Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP1/443-730/14-8/AK
z 13 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 1 października 2014 r. (data wpływu 9 października 2014 r.) uzupełnionym pismami z dnia 8 grudnia 2014r. (data wpływu 12 grudnia 2014r.) oraz z dnia 5 stycznia 2015r. (data wpływu 8 stycznia 2015r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania przeniesienia prawa własności nieruchomości niezabudowanych należących do Gminy w zamian za odszkodowanie – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• prawa do zwolnienia od podatku VAT dzierżawy gruntu z przeznaczeniem pod uprawy rolne,
  

• prawa do zwolnienia od podatku VAT dzierżawy gruntu z przeznaczeniem pod uprawy warzywno-kwiatowe,
  

• zwolnienia z opodatkowania przeniesienia prawa własności nieruchomości niezabudowanych należących do Gminy w zamian za odszkodowanie,
  

• zwolnienia z opodatkowania przeniesienia prawa własności nieruchomości zabudowanych należących do Gminy w zamian za odszkodowanie.
  
  

Wniosek uzupełniono w dniu 12 grudnia 2014 r. oraz w dniu 8 stycznia 2015r. w zakresie doprecyzowania opisanego stanu faktycznego, przeformułowania pytań, przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego oraz o uiszczenie dodatkowej opłaty.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (doprecyzowany w uzupełnieniach wniosku).

Gmina otrzymała odszkodowania z tytułu przejęcia na rzecz Skarbu Państwa prawa własności nieruchomości. Adresatem wszystkich decyzji i wypłat odszkodowań była Gmina, która nie jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT, ale posiada nadany NIP. Czynnym podatnikiem VAT jest natomiast Urząd Miejski w … i ma nadany swój odrębny NIP. Odszkodowania te dotyczyły nieruchomości oznaczonych geodezyjnie jako (wszystkie nw. działki zostały ujęte zgodnie z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy przyjętego uchwałą Rady Miejskiej z dnia 29 czerwca 2005 r. oraz Miasta z dnia 27 stycznia 2004r.):

• działka A nr … o powierzchni 0,0052 ha, - działka B nr … o powierzchni 0,0096 ha,
  

• działka C nr … o powierzchni 0,0385 ha, - działka D nr .. o powierzchni 0,0501 ha,
  

• działka E nr … o powierzchni 0,0415 ha, - działka F nr … o powierzchni 0,0207 ha,
  

• działka G nr … o powierzchni 0,0129 ha, - działka H nr … o powierzchni 0,0258 ha,
  
  

Są to działki położone na terenach przeznaczonych pod drogi wewnętrzne nieoznaczone w planie (a wg stanu faktycznego na działkach C i D są składniki budowlane w postaci utwardzenia płytami betonowymi). Decyzją Wojewody nr .. z dnia 21 marca 2012 r. zezwalającą na realizację inwestycji drogowej, otrzymano odszkodowanie w wysokości 65.072,00 zł, które wpłynęło na konto Gminy w dniu 27 lutego 2013 r. (odszkodowanie za składniki budowlane wyniosło 36.879,00 zł).

• działka I nr … o powierzchni 0,0200 ha,
  

• działka Ia nr … o powierzchni 0,0193ha
  
  

Są to działki położone na terenie przeznaczonym pod drogi wewnętrzne nieoznaczone w planie (a wg stanu faktycznego na działkach brak jest składników budowlanych i nasadzeń roślinnych). Decyzją Wojewody nr … z dnia 21 marca 2012 r. zezwalającą na realizację inwestycji drogowej, otrzymano odszkodowanie w wysokości 5.423,00 zł, które wpłynęło na konto Gminy w dniu 19 marca 2013 r.

• działka J nr … o powierzchni 0,0369 ha - położona na terenie przeznaczonym pod tereny rolne (a wg faktycznego wykorzystania na działce znajduje się budowla w postaci drogi asfaltowej).
  
  

Decyzją Wojewody nr … z dnia 21 marca 2012 r. zezwalającą na realizację inwestycji drogowej, otrzymano odszkodowanie w wysokości 45.531,00 zł, które wpłynęło na konto Gminy w dniu 04 kwietnia 2013 r. (z czego 5.092,00 zł to odszkodowanie za przejęty grunt, a 40.439,00 zł za przejętą budowlę).

• działka K - … o powierzchni 0,0023 ha - położona na terenie przeznaczonym pod tereny rolne (a wg stanu faktycznego działka jest niezabudowana, użytkowana rolniczo).
  
  

Decyzją Wojewody nr … z dnia 21 marca 2012 r. zezwalającą na realizację inwestycji drogowej, otrzymano odszkodowanie w wysokości 158,50 zł, które wpłynęło na konto Gminy w dniu 24 kwietnia 2013 r.

