Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/443-1294/14/JP
z 5 lutego 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 22 października 2014 r. (data wpływu 27 października 2014 r.), uzupełnionym pismem z 20 stycznia 2015 r. (data wpływu 23 stycznia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakupy według proporcji ustalonej na podstawie zajmowanej powierzchni poszczególnych części kompleksu pałacowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 października 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakupy według proporcji ustalonej na podstawie zajmowanej powierzchni poszczególnych części kompleksu pałacowego. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 20 stycznia 2015 r. (data wpływu 23 stycznia 2015 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 13 stycznia 2015 r. nr IBPP3/443-1294/14/JP.

W przedmiotowym wniosku, uzupełnionym pismem z 12 czerwca 2014 r., przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (….) jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT). W ramach wykonywanych czynności wchodzących w zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług zgodnie z ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 ze zm.) Wnioskodawca wykonuje czynności podlegające opodatkowaniem według właściwych stawek podatkowych 8% i 23%, jak również wykonuje czynności zwolnione z opodatkowania podatkiem. Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 86 ust. 1 powyższej ustawy w zakresie w jakim nabywane towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych Wnioskodawca dokonuje odliczenia podatku naliczonego z tytułu dokonywanych zakupów udokumentowanych fakturami VAT.

Ponadto z uwagi na specyfikę prowadzonej działalności w rozliczeniach podatkowych – odliczeniu podatku naliczonego, zastosowanie znajduje art. 90 ustawy, zgodnie z którym Wnioskodawca wyodrębnia poszczególne wydatki na:

1. takie, które służą wyłącznie sprzedaży opodatkowanej – w przypadku których przysługuje prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego,
2. takie, które służą wyłącznie sprzedaży zwolnionej – w przypadku których nie przysługuje w ogóle prawo do odliczenia podatku naliczonego,
3. takie, które służą tzw. sprzedaży mieszanej tj. sprzedaży opodatkowanej jak i zwolnionej i nie ma możliwości wyodrębnienia jaka część wydatków odpowiada poszczególnej sprzedaży – w przypadku których Wnioskodawca dokonuje odliczenia proporcjonalnego na podstawie proporcji ustalonej zgodnie z art. 90 ust. 3–6 ustawy.
   
   

W będącym w zarządzie Wnioskodawcy rozłożystym kompleksie pałacowym (budynku) mieszczą się różne pomieszczenia – części, które służą różnej kategorii sprzedaży, które wskazano w pkt 1, 2 i 3.

W stosunku do kompleksu pałacowego jako całości Wnioskodawca ponosi wydatki takie jak np. koszty energii elektrycznej, wywóz nieczystości, środki czystości, woda itp., które dokumentowane są fakturami. Faktury te dokumentują łącznie powyższe koszty bez wyodrębniania na części służące poszczególnym czynnościom opisanym w pkt 1, 2 i 3. Wnioskodawca jest w stanie dokonać na podstawie zajmowanej powierzchni poszczególnych części kompleksu pałacowego podziału tego kompleksu pałacowego na części służące odrębnym rodzajom sprzedaży tj. wyłącznie opodatkowanej, wyłącznie zwolnionej oraz sprzedaży mieszanej (opodatkowanej i zwolnionej).

Ponadto w piśmie z 20 stycznia 2015 r. Wnioskodawca wskazał, że proporcja ustalona na podstawie zajmowanych powierzchni będzie dotyczyć, m.in. wydatków na zakup energii elektrycznej, zakup wody, wywóz nieczystości, środków czystości i innych wydatków których nie można konkretnie przyporządkować poszczególnym rodzajom sprzedaży. Powyższe wydatki zostały już wskazane we wniosku ORD-IN w części G w przedostatnim zdaniu opisującym stan faktyczny. Przykładowo zakup energii elektrycznej dokumentuje jedna faktura wystawiona za dany miesiąc na głównego odbiorcę czyli Wnioskodawcę bez wyszczególnienia poszczególnych części kompleksu, w których zużywana jest zakupiona energia elektryczna, ponieważ nie ma tam założonych odrębnych liczników pomiaru zużycia energii.

Faktury dokumentujące poszczególne wydatki wystawiane są na Wnioskodawcę jako czynnego i zarejestrowanego podatnika podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca stosuje proporcję ustaloną na podstawie art. 90 ust. 3–10 ustawy o podatku od towarów i usług.

