Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-760/14-4/MN
z 23 października 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z 9 lipca 2014 r. (data wpływu 14 lipca 2014 r.) uzupełnionym pismem z 6 października 2014 r. (data wpływu 9 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntów. Wniosek uzupełniono pismem z 6 października 2014 r. (data wpływu 9 października 2014 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi gospodarstwo rolne o powierzchni około 300 ha, położone na terenach podgórskich o różnym nachyleniu stoków, wymuszających stosowanie specjalistycznego sprzętu rolniczego, oraz wykluczających możliwość upraw na części gruntów. Wnioskodawca sukcesywnie powiększa gospodarstwo skupując grunty rolne o zróżnicowanej bonitacji gleby. Część gruntów wymaga ponoszenia dalszych, dużych nakładów na doprowadzenie ich do stanu umożliwiającego efektywne gospodarowanie, zwłaszcza umożliwiające wykorzystanie maszyn rolniczych. Część gruntów ze względu na swoje położenie lub ukształtowanie terenu nie przedstawia większego znaczenia rolniczego stanowiąc jednocześnie stosunkowo atrakcyjne tereny budownictwa mieszkaniowego. Powoduje to, że część gruntów nabywanych w ramach wykupu gospodarstw rolnych, bądź większego kompleksu działek oferowanych do sprzedaży wyłącznie jako całość, pozostaje de facto poza gospodarstwem rolnym. W 2004 r. Wnioskodawca nabył grunt rolny o powierzchni 2,68 ha, który użytkuje rolniczo do dnia dzisiejszego. Grunt ten jest jednak oddalony od innych terenów gospodarstwa rolnego czyniąc jego użytkowanie nieopłacalnym. Wnioskodawca zamierza sprzedać część tego gruntu rolnego o łącznej powierzchni około 1 ha, na terenie, dla którego brak jest obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W 2009 r. Wnioskodawca dokonał wydzielenia 3 działek o powierzchniach od 3.000 do 3.200 m², uzyskując w 2010 r. dla tych działek warunki zabudowy dla inwestycji polegających na budowie budynków mieszkalnych jednorodzinnych z garażami wolnostojącymi oraz budowie niezbędnych przyłączy, stosownie do wydanych warunków przyłączenia. Wnioskodawca dokona dostawy na rzecz jednego nabywcy, który nabycia dokonuje na powiększenie swojego gospodarstwa rolnego. W ramach prowadzonej rolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie prowadzi jakiejkolwiek pozarolniczej działalności gospodarczej, nie wykonuje również innych czynności związanych ze sprzedażą działek, takich jak działania marketingowe. Wnioskodawca nie ponosi nakładów mających na celu podwyższenie wartości gruntu poprzez wykonywanie np.: uzbrojenia terenu bądź jego ogrodzenia, utworzenia dróg dojazdowych itp. Grunty nie utraciły dotychczas rolniczego charakteru ani nie zaniechano ich rolniczego wykorzystania. W wypisie z rejestru gruntów i wyrysie z map ewidencyjnych według stanu na dzień 19 lutego 2014 r. określono rodzaje użytków jako: pastwiska trwałe, łąki trwałe, grunty orne. Z tytułu użytkowania gruntów pobierane są dopłaty obszarowe. Pozyskany ze sprzedaży dochód przeznaczony zostanie na zaspokojenie prywatnych potrzeb.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że Wnioskodawca dokonał już sprzedaży w 2009 r. dwóch działek – gruntów rolnych o powierzchni każdej ponad 1 ha z przeznaczeniem na utworzenie gospodarstwa rolnego. Wnioskodawca nie zamierza zbyć kolejnych działek. Zamiar sprzedaży działek Wnioskodawca będzie musiał zgłosić lecz zamierza w tym celu wykorzystać wyspecjalizowane biuro obrotu nieruchomości i jego kanały dystrybucji oferty. W odpowiedzi na pytanie tut. Organu: „Jaki był powód wystąpienia Wnioskodawcy o warunki zabudowy dla inwestycji budowlanych dla sprzedawanych działek (…)”, Wnioskodawca wskazał, że oferując do sprzedaży grunty rolne zamierzał wskazać możliwość dokonania na gruntach zabudowy siedliska rolniczego złożonego z domu mieszkalnego oraz (bądź wyłącznie) z obiektów gospodarczych towarzyszących hodowli bądź uprawie. Wnioskodawca zamierzał w ten sposób poszerzyć krąg ewentualnych nabywców do rolników spoza najbliższego terenu. Możliwość budowy obory bądź stodół dawała możliwość rolniczego wykorzystania gruntów również przez rolników zamieszkujących w większym oddaleniu od miejsca położenia oferowanych gruntów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż działek budowlanych, powstałych w wyniku wydzielenia z gospodarstwa rolnego, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z uwagi na uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy?

