Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-931/14/BJ
z 5 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 4 listopada 2014 r. (data wpływu do Biura – 5 listopada 2014 r.), uzupełnionym 22 stycznia 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczenia rentowego otrzymywanego z Holandii – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 listopada 2014 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczenia rentowego otrzymywanego z Holandii.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 9 stycznia 2015 r. znak: IBPB II/1/415-931/14/BJ wezwano Wnioskodawczynię o jego uzupełnienie.

Wniosek uzupełniono 22 stycznia 2015 r.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Na podstawie decyzji wydanej przez organ holenderski rentowy Wnioskodawczyni otrzymała świadczenie rentowe oraz wyrównanie należnego świadczenia rentowego z tytułu trwającej choroby. Podatek od powyższego świadczenia został pobrany przez holenderski organ podatkowy.

Wnioskodawczyni w sposób stały przebywa na terenie Polski; posiada rezydencję podatkową na terenie Rzeczypospolitej Polskiej.

Przedmiotowe świadczenie wypłacane jest z systemu ubezpieczeń społecznych Holandii.

Poprzez wyrównanie świadczenia rentowego Wnioskodawczyni rozumie fakt, iż postępowanie wyjaśniające prowadzone przed organem holenderskim było długotrwałe. Po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego Wnioskodawczyni otrzymała wypłatę świadczenia „wstecz”, poczynając od ustalonego przez organ holenderski. Świadczenie nie było podwyższane.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym wyżej przypadku Wnioskodawczyni będzie musiała uiścić podatek dochodowy od osób fizycznych od otrzymywanego świadczenia rentowego i wyrównania renty na terenie Rzeczypospolitej Polskiej skoro tenże podatek dochodowy został pobrany przez podatkowy organ holenderski?

W ocenie Wnioskodawczyni, biorąc pod uwagę fakt, iż świadczenie wypłaca organ holenderski to podatek od osób fizycznych należy się jedynie wobec holenderskiego organu podatkowego. W Polsce przedmiotowe świadczenie wolne jest od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

W myśl art. 4a cyt. ustawy, przepis art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawczyni posiadająca rezydencję podatkową na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, otrzymała świadczenie rentowe oraz wyrównanie należnego świadczenia rentowego z tytułu trwającej choroby. Przedmiotowe świadczenie wypłacane jest z systemu ubezpieczeń społecznych Holandii. Podatek od powyższego świadczenia został pobrany przez holenderski organ podatkowy.

Wnioskodawczyni uważa, że w Polsce przedmiotowe świadczenie wolne jest od podatku dochodowego od osób fizycznych.

W związku z tym, że świadczenie rentowe jest otrzymywane z Holandii w przedmiotowej sprawie zastosowanie będzie miała umowa w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawarta między Polską a Holandią.

Stosownie do art. 18 ust. 1 konwencji z dnia 13 lutego 2002 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz.U. z 2003 r., Nr 216, poz. 2120) z uwzględnieniem postanowień artykułu 19 ustęp 2 emerytury i inne podobne świadczenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie w związku z wcześniejszym zatrudnieniem, jak i renty wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie (Polsce), podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie (Polsce).

Stosownie do art. 18 ust. 2 ww. konwencji bez względu na postanowienia ustępu 1 emerytura lub inne podobne świadczenie albo renta może być również opodatkowana w tym Umawiającym się Państwie, z którego jest ona uzyskiwana, zgodnie z prawem tego Państwa:

