Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/443-711/14-4/JSz
z 9 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 16 września 2014 r. (data wpływu 18 września 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 22 grudnia 2014 r. (data wpływu 29 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT nabycia towaru od osoby fizycznej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT nabycia towaru od osoby fizycznej oraz podatku od czynności cywilnoprawnych.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 22 grudnia 2014 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy oraz uiszczenie brakującej opłaty.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 22 grudnia 2014 r.).

Wnioskodawca - Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, zarejestrowany czynny podatnik podatku od towarów i usług (również podatnik VAT UE) - prowadzi działalność gospodarczą, polegającą między innymi na sprzedaży we własnym imieniu, na rzecz zleceniodawcy przedmiotów używanych, pobierając za to określoną w umowie komisowej prowizję (na podstawie regulacji zawartych w art. 765-773 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny - dalej: KC).

Wnioskodawca (jako Komisant) zamierza podjąć współpracę z osobą fizyczną (Komitentem), który jest obywatelem kraju trzeciego (nie jest obywatelem Polski ani krajów będących członkami Unii Europejskiej). Komitent, jako obywatel Państwa trzeciego, będzie dokonywał dostawy (możliwe nawet, że w ilościach hurtowych) towarów używanych (w tym używanych jedynie przez kilka lub kilkanaście dni/tygodni) do komisu (w wykonaniu umowy komisu) z terytorium Państw Unii Europejskiej. Dostarczane przedmioty (sprzęt elektroniczny, telefony komórkowe, tablety, laptopy etc.) mogą mieć wartość przewyższającą 1000 zł jednostkowo lub w ramach całej dostawy. Komitent nie będzie podatnikiem podatku od wartości dodanej ani podatnikiem podatku w rozumieniu art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca dopuszcza możliwość naprawy lub refabrykacji towaru wstawionego w komis na własny koszt. Umowa sprzedaży pomiędzy Wnioskodawcą a opisaną powyżej osobą fizyczną będzie zawierana w formie pisemnej, poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W momencie zawarcia umowy, przedmiot umowy nie będzie znajdował się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wnioskodawca nie wyklucza również zakupu towaru na własną rzecz od Komitenta. Objęte zakresem zadanego pytania towary, będą służyć działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym wyżej przyszłym stanie faktycznym, nabycie towaru od osoby fizycznej z kraju trzeciego, którego przemieszczenie następuje z kraju członkowskiego Unii Europejskiej do Polski, będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcja zakupu towarów dostarczanych do Polski z terytorium krajów UE od osoby fizycznej - obywatela kraju trzeciego, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

W ocenie Wnioskodawcy, aby odpowiedzieć na zadane powyżej pytanie, należy rozpatrzyć, czy dokonana dostawa nie stanowi wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importu towarów w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 3 i 4 uptu, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają między innymi:

1. Import towarów na terytorium kraju,
2. Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju.
   
   

Art. 2 ust. 7 definiuje import towarów, jako przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego. Terytorium państwa trzeciego to z kolei terytorium państwa niewchodzącego w skład terytorium Unii Europejskiej.

W przedstawionym stanie faktycznym, dostawa towarów (jego przemieszczenie) następować będzie z terytorium Unii Europejskiej, a jedynie podmiot dokonujący tej dostawy to osoba fizyczna niemieszkająca na terytorium Unii Europejskiej. Tym samym, w przedstawionym stanie faktycznym nie dojdzie do przywozu towarów z terytorium Państwa trzeciego, a więc nie występują przesłanki określające import towarów na terytorium kraju.

Wykluczyć więc należy obowiązek opodatkowania nabycia towarów używanych w oparciu o art. 5 ust. 1 pkt 3 uptu.

Z kolei art. 9 definiuje instytucję wewnątrzwspólnotowego nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 uptu.

By można było mówić o obowiązku opodatkowania transakcji, jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, wystąpić muszą następujące przesłanki:

1. Nabycie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel,
2. Wysłanie towarów na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa rozpoczęcia wysyłki lub transportu,
3. Nabywcą towaru jest podatnik, o którym mowa w art. 15 lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika lub nabywcą jest osoba prawna niebędąca podatnikiem,
4. Dokonującym dostawy towarów jest podatnik, o którym mowa powyżej.
   
   

Przepis dotyczący wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stosuje się również w przypadku nabycia nowych środków transportu, jednakże w stanie faktycznym przedstawionym powyżej, nie przewiduje się nabywania nowych środków transportu.

Spośród wskazanych wyżej przesłanek, w niniejszym stanie faktycznym występują wszystkie, poza przesłanką określoną powyżej w punkcie c. Nabycie będzie następowało bowiem od osoby fizycznej, która nie jest podatnikiem podatku od wartości dodanej i nie prowadzi działalności gospodarczej.

Brak występowania jednej z wyżej wskazanych przesłanek, jako warunkujących występowanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, wyklucza możliwość opodatkowania opisanej w stanie faktycznej transakcji podatkiem od towarów i usług.

Tym samym, opisana w stanie faktycznym dostawa towarów z terytorium Unii Europejskiej dokonana przez osobę fizyczną - obywatela kraju trzeciego, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem nie występują podlegające opodatkowaniu okoliczności opisane w art. 5 uptu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez terytorium kraju – zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy – rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a. Przez terytorium państwa członkowskiego rozumie się terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 4). Natomiast przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzącego w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 (art. 2 pkt 5).

