie ma możliwości korygowania takich elementów faktury jak np. cena, czy stawka podatku. Korygowanie faktury w tym zakresie bowiem – jak wskazano wyżej – należy do obowiązków wystawcy faktury (sprzedawcy), który koryguje fakturę pierwotną wystawiając fakturę korygującą.

Na podstawie art. 106k ust. 3 ustawy, faktura, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać:

wyrazy „NOTA KORYGUJĄCA”;
numer kolejny i datę jej wystawienia;
imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy i numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, a także numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej;
dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura, o której mowa w ust. 1, określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6;
wskazanie treści korygowanej informacji oraz treści prawidłowej.

Przepisy ust. 1-3 nie naruszają przepisów dotyczących wystawiania faktur korygujących (art. 106k ust. 4 ustawy).

Z opisu sprawy wynika, że w dniu 1 września 2014 r. Wnioskodawczyni zarejestrowała działalność gospodarczą polegającą na prowadzeniu warsztatu samochodowego. Zarejestrowała się również jako podatnik VAT czynny. W celu prowadzenia tej działalności rozpoczęła budowę warsztatu już w roku 2011. Zakupy materiałów i usług budowlanych oraz innych wydatków inwestycyjnych są dokumentowane fakturami na Wnioskodawczyni i męża Wnioskodawczyni imię i nazwisko oraz na ich adres. Ponadto niektóre faktury wystawione są na imię i nazwisko męża Wnioskodawczyni i ich adres. W zgłoszeniu VAT-R Zainteresowana zaznaczyła, że pierwszą deklarację złoży za czwarty kwartał 2011 roku, ponieważ wybrała możliwość rozliczania się za okresy kwartalne. Nadto oświadczyła, że: zakup materiałów i usług budowlanych oraz innych wydatków inwestycyjnych związanych z budową warsztatu jest związany z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Mąż Zainteresowanej zamówił projekt budowlany warsztatu samochodowego i wspólnie złożyli wniosek o pozwolenie na budowę. Ponadto mąż złożył wniosek o dofinansowanie kosztów budowy w Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w ramach projektu „Tworzenie i rozwój mikroprzedsiębiorstw” i to mąż Wnioskodawczyni miał otworzyć działalność gospodarczą. Dlatego też faktury były wystawiane na jego imię. Jednak z uwagi na przeciągnięcie w czasie uzyskania pozwolenia na budowę wniosek o dofinansowanie został odrzucony. W związku z tym Wnioskodawczyni wraz z mężem zaczęli brać faktury na Jej i męża imię, ponieważ budowa warsztatu już się rozpoczęła. Następnie, to Zainteresowana wystąpiła z wnioskiem do Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa o dofinansowanie i dlatego to Wnioskodawczyni założyła działalność gospodarczą, ponieważ w innym przypadku dofinansowanie się nie należy. Po urlopie macierzyńskim Zainteresowana nie mogła znaleźć pracy i dlatego między innymi podjęła decyzję o założeniu firmy, natomiast mąż Wnioskodawczyni do lipca 2014 roku pracował na umowę o pracę jako mechanik samochodowy, obecnie nie pracuje. Nigdy nie prowadził działalności gospodarczej ani też nie prowadzi obecnie.

Wątpliwości Wnioskodawczyni sprowadzają się do kwestii czy ma Ona prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z wystawionych faktur przed rozpoczęciem działalności oraz sposobu tego odliczenia i prawa do wystawienia not korygujących dla faktur wystawionych na męża Wnioskodawczyni.

Należy zaznaczyć, że faktura VAT jest dokumentem odzwierciedlającym prawidłowy przebieg zdarzenia gospodarczego zarówno pod względem przedmiotu transakcji, jak i podmiotów biorących w niej udział. Przy ocenie zdarzenia gospodarczego nie można jednak pominąć okoliczności towarzyszących transakcji, wskazujących na rzeczywisty charakter podmiotu dokonującego zakupu. Faktury VAT są dokumentem o charakterze sformalizowanym.

Co do zasady zatem, faktury muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa krajowego w tym względzie. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. A contrario nie będzie można uznać za prawidłową faktury, gdy sprzecznie z jej treścią wykazuje ona zdarzenie gospodarcze, które w ogóle nie zaistniało bądź zaistniało w innych rozmiarach albo między innymi podmiotami. Elementy formalne faktury VAT wymagane przez art. 106e ust. 1 ustawy mają wyłącznie znaczenie dowodowe. Jedynie braki merytoryczne faktury mogą wywołać skutek materialny w postaci zmian w przedmiocie lub podstawie opodatkowania, a także doprowadzić do niewłaściwego określenia wysokości podatku.

Z powyższego wynika, że o prawidłowości faktur VAT otrzymywanych przez podatnika powinny decydować przede wszystkim ustalenia, czy dokumenty te potwierdzają rzeczywiste transakcje gospodarcze.

