Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-1220/14/JS
z 12 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 października 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 10 października 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie sposobu ustalenia podstawy opodatkowania w przypadku sprzedaży prawa ochronnego na znak towarowy stanowiący wartość niematerialna i prawną – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 października 2014 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie sposobu ustalenia podstawy opodatkowania w przypadku sprzedaży prawa ochronnego na znak towarowy stanowiący wartość niematerialna i prawną.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. Otrzymał od brata w formie darowizny (tj. w sposób nieodpłatny, bez świadczenia wzajemnego i kosztem majątku darczyńcy), znak towarowy; otrzymał tenże znak od osoby z pierwszej grupy podatkowej, w rozumieniu ustawy o spadkach i darowiznach. W umowie darowizny Wnioskodawca wystąpił jako obdarowany prowadzący działalność gospodarczą. Znak towarowy objęty jest prawem ochronnym udzielonym

decyzją Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej. Strony umowy darowizny zgodnie określiły wartość znaku powyżej 3.500 zł. W ich ocenie, odpowiada ona wartości rynkowej znaku.

Przyjęta umownie wartość znaku towarowego dodatkowo została potwierdzona przez podmioty specjalizujące się w wycenie znaku towarowego.

Otrzymany w formie darowizny znak towarowy, Wnioskodawca wprowadził do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, według wartości wynikającej z umowy darowizny i będzie wykorzystywał go do celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą przez okres dłuższy niż rok, tj. będzie się nim sam posługiwał, odpłatnie użyczy w formie licencji, ewentualnie dokona jego sprzedaży w trakcie umowy licencyjnej, przy czym niewykluczone, że może się zdarzyć sytuacja w której przychody osiągnięte z licencji nie będą pokrywały się z wielkością odpisów amortyzacyjnych. Wnioskodawca zamierza rozpocząć dokonywanie odpisów amortyzacyjnych znaku towarowego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

W jaki sposób Wnioskodawca powinien ustalić podstawę opodatkowania, w przypadku sprzedaży znaku towarowego? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 5)

Zdaniem Wnioskodawcy, podstawę opodatkowania będzie stanowiła różnica między przychodem z odpłatnego zbycia tego znaku a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, która będzie powiększona o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych. W podatkach dochodowych, w tym w podatku dochodowym od osób fizycznych, podstawę opodatkowania stanowi, co do zasady, dochód. Nie inaczej jest w przedmiotowej sprawie.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Dalej art. 10 ust. 1 pkt 3 i 8 ww. ustawy stanowi, że źródłami przychodów są:

-pozarolnicza działalność gospodarcza,

-odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Wnioskodawca zaznacza, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie ma zastosowania do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 tej ustawy, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat (art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy).

Z kolei art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej jest również odpłatne zbycie składników majątku wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi

-ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Biorąc pod uwagę uregulowania zawarte w cytowanych przepisach prawa oraz przedstawione zdarzenie stwierdzić należy, że przychody uzyskane z tytułu sprzedaży znaku towarowego (prawa ochronnego na ten znak), stanowią przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej. Przychód ten nie powstałby jedynie, gdyby sprzedaż nastąpiła po upływie 6 lat od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym znak towarowy, a tym samym prawo z nim związane, zostałoby wycofane z tej działalności; ostatnia z wymienionych okoliczności w sprawie nie zaistnieje.

Zatem skoro mamy do czynienia z przychodem z działalności gospodarczej, to dochód z tego tytułu, a więc z odpłatnego zbycia (sprzedaży) prawa ochronnego do znaku towarowego, ustalić należy w oparciu o art. 24 ust. 2 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem, u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa.

Dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b, a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a:

1. wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości lub
2. wartością wynikającą z dokumentu stwierdzającego nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie, którego wartość początkową dla celów dokonywania odpisów amortyzacyjnych ustalono zgodnie z art. 22g ust. 10, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tego prawa lub udziału w takim prawie.
   