Proporcja ustalona na podstawie art. 90 ust. 3–10 ustawy o podatku od towarów i usług na rok wynosi 20%, natomiast na rok 2013 na podstawie obrotów z roku 2012 wyniosła 44%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w wyżej opisanej sytuacji w przypadku jeżeli Wnioskodawca jest w stanie dokonać na podstawie zajmowanej powierzchni poszczególnych części kompleksu pałacowego podziału tego kompleksu pałacowego na części służące odrębnym rodzajom sprzedaży tj. wyłącznie opodatkowanej, wyłącznie zwolnionej oraz sprzedaży mieszanej (opodatkowanej i zwolnionej), można ustalić odpowiedni klucz podziału, którego podstawą będzie powierzchnia budynków? Czy w sytuacji kiedy zastosowanie takiego klucza podziału jest dopuszczalne wydatki ogólne związane z utrzymaniem nieruchomości opisane wcześniej, można rozliczać w proporcji ustalonej na podstawie takiego klucza podziału?

Stanowisko Wnioskodawcy (doprecyzowane w piśmie z 20 stycznia 2015 r.):

Istnieje możliwość zastosowania odpowiedniego klucza podziału ustalonego z uwzględnieniem powierzchni poszczególnych części budynku. Zgodnie bowiem z art. 90 ust. 1 ustawy podatnicy są obowiązani do odrębnego określania kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Natomiast jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie części lub całości tych kwot znajduje zastosowanie proporcja ustalona na podstawie art. 90 ust. 3–6 ustawy. Biorąc pod uwagę powyższe Wnioskodawca uważa, iż jego postępowanie będzie prawidłowe.

Dla zobrazowania zasady rozliczenia tych wydatków Wnioskodawca posłuży się przykładem.

Zakłada hipotetycznie, iż na podstawie powierzchni ustalono, że

1. 30% kompleksu pałacowego służy wyłącznie czynnościom opodatkowanym,
2. 50% kompleksu służy czynnościom zwolnionym, a pozostałe
3. 20% służy czynnościom mieszanym (zwolnionym i opodatkowanym), gdzie przy odliczaniu podatku naliczonego znajduje zastosowanie proporcja ustalona zgodnie z art. 90 ust. 3–6 ustawy np. przy założeniu, iż przysługuje mu prawo do odliczenia 40% podatku naliczonego od ponoszonych wydatków.
   
   

Wnioskodawca ponosi wydatek ogólny na utrzymanie nieruchomości np. zakup energii elektrycznej i środków czystości, z którego wartość podatku naliczonego wynosi 1.000,00 zł.

Biorąc pod uwagę powyższy klucz podziału oraz ustaloną proporcję odliczenia ustaloną na podstawie art. 90 ust. 3–6 odliczenie wyniesie 380,00zł i będzie wynikało z następującego wyliczenia:

1. 300,00 zł – część VAT do odliczenia od wydatku służącego wyłącznie sprzedaży opodatkowanej zgodnie z kluczem podziału (1.000,00 zł x 30%),
2. 500,00 zł – część VAT bez prawa do odliczenia od wydatku służącego wyłącznie sprzedaży zwolnionej zgodnie z kluczem podziału (1.000.00 zł x 50%),
3. 80,00 zł – część wydatku do odliczenia od wydatku służącego sprzedaży mieszanej (zwolnionej i opodatkowanej) zgodnie z kluczem podziału (1.000,00 zł x 20% = 200,00 zł), do której to części zastosowano proporcję ustaloną na podstawie art. 90 ust. 3–6 ustawy (200,00 zł x 40%).
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji gdy zastosowanie klucza podziału jest dopuszczalne, wydatki ogólne związane z utrzymaniem nieruchomości mogą zostać rozliczone w proporcji ustalonej na podstawie takiego klucza podziału co obrazuje przykład powołany w złożonym wniosku ORJD-IN.

Dla wskazanych we wniosku zakupów stosowana proporcja ustalona na podstawie klucza podziału uwzględniającego powierzchnię poszczególnych części kompleksu pałacowego, jest adekwatna do związku tych zakupów z poszczególnymi rodzajami sprzedaży tj. opodatkowanej, zwolnionej oraz mieszanej (opodatkowanej i zwolnionej). Stosowanie powyższego klucza podziału jest jedyną możliwie najbardziej precyzyjną i miarodajną metodą na ustalenie właściwego związku zakupów z poszczególnymi rodzajami sprzedaży. Zdaniem Wnioskodawca nie można do całości wydatku służącego sprzedaży zwolnionej, sprzedaży opodatkowanej oraz sprzedaży mieszanej zastosować tylko współczynnika proporcjonalnego wynikającego z art. 90 ustawy o podatku od towarów i usług. Stosowanie tego współczynnika dla całej faktury nie odzwierciedlałoby rzeczywistego związku danego zakupu z poszczególnymi rodzajami sprzedaży. Dlatego też opisany w części H wniosku ORD-IN przykład obrazuje najbardziej racjonalne rozwiązanie na dokonywanie rozliczenia podatku naliczonego od wydatków które służą opisanym wcześniej rodzajom sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, tj. zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni lub pośredni związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Jak wskazano powyżej warunkiem umożliwiającym czynnemu podatnikowi podatku VAT realizację prawa do odliczenia jest związek dokonanych zakupów z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Jednocześnie oceny czy związek ten istnieje lub będzie istniał w przyszłości należy dokonać w momencie realizowania zakupów zgodnie z zasadą niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

