INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 23 maja 2012 r. (data wpływu 28 maja 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji wniesienia wierzytelności aportem, zwolnienia z podatku VAT tej transakcji oraz podstawy opodatkowania – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 maja 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji wniesienia wierzytelności aportem, zwolnienia z podatku VAT tej transakcji oraz podstawy opodatkowania.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: Spółka) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT, utworzonym z zamiarem prowadzenia działalności w zakresie świadczenia usług pośrednictwa finansowego. Spółka została zasadniczo utworzona w celu przejęcia określonej wierzytelności od banku na własny rachunek i za własne środki finansowe, a następnie obsługi tej wierzytelności we własnym zakresie.

Po przejęciu przedmiotowej wierzytelności od banku Spółka zawarła stosowne porozumienie z dłużnikiem, na mocy którego wierzytelność została rozłożona na raty i jest przez dłużnika spłacana. W 2011 r. z tytułu spłaty odsetek od przedmiotowej wierzytelności, Spółka rozpoznała obrót zwolniony z VAT z tytułu świadczenia usług finansowych.

Oprócz wskazanych wyżej usług, Spółka świadczy także usługi księgowe na rzecz podmiotów zewnętrznych. Jest to jednak działalność poboczna Wnioskodawcy.

Obecnie, Zainteresowany rozważa wniesienie aportem do innego podmiotu posiadanej wierzytelności (nabytej wcześniej od banku). Wątpliwości Spółki dotyczą konsekwencji na gruncie VAT oraz PCC planowanej transakcji wniesienia aportem wierzytelności nabytej wcześniej od banku w ramach prowadzonej działalności finansowej (obrotu wierzytelnościami).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy wniesienie przez Wnioskodawcę aportem wierzytelności w opisanych okolicznościach stanowi transakcję mieszczącą się w zakresie opodatkowania VAT...
2. W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie nr 1, czy przedmiotowa transakcja stanowi usługę, która podlega zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT...
3. W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie nr 2, jak ustalić podstawę opodatkowania VAT transakcji aportu wierzytelności w opisanych okolicznościach...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Odnośnie pytania nr 1:

W ocenie Zainteresowanego, wniesienie aportem wierzytelności w opisanych okolicznościach stanowi transakcję mieszczącą się w zakresie opodatkowania VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Świadczenie usług natomiast zostało zdefiniowane jako każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Powyższe przepisy implementują jednocześnie do krajowego porządku prawnego regulacje Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L. 2006.347.1; dalej: Dyrektywa VAT).

Z przepisów Dyrektywy VAT, jak również bogatego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) wynika, że analizując kwestię świadczenia usług, konieczna jest weryfikacja warunków, których łączne spełnienie umożliwia uznanie określonej czynności za odpłatne świadczenie usług:

1. w ramach danego stosunku prawnego muszą istnieć co najmniej dwa podmioty, z których jeden będzie świadczył usługi, drugi zaś będzie ich konsumentem (przykładowo, wyrok ETS z dnia 29 lutego 1996 r. w sprawie C-215/94 - Jurgen Mohr przeciwko Finanzamt Bad Segeberg),
2. stosunek prawny łączący usługodawcę i usługobiorcę opiera się na zasadzie wzajemności (przykładowo, wyrok ETS z dnia 3 marca 1994 r. w sprawie C-16/93 - R. J. Tolsma przeciwko Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden),
3. pomiędzy daną usługą a otrzymanym w zamian za jej wykonanie wynagrodzeniem istnieje bezpośredni i czytelny związek (przykładowo, wyrok z dnia 5 lutego 1981 r. w sprawie C-154/80 - Staatssecretaris van Financien przeciwko Association coopérative „Coöperatieve Aardappelenbewaarplaats GA”).
   
   

W świetle powyższych argumentów, w ocenie Spółki aport wierzytelności stanowi usługę w rozumieniu przepisów o VAT. Transakcja taka spełnia bowiem wszystkie wskazane wyżej przesłanki dla uznania jej za odpłatne świadczenie usług. W ramach opisanego we wniosku aportu, Wnioskodawca przeniesie określone prawa (wierzytelności) na drugi podmiot w ramach zawartej umowy w zamian za wynagrodzenie w postaci akcji obejmowanych w drugim podmiocie (do którego wniesiono aport). W związku z powyższym, zdaniem Spółki, przedmiotowa transakcja spełnia przesłanki dla uznania jej za usługę, która mieści się w zakresie opodatkowania VAT. Przeniesienie praw stanowi świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT. Opisana wierzytelność stanowi zaś właśnie prawo, które jest przedmiotem transferu w ramach aportu.