• działka L nr … o powierzchni 0,0219 ha - położona na terenie przeznaczonym pod tereny rolne (a wg stanu faktycznego na działce brak jest składników budowlanych i roślinnych- tereny rolne). Decyzją Wojewody nr .. z dnia 21 marca 2012 r. zezwalającą na realizację inwestycji drogowej, otrzymano odszkodowanie w wysokości 3.022,00 zł, które wpłynęło na konto Gminy w dniu 30 kwietnia 2013 r.
  

• działka Ł nr … o powierzchni 0,0147 ha,
  

• działka M nr … o powierzchni 0,0100 ha,
  

• działka N nr .. o powierzchni 0,0022 ha,
  

• działka O nr … o powierzchni 0,0404 ha.
  
  

Są to działki przeznaczone pod tereny rolne (a wg faktycznego ich wykorzystania użytkowane jako drogi gruntowe, niezabudowane). Decyzją Wojewody nr … z dnia 21 marca 2012 r. zezwalającą na realizację inwestycji drogowej, otrzymano odszkodowanie w wysokości 9.287,00 zł, które wpłynęło na konto Gminy w dniu 10 maja 2013 r.

• działka P nr .. o powierzchni 0,0019 ha - położona na terenach przeznaczonych pod tereny lasów (a wg stanu faktycznego wykorzystywania działka jest niezabudowana, użytkowana rolniczo),
  

• działka R nr … o powierzchni 0,0353 ha - położona na terenach przeznaczonych pod tereny rolne (a wg faktycznego stanu na działce jest budowla w postaci drogi utwardzonej asfaltem). Decyzją Wojewody nr … z dnia 18 grudnia 2012 r. zezwalającą na realizację inwestycji drogowej, otrzymano odszkodowanie w wysokości 52.939,95 zł, które wpłynęło na konto Gminy w dniu 20 grudnia 2013 r. (z czego 38.892,00 zł odszkodowania za przejętą budowlę).
  

• działka S nr .. o powierzchni 0,0298 ha,
  

• działka T nr .. o powierzchni 0,0459 ha.
  
  

Są to działki przeznaczone pod tereny rolne (a wg faktycznego ich wykorzystania są drogami dojazdowymi, niezabudowanymi). Decyzją Wojewody nr … z dnia 18 grudnia 2012 r. zezwalającą na realizację inwestycji drogowej, otrzymano odszkodowanie w wysokości 10.983,00 zł, które wpłynęło na konto Gminy w dniu 08 stycznia 2014 r.

• działka U nr … o powierzchni 0,0089 ha - położona na terenach przeznaczonych pod tereny rolne (a wg faktycznego ich wykorzystania jest to droga dojazdowa, niezabudowana). Decyzją Wojewody nr … z dnia 18 grudnia 2012 r. zezwalającą na realizację inwestycji drogowej, otrzymano odszkodowanie w wysokości 1.291,50 zł, które wpłynęło na konto Gminy w dniu 08 stycznia 2014 r.
  

• działka W nr .. o powierzchni 0,0276 ha - położona na terenach przeznaczonych pod tereny rolne,
  

• działka X nr .. o powierzchni 0,0681 ha - położona na terenach przeznaczonych pod tereny lasów,
  

• działka Y nr … o powierzchni 0,0227 ha - położona na terenie przeznaczonym pod tereny rolne,
  

• działka Z nr .. o powierzchni 0,0392 ha - położona na terenach przeznaczonych pod tereny rolne,
  

• działka ZA nr … o powierzchni 0,0175 ha - położona na terenie przeznaczonym pod tereny lasów,
  

• działka ZB nr … o powierzchni 0,0336 ha - położona na terenach przeznaczonych pod tereny lasów.
  
  

Zgodnie z faktycznym ich wykorzystaniem działki te stanowią działki niezabudowane, stanowiące drogi gruntowe dojazdowe. Decyzją Wojewody nr … z dnia 20 lutego 2013 r. zezwalającą na realizację inwestycji drogowej, otrzymano odszkodowanie w wysokości 23.908,50 zł, które wpłynęło na konto Gminy w dniu 17 marca 2014 r.

• działka ZC nr .. o powierzchni 0,0156 ha - położona na terenach przeznaczonych pod tereny rolne,
  

• działka ZD nr …. o powierzchni 0,0207 ha - położona na terenach przeznaczonych pod tereny rolne (a wg faktycznego stanu ich wykorzystywania stanowią drogi gruntowe dojazdowe do pól, niezabudowane). Decyzją Wojewody nr … z dnia 18 grudnia 2012r. zezwalającą na realizację inwestycji drogowej, otrzymano odszkodowanie w wysokości 4.791,15 zł, które wpłynęło na konto Gminy w dniu 07 kwietnia 2014 r.
  

