Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-953/14/MK
z 11 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 14 listopada 2014 r. (data wpływu do Biura – 14 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodu w związku z uzyskaniem przychodu z tytułu ustanowienia służebności przesyłu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 listopada 2014 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodu w związku z uzyskaniem przychodu z tytułu ustanowienia służebności przesyłu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W 2013 r. na terenie działki Wnioskodawcy ustanowiona została służebność przesyłu. W wyniku ustanowienia ww. służebności Wnioskodawca otrzymał wynagrodzenie (odszkodowanie), które, zgodnie z treścią interpretacji indywidualnej znak: IBPB II/2/415-315/14/MW wykazał w zeznaniu podatkowym jako przychód z „innych źródeł”.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Co, wg Izby Skarbowej, jest kosztem uzyskania przychodu w powyższym przypadku?
2. Czy w zeznaniu podatkowym, przy wpisie w pozycji przychód z innych źródeł, należy wpisać identyczną kwotę w kolumnie „koszty uzyskania przychodów”?
   
   

Analizując treść zapisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w szczególności treść art. 22 Wnioskodawca stwierdza, że ustawodawca zapisując, iż: „kosztem uzyskania przychodu jest koszt poniesiony w celu osiągnięcia tegoż przychodu”, a następnie (pkt 1d), że „W przypadku odpłatnego zbycia nabytego (przez Wnioskodawcę) prawa (własności) (…) kosztem uzyskania przychodu z jego odpłatnego zbycia (…) jest wartość przychodu” jasno i wyraźnie ustalił, że w zeznaniu podatkowym ww. fakt należy uwzględnić.

Wniosek wypływający z zapisów art. 22 ustawy zgodny jest też z rozumowaniem przyjętym przez Sąd przy ustalaniu prawa służebności przesyłu. Otóż, aby osiągnąć przychód, w postaci zasądzonego (od firmy X) wynagrodzenia, Wnioskodawca musiał ponieść koszt równoznaczny z pomniejszeniem wartości jego (Wnioskodawcy) nieruchomości. Tak stwierdził w swojej opinii biegły sądowy i takie też stanowisko przyjął Sąd w swoim postanowieniu.

To, że wartość wynagrodzenia, a tym samym kosztu uzyskania przychodu, ustalona została na podstawie cen rynkowych stosowanych przy udostępnianiu praw tego samego rodzaju udowodniło postępowanie sądowe.

Wnioskodawca uważa, że zasadnicze znaczenie posiada stwierdzenie zawarte w Kodeksie cywilnym (art. 3051), które przywołuje też Minister Finansów w swoim Dz.Urz. poz. 25 z 17 lipca 2013 r. Jest to zapis, że nieruchomość można „obciążyć”. Jak stwierdza słownik języka polskiego, PWN Tom II, wyd. I z 1979 r. obciążyć to m.in. – „obciążyć hipoteką, zagwarantować wykonanie zobowiązania wpisem do księgi hipotecznej”.

Wnioskodawca stwierdza, że nie musi dodawać, iż w zamian za powyższe obciążenie przysługuje stosowne wynagrodzenie. Wnioskodawca myśli, że nawet Izbie Skarbowej trudno uznać, że ww. wynagrodzenie nie stanowi tylko „przyrostu mienia” lecz bardziej lub mniej wyszacowane odszkodowanie za zasądzone obciążenie służebnością przesyłu.

Reasumując:

• Wnioskodawca zgodził się na przyjęcie interpretacji co do pojęcia „przychód” odnośnie otrzymanego wynagrodzenia,
• Rozwijając temat „przychodu” Wnioskodawca rozumie, iż koszt uzyskania ww. przychodu, zgodnie z zapisem art. 22 ustawy, jest kosztem poniesionym przez niego w celu osiągnięcia tegoż przychodu.
  
  

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 9 ust. 2 ww. ustawy).

Przepis art. 22 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Zgodnie natomiast z art. 22 ust. 1d ww. ustawy – w przypadku odpłatnego zbycia nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie nabytych rzeczy lub praw, a także innych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie nabytych świadczeń, w związku z którymi, stosownie do art. 11 ust. 2-2b, określony został przychód, kosztem uzyskania przychodów z ich odpłatnego zbycia, z uwzględnieniem aktualizacji zgodnie z odrębnymi przepisami, jest:

1. wartość przychodu określonego w art. 11 ust. 2 i 2a albo
2. wartość przychodu określonego w art. 11 ust. 2b, powiększona o wydatki na nabycie częściowo odpłatnych rzeczy lub praw albo innych świadczeń.
   
