Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-750/14-4/MM
z 4 listopada 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z 5 sierpnia 2014 r. (data wpływu 7 sierpnia 2014 r.), uzupełnionym w dniu 13 października 2014 r. (data wpływu 15 października 2014 r.) w odpowiedzi na wezwanie z 1 października 2014 r. nr IPPP2/443-750/14-2/MM o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zawartych umów dzierżawy oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego od poniesionych nakładów na inwestycję w trakcie trwania umowy dzierżawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 sierpnia 2014 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zawartych umów dzierżawy oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego od poniesionych nakładów na inwestycję w trakcie trwania umowy dzierżawy. Wskazany wniosek zawierał braki formalne. W związku z tym tut. Organ podatkowy pismem z 1 października 2014 r. znak IPPP2/443-750/14-2/MM wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku o powyższe braki.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Polsce [dalej: Spółka]. Spółka jest właścicielem oraz użytkownikiem wieczystym nieruchomości [dalej: Nieruchomości]. Spółka obecnie realizuje na Nieruchomościach inwestycję polegającą na budowie centrum handlowego [dalej: Inwestycja]. Spółka nabyła Nieruchomości od innej Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Polsce poprzez połączenie z tą spółką w trybie kodeksu spółek handlowych [dalej: Spółka Połączona].

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Polsce [dalej: Inwestor Zastępczy], będący wcześniej właścicielem Nieruchomości, w 2000 r. w trybie poprzednio obowiązującej ustawy z 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 1994 r., nr 89 poz. 415) uzyskała decyzję o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu wydaną przez Prezydenta Krakowa [dalej: WZ], Inwestor Zastępczy uzyskał również decyzję o pozwoleniu na budowę Inwestycji [dalej: Pozwolenie]. Inwestor Zastępczy zbył Nieruchomości na rzecz Spółki Połączonej, przenosząc jednocześnie na Spółkę Połączoną Pozwolenie, na podstawie którego Spółka prowadzi budowę Inwestycji. Spółka i Inwestor Zastępczy nie są podmiotami powiązanymi w rozumieniu updop.

Obecnie, Spółka zamierza wprowadzić istotne zmiany do projektu budowlanego Inwestycji zatwierdzonego w Pozwoleniu.

Zgodnie z regulacjami ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2012 r., poz. 647 - t.j. ze zmianami) [dalej: UPiZP], o zmianę Pozwolenia może wnioskować jedynie podmiot dysponujący nieruchomością oraz posiadający WZ. Przeniesienie WZ na inny podmiot możliwe jest jedynie w odniesieniu do WZ wydanych po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego wszczętego po wejściu w życic UPiZP. Zatem, w odniesieniu do WZ posiadanego przez Inwestora Zastępczego, wydanego w trybie poprzednio obowiązującej ustawy, taka możliwość jest wyłączona i dlatego wprowadzenie zmian do projektu Inwestycji, na który zostało wydane Pozwolenie, jest możliwe jedynie przez podmiot, który posiada WZ, czyli przez Inwestora Zastępczego.

Aby Inwestor Zastępczy mógł przeprowadzić procedurę dotyczącą zmiany Pozwolenia, Spółka wydzierżawiła Inwestorowi Zastępczemu za wynagrodzeniem Nieruchomości oraz przeniosła Pozwolenie na Inwestora Zastępczego. W okresie dzierżawy Inwestor Zastępczy zobowiązany jest płacić na rzecz Spółki miesięczny czynsz. Spółka wartość płaconego przez inwestora Zastępczego czynszu rozpoznaje jako przychód podatkowy na gruncie updop.

Spółka zawarła również z Inwestorem Zastępczym umowę współpracy, na podstawie której Inwestor Zastępczy (działając w takim charakterze, tj. jako inwestor zastępczy), przeprowadzi procedurę zmiany Pozwolenia. W zamian za przeprowadzenie procedury zmiany Pozwolenia, Inwestor Zastępczy otrzyma od Spółki wynagrodzenie [dalej: Wynagrodzenie].