• działka ZE nr … o powierzchni 2,63 ha,
  

• działka ZF nr … o powierzchni 0,0395 ha. Są to działki położone na terenach przeznaczonych pod tereny rolne (a wg faktycznego stanu użytkowana jako droga dojazdowa o nawierzchni gruntowej, niezabudowana). Decyzją Wojewody nr … z dnia 20 lutego 2013 r. zezwalającą na realizację inwestycji drogowej, otrzymano odszkodowanie w wysokości 3.780,00 zł, które wpłynęło na konto Gminy w dniu 16 maja 2014 r.,
  

• działka ZG nr … o powierzchni 0,0254 ha - położona na terenie przeznaczonym pod drogi wewnętrzne nieoznaczone w planie (a wg faktycznego stanu na działce brak jest składników budowlanych oraz nasadzeń roślinnych).
  
  

Decyzją Wojewody nr … z dnia 21 marca 2012 r. zezwalającą na realizację inwestycji drogowej, otrzymano odszkodowanie w wysokości 3.505,00 zł, które wpłynęło na konto Gminy w dniu 02 czerwca 2014 r.

Gmina otrzymała odszkodowania z tytułu przejęcia na rzecz Skarbu Państwa, tj. na rzecz Samorządu Województwa, prawa własności nieruchomości. Adresatem wszystkich decyzji przyznających odszkodowanie i wypłat tego odszkodowania była Gmina, która nie była zarejestrowana jako czynny podatnik VAT. Czynnym podatnikiem VAT był natomiast Urząd Miejski w ….. Obecnie, od grudnia 2014 r. Gmina jest czynnym podatnikiem VAT. Odszkodowania te dotyczyły nieruchomości (wszystkie nw. działki zostały ujęte zgodnie z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy przyjętego uchwałą Rady Miejskiej z dnia 29 czerwca 2005 r. oraz Miasta z dnia 27 stycznia 2004r.) niezabudowanych - oznaczonych na potrzeby wydania interpretacji jako działki A, B, E, F, G, H, I, Ia, ZG, K, L, Ł, M, N, O, P, S, T, U, W, X, Y, Z, ZA, ZB, ZC, ZD, ZE, ZF. Szczegółowy podział działek niezabudowanych z uwzględnieniem informacji, które należało uzupełnić, przedstawiono w tabeli.

Ww. nieruchomości nie były wykorzystywane na cele działalności opodatkowanej podatkiem VAT. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu nieruchomości będących przedmiotem wniosku.

Gmina otrzymała odszkodowania z tytułu przejęcia na rzecz Skarbu Państwa, tj. na rzecz Samorządu Województwa, prawa własności nieruchomości. Adresatem wszystkich decyzji przyznających odszkodowanie wypłat tego odszkodowania była Gmina, która nie była zarejestrowana jako czynny podatnik VAT. Czynnym podatnikiem VAT był natomiast Urząd Miejski w … Obecnie, od grudnia 2014 r. Gmina jest czynnym podatnikiem VAT. Odszkodowania te dotyczyły nieruchomości (wszystkie nw. działki zostały ujęte zgodnie z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy przyjętego uchwałą Rady Miejskiej z dnia 29 maja 2005r. oraz Miasta z dnia 27 stycznia 2004r.) zabudowanych - oznaczonych jako działki, na potrzeby wydania interpretacji C, D, J, R. Ww. nieruchomości nie były wykorzystywane na cele działalności opodatkowanej podatkiem VAT. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu nieruchomości będących przedmiotem wniosku.

Działka C - nr działki … położona w … Działka zabudowana, przeznaczona pod drogi wewnętrzne nieoznaczone w planie. Działka C – utwardzona płytami betonowymi. Ww. działka nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych. Przedmiotowa działka była wykorzystywana wyłącznie jako droga dojazdowa, m. in. do pól mieszkańców gminy, nie była wykorzystywana do czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Obiekty posadowione na ww. działce stanowią budynki, budowle lub ich część lub urządzenia budowlane w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane. Drogi dojazdowe są utwardzone płytami betonowymi. Drogi dojazdowe są trwale z gruntem związane.