Zdaniem Wnioskodawcy, zbycie przez rolnika – czynnego podatnika podatku od towarów i usług w ramach działalności rolniczej działek budowlanych nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż zbycie nawet kilkunastu działek budowlanych, powstałych z podziału gruntu rolnego nabytego na cele prywatne i po zmianie przeznaczenia tego gruntu, nie stanowi per se działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu VAT, z uwagi na brak przesłanek uznania tej działalności za taką (brak zawodowego, stałego i zorganizowanego charakteru).

Uzasadnienie

Zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą: „Jeśli dana czynność wykonana została poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód to w świetle art. 4 ust. 1 i 2 VI Dyrektywy z tytułu wykonania takiej czynności dany podmiot nie może być uznany za podatnika VAT i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie.

Taka zaś właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez daną osobę jej majątku prywatnego. Majątek taki nabywany bowiem był na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

Podkreślić przy tym należy, że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można bowiem pominąć, że pod pojęciem «handel» należy rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży. Więcej nawet: z orzecznictwa ETS wynika, że sam zamiar prowadzenia działalności gospodarczej, potwierdzony obiektywnymi dowodami przesądza o potrzebie traktowania danego podmiotu jako podatnika VAT nawet wtedy, gdy organ skarbowy wie, że przewidywana działalność gospodarcza, która miała prowadzić do transakcji opodatkowanych, nie zostanie zrealizowana (tak orzeczenie w sprawie C-400/98 pomiędzy Finanzamt Goslar a Brigitte Breitsohl). Z kolei brak takiego zamiaru wyklucza możliwość uznania danego podmiotu za podatnika VAT.

Argument, że podmiot dokonujący sprzedaży (dostawy) majątku prywatnego nie może być traktowany w odniesieniu do takiej sprzedaży jako podatnik podatku od towarów i usług, doznaje dodatkowego wzmocnienia, gdy uwzględnić wnioski płynące z analizy przepisu art. 2 pkt 1 VI Dyrektywy. Przepis ten określając zakres przedmiotowy opodatkowania podatkiem od wartości dodanej stanowi, że opodatkowaniu podlega dostawa towarów lub usług świadczona odpłatnie na terytorium kraju «przez podatnika, który jako taki występuje». Art. 2 pkt 1 VI Dyrektywy wyraźnie więc wskazuje, że czynność opodatkowana w postaci dostawy towaru lub świadczenia usług ma miejsce wówczas, gdy w odniesieniu do tej właśnie czynności, dany podmiot występuje w charakterze podatnika VAT, a więc podmiotu prowadzącego w określonym zakresie działalność gospodarczą.

Nader jasno zaakcentował to ETS w orzeczeniu w sprawie C-291/92 pomiędzy Finanzamt Ülzen a Dieter Armbrecht stwierdzając, że nawet jeśli podatnik w rozumieniu Dyrektywy sprzedaje majątek, którego część przeznaczył na cele inne niż związane z prowadzoną działalnością (usługową), i którą to część zarezerwował na cele prywatne, w odniesieniu do sprzedaży tej części nie występuje on jako podatnik, a transakcja taka nie podlega opodatkowaniu.

Nadmienić trzeba, że w orzeczeniu tym Trybunał stwierdził, że w przypadku wyodrębnienia części nieruchomości do celów prywatnych rozróżnienie między częścią przeznaczoną na potrzeby działalności gospodarczej podatnika i częścią używaną do celów prywatnych musi opierać się na proporcji między wykorzystywaniem do celów prywatnych i do celów działalności gospodarczej w roku nabycia (podkreślenie Sądu), nie zaś na kryterium podziału fizycznego.