Jednocześnie, aby konkretna transakcja podlegała opodatkowaniu VAT konieczne jest aby dokonana została przez podatnika VAT działającego takim charakterze - na co wskazuje art. 2 ust. 1 lit. A Dyrektywy VAT oraz art. 8 ust. 1 w zw. z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. Z tej perspektywy, w ocenie Spółki nie ulega wątpliwości, że planowana przez nią transakcja wniesienia aportem wierzytelności dokonana zostanie przez podatnika (Wnioskodawcę) działającego w takim właśnie charakterze. Zainteresowany jest bowiem podmiotem świadczącym zasadniczo usługi obrotu wierzytelnościami, zatem zarówno pobieranie odsetek od nabytych wierzytelności, jak i planowany transfer tej wierzytelności (w postaci aportu) dokonywane są w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, czyli realizowane są przez Spółkę jako podatnika VAT.

W tym miejscu Wnioskodawca dodatkowo zwrócił uwagę na prezentowane w praktyce stanowisko w odniesieniu do traktowania na gruncie VAT zbycia wierzytelności własnych (rozumianych jako wierzytelności powstałe w związku z brakiem zapłaty za dostarczone przez podatnika towary lub wyświadczone usługi), które to transakcje uznawane są za niepodlegające opodatkowaniu VAT. Stanowisko takie prezentują zarówno organy podatkowe, jak i sądy administracyjne (m.in. wyrok WSA w Warszawie z dnia 1 marca 2007 r. (sygn. akt III SA/Wa 4194/06), wyrok WSA w Warszawie z dnia 11 stycznia 2007 r. (sygn. akt III SA/Wa 3995/06), wyrok NSA z dnia 16 lutego 2010 r. (sygn. akt I FSK 2104/08)) i jest ono oparte na stanowisku Komisji Europejskiej, która uznała, iż sprzedaż własnych wierzytelności, jako wykonywanie prawa własności, nie podlega opodatkowaniu VAT (Biuletyn Informacyjny dla Służb Ekonomiczno - Finansowych z dnia 1 stycznia 2005 r., Nr 1).

Spółka jednak wskazała, że powyższe stanowisko dotyczy odmiennej sytuacji niż prezentowane w przedmiotowym wniosku, a w konsekwencji nie znajdzie ono zastosowania do omawianej transakcji. Tak jak bowiem wskazano w przedmiotowym wniosku, przedmiotowa wierzytelność nie jest wierzytelnością własną Wnioskodawcy w rozumieniu powyższego stanowiska (nie powstała bowiem po stronie Spółki w wyniku niezapłacenia przez kontrahenta za świadczenia zrealizowane przez Wnioskodawcę), lecz wynika z faktu wcześniejszego nabycia przez Zainteresowanego tej wierzytelności od banku, a zatem nabycia w ramach prowadzonej działalności obrotu wierzytelnościami. W konsekwencji, w omawianym przypadku Wnioskodawca zbywać będzie określone prawa (wierzytelności), które wcześniej zostały przez Spółkę nabyte, a zatem jak wskazano wcześniej, nie znajdzie w tym przypadku zastosowania stanowisko wynikające z przywołanego pisma Komisji Europejskiej, gdyż Spółka jest podmiotem świadczącym usługi obrotu wierzytelnościami, tj. nabywającym i zbywającym (również w formie aportu) wierzytelności. Z perspektywy Spółki, przedmiotowa transakcja jest zatem zwykłym zbyciem (w formie aportu) nabytych uprzednio praw (wierzytelności). Trudno zatem w takim przypadku uznać, że Spółka nie świadczy w takim przypadku usługi w rozumieniu przepisów o VAT.

Odnośnie pytanie nr 2:

W ocenie Wnioskodawcy, przedmiotowa transakcja wniesienia wierzytelności aportem stanowi usługę zwolnioną z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT, zwolnieniu z VAT podlegają usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług. Analogiczna regulacja zawarta została w art. 135 ust. 1 pkt d Dyrektywy VAT. W ocenie Spółki, opisana we wniosku transakcja aportu wierzytelności stanowi właśnie usługę w zakresie długów, o której mowa w przywołanych przepisach. Wynika to z faktu, że Zainteresowany jest podmiotem utworzonym w celu prowadzenia działalności w takim właśnie zakresie, tj. obrotu wierzytelnościami, a jednocześnie opisana we wniosku transakcja (aport wierzytelności) jest transakcją (usługą) w zakresie długu (wierzytelności). W konsekwencji, do opisanej we wniosku transakcji zastosowanie znajdzie przywołany przepis ustawy o VAT.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych (m.in. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 15 kwietnia 2011 r., sygn. akt I SA/Kr 309/11).