   

Natomiast w myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. a i b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów oraz wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części. Wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Art. 22g ust. 1 pkt 4 ww. ustawy stanowi, że za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób uważa się wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, podstawę opodatkowania w podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi (co do zasady) dochód. W niniejszej sprawie, to jest w przypadku sprzedaży w ramach prowadzonej działalności gospodarczej znaku towarowego otrzymanego w drodze darowizny, wprowadzonego do ewidencji środków trwałych, dochód będzie stanowiła różnica między przychodem z odpłatnego zbycia tego znaku a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, która będzie powiększona o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych. Stanowisko takie wysnuć można z art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis ten, określając sposób ustalania dochodu z odpłatnego zbycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (w tym również nabytych w drodze darowizny), nie posługuje się kategorią kosztów podatkowych, lecz wskazuje na konieczność uwzględnienia w tej mierze wyłącznie trzech wartości:

• przychodu z odpłatnego zbycia,
• wartości początkowej środka trwałego,
• sumy dokonanych odpisów amortyzacyjnych.
  
  

Zatem, w ocenie Wnioskodawcy, w przypadku odpłatnego zbycia (sprzedaży) znaku towarowego (prawa do ochrony tego znaku), ustalając dochód, czyli podstawę opodatkowania, należy uwzględnić wszystkie trzy wartości, tj. przychód z odpłatnego zbycia tej nieruchomości, wartość początkową tego środka trwałego oraz sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych; brak bowiem w stanie faktycznym sprawy jakichkolwiek przesłanek, by uczynić inaczej.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał interpretacje indywidualne wydane przez:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 31 października 2012 r., Znak: IPPB1/415-1010/12-2/JB,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 11 lutego 2013 r., Znak: ITPB1/415-1189c/12/PSZ.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a powoływanej ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r.), przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

-wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą. Otrzymał od brata w formie darowizny znak towarowy, objęty prawem ochronnym udzielonym decyzją Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej.

Otrzymane w formie darowizny prawo ochronne na znak towarowy Wnioskodawca wprowadził do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych i będzie go wykorzystywał do celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą przez okres dłuższy niż rok. Wnioskodawca zamierza w przyszłości sprzedać ww. prawo.

W wydanej Wnioskodawcy interpretacji indywidualnej z 12 stycznia 2015 r. Znak: IBPBI/1/415-1219/JS/14, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdził, że ww. prawo ochronne na znak towarowy może stanowić podlegającą amortyzacji wartość niematerialną i prawną.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że dochód uzyskany ze zbycia opisanego znaku towarowego objętego prawem ochronnym na podstawie decyzji wydanej przez Urząd Patentowy należy uznać za dochód ze źródła przychodów pozarolnicza działalność gospodarcza, jako uzyskany ze zbycia wartości niematerialnej i prawnej.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przewidują szczególny sposób ustalania dochodu ze zbycia wartości niematerialnej i prawnej

Zgodnie z art. 24 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b, a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości.

Przepis powyższy określając sposób ustalania dochodu z odpłatnego zbycia m.in. wartości niematerialnych i prawnych (również nabytych nieodpłatnie), nie posługuje się kategorią kosztów podatkowych, lecz wskazuje na konieczność uwzględnienia w tej mierze wyłącznie trzech wartości:

• przychodu z odpłatnego zbycia,
• wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej,
• dokonywanych od tej wartości początkowej odpisów amortyzacyjnych.
  
  

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że w opisanym zdarzeniu przyszłym, w przypadku zbycia przez Wnioskodawcę prawa ochronnego na znak towarowy, stanowiącego wartość niematerialna i prawną w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym będzie dochód ustalony zgodnie z treścią art. 24 ust. 2 zdanie drugie pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli różnica pomiędzy przychodem uzyskanym z jego zbycia i jego wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych dokonanych od tej wartości początkowej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku Nr 1-4, wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.