W uzasadnieniu omawianego wyroku wskazano, że w VI Dyrektywie brak jest przepisu uniemożliwiającego podatnikowi prowadzącemu działalność gospodarczą wyłączenie z systemu VAT części majątku przeznaczonego do celów prywatnych i że decyzja w tym zakresie jest suwerenną decyzją samego podatnika.

Oznacza to, że w ocenie ETS brak opodatkowania sprzedaży majątku własnego podatnika nie zakłóca zasady powszechności i neutralności podatku VAT, ani też nie powoduje zakłóceń w zakresie konkurencji.

Ustawa o VAT, określając w art. 5 ust. 1 pkt 1, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, nie zawiera zapisu identycznego jak zastosowany w art. 2 ust. 1 VI Dyrektywy, co przesądza, że w tym zakresie pozostaje ona w sprzeczności z zapisami VI Dyrektywy. Brak ten niewątpliwie usuwany być musi w drodze prowspólnotowej wykładni ustawy krajowej.

W świetle powyższego uprawniona jest teza, że przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT powinny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem sine qua non uznania, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód.

Ani więc formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do tej konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Podkreślić przy tym należy, że odpowiedź na pytanie czy dany podmiot w odniesieniu do danej czynności działa jako podatnik podatku o towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do konkretnych okoliczności faktycznych danej sprawy. Okolicznością przesądzającą nie może tu być – tak jak to przyjęto w zaskarżonym wyroku – jedynie sam fakt podziału gruntu na odrębne działki.

Rozumowanie takie prowadziłoby bowiem do trudnych do zaakceptowania wniosków, że podmiot sprzedający poza działalnością gospodarczą np. swój prywatny samochód nie ma statusu podatnika w przypadku gdy zbywa go w całości, a uzyskuje ten status podatnika sprzedając go w częściach.

Argumentem przemawiającym za uznaniem zawsze za podatnika podatku od towarów usług osoby, która nabyła do majątku prywatnego grunty rolne sprzedawane następnie jako działki budowlane nie może być okoliczność, że w świetle definicji działalności gospodarczej zawartej w art. 4 ust. 2 VI Dyrektywy i w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność rolnika jest działalnością gospodarczą. Uwzględnić bowiem trzeba, że grunty takie nie zawsze służyć muszą dostawom produktów rolnych lecz prywatnym potrzebom rolnika i członków jego rodziny. Niezależnie od tego nie wydaje się do obrony teza, że działający rozumnie i logicznie ustawodawca, decydując się na przyjęcie opcji określonej w art. 25 VI Dyrektywy przewidującej maksymalne uproszczenia w odniesieniu do rolników ryczałtowych (brak obowiązku rejestracji, wystawiania faktur, prowadzenia ewidencji, składania deklaracji, zwolnienie od podatku dostaw produktów rolnych i świadczenia usług rolniczych) objął jednak te podmioty wszystkimi obowiązkami podatnika, w sytuacji, gdy z różnych przyczyn (np. choroba, kalectwo, starość, upadek sił) decydują się one na sprzedaż nie tylko gruntów, ale i maszyn, urządzeń, pojazdów nabytych w celu prowadzenia gospodarstwa rolnego”.

Nabycie przedmiotowych gruntów stanowiących nieruchomość rolną nastąpiło w latach 2004-2005. W momencie nabycia nieruchomość ta nabywana była w związku z prowadzoną działalnością rolniczą bez zamiaru dalszej ich odsprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem – w świetle przytoczonych powyżej przepisów – grunt spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6, a jego sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Podkreślić należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 2 pkt 15, 19, 20 i 21 ustawy:

• przez działalność rolniczą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą (...) a także świadczenie usług rolniczych;
• przez rolnika ryczałtowego rozumie się rolnika dokonującego dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczącego usługi rolnicze, korzystającego ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych;
• przez produkty rolne rozumie się towary wymienione w załączniku nr 2 do ustawy oraz towary wytworzone z nich przez rolnika ryczałtowego z produktów pochodzących z jego własnej działalności rolniczej przy użyciu środków zwykle używanych w gospodarstwie rolnym, leśnym i rybackim;
• przez usługi rolnicze rozumie się usługi wymienione w załączniku nr 2 do ustawy.
  
  

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy – zwalnia się od podatku dostawę produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej, dokonywaną przez rolnika ryczałtowego oraz świadczenie usług rolniczych przez rolnika ryczałtowego.