W związku z prowadzonym postępowaniem administracyjnym mającym na celu zmianę Pozwolenia, Inwestor Zastępczy, jako strona postępowania, będzie ponosił wszelkie związane z tym postępowaniem koszty administracyjne (opłaty skarbowe i inne koszty - dalej: Opłaty Administracyjne). Inwestor Zastępczy będzie je ponosił w swoim imieniu i na swoją rzecz, jako strona postępowania. Zgodnie z postanowieniami umowy współpracy, Spółka zwróci Inwestorowi Zastępczemu wszelkie poniesione Opłaty Administracyjne związane z prowadzonym postępowaniem administracyjnym, powiększone o należny podatek od towarów i usług [dalej: VAT], na podstawie faktury wystawionej przez Inwestora Zastępczego na rzecz Spółki.

Po zakończeniu procedury administracyjnej dotyczącej zmiany Pozwolenia, Inwestor Zastępczy przeniesie zmienione Pozwolenie z powrotem na Spółkę, a umowa dzierżawy i umowa współpracy zawarte pomiędzy tymi podmiotami wygasną. Proces budowlany będzie już prowadziła Spółka. Spółka będzie też zawierała umowy najmu z potencjalnymi najemcami lokali wybudowanych na Nieruchomościach.

Spółka przewiduje, że podczas dalszych prac na Nieruchomościach, wymagana będzie ponowna zmiana Pozwolenia (co wynika z faktu, że potencjalni najemcy Nieruchomości oczekują dostosowania poszczególnych lokali do ich potrzeb jeszcze na etapie budowy). Tym samym, Spółka ponownie wydzierżawi Inwestorowi Zastępczemu Nieruchomości wraz z poniesionymi już na nich nakładami, natomiast Inwestor Zastępczy, wstępując w rolę inwestora zastępczego, przeprowadzi ponownie procedurę administracyjną zmiany Pozwolenia, na podstawie analogicznych umów do zawartych obecnie. Po ponownej zmianie Pozwolenia, umowa dzierżawy i umowa współpracy wygasną. Obie (tj. obecna i przyszła) umowy o współpracy są dalej zwane jako: Umowy Współpracy, natomiast obie (tj. obecna i przyszła) umowy dzierżawy Nieruchomości są dalej zwane jako: Umowy Dzierżawy.

W obu okresach działania przez Inwestora Zastępczego w tym charakterze (tj. działania jako inwestor zastępczy na podstawie Umów Współpracy), Inwestor Zastępczy nie będzie czynić żadnych nakładów na Nieruchomościach. Inwestor Zastępczy nie będzie również zobowiązany do ponoszenia ekonomicznego ciężaru Inwestycji, ani do wykonywania żadnych innych czynności budowlanych przewidzianych przepisami prawa budowlanego. Inwestor Zastępczy odpowiedzialny będzie wyłącznie za procedurę zmiany Pozwolenia, do czego jest wyłącznie uprawniony na podstawie ww. ustawy. Faktyczna realizacja inwestycji (i związane z tym koszty) będzie natomiast należeć do Spółki. W tym zakresie obecna Umowa Współpracy przewiduje, że Spółka w okresie pełnienia przez Inwestora Zastępczego funkcji inwestora zastępczego nie będzie czynić nakładów na Nieruchomościach - z tym zastrzeżeniem, że Spółka ma prawo i obowiązek bieżącego utrzymywania i zabezpieczenia Nieruchomości oraz ma prawo zlecić na uzgodnionych warunkach Inwestorowi Zastępczemu wykonywanie określonych prac na Nieruchomościach. Jednocześnie Umowa Współpracy wprost przewiduje, że wszelkie inne nakłady na realizację Inwestycji ponoszone przez Spółkę w całym okresie obowiązywania Umów Współpracy pozostają jej własnością (nie przechodzą / nie są przenoszone na Inwestora Zastępczego. Analogiczne postanowienia będzie również zawierać przyszła Umowa Współpracy z tą jednak różnicą, że ze względu na etap realizacji Inwestycji (etap wykonywania faktycznych prac budowlanych, nowa Umowa Współpracy będzie przewidywać (odmiennie od obecnej Umowy Współpracy) możliwość ponoszenia przez Spółkę nakładów na Nieruchomościach (których skala, stosownie do etapu realizacji Inwestycji, może być znaczna). Jednak również na gruncie przyszłej Umowy Współpracy nakłady te pozostaną własnością Spółki (nie przejdą / nie zostaną przeniesione na inwestora Zastępczego).