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 2 pkt 7 ustawy, przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

Takie zdefiniowanie importu towarów kładzie nacisk przede wszystkim na czynność faktyczną, czyli przywóz towaru. Dla zaistnienia importu nie ma znaczenia cel przywozu, stosunek prawny, w ramach którego dokonano przywozu. Jeśli towar został faktycznie przywieziony z kraju trzeciego na terytorium Polski, to miał miejsce import towarów.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Stosownie do dyspozycji art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Art. 9 ust. 2 ustawy stanowi, iż wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów ma miejsce pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a - z zastrzeżeniem art. 10;
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
   
   

Czynność wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów co do zasady wymaga istnienia dwóch stron transakcji: jeden podmiot nabywa towary rozpoznając u siebie wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, natomiast druga strona dostarcza te towary dokonując wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Potraktowanie danej czynności jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zawsze wymaga spełnienia dwóch podstawowych warunków:

• po pierwsze podmiot z jednego państwa członkowskiego musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel; zatem na rzecz tego podmiotu musi być dokonana dostawa;
  

• po drugie po nabyciu towary są przemieszczane na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo wysyłki, przy czym pozostaje bez znaczenia kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary w wyniku dokonanej dostawy mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.
  
  

Zatem transakcja może zostać uznana za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów pod warunkiem, że nabywcą tych towarów jest podatnik o którym mowa w art. 15 lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem o którym mowa w art. 15, natomiast dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem o którym mowa w art. 15 lub podatnikiem podatku od wartości dodanej. W sytuacji gdy spełnione zostaną powyższe warunki – transakcję uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, zarejestrowany czynny podatnik podatku od towarów i usług (również podatnik VAT UE) - prowadzi działalność gospodarczą, polegającą między innymi na sprzedaży we własnym imieniu, na rzecz zleceniodawcy przedmiotów używanych, pobierając za to określoną w umowie komisowej prowizję (na podstawie regulacji zawartych w art. 765-773 ustawy Kodeks cywilny). Wnioskodawca (jako Komisant) zamierza podjąć współpracę z osobą fizyczną (Komitentem), który jest obywatelem kraju trzeciego (nie jest obywatelem Polski ani krajów będących członkami Unii Europejskiej). Komitent, jako obywatel Państwa trzeciego, będzie dokonywał dostawy (możliwe nawet, że w ilościach hurtowych) towarów używanych (w tym używanych jedynie przez kilka lub kilkanaście dni/tygodni) do komisu (w wykonaniu umowy komisu) z terytorium Państw Unii Europejskiej. Dostarczane przedmioty (sprzęt elektroniczny, telefony komórkowe, tablety, laptopy etc.) mogą mieć wartość przewyższającą 1000 zł jednostkowo lub w ramach całej dostawy. Komitent nie będzie podatnikiem podatku od wartości dodanej ani podatnikiem podatku w rozumieniu art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca dopuszcza możliwość naprawy lub refabrykacji towaru wstawionego w komis na własny koszt. Umowa sprzedaży pomiędzy Wnioskodawcą a opisaną powyżej osobą fizyczną będzie zawierana w formie pisemnej, poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W momencie zawarcia umowy, przedmiot umowy nie będzie znajdował się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wnioskodawca nie wyklucza również zakupu towaru na własną rzecz od Komitenta. Objęte zakresem zadanego pytania towary, będą służyć działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Mając na uwadze powyższy opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że czynność nabycia przez Wnioskodawcę przedmiotowych towarów od osoby fizycznej (Komitenta), będącej obywatelem kraju trzeciego, nie będzie stanowić importu towarów, w rozumieniu art. 2 pkt 7 ustawy, gdyż jak wynika z okoliczności sprawy Komitent, jako obywatel Państwa trzeciego, będzie dokonywał dostawy towarów do komisu z terytorium państw unii europejskiej.

Jednocześnie należy wskazać, iż z opisu sprawy wynika, że Komitent nie będzie podatnikiem podatku od wartości dodanej ani podatnikiem podatku w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym nie zostaną spełnione warunki dotyczące statusu podmiotu transakcji, aby móc uznać przedmiotową transakcję za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy.

Ponadto w przedstawionej sytuacji nabycie przez Wnioskodawcę towarów nie będzie stanowiło żadnej innej transakcji wymienionej w art. 5 ust. 1 ustawy.

Wobec powyższego, czynność nabycia przez Wnioskodawcę przedmiotowych towarów od osoby fizycznej (Komitenta) z kraju trzeciego nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy, z którego wynika, że transakcja zakupu towarów dostarczanych do Polski z terytorium krajów UE od osoby fizycznej - obywatela kraju trzeciego, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, należało uznać je za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie podkreślić należy, że tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Wynikającą z opisu sprawy okoliczność, że Komitent nie będzie podatnikiem podatku od wartości dodanej ani podatnikiem podatku w rozumieniu art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, przyjęto jako element zdarzenia przyszłego. Ewentualna weryfikacja ww. elementu zdarzenia przyszłego może nastąpić jedynie w drodze postępowania podatkowego lub kontrolnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.