W ocenie Spółki, opisana w przedmiotowym wniosku sytuacja - z uwagi na fakt, że transakcja dokonywana jest przez Wnioskodawcę w ramach działalności obrotu wierzytelnościami będzie miała zasadniczo odmienne konsekwencje, niż w przypadku, gdyby dokonywana była poza taką działalnością. Tak jak wskazano w uzasadnieniu do pytania nr 1, w ocenie Spółki wniesienie wierzytelności aportem w zamian za akcje stanowi odpłatne zbywanie wierzytelności, a więc usługę w rozumieniu art. 5 ust. 1 i 2 oraz art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, która jest rodzajem usługi pośrednictwa finansowego, której sens sprowadza się do obrotu wierzytelnościami. Jeśli więc analizowana czynność jest rodzajem usługi pośrednictwa finansowego (usługa w zakresie długu), to usługa ta podlega zwolnieniu z VAT.

W ocenie Spółki aktualny w tym względzie pozostaje wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 15 kwietnia 2011 r., sygn. akt I SA/Kr 309/11), którym wskazano, że: „Nie sposób zgodzić się ze stanowiskiem przedstawionym przez Ministra Finansów, iż czynność zbycia wierzytelności wcześniej zakupionych od wierzyciela, pozostaje poza zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług, zaś opodatkowaniu podlega jedynie kupno takich wierzytelności stanowiąc usługę zwolnienia wierzyciela od ciężaru egzekwowania wierzytelności. Błąd tego stanowiska polega na tym, że wyodrębniając jeden z elementów prowadzonej przez skarżący podmiot działalności gospodarczej, tj. kupna wierzytelności (nadając tej czynności niejako samodzielny status, oderwany od drugiego z elementów działalności - odpłatne zbycie wierzytelności), organ interpretacyjny podważył w istocie sens wskazywanej operacji polegającej na wniesieniu wierzytelności aportem do spółki zależnej w zamian za udziały, nie odnosząc się do stanowiącego treść przedstawionej czynności - aportu tych wierzytelności do spółki w zamian za udziały. Ewentualne podjęcie działań przez nabywcę wierzytelności zmierzających do ściągnięcia długu nie będzie już wynikało z transakcji zawartej ze skarżącą. Stąd też Sąd w składzie rozpoznającym niniejszą sprawę w pełni podziela pogląd reprezentowany przez stronę skarżącą, że przedstawioną we wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej transakcję wniesienia wkładu niepieniężnego w postaci uprzednio nabytych wierzytelności do spółki w zamian za udziały zakwalifikować należy na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług jako usługę pośrednictwa finansowego świadczoną przez wnoszącą aport Spółkę na rzecz spółki zależnej, a konsekwentnie usługę zwolnioną z podatku VAT na podstawie art. 8 ust. 1 w zw. z art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT w zw. z poz. 3 zał. Nr 4 do ustawy o VAT”.

Podsumowując, w ocenie Spółki jej działalność w opisanym we wniosku zakresie klasyfikować należy całościowo jako usługę obrotu wierzytelnościami, co oznacza, że planowany aport przedmiotowych wierzytelności powinien być traktowany jako usługa zwolniona z VAT.

Odnośnie pytanie nr 3:

W ocenie Spółki, podstawę opodatkowania VAT omawianej transakcji stanowi wartość nominalna akcji obejmowanych w zamian za wierzytelność wnoszoną aportem.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku. Podobne regulacje zawarte są w art. 73 Dyrektywy VAT, który wskazuje, że podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Z tej perspektywy, w ocenie Spółki, w przypadku aportu wierzytelności, podstawą opodatkowania powinna być wartość nominalna objętych akcji. Obejmowane w zamian za aport akcje stanowią bowiem wynagrodzenie należne Wnioskodawcy w zamian za dokonane świadczenie. W konsekwencji, z tego powodu, w ocenie Spółki nie znajdzie w omawianym przypadku zastosowania art. 29 ust. 9 ustawy o VAT, zgodnie z którym w przypadku wykonania czynności, o których mowa w art. 5 ustawy o VAT, dla których nie została określona cena, podstawą opodatkowania jest wartość rynkowa towarów lub usług pomniejszona o kwotę podatku. W ocenie Spółki, w omawianym przypadku cenę wyznacza właśnie wartość nominalna obejmowanych w zamian za aport akcji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Towarami – w świetle art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez świadczenie usług natomiast rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Wierzytelność jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego. Instytucja przelewu wierzytelności została uregulowana przepisami w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.).

Stosownie do treści art. 509 § 1 ustawy Kodeks cywilny, wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki – art. 509 § 2 cyt. ustawy.