Dostawa działki C będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Ww. działka nie była przedmiotem najmu, dzierżawy, itp. Między pierwszym zasiedleniem a dostawą przedmiotowej działki nie upłynie okres krótszy niż 2 lata. W stosunku do ww. budowli nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Gmina ponosiła wydatki na jej ulepszenie, przy czym wydatki te poniesione zostały przed 1990r. Budowla w stanie ulepszonym nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Działka D - nr działki … położona w .. Działka zabudowana, przeznaczona pod drogi wewnętrzne nieoznaczone w planie. Działka D – utwardzona płytami betonowymi. Ww. działka nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych. Przedmiotowa działka była wykorzystywana wyłącznie jako droga dojazdowa, m. in. do pól mieszkańców gminy, nie była wykorzystywana do czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Obiekty posadowione na ww. działce stanowią budynki, budowle lub ich część lub urządzenia budowlane w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane. Drogi dojazdowe są utwardzone płytami betonowymi. Drogi dojazdowe są trwale z gruntem związane.

Dostawa działki D nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Ww. działka nie była przedmiotem najmu, dzierżawy, itp. Między pierwszym zasiedleniem a dostawą nie upłynie okres krótszy niż 2 lata. W stosunku do ww. budowli nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Gmina ponosiła wydatki na jej ulepszenie, przy czym wydatki te poniesione zostały przed 1990r. Budowla w stanie ulepszonym nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Działka J - nr działki …, położona w …. Działka zabudowana, przeznaczona pod tereny rolne. Na ww. działce znajduje się budowla w postaci drogi asfaltowej. Działka J – utwardzona nawierzchnią asfaltową. Ww. działka nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych. Przedmiotowa działka była wykorzystywana wyłącznie jako droga dojazdowa, m. in. do pól mieszkańców gminy, nie była wykorzystywana do czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Obiekty posadowione na działkach stanowią budynki, budowle lub ich część lub urządzenia budowlane w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane. Drogi dojazdowe są utwardzone płytami betonowymi. Drogi dojazdowe są trwale z gruntem związane.

Dostawa działki J nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Ww. działka nie była przedmiotem najmu, dzierżawy, itp. Między pierwszym zasiedleniem a dostawą nie upłynie okres krótszy niż 2 lata. W stosunku do ww. budowli nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Gmina ponosiła wydatki na ulepszenie budowli. Budowla w stanie ulepszonym nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Działka R - nr działki …, położona w …. Działka zabudowana, przeznaczona pod tereny rolne. Na ww. działce znajduje się budowla w postaci drogi asfaltowej. Działka J – utwardzona nawierzchnią asfaltową. Ww. działka nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych. Przedmiotowa działka była wykorzystywana wyłącznie jako droga dojazdowa, m. in. do pól mieszkańców gminy, nie była wykorzystywana do czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Obiekty posadowione na działkach stanowią budynki, budowle lub ich część lub urządzenia budowlane w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane. Drogi dojazdowe są utwardzone płytami betonowymi. Drogi dojazdowe są trwale z gruntem związane.

Dostawa działki R nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Ww. działka nie była przedmiotem najmu, dzierżawy, itp. Między pierwszym zasiedleniem a dostawą nie upłynie okres krótszy niż 2 lata. W stosunku do ww. budowli nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Gmina ponosiła wydatki na ulepszenie budowli. Budowla w stanie ulepszonym nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 5 stycznia 2015r. Wnioskodawca wskazał, iż:

Działki niezabudowane.

Działka C - nr działki …, położona w …. Data przeniesienia własności działek na Skarb Państwa – 04 maja 2012r. Dla ww. działki wydano decyzje zezwalające na realizację inwestycji drogowej. Decyzje zezwalające na realizację inwestycji drogowej są ostateczne. Wnioskodawca nabył prawo własności ww. działki w dniu 27 maja 1990r. (nieodpłatne nabycie z mocy prawa). W stosunku do budowli położonych na ww. działce nie miało miejsce pierwsze zasiedlenie w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług. Działka nie była wykorzystywana do czynności opodatkowanych.

Działka D - nr działki …, położona w … Data przeniesienia własności działek na Skarb Państwa – 04 maja 2012r. Dla ww. działki wydano decyzje zezwalające na realizację inwestycji drogowej. Decyzje zezwalające na realizację inwestycji drogowej są ostateczne. Wnioskodawca nabył prawo własności ww. działki w dniu 27 maja 1990r. (nieodpłatne nabycie z mocy prawa). W stosunku do budowli położonych na ww. działce nie miało miejsce pierwsze zasiedlenie w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług. Działka nie była wykorzystywana do czynności opodatkowanych.

Działka J - nr działki …, położona w ….. Data przeniesienia własności działek na Skarb Państwa – 04 maja 2012r. Dla ww. działki wydano decyzje zezwalające na realizację inwestycji drogowej. Decyzje zezwalające na realizację inwestycji drogowej są ostateczne. Wnioskodawca nabył prawo własności ww. działki w dniu 27 maja 1990r. (nieodpłatne nabycie z mocy prawa). W stosunku do budowli położonych na ww. działce nie miało miejsce pierwsze zasiedlenie w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Działka nie była wykorzystywana do czynności opodatkowanych.