Stosownie do art. 43 ust. 3 ustawy – rolnik ryczałtowy dokonujący dostawy produktów rolnych lub świadczący usługi rolnicze, które są zwolnione od podatku na podstawie ust. 1 pkt 3, może zrezygnować z tego zwolnienia pod warunkiem dokonania zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96 ust. 1 i 2.

Należy wskazać, że definicję działalności gospodarczej wypełnia również rolnik ryczałtowy dokonujący dostaw produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczący usługi rolnicze. Jednakże na mocy art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy korzysta tylko ze zwolnienia od podatku w zakresie dostaw produktów rolnych pochodzących z własnej działalności oraz w zakresie świadczenia usług rolniczych.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów należy zatem zauważyć, że status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem osoby fizyczne dokonujące sprzedaży, przekazania lub darowizny towarów stanowiących część ich majątku osobistego (takiego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej), nie są zaliczane do grona podatników podatku od towarów i usług.

Konsekwentnie, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, iż uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W powyższym wyroku Trybunał stwierdził również, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Okoliczność, że osoba ta jest „rolnikiem ryczałtowym” w rozumieniu art. 295 ust. 1 pkt 3 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, jest w tym zakresie bez znaczenia.

Wskazane orzeczenie Trybunału odnosiło się do rolnika, który korzystał ze zwolnienia od podatku VAT. Natomiast w przypadku gdy sprzedaży działki należącej do przedsiębiorstwa rolnego dokonuje rolnik będący czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT, należy uznać, że mamy do czynienia z działalnością gospodarczą podejmowaną przez podatnika VAT czynnego.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi gospodarstwo rolne o powierzchni około 300 ha, położone na terenach podgórskich o różnym nachyleniu stoków, wymuszających stosowanie specjalistycznego sprzętu rolniczego, oraz wykluczających możliwość upraw na części gruntów. Wnioskodawca sukcesywnie powiększa gospodarstwo skupując grunty rolne o zróżnicowanej bonitacji gleby. Część gruntów wymaga ponoszenia dalszych, dużych nakładów na doprowadzenie ich do stanu umożliwiającego efektywne gospodarowanie, zwłaszcza umożliwiające wykorzystanie maszyn rolniczych. Część gruntów ze względu na swoje położenie lub ukształtowanie terenu nie przedstawia większego znaczenia rolniczego stanowiąc jednocześnie stosunkowo atrakcyjne tereny budownictwa mieszkaniowego. Powoduje to, że część gruntów nabywanych w ramach wykupu gospodarstw rolnych, bądź większego kompleksu działek oferowanych do sprzedaży wyłącznie jako całość, pozostaje de facto poza gospodarstwem rolnym. W 2004 r. Wnioskodawca nabył grunt rolny o powierzchni 2,68 ha, który użytkuje rolniczo do dnia dzisiejszego. Grunt ten jest jednak oddalony od innych terenów gospodarstwa rolnego czyniąc jego użytkowanie nieopłacalnym. Wnioskodawca zamierza sprzedać część tego gruntu rolnego o łącznej powierzchni około 1 ha, na terenie, dla którego brak jest obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W 2009 r. Wnioskodawca dokonał wydzielenia 3 działek o powierzchniach od 3.000 do 3.200 m², uzyskując w 2010 r. dla tych działek warunki zabudowy dla inwestycji polegających na budowie budynków mieszkalnych jednorodzinnych z garażami wolnostojącymi oraz budowie niezbędnych przyłączy, stosownie do wydanych warunków przyłączenia. Wnioskodawca dokona dostawy na rzecz jednego nabywcy, który nabycia dokonuje na powiększenie swojego gospodarstwa rolnego. W ramach prowadzonej rolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie prowadzi jakiejkolwiek pozarolniczej działalności gospodarczej, nie wykonuje również innych czynności związanych ze sprzedażą działek, takich jak działania marketingowe. Wnioskodawca nie ponosi nakładów mających na celu podwyższenie wartości gruntu poprzez wykonywanie np.: uzbrojenia terenu bądź jego ogrodzenia, utworzenia dróg dojazdowych itp. Grunty nie utraciły dotychczas rolniczego charakteru ani nie zaniechano ich rolniczego wykorzystania. Z tytułu użytkowania gruntów pobierane są dopłaty obszarowe. Pozyskany ze sprzedaży dochód przeznaczony zostanie na zaspokojenie prywatnych potrzeb. Wnioskodawca dokonał już sprzedaży w 2009 r. dwóch działek – gruntów rolnych o powierzchni każdej ponad 1 ha z przeznaczeniem na utworzenie gospodarstwa rolnego. Wnioskodawca nie zamierza zbyć kolejnych działek. Zamiar sprzedaży działek Wnioskodawca będzie musiał zgłosić lecz zamierza w tym celu wykorzystać wyspecjalizowane biuro obrotu nieruchomości i jego kanały dystrybucji oferty. Wnioskodawca wskazał, że oferując do sprzedaży grunty rolne zamierzał wskazać możliwość dokonania na gruntach zabudowy siedliska rolniczego złożonego z domu mieszkalnego oraz (bądź wyłącznie) z obiektów gospodarczych towarzyszących hodowli bądź uprawie. Wnioskodawca zamierzał w ten sposób poszerzyć krąg ewentualnych nabywców do rolników spoza najbliższego terenu. Możliwość budowy obory bądź stodół dawała możliwość rolniczego wykorzystania gruntów również przez rolników zamieszkujących w większym oddaleniu od miejsca położenia oferowanych gruntów.