W oparciu o art. 510 § 1 ww. ustawy, umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia wierzytelności przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Istotą przelewu wierzytelności jest umowa zawierana przez wierzyciela z osobą trzecią, na mocy której osoba ta nabywa od wierzyciela przysługującą mu wierzytelność. W wyniku przelewu wierzytelności, prawa przysługujące dotychczasowemu wierzycielowi przechodzą na nabywcę wierzytelności, przy czym sam stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie. Na podstawie umowy przelewu wierzytelności cesjonariusz może dochodzić spełnienia określonego świadczenia od dłużnika, przysługuje mu również uprawnienie do rozporządzania wierzytelnością poprzez jej dalszą odsprzedaż, zamianę, darowiznę, zapis w testamencie lub zastaw.

Celem i skutkiem przelewu jest przejście wierzytelności na nabywcę. W wyniku przelewu przechodzi na nabywcę ogół uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi, który zostaje wyłączony ze stosunku zobowiązaniowego, jaki go wiązał z dłużnikiem. Wierzytelność przechodzi na nabywcę w takim stanie, w jakim była w chwili zawarcia umowy o przelew, a więc ze wszystkimi związanymi z nią prawami i brakami (np. przedawnieniem).

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT, utworzonym z zamiarem prowadzenia działalności w zakresie świadczenia usług pośrednictwa finansowego. Spółka została zasadniczo utworzona w celu przyjęcia określonej wierzytelności od banku na własny rachunek i za własne środki finansowe, a następnie obsługi tej wierzytelności we własnym zakresie. Po przejęciu przedmiotowej wierzytelności od banku Spółka zawarła stosowne porozumienie z dłużnikiem, na mocy którego wierzytelność została rozłożona na raty i jest przez dłużnika spłacana.

Obecnie, Wnioskodawca rozważa wniesienie aportem do innego podmiotu posiadanej wierzytelności (nabytej wcześniej od banku).

Wątpliwości Spółki dotyczą konsekwencji na gruncie VAT planowanej transakcji wniesienia aportem wierzytelności nabytej wcześniej od banku w ramach prowadzonej działalności finansowej (obrotu wierzytelnościami).

Mając na uwadze powyższy opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że wierzytelności nie są towarami, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy. W zakresie obrotu wierzytelnościami należy przyjąć, że sama sprzedaż wierzytelności własnej nie jest świadczeniem usług przez jej zbywcę, a więc po jego stronie nie powstaje z tego tytułu obowiązek podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług. Nabywanie wierzytelności jest natomiast odpłatnym świadczeniem usług objętym zakresem ustawy o podatku VAT. Jeżeli dany podmiot dokonuje zakupu wierzytelności w celu jej odsprzedaży lub wyegzekwowania lub dalszej sprzedaży świadczy na rzecz sprzedawcy wierzytelności własnej usługę, której podstawowym celem jest uwolnienie sprzedawcy wierzytelności od ciężaru jej egzekwowania.

W ocenie tut. Organu podobnie należy potraktować wniesienie wierzytelności jako aportu do spółki, gdyż także w przypadku tej czynności w istocie dochodzi do zbycia tej wierzytelności i uwolnienia wnoszącego aport od ciężaru jej egzekwowania. Zatem kwestię opodatkowania tej czynności, w tym powstania obowiązku podatkowego, stawki podatku czy zwolnienia z opodatkowania należy rozpatrywać z punktu widzenia świadczącego usługę, czyli podmiotu, do którego aport jest wnoszony.

W świetle powyższego, wniesienie aportem wierzytelności uprzednio nabytej przez Wnioskodawcę na własny rachunek i za własne środki finansowe, nie będzie podlegać u Niego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym udzielenie odpowiedzi na pytanie nr 2 i 3, stało się bezzasadne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie podkreślić należy, iż powoływanie się przez Wnioskodawcę na orzecznictwo sądowe nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując orzecznictwa sądowego jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy zwrócić uwagę, iż organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Ponadto zauważa się, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja indywidualna wywiera zatem skutek prawny wyłącznie dla Wnioskodawcy.

Końcowo nadmienia się, iż w związku z okolicznością, że niniejsza interpretacja dotyczy jednego zdarzenia przyszłego, natomiast Wnioskodawca wniósł opłatę w wysokości 120 zł, tut. Organ informuje, że kwota 80 zł, wniesiona przez Wnioskodawcę w dniu 22 maja 2012 r., na podstawie art. 14f § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, będzie zwrócona przekazem pocztowym na adres wskazany we wniosku ORD-IN, zgodnie z art. 14f § 2a ww. ustawy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.