W cytowanym art. 86 ustawy prawodawca zezwolił na odliczenie podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Rozpatrując prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, należy mieć na uwadze, że system odliczenia ma na celu całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od ciężaru VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Natomiast nie daje uprawnienia do odliczenia w przypadku czynności będących poza zakresem działalności gospodarczej. Oznacza to, że podatnik nie może domagać się prawa do odliczenia podatku naliczonego, nie płacąc podatku należnego.

Z uwagi na brzmienie cyt. przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy zauważyć, że obowiązkiem Wnioskodawcy w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Wnioskodawca ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. alokacji podatku do czynności wykonywanych w ramach działalności gospodarczej (opodatkowanych i zwolnionych). Jeżeli dokonanie takiego wyodrębnienia nie jest możliwe zastosowanie znajduje art. 90 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy – w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Według art. 90 ust. 2 ustawy – jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Na mocy art. 90 ust. 3 ustawy – proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Zgodnie z art. 90 ust. 4 ustawy – proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika – używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności (art. 90 ust. 5 ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 90 ust. 6 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 37-41, w zakresie w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie.

Jak stanowi art. 90 ust. 10 ustawy, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

1.przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku była mniejsza niż 500 zł – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%,

2.nie przekroczyła 2% – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.

W myśl art. 90 ust. 9a ustawy – przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku.

Na gruncie przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego Wątpliwości Wnioskodawcy budzi rozliczenie podatku naliczonego zawartego w cenie zakupów dokonywanych w odniesieniu do kompleksu pałacowego jako całości przy zastosowaniu metody klucza powierzchniowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, dla wskazanych we wniosku zakupów stosowana proporcja ustalona na podstawie klucza podziału uwzględniającego powierzchnię poszczególnych części kompleksu pałacowego, jest adekwatna do związku tych zakupów z poszczególnymi rodzajami sprzedaży tj. opodatkowanej, zwolnionej oraz mieszanej (opodatkowanej i zwolnionej). Stosowanie powyższego klucza podziału jest jedyną możliwie najbardziej precyzyjną i miarodajną metodą na ustalenie właściwego związku zakupów z poszczególnymi rodzajami sprzedaży. Zdaniem Wnioskodawca nie można do całości wydatku służącego sprzedaży zwolnionej, sprzedaży opodatkowanej oraz sprzedaży mieszanej zastosować tylko współczynnika proporcjonalnego wynikającego z art. 90 ustawy o podatku od towarów i usług. Stosowanie tego współczynnika dla całej faktury nie odzwierciedlałoby rzeczywistego związku danego zakupu z poszczególnymi rodzajami sprzedaży.

Wskazać w tym miejscu należy, że art. 90 ustawy o VAT zobowiązuje podatnika w pierwszej kolejności do przypisania konkretnych wydatków do określonego rodzaju sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Wnioskodawca ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji. Sposób wyodrębnienia kwot podatku naliczonego związanego ze sprzedażą opodatkowaną musi mieć charakter obiektywny, determinowany okolicznościami konkretnej sprawy. Zatem o dopuszczalności stosowania metody rozliczenia podatku naliczonego związanego ze sprzedażą opodatkowaną i zwolnioną w żadnym razie nie mogą decydować względy natury pragmatycznej czy też celowościowej. Jeśli nawet podatnikowi byłoby wygodniej posługiwać się proporcją, o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy, to zawsze powinien przede wszystkim poszukiwać możliwości wyodrębnienia kwot podatku.