Działka R - nr działki …, położona w …. Data przeniesienia własności działek na Skarb Państwa – 8 lutego 2013r. Dla ww. działki wydano decyzje zezwalające na realizację inwestycji drogowej. Decyzje zezwalające na realizację inwestycji drogowej są ostateczne. Wnioskodawca nabył prawo własności ww. działki w dniu 27 maja 1990r. (nieodpłatne nabycie z mocy prawa). W stosunku do budowli położonych na ww. działce nie miało miejsce pierwsze zasiedlenie w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Działka nie była wykorzystywana do czynności opodatkowanych.

Uzupełniając złożony wniosek, Gmina koryguje swoje stanowisko udzielone we wniosku o uzupełnienie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 08 grudnia 2014r., w odniesieniu do pytania zadanego w wezwaniu z dnia 26 listopada 2014r., dotyczącego nieruchomości zabudowanych o następującej treści: „Czy dostawa dokonywana będzie w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.)?" Pierwotnie Gmina udzieliła odpowiedzi "Nie". Po przeanalizowaniu stanu faktycznego opisanego powyżej Wnioskodawca stwierdza, że ww. dostawa będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług. Nieruchomości te nie były wcześniej przedmiotem pierwszego zasiedlenia w rozumieniu ww. ustawy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 8 grudnia 2014 r. )

(w uzupełnieniu wskazane jako nr 3) Czy Gmina powinna zastosować zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1051 z późn. zm.), czy też odprowadzić podatek od towarów i usług od otrzymanego odszkodowania za przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej własności nieruchomości za działki niezabudowane (jeśli tak, to czy uzyskana kwota odszkodowania winna być traktowana jako kwota brutto)?

Zdaniem Wnioskodawcy, (ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniach wniosku), opodatkowane podatkiem od towarów i usług są, co do zasady, dostawy nieruchomości gruntowych niezabudowanych, których przedmiotem są tereny budowlane, czyli przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Tereny, za które otrzymano odszkodowanie z tytułu przeniesienia z nakazu organu władzy publicznej prawa własności nieruchomości, są terenami rolnymi lub leśnymi (działki: K, L, Ł, M, N, O, P, S, T, U, W, X, Y, Z, ZA, ZB, ZC, ZD, ZE, ZF). Pozostałe tereny, za które otrzymano odszkodowanie są terenami przeznaczonymi pod drogi wewnętrzne nieoznaczone w planie (działki A, B, E, F, G, H, I, Ia, ZG).

Na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

Stosownie do zapisu art. 43 ust. 1 pkt 9 powołanej ustawy, zwalnia się od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Wobec czego dostawy gruntów niezabudowanych, w zamian za otrzymane odszkodowanie, będących na przykład gruntami rolnymi, leśnymi czy terenami przeznaczonymi pod drogi wewnętrzne nieoznaczonymi w planie, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Reasumując, wywłaszczenie ww. nieruchomości, na rzecz Skarbu Państwa będzie korzystać ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy.

Gmina stoi na stanowisku, iż dostawa wskazanych we wniosku nieruchomości w zamian za odszkodowanie korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy wobec czego odpowiedź na pytanie dotyczące wskazania czy otrzymane odszkodowanie należy traktować jako kwotę brutto staje się bezprzedmiotowa.

Jeżeli natomiast uzyskana kwota odszkodowania uznana zostałaby, jako podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, wówczas zgodnie ze stanowiskiem Gminy wartość odszkodowania stanowić ma kwotę brutto i zawierać "w sobie" już należny podatek VAT. Oznacza to, że przysługujące odszkodowanie nie powiększa się już o kwotę VAT. Natomiast kwotę tę Gmina ujęłaby z przysługującego jej odszkodowania, metodą "w stu". Gmina zastosowałaby tę zasadę, gdyż kwota odszkodowania ustalona została, jako jedyne wynagrodzenie należne Gminie za wywłaszczone działki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z przywołanego przepisu art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów (nieruchomości) w zamian za odszkodowanie jest objęte podatkiem od towarów i usług (a więc także wówczas, gdy nie jest ono następstwem decyzji właściciela, lecz wynika z nakazu organu władzy publicznej lub z mocy samego prawa). W takiej sytuacji uznać należy, że ma miejsce dostawa towarów w zamian za odszkodowanie, zaś odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną – objętą opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług. Ponadto zaznaczyć należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega samo odszkodowanie, lecz stanowiące dostawę towarów przeniesienie własności nieruchomości w zamian za wynagrodzenie przyjmujące formę odszkodowania.