   

Jak wynika z przywołanych przepisów kosztami uzyskania przychodu są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z uzyskanymi przychodami. Z oceny związku z uzyskanym przychodem winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie mógł się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

Koszty poniesione w celu uzyskania przychodów to te, które zostały poniesione z zamiarem uzyskania przychodu. Ten zamiar (cel) musi być, po pierwsze – obiektywnie realny, po drugie – istniejące okoliczności faktyczne muszą wskazywać na to, że dany wydatek w istocie mógł podatnikowi pozwolić na przewidywanie osiągnięcia przychodu. Natomiast koszty ponoszone w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu, to wydatki mające na celu ochronę źródła przychodu, tak by źródło to istniało w stanie niepogorszonym.

Koszty uzyskania przychodów nie są kosztami uzyskania jakichkolwiek przychodów, lecz zawsze związane są z uzyskaniem przychodu z konkretnego źródła. Koszty uzyskania przychodu z danego źródła pomniejszają przychody z tego właśnie źródła, a nie jakiekolwiek przychody. Koszty uzyskania przychodu są zatem ściśle i funkcjonalnie przyporządkowanie do danego źródła przychodów.

Aby bowiem w ogóle mogło dojść do powstania kosztu uzyskania przychodu, podatnik musi ponieść faktyczny wydatek (ekonomiczny ciężar) związany ze zdarzeniem prawnym, mającym wpływ na uzyskanie przychodu lub zachowanie, bądź zabezpieczenie źródła przychodu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w 2013 r. na terenie działki Wnioskodawcy ustanowiona została służebność przesyłu. W wyniku ustanowienia ww. służebności Wnioskodawca otrzymał wynagrodzenie (odszkodowanie), które, zgodnie z treścią interpretacji indywidualnej znak: IBPB II/2/415-315/14/MW wykazał w zeznaniu podatkowym jako przychód z „innych źródeł”.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że aby uzyskać wskazane wynagrodzenie musiał ponieść koszt równoznaczny z pomniejszeniem wartości jego nieruchomości. To oznacza, że wartość wynagrodzenia jest równa kosztowi uzyskania przychodu.

Z takim stanowiskiem Organ nie może się zgodzić.

Jak wyżej wykazano, aby można było pomniejszyć dany przychód o koszty jego uzyskania wydatek musi zostać poniesiony; musi nastąpić realny wypływ środków finansowych i to taki, aby był związany z osiągnięciem przychodu (lub zachowania albo zabezpieczenia źródła, z którego przychód jest osiągany). W żaden sposób za taki wydatek nie można uznać – jak chciałby tego Wnioskodawca – obniżenia wartości nieruchomości, która została obciążona służebnością przesyłu. To właśnie z tytułu tego obciążenia – które często traktowane jest jako wpływające na wartość nieruchomości – Wnioskodawca otrzymał wynagrodzenie. Wartość tego wynagrodzenia – nie może jednak stanowić jego kosztu, bowiem nie został poniesiony żaden realny wydatek w tej właśnie wysokości. Żaden przepis ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zezwala na „wyzerowanie” przychodu poprzez równowartość tego przychodu – stanowiące rzekomy koszt jego uzyskania.

Należy podkreślić, że przepis art. 22 ust. 1d ww. ustawy – do którego Wnioskodawca się odwołuje – odnosi się tylko i wyłącznie do zastosowania kosztów uzyskania przychodów (w sposób wskazany w tym przepisie) w przypadku odpłatnego zbycia nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie nabytych rzeczy lub praw, a także innych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie nabytych świadczeń.

Przepis ten w żadnym wypadku nie znajduje zastosowania w przedmiotowym przypadku, tj. w przypadku uzyskania przychodu z tytułu wynagrodzenia za ustanowienie służebności przesyłu. Wnioskodawca nie uzyskał bowiem przychodu z tytułu zbycia nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie nabytych rzeczy lub praw, ale uzyskał przychód z tytułu wynagrodzenia za ustanowienie służebności przesyłu na nieruchomości, którą włada. Przychód ten uzyskał więc z całkiem innego tytułu niż wskazany w omawianym przepisie.

Należy zauważyć, że kosztami uzyskania przychodu z tytułu wynagrodzenia za ustanowienie służebności przesyłu mogą być jedynie te wydatki, które zostały poniesione, aby takie wynagrodzenie otrzymać. Mogą to być np. koszty sądowe poniesione przez dochodzącego swoich praw, które to koszty mają na celu ochronę interesów prawnych osoby będącej właścicielem nieruchomości, którą obciążono służebnością przesyłu. Wydatki w postaci kosztów sądowych poniesione zostałyby bowiem w celu osiągnięcia przychodu z tytułu wypłaty ww. wynagrodzenia i pozostałyby w związku przyczynowo-skutkowym z tym wynagrodzeniem.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy, stwierdzić należy, że brak jest jakichkolwiek podstaw aby w zeznaniu podatkowym wykazać koszty uzyskania przychodu w wysokości uzyskanego przychodu z ww. tytułu. Nie ma bowiem żadnych podstaw prawnych, aby zaakceptować takie stanowisko, jakie prezentuje Wnioskodawca.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.