W odniesieniu do stosowanej metody wyodrębnienia podatku wskazać należy, że sposób wyodrębnienia kwot podatku naliczonego związanego z wydatkami na utrzymanie kompleksu pałacowego, winien mieć charakter obiektywny, determinowany okolicznościami sprawy. Wybór metody wyodrębnienia kwot podatku naliczonego należy wyłącznie do obowiązków Wnioskodawcy. Ważne jest jedynie by przyjęta metoda stanowiła właściwe odzwierciedlenie rzeczywistego stanu faktycznego. Jednakże należy podkreślić, że wyłącznie Wnioskodawca znający specyfikę, organizację i podział pracy w swojej jednostce jest w stanie wyodrębnić część podatku naliczonego, związaną ze sprzedażą opodatkowaną. Warto nadmienić że metody, czy też sposoby, na podstawie których Wnioskodawca dokona wydzielenia odpowiedniej kwoty podatku naliczonego muszą odpowiadać wartościom faktycznym i rzeczywistym. W związku z tym, że ani przepisy ustawy, ani przepisy wykonawcze do ustawy nie zawierają zapisu dotyczącego sposobu wyliczenia tych części można przyjąć różne rozwiązania. Każda metoda, o ile odzwierciedla stan faktyczny jest właściwa. Zdaniem Organu, zastosowanie w tym przypadku klucza powierzchniowego jest jak najbardziej właściwe, gdyż umożliwi alokację podatku według powierzchni wykorzystywanej do różnych rodzajów działalności. Wnioskodawca winien dokonać wyboru wskaźnika, który jest najbardziej miarodajny i obiektywny. Wnioskodawca może oczywiście dokonać wyboru innej metody wyodrębnienia, która będzie umożliwiała wyznaczenie bardziej miarodajnego wskaźnika. Wybór tej metody należy bowiem do obowiązków Wnioskodawcy.

Nadmienić w tym miejscu wypada, że ustawodawca odmiennie uregulował kwestie określania kwoty podatku naliczonego w przypadku nakładów ponoszonych na nabycie, w tym na nabycie praw wieczystego użytkowania gruntów, oraz wytworzenie nieruchomości, stanowiącej majątek przedsiębiorstwa danego podatnika, wykorzystywanej zarówno do celów prowadzonej przez tego podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, których nie da się w całości przypisać działalności gospodarczej. W takiej sytuacji, podatek naliczony oblicza się według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość wykorzystywana jest do celów działalności gospodarczej, stosownie do art. 86 ust. 7b, który jednakże nie znajduje zastosowania w analizowanym przypadku, bowiem jak wynika z treści wniosku wydatki są wydatkami ogólnymi związanymi z utrzymaniem nieruchomości, a zatem nie stanowią nakładów na nabycie, w tym na nabycie praw wieczystego użytkowania gruntów, oraz wytworzenie nieruchomości, o których mowa w art. 86 ust. 7b ustawy o VAT.

Jeżeli zatem przyjęty przez Wnioskodawcę klucz podziału polegający na przypisaniu każdego wydatku do jednej z części budynku, a w konsekwencji do sprzedaży wyłącznie opodatkowanej, wyłącznie zwolnionej albo do sprzedaży mieszanej (opodatkowanej i zwolnionej) będzie odzwierciedlał rzeczywisty stan faktyczny, to przyjętą przez Wnioskodawcę metodę należy uznać za właściwą i na jej podstawie Wnioskodawca może dokonać odliczenia podatku naliczonego w związku ze wskazanymi we wniosku wydatkami ogólnymi dotyczącymi kompleksu pałacowego jako całości.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy zgodnie z którym istnieje możliwość zastosowania odpowiedniego klucza podziału ustalonego z uwzględnieniem powierzchni poszczególnych części budynku oraz w sytuacji gdy zastosowanie klucza podziału jest dopuszczalne, wydatki ogólne związane z utrzymaniem nieruchomości mogą zostać rozliczone w proporcji ustalonej na podstawie takiego klucza podziału, jest prawidłowe.

Zaznaczyć należy, że w niniejszej interpretacji nie dokonano oceny prawidłowości prezentowanego przez Wnioskodawcę hipotetycznego wyliczenia, bowiem rolą organu jest wyłącznie interpretacja przepisów prawa podatkowego, a nie badanie poprawności dokonanych rozliczeń. Jednocześnie zauważyć należy, że oceny, czy przyjęty sposób wyliczenia podatku naliczonego do odliczenia jest prawidłowy może dokonać jedynie organ podatkowy pierwszej instancji, który w toku prowadzonego postępowania posiada odpowiednie kompetencje i dysponuje stosownymi narzędziami – wskazanymi w rozdziale 11 Działu IV Ordynacji podatkowej. Może więc dokonywać ustaleń w kontekście miarodajności, rzetelności i ewentualnej sprzeczności podanych faktów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.