Zatem, wynagrodzenie musi mieć konkretny wymiar, a więc być konkretną wielkością wyrażalną w pieniądzu. Dostawę można uznać za dokonaną odpłatnie, dopiero gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru. Oznacza to, że przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów nabiera odpłatnego charakteru dopiero w momencie przyznania odszkodowania i ustalenia jego wysokości.

Zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

W tym miejscu należy wskazać, iż zasady nabywania nieruchomości pod inwestycje w zakresie dróg publicznych, a także organy właściwe w tych sprawach reguluje ustawa z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 687, z późn. zm.).

Art. 11a ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych stanowi, że wojewoda w odniesieniu do dróg krajowych i wojewódzkich albo starosta w odniesieniu do dróg powiatowych i gminnych wydają decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej na wniosek właściwego zarządcy drogi.

Zgodnie z art. 11f ust. 1 pkt 6 wyżej cytowanej ustawy, decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej zawiera w szczególności oznaczenie nieruchomości lub ich części, według katastru nieruchomości, które stają się własnością Skarbu Państwa lub właściwej jednostki samorządu terytorialnego;

Na tle powyższego należy uznać, że w przypadku realizacji inwestycji drogowych w trybie przepisów ww. ustawy, decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej wydana na podstawie art. 11a tej ustawy zastępuje decyzję o lokalizacji inwestycji celu publicznego, o której mowa w art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Należy przy tym mieć na uwadze przepis art. 11i ust. 2 ustawy, który stanowi, że w sprawach dotyczących zezwolenia na realizację inwestycji drogowej nie stosuje się przepisów o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z kolei w myśl art. 12 ust. 1-3 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, decyzją o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej zatwierdza się podział nieruchomości. Linie rozgraniczające teren ustalone decyzją o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stanowią linie podziału nieruchomości. Decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stanowi podstawę do dokonania wpisów w księdze wieczystej i w katastrze nieruchomości.

Stosownie do art. 12 ust. 4 ww. ustawy, nieruchomości lub ich części, o których mowa w art. 11f ust. 1 pkt 6, stają się z mocy prawa:

1. własnością Skarbu Państwa w odniesieniu do dróg krajowych,
2. własnością odpowiednich jednostek samorządu terytorialnego w odniesieniu do dróg wojewódzkich, powiatowych i gminnych

- z dniem, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna.

Decyzję ustalającą wysokość odszkodowania za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, wydaje organ, który wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej (art. 12 ust. 4a powołanej wyżej ustawy).

Zgodnie z art. 12 ust. 4b ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, decyzję ustalającą wysokość odszkodowania wydaje się w terminie 30 dni od dnia, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna.

Na mocy art. 12 ust. 4f ww. ustawy, odszkodowanie za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, przysługuje dotychczasowym właścicielom nieruchomości, użytkownikom wieczystym nieruchomości oraz osobom, którym przysługuje do nieruchomości ograniczone prawo rzeczowe.

W oparciu o art. 12 ust. 5 ww. ustawy, do ustalenia wysokości i wypłacenia odszkodowania, o którym mowa w ust. 4a, stosuje się odpowiednio przepisy o gospodarce nieruchomościami, z zastrzeżeniem art. 18.

W myśl art. 18 ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, wysokość odszkodowania, o którym mowa w art. 12 ust. 4a, ustala się według stanu nieruchomości w dniu wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej przez organ I instancji oraz według jej wartości z dnia, w którym następuje ustalenie wysokości odszkodowania.

W przypadku wywłaszczenia nieruchomości na cele budowy lub przebudowy dróg publicznych w roli organu władzy publicznej wykonującego zadania z zakresu administracji rządowej występuje organ dokonujący wywłaszczenia. Organem tym jest wojewoda (na podstawie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami - Dz. U. z 2014r., poz. 518, z późn. zm.) i ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych), dokonujący wywłaszczenia w imieniu Skarbu Państwa. Czynność wykonywana przez organy dokonujące wywłaszczenia nie stanowi dostawy towaru, a zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast podmiotem, który realizuje dostawę jest dotychczasowy właściciel nieruchomości, czyli w przedmiotowej sprawie Gmina. Zbywając nieruchomość Gmina nie realizuje ani zadań własnych, ani zleconych, w tym przypadku dokonuje przeniesienia z nakazu organu władzy publicznej prawa własności towaru w zamian za odszkodowanie. Wykonuje zatem czynność, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, występując w roli podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Ani organ władzy publicznej (wójt, burmistrz) ani urząd obsługujący ten organ (urząd gminy, urząd miasta) wydając nieruchomość za odszkodowaniem nie może skorzystać z wyłączenia z opodatkowania na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy. Zarówno bowiem organy władzy publicznej jak i urzędy obsługujące te organy nie są uznawane za podatników w zakresie czynności, które mieszczą się w ramach zadań, dla realizacji których zostały one powołane, dodatkowo pod warunkiem, iż czynności te nie są wykonywane na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. W przypadku wywłaszczenia nieruchomości za odszkodowaniem nie są realizowane zadania, dla realizacji których organy te zostały powołane.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy - stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie - na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne oraz zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku VAT dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Definicja terenów budowlanych zawarta została w art. 2 pkt 33 ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Powyższe oznacza, iż generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę - są zwolnione od podatku VAT.

