INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 9 lutego 2012r. (data wpływu 14 lutego 2012r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 maja 2012r. (data wpływu 15 maja 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży złomu złota – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lutego 2012r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży złomu złota .

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 10 maja 2012r. (data wpływu 15 maja 2012r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 7 maja 2012r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność polegającą na udzielaniu pożyczek pod zastaw rzeczy wartościowych – lombard. Jest podatnikiem VAT. W przypadku zawarcia umowy pożyczki, a następnie jej zwrotu klient płaci do lombardu odsetki (których górna granica jest wyznaczona przez ustawę o kredycie konsumenckim) oraz ponosi opłatę za tzw. zabezpieczenie pożyczki.

Natomiast w przypadku niespłacenia odsetek i kosztów zabezpieczenia pożyczki w umówionym terminie lombard ma prawo dany towar sprzedać.

Bardzo częstymi zastawami, które przynoszą klienci do lombardu są wyroby ze złota (używane). W przypadku nieodebrania zastawu i niezapłacenia umówionych opłat Wnioskodawca sprzedaje to w dwojaki sposób:

• pierwszy rodzaj sprzedaży to sprzedaż wyrobów złotych używanych (bowiem tylko takie przynoszą klienci do lombardu) i opodatkowanie takiej sprzedaży metodą marży.
• W tym przypadku zastosowanie znajdują przepisy dotyczące ogólnej procedury w zakresie dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków (art. 120 ustawy o VAT).
• drugi rodzaj sprzedaży to sprzedaż złomu złota. Wyroby złote, które pozostają i które nie nadają się do sprzedaży jako wyrób używany zostają zezłomowane. Wnioskodawca robi to protokolarnie (wyciągając oczko, przecinając czy zgniatając bezużyteczne wyroby). Tak uzyskany złom złota Wnioskodawca sprzedaje wyłącznie na przetop do mennicy lub do jubilera (a więc do podatników VAT). W tej sytuacji znajdzie zastosowanie art. 17 ustawy i mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika na rzecz którego dokonywana jest dostawa złomu.
  
  

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, że dostawy wskazanego we wniosku złomu i odpadów metali szlachetnych (złota) dokonywane są rzecz zarówno podatników zwolnionych z podatku (ale w tym wypadku nie jest to przedmiotem zapytania, gdyż jest oczywiste, że Wnioskodawca nie może zastosować art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy), ale także na rzecz czynnych podatników VAT, jakimi są jubilerzy oraz mennica i to jest przedmiotem pytania Wnioskodawcy – tylko i wyłącznie sprzedaż na rzecz czynnych podatników VAT.

Na podstawie symbolu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i usług odpady i złom metali szlachetnych mieszczą się w grupowaniu: PKWiU 38.11.58.0 „odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal”.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż złomu złota dokonywanego na rzecz podatnika może skutkować tym, że obowiązek podatkowy będzie przesunięty na nabywcę, na rzecz którego dokonywana jest dostawa złomu, Wnioskodawca wykaże tę sprzedaż w poz. 41 deklaracji VAT-7 (dostawa towarów, dla której podatnikiem jest nabywca)...

Zdaniem Wnioskodawcy, po zmianie art. 17 ust. 1 pkt 7 i dodaniu załącznika nr 11 do ustawy , gdzie w punkcie 8 „ex 38.32.29”, gdzie mowa jest o surowcach wtórnych z pozostałych metali – „wyłącznie odpady i złom” sprzedaż złomu złota przez lombard na rzecz podatnika VAT może korzystać z odwróconego opodatkowania „reverse charge”. Przemawia za tym także interpretacja ogólna Ministra Finansów z dnia 2 maja 2011r. PT3/033/2/188/LWA/11/569, w której podkreślone jest, że kluczową kwestią dla zastosowania właściwego sposobu rozliczenia podatku od towarów i usług jest ustalenie, czy dany towar mieści się w pojęciu złomu.

Minister wyjaśnia, że kierując się wykładnią historyczną i celowościową należy zaznaczyć, że przez złom dla potrzeb stosowania art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy należy rozumieć złom metali nieżelaznych, jak również złom metali szlachetnych.

Dlatego też Wnioskodawca uważa, że sprzedając złom złota dla podatnika VAT nie sprzedaje go jako wyrobu używanego, ale ewidentnie złom, bo nadaje się on wyłącznie do dalszego przerobu i taka czynność może być opodatkowana na zasadzie określonej w art. 17 ust 1 pkt 7.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 5a ustawy o VAT, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 cytowanej ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na podstawie art. 2 pkt 6 cyt. ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011r., przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych, o czym stanowi art. 15 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z przepisem art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2011r., podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

Przy czym jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie natomiast z art. 17 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011r. w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Z kolei na podstawie dodanego z dniem 1 kwietnia 2011r. przepisu art. 17 ust. 7, przepisy ust. 1 pkt 7 i 8 stosuje się, jeżeli nabywcą lub usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że ww. art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia VAT na podatnika, na rzecz którego jest dokonywana dostawa towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy.

Mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli łącznie spełnione są cztery warunki:

1. nabywcą towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT ,
2. dostawcą ww. towarów jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT,
3. dostawca ww. towarów nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT,
4. dostawa ww. towarów nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.
   
   

Z powyższego wywieść należy, że w sytuacji, gdy dostawca jest podatnikiem VAT czynnym, który nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT, a dostawa towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. jako dostawa towarów używanych (ruchomości), dostawa taka winna być udokumentowana przez kupującego (nabywcę), występującego w charakterze podatnika (czynnego lub zwolnionego). A zatem w tej sytuacji nabywca, będąc podatnikiem w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 7 powołanej ustawy, będzie zobowiązany do rozliczenia podatku z tytułu nabycia ww. towarów.