Dodatkowo, w Umowach Współpracy zawieranych pomiędzy Spółką a Inwestorem Zastępczym, zawarte będą postanowienia dotyczące kar umownych, które zobowiązana będzie ponosić strona niewywiązująca się z obowiązków umownych [dalej: Kary Umowne], Zgodnie z postanowieniami Umów Współpracy, Spółka będzie zobowiązana do zapłaty Kar Umownych na rzecz Inwestora Zastępczego w przypadku:

1. naruszenia przez Spółkę zobowiązania do przystąpienia do toczących się przeciwko Inwestorowi Zastępczemu postępowań oraz do przejęcia odpowiedzialności związanej w wysuwanymi roszczeniami, w tym w szczególności do podjęcia czynności nakazanych przez odpowiednie organy administracji państwowej, zapłaty wszelkich kar nałożonych na mocy decyzji administracyjnych oraz odszkodowań lub kar umownych, związanych z prowadzoną, przez Inwestora Zastępczego procedurą zmiany Pozwolenia;
   
2. zawinionego naruszenia zobowiązania do nieczynienia nakładów na Nieruchomościach w okresie pełnienia przez Inwestora Zastępczego funkcji inwestora zastępczego (przy czym tego warunku nie będzie w przyszłej Umowie Współpracy, gdyż w trakcie ponownej zmiany Pozwolenia mogą być ponoszone przez Spółkę nakłady związane z toczącą się Inwestycją);
   
3. projektowania bądź realizacji przez Spółkę w ramach Inwestycji obiektu o charakterze kinowym, w konsekwencji czego Inwestor Zastępczy byłby zobowiązany do zapłaty na rzecz podmiotu trzeciego [dalej: Podmiot Trzeci] kary umownej, określonej w umowie zawartej przez Inwestora Zastępczego z Podmiotem Trzecim (kara należna na rzecz Podmiotu Trzeciego od Inwestora Zastępczego, tj. kara wynikająca z umowy łączącej Inwestora Zastępczego, a Podmiotem Trzecim pełni funkcję kary za podjęcie działalności konkurencyjnej w stosunku do działalności Podmiotu Trzeciego - który prowadzi działalność w branży kinowej).
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zawarte przez Spółkę Umowy Dzierżawy podlegają opodatkowaniu VAT oraz czy Spółka będzie mogła odliczyć VAT od poniesionych nakładów na Inwestycję w trakcie trwania Umowy Dzierżawy?

Zdaniem Wnioskodawcy oddanie Nieruchomości do używania Inwestorowi Zastępczemu na podstawie Umów Dzierżawy będzie podlegać opodatkowaniu VAT jako odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Natomiast wygaśnięcie Umów Dzierżawy, podobnie jak sama czynność przeniesienia / zwrotnego przeniesienia Pozwolenia, nie powodują konsekwencji na gruncie VAT, gdyż czynności te nie stanowią czynności opodatkowanych w rozumieniu ustawy o VAT (nie są to bowiem czynności, o których mowa w art. 5 ustawy o VAT).

Ponadto, zawarcie przez Spółkę z Inwestorem Zastępczym Umów Dzierżawy oraz związane z tymi umowami oddanie do używania / zwrotne przeniesienia posiadania Nieruchomości, jak również przeniesienie / zwrotne przeniesienie Pozwolenia, nie będą mieć również wpływu na odliczenie VAT przez Spółkę od nakładów czynionych na Inwestycję, gdyż Spółka będzie przez cały okres realizacji Inwestycji właścicielem Nieruchomości i będzie ponosić nakłady na Inwestycję, a po wybudowaniu lokale komercyjne w Centrum Handlowym będą wynajmowane. Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, od poniesionych nakładów na Inwestycję w trakcie trwania Umów Dzierżawy, Spółka będzie mogła również odliczać VAT.

Zgodnie bowiem z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Należy zauważyć, że nakłady poniesione przez Spółkę na Inwestycję będą wykorzystywane przez Spółkę do wykonywania czynności opodatkowanych (wynajem lokali komercyjnych), Spółka jest zaś podatnikiem VAT, w konsekwencji więc będzie mogła odliczać VAT od poniesionych nakładów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. 2011r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT wskazano, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Należy wskazać, że czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie. Mając powyższe na uwadze, aby ustalić zasady opodatkowania danej czynności dokonywanej w zamian za opłatę, niezbędne jest rozstrzygnięcie, czy czynności te skutkują uzyskaniem bezpośrednich korzyści przez wypłacającego.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT).