Wskazać jednocześnie należy, iż powyższe zmiany do ustawy stanowią implementację art. 135 ust. 1 lit. k Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347 str. 1 ze zm.), zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają z VAT dostawy terenów niezabudowanych, inne niż dostawy terenów budowlanych, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. b Dyrektywy.

Z opisu sprawy wynika, iż Gmina otrzymała odszkodowania z tytułu przejęcia na rzecz Skarbu Państwa prawa własności nieruchomości. Adresatem wszystkich decyzji i wypłat odszkodowań była Gmina, która nie jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT, ale posiada nadany NIP. Czynnym podatnikiem VAT jest natomiast Urząd Miejski w … i ma nadany swój odrębny NIP. Odszkodowania te dotyczyły nieruchomości oznaczonych geodezyjnie jako (wszystkie nw. działki zostały ujęte zgodnie z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy przyjętego uchwałą Rady Miejskiej z dnia 29 czerwca 2005 r. oraz Miasta z dnia 27 stycznia 2004r.:

• działki przeznaczone pod drogi wewnętrzne nieoznaczone w planie: A, B, E, F, G, H, I Ia, ZG
  

• działki przeznaczone pod tereny rolne: K, L, Ł, M, N, O, S, T, U, W, Y, Z, ZC, ZD, ZE, ZF,
  

• działki przeznaczone pod tereny leśne: P, X, ZA, ZB.
  
  

Ww. nieruchomości nie były wykorzystywane na cele działalności opodatkowanej podatkiem VAT. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu nieruchomości będących przedmiotem wniosku. Przedmiotowe działki były wykorzystywane wyłącznie jako drogi dojazdowa, m. in. do pól mieszkańców gminy, nie była wykorzystywana do czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Dla wszystkich działek niezabudowanych wydano decyzje zezwalające na realizację inwestycji drogowej. Decyzje te są ostateczne. W dacie wydania decyzji zezwalających na realizację inwestycji drogowej Gmina była właścicielem działek niezabudowanych, dla których wydano decyzje.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r., poz. 647, z późn. zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ww. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - w myśl zapisów art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym - określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

Z przepisu art. 54 ww. ustawy, wynika, że decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego określa:

1. rodzaj inwestycji;
2. warunki i szczegółowe zasady zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy wynikające z przepisów odrębnych, a w szczególności w zakresie:
   1. warunków i wymagań ochrony i kształtowania ładu przestrzennego,
   2. ochrony środowiska i zdrowia ludzi oraz dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej,
   3. obsługi w zakresie infrastruktury technicznej i komunikacji,
   4. wymagań dotyczących ochrony interesów osób trzecich,
   5. ochrony obiektów budowlanych na terenach górniczych;
3. linie rozgraniczające teren inwestycji, wyznaczone na mapie w odpowiedniej skali, z zastrzeżeniem art. 52 ust. 2 pkt 1.
   
   

Zgodnie z art. 64 ust. 1 ww. ustawy przepisy art. 51 ust. 3, art. 52, art. 53 ust. 3-5a. art. 55 i art. 56 stosuje się odpowiednio do decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy - jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, iż stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.

Tym samym, również w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33 w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Należy podkreślić, że analiza powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę.

Jak wskazano powyżej, w przypadku realizacji inwestycji drogowych w trybie przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej wydana na podstawie art. 11a tej ustawy zastępuje decyzję o lokalizacji inwestycji celu publicznego, o której mowa w art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Odnosząc powyższe rozważania do niniejszej sytuacji należy wskazać, że decyzje o ustaleniu inwestycji drogowej, na mocy których ww. działki stały się własnością Gminy Miasto, przesądziła o charakterze ww. działek A, B, E, F, G, H, I Ia, ZG, K, L, Ł, M, N, O, S, T, U, W, Y, Z, ZC, ZD, ZE, ZF, P, X, ZA jako przeznaczonych pod zabudowę (pod drogę). Zgodnie bowiem z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych (PKOB), wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. droga jest budowlą.

W konsekwencji należy uznać, że dostawa nieruchomości gruntowych niezabudowanych wskazanych w opisie sprawy jako działki nr A, B, E, F, G, H, I Ia, ZG, K, L, Ł, M, N, O, S, T, U, W, Y, Z, ZC, ZD, ZE, ZF, P, X, ZA dokonana w formie przejęcia na rzecz Skarbu Państwa w zamian za odszkodowanie (art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy), jako przeznaczonej pod zabudowę nie może korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Nadto należy wskazać, iż zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, od 1 stycznia 2014 r. dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT

Gmina wskazała, że z tytułu nabycia nieruchomości niezabudowanych nie przysługiwało jej prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jak również nieruchomości będące przedmiotem wniosku nie były wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku. W konsekwencji w odniesieniu do przedmiotowych nieruchomości nie będzie miało zastosowania zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Tym samym, przedmiotowa czynność przeniesienia własności nieruchomości na rzecz Województwa za odszkodowaniem – nie korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, lecz podlega opodatkowaniu podatkiem VAT wg stawki podstawowej 23%.

Odnosząc się z kolei do kwestii uznania czy uzyskana kwota odszkodowania winna być traktowana jako kwota brutto czy netto, należy wskazać, że stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Na mocy art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

Podstawa opodatkowania – stosownie do art. 29a ust. 7 ustawy – nie obejmuje kwot:

1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.
   
   

W tym miejscu należy wskazać, że w orzecznictwie TSUE wskazuje się na konieczność traktowania, dla celów podatkowych, złożonego działania podatnika, jako jednolitej całości bez sztucznych podziałów. Oznacza to, że jeżeli podatnik dokonuje więcej niż jedno świadczenie na rzecz klienta i są one ze sobą powiązane tak, że obiektywnie rzecz biorąc tworzą z ekonomicznego punktu widzenia jedną całość, którą jedynie sztucznie można byłoby podzielić, to te elementy lub świadczenia – dla celów podatku od towarów i usług – stanowią jedną całość lub jedną usługę.

Ponadto, jeżeli transakcja składa się z zespołu świadczeń i czynności, należy wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności, w jakich dokonywana jest rozpatrywana transakcja. Po pierwsze zatem, czy są to świadczenia odrębne, czy też jest to jedno świadczenie, a po drugie, czy w tym ostatnim przypadku to jedno świadczenie powinno zostać zakwalifikowane jako świadczenie usług.

Zaznaczenia wymaga fakt, że tylko sprzedawca jest w stanie określić, co dokładnie jest wkalkulowane w kwotę należną od nabywcy. Podstawa opodatkowania wynikać powinna wyłącznie z umowy zawartej pomiędzy kontrahentami. Dodatkowo należy zauważyć, że organy podatkowe nie mają prawa ingerować w treść zawieranych umów i przyjęty w nich sposób rozliczeń pomiędzy kontrahentami, chyba że postanowienia umów naruszają przepisy podatkowe, co może być stwierdzone jedynie w trakcie przeprowadzonego przez organ pierwszej instancji postępowania podatkowego.

Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych regulacji prawnych w pierwszej kolejności wskazać należy, że przeniesienie prawa własności nieruchomości niezabudowanych należącej do Gminy w zamian za odszkodowanie, nie korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 oraz pkt 9 ustawy, lecz będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT w wysokości 23%.

Tym samym, należy stwierdzić, że jeżeli otrzymane przez Wnioskodawcę odszkodowanie jest jedynym wynagrodzeniem należnym Wnioskodawcy z tytułu dostawy nieruchomości w zamian za odszkodowanie, to należy ją uznać za podstawę opodatkowania po pomniejszeniu o kwotę należnego podatku od towarów i usług w stawce 23%. Przyjąć zatem należy, że wartość ustalonego odszkodowania stanowi kwotę brutto, zawierającą „w sobie” należny podatek od towarów i usług.

Jeśli natomiast zgodnie z odpowiednimi dokumentami, przepisami innych gałęzi prawa czy uzgodnieniami pomiędzy stronami, dotyczącymi przyznania i wypłaty odszkodowania oraz jego wysokości, kwota odszkodowania nie jest jedyną kwotą należną Gminie za wywłaszczoną nieruchomość i z dokumentów, przepisów czy też uzgodnień pomiędzy stronami wynika, że jest to kwota, do której należy doliczyć podatek VAT według właściwej stawki, to kwota ta będzie kwotą netto.

Tym samym oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało je uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w zakresie z opodatkowania przeniesienia prawa własności nieruchomości niezabudowanych należących do Gminy w zamian za odszkodowanie. Natomiast wniosek w pozostałym zakresie został załatwiony odrębnymi rozstrzygnięciami.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.