Z powyższego wynika, że będące przedmiotem sprzedaży grunty (działki) wykorzystywane były i są przez Wnioskodawcę w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej (gospodarstwie rolnym) opodatkowanej VAT na zasadach ogólnych. Do czasu sprzedaży każdej z działek wyodrębnionych z części przedmiotowej nieruchomości, stanowią one część gospodarstwa rolnego i wykorzystywane były i są do celów działalności rolniczej opodatkowanej podatkiem VAT.

Powyższe okoliczności wskazują na ścisły związek ww. gruntów (działek) z prowadzonym gospodarstwem rolnym Wnioskodawcy, który działalność tę prowadzi jako zarejestrowany czynny podatnik VAT. Zatem przedmiotem planowanej dostawy będzie grunt (działki) stanowiący składnik majątkowy służący prowadzeniu działalności gospodarczej, którą – w rozumieniu ustawy – jest również działalność rolnicza.

Jednocześnie Wnioskodawca nie wykazał, by przedmiotowy grunt w jakikolwiek sposób był związany z zaspokojeniem jego prywatnych, osobistych potrzeb, zatem należy uznać, że planowana dostawa nie nastąpi w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym.

Ponadto, jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca dokonał wydzielenia 3 działek i uzyskał dla tych działek warunki zabudowy, a także dokonywał wcześniej sprzedaży nieruchomości (w 2009 r. dwóch działek).

Przedstawione powyżej okoliczności sprawy wskazują na zamiar sprzedaży nieruchomości z zyskiem, bowiem Zainteresowany podjął określone działania zmierzające do zbycia nieruchomości, tj. dokonał podziału nieruchomości na mniejsze działki i uzyskał decyzje o warunkach zabudowy. Zatem wykonanie ww. czynności wskazuje na podjęcie przez Zainteresowanego świadomych działań zmierzających do sprzedaży gruntu w celu osiągnięcia korzyści finansowej.

Powyższe oznacza, że planowana dostawa działek nie nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym Wnioskodawcy, lecz będzie stanowiła sprzedaż dokonaną w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego, co w przedmiotowej sprawie nie miało miejsca, gdyż Wnioskodawca w żaden sposób nie wykorzystywał posiadanych nieruchomości do celów osobistych. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Dostawa gruntów (działek) stanowiących część gospodarstwa rolnego, w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy, będzie dostawą dokonywaną przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 ustawy, a więc przez podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w ust. 1 tego przepisu. W tej sytuacji nie można uznać, że dostawa ta będzie stanowiła realizację prawa do rozporządzania majątkiem osobistym Wnioskodawcy.

Mając zatem na uwadze przedstawiony opis sprawy i obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, że planowana przez Wnioskodawcę dostawa gruntów (działek budowlanych, powstałych w wyniku wydzielenia z gospodarstwa rolnego) stanowić będzie czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku dochodowego od osób fizycznych – wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.