W tym miejscu należy wyjaśnić, że przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków na czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz – art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2014 r., poz. 121).

Stosownie do treści powyższego przepisu, dzierżawa jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną i polega na oddaniu rzeczy do używania przez wydzierżawiającego, zaś świadczenie dzierżawcy, polega na płaceniu umówionego czynszu. Tak więc, oddanie w ramach umowy dzierżawy innemu podmiotowi nieruchomości skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie wydzierżawiającego.

W kontekście niniejszej sprawy należy zwrócić uwagę na treść zdania drugiego definicji pojęcia „działalność gospodarcza”, w której mówi się o wykorzystywaniu m.in. towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych. Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne (najem, dzierżawa, leasing itp.).

Istota umowy dzierżawy wskazuje, że na jej podstawie dochodzi do odpłatnego świadczenia usług przez właściciela na rzecz dzierżawcy. Dzierżawca płaci za oddaną mu w dzierżawę nieruchomość umówiony czynsz. Istnieje zatem bezpośredni związek między świadczoną usługą a przekazanym za nią wynagrodzeniem.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) wynika, że Wnioskodawca realizuje obecnie na posiadanych nieruchomościach inwestycję polegającą na budowie centrum handlowego. Inwestor Zastępczy będący wcześniej właścicielem nieruchomości, w 2000 r. w trybie poprzednio obowiązującej ustawy z 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym uzyskał decyzję o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu. Inwestor Zastępczy uzyskał również decyzję o pozwoleniu na budowę inwestycji. Inwestor Zastępczy zbył Nieruchomości na rzecz Spółki Połączonej, przenosząc jednocześnie na Spółkę Połączoną pozwolenie, na podstawie którego Spółka prowadzi budowę inwestycji.

Obecnie Spółka zamierza wprowadzić istotne zmiany do projektu budowlanego inwestycji zatwierdzonego w pozwoleniu. Zgodnie z przepisami ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym o zmianę pozwolenia może wnioskować jedynie podmiot dysponujący nieruchomością oraz posiadający decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Przeniesienie praw i obowiązków wynikających z decyzji na inny podmiot możliwe jest jedynie po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego wszczętego po wejściu w życie ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Zatem, w odniesieniu do decyzji posiadanej przez Inwestora Zastępczego, wydanej w trybie poprzednio obowiązującej ustawy, taka możliwość jest wyłączona i dlatego wprowadzenie zmian do projektu inwestycji, na który zostało wydane pozwolenie, jest możliwe jedynie przez Inwestora Zastępczego.

Aby Inwestor Zastępczy mógł przeprowadzić procedurę dotyczącą zmiany pozwolenia, Spółka wydzierżawiła Inwestorowi Zastępczemu za wynagrodzeniem nieruchomości oraz przeniosła pozwolenia na Inwestora Zastępczego. W okresie dzierżawy Inwestor Zastępczy zobowiązany jest płacić na rzecz Spółki miesięczny czynsz. Spółka zawarła również z Inwestorem Zastępczym umowę współpracy, na podstawie której Inwestor Zastępczy przeprowadzi procedurę zmiany pozwolenia. W zamian za przeprowadzenie procedury zmiany pozwolenia, Inwestor Zastępczy otrzyma od Spółki wynagrodzenie. Po zakończeniu procedury administracyjnej dotyczącej zmiany Pozwolenia, Inwestor Zastępczy przeniesie zmienione pozwolenie z powrotem na Spółkę, a umowa dzierżawy i umowa współpracy zawarte pomiędzy tymi podmiotami wygasną. Proces budowlany będzie już prowadziła Spółka. Spółka będzie też zawierała umowy najmu z potencjalnymi najemcami lokali wybudowanych na nieruchomościach. Spółka przewiduje, że w przyszłości podczas dalszych prac na nieruchomościach wymagana będzie ponowna zmiana pozwolenia (co wynika z faktu, że potencjalni najemcy Nieruchomości oczekują dostosowania poszczególnych lokali do ich potrzeb jeszcze na etapie budowy). Tym samym, Spółka ponownie wydzierżawi Inwestorowi Zastępczemu Nieruchomości wraz z poniesionymi już na nich nakładami, natomiast Inwestor Zastępczy, wstępując w rolę inwestora zastępczego, przeprowadzi ponownie procedurę administracyjną zmiany Pozwolenia, na podstawie analogicznych umów do zawartych obecnie.

