Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB3/423-503/13/15-S/EK
z 29 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 24 lipca 2014 r. sygn. akt I SA/Wr 1396/14 – stwierdza, że stanowisko spółki akcyjnej przedstawione we wniosku z 17 października 2013 r. (data wpływu 21 października 2013 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie podatkowych skutków przeniesienia na rzecz Banku przedsiębiorstwa/ZCP jako innego świadczenia w miejsce zobowiązania Spółki z tytułu umowy kredytu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie podatkowych skutków przeniesienia na rzecz Banku przedsiębiorstwa/ZCP jako innego świadczenia w miejsce zobowiązania Spółki z tytułu umowy kredytu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą prawną, która zajmowała się działalnością polegającą na udzielaniu pożyczek konsumenckich.

Spółka zbyła na rzecz podmiotu powiązanego (dalej: „Bank”) przedsiębiorstwo/zorganizowaną część przedsiębiorstwa (dalej: „ZCP”) służące prowadzeniu przez nią działalności w zakresie udzielania kredytów konsumenckich. Transakcja miała miejsce w sierpniu 2013 r.

W skład przedsiębiorstwa/ZCP Spółki weszły składniki majątkowe, m.in. środki trwałe, wartości niematerialne i prawne, a także prawa wynikające z umów najmu, wierzytelności obejmujące głównie należności z tytułu udzielonych przez Spółkę pożyczek, tajemnice przedsiębiorstwa, bazy danych. Wraz z przedsiębiorstwem/ZCP Bank przejął także zobowiązania Spółki funkcjonalnie z nim związane. Przejęcie długów nastąpiło z zastrzeżeniem uzyskania zgody poszczególnych wierzycieli na takie przejęcie.

Niezależnie od powyższego, Spółka zawarła z Bankiem umowy kredytu, na mocy których Bank jako kredytodawca udzielił Spółce kredytów przeznaczonych na finansowanie bieżącej działalności.

Zważywszy na fakt, że Spółka była dłużnikiem Banku z tytułu umów kredytu – transakcja została przeprowadzona poprzez zawarcie przez Bank ze Spółką porozumienia skutkującego zaspokojeniem wierzytelności kredytowej Banku i wygaśnięciem zobowiązania Spółki z tego tytułu w zamian za spełnienie innego świadczenia, to jest przeniesienia na rzecz Banku przedsiębiorstwa/ZCP Spółki zgodnie z art. 453 Kodeksu cywilnego (tzw. datio in solutum).

Wątpliwość Spółki dotyczy tego, czy w przypadku przeniesienia przez nią na rzecz Banku przedsiębiorstwa/ZCP w ramach datio in solutum, jest ona zobowiązana do rozpoznania przychodu z tego tytułu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przeniesienie przez Spółkę na rzecz Banku przedsiębiorstwa/ZCP jako innego świadczenia (datio in solutum) w miejsce zobowiązania Spółki względem Banku z tytułu umowy kredytu, wiąże się z powstaniem przychodu podatkowego dla Spółki na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w świetle przepisów obowiązujących w roku 2013?

Zdaniem Wnioskodawcy, przeniesienie przez Spółkę na rzecz Banku przedsiębiorstwa/ZCP jako innego świadczenia (datio in solutum) w miejsce zobowiązania Spółki względem Banku z tytułu umowy kredytu, nie wiąże się z powstaniem przychodu podatkowego dla Spółki na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w jej brzmieniu obowiązującym w roku 2013.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działający z upoważnienia Ministra Finansów, wydał w dniu 17 stycznia 2014 r. interpretację indywidualną nr ILPB3/423-503/13-2/EK, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

W ww. interpretacji indywidualnej stwierdzono, że uregulowanie zobowiązania wobec podmiotu powiązanego poprzez przekazanie przedsiębiorstwa/zorganizowanej części przedsiębiorstwa Spółki, spowoduje po stronie Wnioskodawcy powstanie przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, rozpoznanego na podstawie art. 12 ust. 1 z zastrzeżeniem art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Pismem z 29 stycznia 2014 r. Spółka wezwała Organ podatkowy do usunięcia naruszenia prawa w ww. interpretacji indywidualnej. Jednakże w wyniku ponownej analizy sprawy, tut. Organ stwierdził brak podstaw do zmiany tej interpretacji (odpowiedź na ww. wezwanie z 27 lutego 2014 r. nr ILPB3/423W-9/14-2/BN).

W związku z powyższym, Strona wniosła w dniu 2 kwietnia 2014 r. skargę skierowaną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu za pośrednictwem tut. Organu.

Odpowiedź na skargę została udzielona pismem z 25 kwietnia 2014 r. nr ILPB3/4240-15/14-2/BN.

Po rozpoznaniu sprawy Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wydał w dniu 24 lipca 2014 r. wyrok sygn. akt I SA/Wr 1396/14, w którym uchylił zaskarżoną interpretację.

W ww. wyroku Sąd zauważył, że wierzyciel (kredytodawca – bank) Spółki w miejsce pierwotnie ustalonego świadczenia w postaci spłaty określonej sumy pieniężnej przyjmie świadczenie innego rodzaju – Spółka spełni więc inne świadczenie w miejsce pieniężnego.

Jak stwierdził Sąd, w przedstawionym stanie faktycznym dochodzi jedynie do wykonania zobowiązania powstałego już uprzednio na mocy wcześniejszej umowy między stronami, przy czym wykonanie zobowiązania – za zgodą wierzyciela – następuje w innej formie aniżeli strony się pierwotnie umówiły. Jest to zatem jedynie zmiana sposobu wykonania już wcześniej powstałego zobowiązania. Zobowiązanie pożyczkobiorcy wygasa, tak jakby wygasło przez zwykłe wykonanie pożyczki.

W świetle powyższego, według Sądu, wykonanie zobowiązania nie spowoduje po stronie Spółki powstania przysporzenia skutkującego obowiązkiem podatkowym.

W dniu 31 października 2014 r. do tut. Organu wpłynęło prawomocne – od dnia 11 października 2014 r. – orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 24 lipca 2014 r. sygn. akt I SA/Wr 1396/14.

Uwzględniając uzasadnienie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu stwierdza się co następuje.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.