1. jeżeli, i o ile, tytuł do takiej emerytury lub innego podobnego świadczenia albo renty w Umawiającym się Państwie, z którego jest uzyskiwana, jest zwolniony z opodatkowania, lub składki związane z emeryturą lub innym podobnym świadczeniem albo rentą dokonywane na rzecz funduszu emerytalnego lub firmy ubezpieczeniowej były odpisywane w przeszłości przy obliczaniu dochodu podlegającego opodatkowaniu w tym Państwie lub kwalifikowały się do innych ulg podatkowych w tym Państwie; i
2. jeżeli, i o ile, taka emerytura lub inne podobne świadczenie albo renta nie jest opodatkowana w Umawiającym się Państwie, w którym odbiorca ma miejsce zamieszkania, według powszechnie stosowanej stawki od dochodu z pracy najemnej, lub jest opodatkowana od mniej niż 90% kwoty brutto emerytury lub innego podobnego świadczenia albo renty; i
3. jeżeli łączna kwota brutto emerytur i innych podobnych świadczeń oraz rent, a także emerytura lub inne wypłaty, dokonane na podstawie przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych Państwa, w jakimkolwiek roku kalendarzowym przekroczy kwotę 20 000 euro.
   
   

W myśl art. 18 ust. 5 ww. konwencji wszelkie emerytury i inne płatności wypłacane według przepisów systemu ubezpieczeń społecznych Umawiającego się Państwa osobie mającej miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w tym pierwszym wymienionym Umawiającym się Państwie.

W świetle powyższego, co do zasady wynikającej z treści art. 18 ust. 1 tejże konwencji emerytury i inne podobne świadczenia jak również renty podlegają opodatkowaniu tylko w państwie zamieszkania (tutaj w Polsce). Jednakże w przypadku spełnienia warunków określonych w art. 18 ust. 2 lit. a)-c) konwencji dochody uzyskane ze świadczeń, o których mowa w tychże przepisach, podlegają opodatkowaniu zarówno w Polsce, jak i w Holandii.

Postanowienie zawarte w konwencji, że danego rodzaju dochód „może podlegać” opodatkowaniu w jednym z państw (najczęściej w państwie źródła) należy bowiem czytać, że państwo źródła ma prawo opodatkować dany dochód, bez względu na to, czy dochód ten podlegać będzie opodatkowaniu w drugim państwie (państwie rezydencji – zamieszkania).

Przypisanie prawa do opodatkowania nie ma tutaj charakteru wyłączności.

Zatem renty uzyskane z Holandii podlegają opodatkowaniu zarówno w Holandii jak i w Polsce.

Jednocześnie, w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu tego dochodu w Polsce, należy zastosować określoną w konwencji metodę unikania podwójnego opodatkowania.

Stosownie do art. 23 ust. 5 lit. a) ww. konwencji polsko-holenderskiej, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej konwencji może być opodatkowany w Niderlandach, to Rzeczpospolita Polska zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu tej osoby kwoty równej podatkowi od dochodu zapłaconemu w Niderlandach. Jednakże takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku od dochodu, jaka została obliczona przed dokonaniem odliczenia i która odpowiada tej części dochodu, która może być opodatkowana w Niderlandach.

Wobec powyższego, wypłacana według przepisów systemu ubezpieczeń społecznych Holandii renta – wbrew twierdzeniu Wnioskodawczyni – podlega opodatkowaniu zarówno w państwie źródła, tj. Holandii, jak i w państwie miejsca zamieszkania, tj. w Polsce.

Nie można więc podzielić stanowiska, że z uwagi na to, iż świadczenie wypłaca organ holenderski to podatek od osób fizycznych należy się jedynie wobec holenderskiego organu podatkowego. Zgodnie z przytoczonymi wyżej przepisami wypłacana renta podlega opodatkowaniu zarówno w Holandii jak i w Polsce. Jednakże, jeżeli istotnie został pobrany w Holandii podatek, to w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania należy zastosować wyżej wskazaną metodę unikania podwójnego opodatkowania tzw. metodę proporcjonalnego odliczenia.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, jak i obowiązujące uregulowania prawne, stwierdzić należy, że otrzymywane przez Wnioskodawczynię świadczenie rentowe oraz wyrównanie renty (wypłata świadczenia „wstecz”) podlega opodatkowaniu, zgodnie z powołanym art. 18 konwencji, zarówno w Holandii jak i w Polsce.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.