Z uwagi na opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego tut. Organ podatkowy stwierdza, że oddanie nieruchomości przez Zainteresowanego Inwestorowi Zastępczemu w ramach odpłatnej umowy dzierżawy spełnia przesłankę prowadzenia działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Sam charakter stosunku prawnego jaki kształtuje umowa dzierżawy wskazuje, że ma ona długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe. W konsekwencji wydzierżawienie nieruchomości Inwestorowi Zastępczemu jest usługą, o której mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Natomiast wygaśniecie umów dzierżawy, podobnie jak sama czynność przeniesienia / zwrotnego przeniesienia pozwolenia, nie powodują konsekwencji na gruncie VAT, gdyż czynności te nie stanowią czynności opodatkowanych w rozumieniu ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług,

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Ustawodawca umożliwił jednak podatnikom skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o VAT. Przepis ten określa listę wyjątków, która pozbawia podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z opisu sprawy wynika, że w trakcie obowiązywania umów dzierżawy Inwestor Zastępczy nie będzie czynić żadnych nakładów na nieruchomościach. Inwestor Zastępczy nie będzie również zobowiązany do ponoszenia ekonomicznego ciężaru inwestycji, ani do wykonywania żadnych innych czynności budowlanych przewidzianych przepisami prawa budowlanego. Inwestor Zastępczy odpowiedzialny będzie wyłącznie za procedurę zmiany pozwolenia, do czego jest wyłącznie uprawniony na podstawie ww. ustawy. Faktyczna realizacja inwestycji (i związane z tym koszty) będzie natomiast należeć do Spółki. W tym zakresie obecna umowa współpracy przewiduje, że Spółka w okresie pełnienia przez Inwestora Zastępczego funkcji inwestora zastępczego nie będzie czynić nakładów na nieruchomościach - z tym zastrzeżeniem, że Spółka ma prawo i obowiązek bieżącego utrzymywania i zabezpieczenia nieruchomości oraz ma prawo zlecić na uzgodnionych warunkach Inwestorowi Zastępczemu wykonywanie określonych prac na Nieruchomościach. Jednocześnie umowa współpracy wprost przewiduje, że wszelkie inne nakłady na realizację Inwestycji ponoszone przez Spółkę w całym okresie obowiązywania Umów Współpracy pozostają jej własnością (nie przechodzą / nie są przenoszone na Inwestora Zastępczego. Analogiczne postanowienia będzie również zawierać przyszła umowa współpracy z tą jednak różnicą, że ze względu na etap realizacji Inwestycji (etap wykonywania faktycznych prac budowlanych), nowa umowa współpracy będzie przewidywać możliwość ponoszenia przez Spółkę nakładów na nieruchomościach, które pozostaną własnością Spółki (nie przejdą / nie zostaną przeniesione na Inwestora Zastępczego).

W świetle przytoczonych powyżej regulacji prawnych oraz uwzględniając okoliczności przedstawione we wniosku należy stwierdzić, że Wnioskodawca – ponosząc nakłady na zakup towarów i usług związanych z planowaną inwestycją (budową Centrum Handlowego), służącą w zamiarze działalności opodatkowanej (wynajem powierzchni użytkowych Centrum Handlowego) – ma prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT związanych z poniesieniem tych nakładów. Oddanie nieruchomości w odpłatną dzierżawę Inwestorowi Zastępczemu nie zmienia faktu, że nakłady na inwestycję są poniesione w celu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

Dla oceny związku wydatku ze sprzedażą opodatkowaną należy brać pod uwagę przede wszystkim cel wydatku w dacie jego poniesienia. Oddanie nieruchomości w odpłatną dzierżawę Inwestorowi Zastępczemu nie powoduje, że ulega zmianie cel wydatków ponoszonych w związku z tą inwestycją. Zatem Zainteresowany od ponoszonych nakładów na inwestycję w trakcie trwania umów dzierżawy, jest uprawniony do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tak przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym należało uznać za prawidłowe.

Końcowo tut. Organ podatkowy informuje, że w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.