W przeciwnym natomiast przypadku, tj. gdy któryś z ww. warunków nie jest spełniony to obowiązek rozliczenia podatku w związku z tą dostawą spoczywa na dostawcy.

Tym samym na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 17 ust. 7 ustawy o VAT, podatnikami obowiązanymi do rozliczenia podatku są osoby nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli spełnione zostaną ww. określone warunki dotyczące statusu podatkowego zarówno nabywcy, jak i dostawcy.

Zgodnie z art. 106 ust. 1a ustawy o VAT w przypadkach, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, w fakturze nie wykazuje się danych dotyczących stawki i kwoty podatku.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest podatnikiem VAT i prowadzi działalność polegającą na udzielaniu pożyczek pod zastaw rzeczy wartościowych – lombard. Bardzo częstymi zastawami, które przynoszą klienci do lombardu są wyroby ze złota (używane). W przypadku niespłacenia odsetek i kosztów zabezpieczenia pożyczki w umówionym terminie lombard ma prawo dany towar sprzedać. Wnioskodawca sprzedaje wyroby ze złota w dwojaki sposób:

• pierwszy rodzaj sprzedaży to sprzedaż wyrobów złotych używanych (bowiem tylko takie przynoszą klienci do lombardu) i opodatkowanie takiej sprzedaży metodą marży. W tym przypadku zastosowanie znajdują przepisy dotyczące ogólnej procedury w zakresie dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków (art. 120 ustawy o VAT).
• drugi rodzaj sprzedaży to sprzedaż złomu złota. Wyroby złote, które pozostają i które nie nadają się do sprzedaży jako wyrób używany zostają zezłomowane. Wnioskodawca robi to protokolarnie (wyciągając oczko, przecinając czy zgniatając bezużyteczne wyroby). Tak uzyskany złom złota Wnioskodawca sprzedaje wyłącznie na przetop do mennicy lub do jubilera (a więc do podatników VAT). W tej sytuacji znajdzie zastosowanie art. 17 ustawy i mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika na rzecz którego dokonywana jest dostawa złomu.
  
  

Dostawy wskazanego we wniosku złomu i odpadów metali szlachetnych (złota) dokonywane są m.in. na rzecz czynnych podatników VAT, jakimi są jubilerzy oraz mennica.

Na podstawie symbolu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i usług odpady i złom metali szlachetnych mieszczą się w grupowaniu: PKWiU 38.11.58.0 „odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal”.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy kwestii, czy w przypadku zbycia złomu złota obowiązek podatkowy zostanie przesunięty na nabywcę, podatnika VAT, na rzecz którego dokonywana jest dostawa złomu.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego oraz obowiązującego stanu prawnego dla uznania czy Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do rozliczenia podatku należnego z tytułu sprzedaży ww. towarów w pierwszej kolejności koniecznym jest stwierdzenie, czy sprzedawany przez Wnioskodawcę złom i odpady metali szlachetnych (złota) stanowi towar, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT.

Zauważyć należy, iż w załączniku nr 11 do ustawy o podatku od towarów i usług, stanowiącym wykaz towarów, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, ustawodawca wymienił m.in. pod pozycją 6 „Odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal” określone symbolem PKWiU 38.11.58.0.

Ustawodawca zatem na potrzeby stosowania ww. znowelizowanej ustawy o VAT odwołał się od dnia 1 lipca 2011r., do klasyfikacji statystycznych, celem identyfikacji danej czynności, zgodnie z ww. art. 5a ustawy o VAT.

Należy zaznaczyć, iż do zaklasyfikowania danego towaru bądź usługi do odpowiedniej grupy czy też do weryfikacji wskazanej klasyfikacji, nie są kompetentne organy podatkowe. W myśl bowiem Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów a w razie wątpliwości może on w tym zakresie zwrócić się do Ośrodka Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi.

Niniejsza interpretacja została zatem wydana w oparciu o klasyfikację statystyczną wskazaną we wniosku przez Wnioskodawcę.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy wskazać należy, iż jeśli przedmiotowy towar (złom złota), o którym mowa we wniosku, objęty jest klasyfikacją PKWiU 38.11.58.0 „Odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal”, to jego dostawa po dniu 1 lipca 2011r., jako towaru wymienionego w poz. 6 załącznika nr 11 do ustawy o VAT zawierającym katalog towarów, do których stosuje się mechanizm odwrotnego obciążenia będzie objęta zasadami opodatkowania wymienionymi w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT.

W związku z powyższym, sprzedaż ww. towaru przez podatnika będącego zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług objęta jest mechanizmem tzw. odwrotnego obciążenia, polegającym na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku należnego na podatnika, o którym mowa w art. 15 ustawy, na rzecz którego dokonywana jest dostawa złomu złota, po spełnieniu warunków wynikających z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretację wydano przy założeniu, że sprzedawca o nabywcy ww. towaru są czynnymi podatnikami VAT, którzy nie korzystają ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14b § 1 powołanej wyżej ustawy Ordynacja podatkowa Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Mając powyższe na względzie należy podkreślić, iż tut. organ wydał niniejszą interpretację prawa podatkowego wyłącznie na pisemny wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Zatem z niniejszej interpretacji nie należy wywodzić skutków ogólnych dla innych podmiotów.

Interpretacja została wydana wyłącznie na podstawie danych zawartych w opisie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, a zatem traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego (w szczególności zmiany symbolu PKWiU) lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.