Z uwagi na przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy, należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur dotyczących budowy warsztatu samochodowego w sytuacji, gdy faktury wystawione są na Wnioskodawczynię lub na Wnioskodawczynię i Jej męża oraz otrzymane zostały przez Wnioskodawczynię. Zakup ten był związany z przyszłą działalnością opodatkowaną Zainteresowanej (prowadzeniem warsztatu samochodowego). Powyższe prowadzi do wniosku, że Wnioskodawczyni od chwili wystąpienia o pozwolenie na budowę warsztatu i zakupów z tym związanych do celów prowadzenia przyszłej opodatkowanej działalności gospodarczej przygotowywała się do rozpoczęcia tej działalności, jak również zamierzała być czynnym podatnikiem podatku VAT, o czym świadczy rejestracja jako podatnika podatku od towarów i usług.

Ponieważ Wnioskodawczyni zadeklarowała, że będzie rozliczać podatek od towarów i usług kwartalnie, jest zobowiązana składać deklaracje za okresy kwartalne, za pierwszy jaki wskazała w zgłoszeniu rejestracyjnym, tj. za IV kwartał roku 2011 i następne.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za prawidłowe w kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przed rozpoczęciem działalności.

W kwestii wystawienia not korygujących do faktur wystawionych na męża Wnioskodawczyni, należy wyjaśnić.

Prawidłowość materialno-prawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, co oznacza, że nie można jej uznać za prawidłową, gdy dokumentuje ona transakcję, która nie miała miejsca.

Nota korygująca, to prosty dokument sporządzany przez nabywcę, gdy dostrzeże on mało znaczące błędy w treści faktury. Mogą to być np. błędy w danych nabywcy lub sprzedawcy, niewłaściwy opis towaru, błędy w datach, które nie zmieniają kwot podatków, itp. Notą korygującą nie można poprawiać danych liczbowych na fakturze (np. stawki czy kwoty VAT). Taka nota korygująca powinna zawierać:

nazwę dokumentu - „nota korygująca”,
dane obu stron transakcji (w tym NIP-y),
numer i datę wystawienia pierwotnej faktury oraz datę dostarczenia towaru lub wykonania usługi, jeżeli różni się od daty wystawienia,
treść pierwotną podlegającą zmianie notą korygującą oraz treść prawidłową.

Zgodnie z przepisami, nota korygująca wymaga „akceptacji” sprzedawcy.

Stosownie do powyższego, noty korygujące umożliwiają poprawienie pomyłek odnoszących się do konkretnego podatnika (kontrahenta) wymienionego na wystawionej fakturze. Decydujące znaczenie ma zatem, czy na skutek danego błędu zmienił się podmiot wskazany na fakturze, co oznacza zarazem, że notą korygującą nie można zmienić całości danych nabywcy. W przypadku bowiem, gdy błędne są wszystkie dane nabywcy towaru lub usługi wskazane na fakturach (a tak jest w przedmiotowym przypadku), wówczas nie jest dopuszczalne ich korygowanie przez nabywcę notą korygującą. Wystawienie noty krygującej w takiej sytuacji nie koryguje pomyłki dotyczącej nabywcy, a wskazuje zupełnie innego nabywcę. Nie jest to więc korekta pomyłki, a zmiana treści dokumentu. Ponadto faktury wystawione na inny podmiot niż nabywca nie dokumentują rzeczywistej transakcji.

W sytuacji opisanej we wniosku, gdzie faktury były wystawione na męża Wnioskodawczyni, nie w wyniku omyłki lub błędu, lecz w wyniku zamiaru zmiany podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą z męża na żonę, należy stwierdzić, że faktura ta nie dokumentowała transakcji będącej przedmiotem prawnie skutecznej umowy, a tym samym brak jest podstaw aby faktury te były skorygowane notą krygującą przez podmiot który ostatecznie wszedł w ich posiadanie, jak też w posiadanie towaru. Zauważyć także należy, że faktury te nie dokumentowały dokonanej dostawy na podstawie prawnie skutecznej umowy, a tym samym żadna jej korekta za pomocą noty korygującej nie powoduje ich legalizacji.

Jednocześnie należy stwierdzić, że nie można poprzez wystawienie noty korygującej zmieniać podmiotu umowy sprzedaży. W przypadku bowiem, gdy błędne są wszystkie dane nabywcy towaru lub usługi wskazane na fakturze, wówczas nie jest dopuszczalne jej korygowanie przez nabywcę notą korygującą. Faktura wystawiona na innego podatnika dokumentuje czynności, które faktycznie nie zostały wykonane.

W związku z powyższym, do faktur wystawionych na męża Wnioskodawczyni nie można wystawiać not korygujących. Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni w przedstawionym zdarzeniu przyszłym w tej kwestii jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin