Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-917/14/DP
z 19 listopada 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 9 września 2014 r. (data wpływu), uzupełnionym pismem z dnia 13 listopada 2014 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży nakładów poniesionych na budowę pawilonu usługowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży nakładów poniesionych na budowę pawilonu usługowego.

Wniosek uzupełniono pismem z 13 listopada 2014 r. (data wpływu).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Mąż Wnioskodawczyni dzierżawił grunt od Urzędu Miasta. Na dzierżawionym gruncie wybudował pawilon usługowy. Z tytułu wynajmu ww. pawilonu odprowadzał do urzędu skarbowego zryczałtowany podatek dochodowy. Mąż Wnioskodawczyni nie prowadził pozarolniczej działalności gospodarczej. W dniu 3 października 2011 r. zmarł.

Wnioskodawczyni na podstawie testamentu odziedziczyła przedmiotowy pawilon, który nadal wynajmowała w ramach najmu prywatnego, a od uzyskanego przychodu odprowadzała zryczałtowany podatek dochodowy.

W dniu 16 maja 2014 r. Wnioskodawczyni sprzedała „nakłady finansowe w postaci budynku murowanego pawilonu handlowego usługowego” na podstawie „umowy sprzedaży nakładów finansowych”.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku ze sprzedażą „nakładów finansowych w postaci budynku murowanego pawilonu handlowo usługowego” Wnioskodawczyni zobowiązana jest do zapłaty „podatku dochodowego od osób fizycznych lub podatku z tytułu zbycia praw majątkowych”? Jeżeli tak, to w jakim terminie?

Wnioskodawczyni uważa, że nie powinna odprowadzić żadnego z ww. podatków ponieważ sprzedała nakłady finansowe w postaci pawilonu odziedziczone po mężu. Grunt natomiast dzierżawiony był od Urzędu Miasta, zatem nie stanowił własności Wnioskodawczyni.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Stosownie do treści art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odrębnymi źródłami przychodów są m. in. wymienione w pkt 7 i 8 tego przepisu:

• kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c);
• odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że mąż Wnioskodawczyni na dzierżawionym gruncie wybudował pawilon usługowy. Przedmiotowy pawilon wynajmował w ramach najmu prywatnego. Od uzyskanego przychodu odprowadzał zryczałtowany podatek dochodowy. Mąż Wnioskodawczyni nie prowadził pozarolniczej działalności gospodarczej. W dniu 3 października 2011 r. zmarł. Wnioskodawczyni odziedziczyła przedmiotowy pawilon, który nadal wynajmowała w ramach najmu prywatnego, a od uzyskanego przychodu odprowadzała także zryczałtowany podatek dochodowy. W dniu 16 maja 2014 r. Wnioskodawczyni sprzedała „nakłady finansowe w postaci budynku murowanego pawilonu handlowego usługowego” na podstawie „umowy sprzedaży nakładów finansowych”.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że w wyniku zawartej przez Wnioskodawczynię „umowy sprzedaży nakładów finansowych” poniesionych na pawilon usługowy nie nastąpiło przeniesienie na rzecz nabywcy własności pawilonu usługowego, gdyż Wnioskodawczyni takie prawo nie przysługiwało. Nie doszło zatem do odpłatnego zbycia nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawczyni nie dokonała również zbycia rzeczy ruchomych, których dotyczy art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy. Zawierając przedmiotową umowę Wnioskodawczyni dokonała natomiast sprzedaży nakładów poniesionych na budowę tego pawilonu.

W myśl art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Jednocześnie przepisy ustawy podatkowej pomimo, że posługują się terminem „prawa majątkowe”, nie definiują tego pojęcia. W piśmiennictwie podkreśla się natomiast, że prawo majątkowe to najogólniej rzecz biorąc prawo podmiotowe pozostające w ścisłym związku z ekonomicznym interesem uprawnionego. Jest to uprawnienie określonego podmiotu, które związane jest z jego majątkiem. Klasyfikacja praw majątkowych może być dokonywana według bardzo różnych kryteriów, w zależności od celów stawianych przez ustawodawcę. W świetle postanowień art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych prawa majątkowe, z których przychody podlegają opodatkowaniu można podzielić na dwie zasadnicze grupy: przychody z wykonywania praw majątkowych i przychody z odpłatnego zbycia tych praw. Wyliczenie w przepisie art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych praw majątkowych, z których przychody podlegają opodatkowaniu, nie ma jednak charakteru wyczerpującego, o czym świadczy przede wszystkim posłużenie się przez ustawodawcę terminem „w szczególności”. Skoro zatem katalog przychodów z praw majątkowych ma charakter otwarty, to uprawnione jest zaliczenie do niego innych praw majątkowych literalnie nie wymienionych w przepisie art. 18 ww. ustawy. Do takich praw zaliczyć należy prawo majątkowe jakim jest prawo do nakładów poniesionych na budowę pawilonu na cudzym gruncie.

Mając na uwadze powołane uprzednio przepisy oraz przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego stwierdzić należy, że dokonaną przez Wnioskodawczynię transakcję sprzedaży należy zakwalifikować jako sprzedaż prawa majątkowego, określonego w art. 10 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy ustalaniu dochodu – z tytułu sprzedaży prawa majątkowego w postaci nakładów poniesionych na budowę pawilonu usługowego na cudzym gruncie – zastosowanie znajdą ogólne zasady ustalania kosztów określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, wydatek ten musi:

• zostać poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• być definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• być poniesiony w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów, oraz
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), pod warunkiem, że wykaże ich związek z uzyskanym przychodem, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość tego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z przychodem, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 23 ust. 1 ww. ustawy.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlega dochód uzyskany z przedmiotowej sprzedaży, tj. kwota stanowiąca różnicę pomiędzy ceną uzyskaną ze sprzedaży prawa, a kosztami uzyskania przychodu, poniesionymi w celu jego uzyskania.

Dochody z praw majątkowych podlegają kumulacji z innymi dochodami zgodnie z art. 9 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych zgodnie z art. 27 tej ustawy.

Stosownie do treści art. 45 ust. 1 powołanej ustawy podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.W tym samym terminie należy wpłacić należny z tego tytułu podatek (art. 45 ust. 4 pkt 1 ww. ustawy).

Reasumując, kwota otrzymana przez Wnioskodawczynię z tytułu sprzedaży nakładów poniesionych na budowę pawilonu usługowego stanowi przychód z tytułu odpłatnego zbycia praw majątkowych, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega dochód uzyskany z przedmiotowej sprzedaży, tj. różnica pomiędzy ceną uzyskaną ze sprzedaży, a kosztami uzyskania przychodu, poniesionymi w celu jego uzyskania. Wnioskodawczyni zobowiązana jest do złożenia zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, w którym dokonano sprzedaży i w tym samym terminie do uiszczenia należnego podatku z tego tytułu.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni – że nie powinna odprowadzić podatku dochodowego ponieważ sprzedała nakłady finansowe w postaci pawilonu odziedziczone po mężu, a grunt dzierżawiony był od Urzędu Miasta i nie stanowił jej własności – uznać należy za nieprawidłowe.

Ponadto należy wyjaśnić, że gdyby koszty uzyskania przychodu, poniesione przez Wnioskodawczynię i odpowiednio przez nią udokumentowane przewyższyły przychód uzyskany ze sprzedaży przedmiotowych nakładów, to po stronie Wnioskodawczyni nie powstanie dochód podlegający opodatkowaniu.

Należy przy tym wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Organ podatkowy dokonując ustalenia treści prawnej, uwzględnia zgodny zamiar stron i cel czynności, a nie tylko dosłowne brzmienie oświadczeń woli złożonych przez strony czynności. (art. 199a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.