Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/415-783/14-4/ES
z 13 października 2014 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 2 lipca 2014 r. (data wpływu 4 lipca 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 września 2014 r. (data wpływu 26 września 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi w zakresie uzyskania prawa do zwrotu części wydatków od zakupów materiałów budowlanych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi w zakresie uzyskania prawa do zwrotu części wydatków od zakupów materiałów budowlanych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, w związku z powyższym pismem z dnia 18 września 2014 r. nr ILPB2/415-783/14-2/ES, wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawcę, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ, a jego uzupełnieniem nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 18 września 2014 r., natomiast w dniu 26 września 2014 r. (data nadania 24 września 2014 r.), do tut. Organu wpłynęła odpowiedź, w której Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Od 2004 r. Wnioskodawca jest żonaty i wraz z żoną i dwójką dzieci mieszkają u rodziców w domu jednorodzinnym.

W dniu 8 kwietnia 2013 r. małżonkowie kupili działkę (w planie zagospodarowania – częściowo zabudowa zagrodowa, częściowo rola).

Na działce mieści się budynek mieszkalno-gospodarczy o powierzchni mieszkalnej 60 m2, gospodarczej 50 m2. W budynku mieszkają i są zameldowane dwie osoby, tj. byli właściciele, którzy mieszkają tam od urodzenia.

Dnia 3 czerwca 2014 r. małżonkowie otrzymali decyzję zatwierdzająca projekt budowlany i udzielającą pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego w zabudowie zagrodowej.

Budynek o powierzchni użytkowej 81,51 m2.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy małżonkom przysługuje zwrot części VAT za zakup materiałów na budowę domu jednorodzinnego?

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje małżonkom zwrot części podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 38 i art. 39 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi (Dz.U. z 2013 r. poz. 1304 ze zm.) – z dniem 1 stycznia 2014 r. straciła moc ustawa z dnia 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym (Dz.U. Nr 177, poz. 1468 ze zm.) regulująca zasady zwrotu osobom fizycznym części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych przez te osoby w związku z budową i remontem budynku mieszkalnego lub jego części.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ww. ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi – osoba fizyczna, która po dniu 1 stycznia 2014 r. poniosła wydatki na zakup materiałów budowlanych, ma prawo ubiegać się o zwrot części tych wydatków, zwany dalej „zwrotem wydatków”.

W myśl art. 20 ust. 3 ww. ustawy, o zwrot wydatków można się ubiegać, jeżeli:

  1. wydatki zostały poniesione w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych w związku z:
    1. budową domu jednorodzinnego albo
    2. nadbudową lub rozbudową budynku na cele mieszkalne lub przebudową (przystosowaniem) budynku niemieszkalnego, jego części lub pomieszczenia niemieszkalnego na cele mieszkalne, w wyniku których powstał lokal mieszkalny;
  2. przedsięwzięcie, o którym mowa w pkt 1, było realizowane na podstawie pozwolenia na budowę wydanego po dniu 1 stycznia 2014 r.;
  3. powierzchnia użytkowa lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego, o których mowa w pkt 1, nie przekracza odpowiednio:
    1. 75 m2 i 100 m2,
    2. 85 m2 i 110 m2 - w przypadku gdy osoba fizyczna w dniu wydania pozwolenia na budowę, o którym mowa w pkt 2, wychowywała przynajmniej troje dzieci spełniających warunki, o których mowa w art. 7 ust. 2;
  4. osoba fizyczna do końca roku kalendarzowego, w którym wydano pozwolenie na budowę lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego, nie ukończyła 36 lat;
  5. do dnia złożenia wniosku o zwrot wydatków osoba fizyczna nie była:
    1. właścicielem budynku mieszkalnego jednorodzinnego lub lokalu mieszkalnego,
    2. osobą, której przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, którego przedmiotem jest lokal mieszkalny lub dom jednorodzinny,
    3. właścicielem lub współwłaścicielem budynku, jeżeli jego udział w przypadku zniesienia współwłasności obejmowałby co najmniej jeden lokal mieszkalny

− z wyłączeniem domu jednorodzinnego albo lokalu mieszkalnego, o którym mowa w pkt 1.

Zgodnie z art. 21 ww. ustawy – zwrot wydatków dotyczy wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych, które do dnia 30 kwietnia 2004 r. były opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7%, a od dnia 1 maja 2004 r. są opodatkowane podatkiem VAT, udokumentowanych fakturami wystawionymi dla osoby fizycznej od dnia wydania pozwolenia na budowę, o którym mowa w art. 20 ust. 3 pkt 2, do dnia 30 września 2018 r.

Stosownie do art. 23 ust. 1 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi – zwrot wydatków dokonywany jest na wniosek osoby fizycznej złożony w urzędzie skarbowym. Wniosek o zwrot wydatków osoba fizyczna składa raz, nie później niż do dnia 31 grudnia roku, w którym zgodnie z prawem miało miejsce przystąpienie do użytkowania wybudowanego lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego (art. 23 ust. 2 ww. ustawy).

Z powyższych przepisów wynika zatem, że jeżeli osoba fizyczna od 1 stycznia 2014 r. poniesie w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych wydatki na zakup materiałów budowlanych w związku z budową domu jednorodzinnego, to po spełnieniu warunków dotyczących zwrotu przewidzianych ustawą o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi może ubiegać się o zwrot części poniesionych wydatków.

Z analizy wniosku jednoznacznie wynika, że Wnioskodawca wraz z małżonką i dziećmi mieszkają u rodziców w domu jednorodzinnym. W dniu 8 kwietnia 2013 r. małżonkowie kupili działkę, na której posadowiony jest budynek mieszkalno-gospodarczy o powierzchni mieszkalnej 60 m², gospodarczej 50 m² zamieszkały przez byłych właścicieli. Ponadto Wnioskodawca poinformował, że małżonkowie podjęli decyzję o budowie na ww. działce budynku mieszkalnego jednorodzinnego w zabudowie zagrodowej i posiadają już decyzję otrzymaną 3 czerwca 2014 r. – zatwierdzającą projekt budowlany i udzielającą pozwolenia na budowę tego budynku o powierzchni użytkowej 81,51 m2.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy oraz analizując warunki – określone w ustawie o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi – do zwrotu podatku VAT od zakupów materiałów budowlanych tut. Organ przedstawia co następuje.

Z wniosku jednoznacznie wynika, że na działce, którą Zainteresowany nabył (z zamiarem budowy budynku mieszkalnego) znajduje się budynek mieszkalno-gospodarczy. Zatem Wnioskodawca jest już właścicielem budynku mieszkalnego. Bez znaczenia dla sprawy jest fakt nie zamieszkiwania tegoż budynku mieszkalno-gospodarczego przez Zainteresowanego z rodziną.

Ponadto na tle rozpatrywanej sprawy wymaga wyjaśnienia znaczenie wyrażenia „nieruchomość”. Pojęcie to zostało zdefiniowane w przepisach ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 121). Jak stanowi art. 46 K.c., nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki z gruntem trwale związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Budynki natomiast trwale z gruntem związane są częścią składową nieruchomości zgodnie z zasadą superficies solo cedit, w myśl której własność nieruchomości gruntowej rozciąga się na budynki, które stały się częścią składową nieruchomości. Budynek trwale związany z gruntem, jako część składowa gruntu, nie może być przedmiotem odrębnej własności. Zatem właściciel gruntu jest właścicielem posadowionego na nim budynku.

Ustawa o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi, w art. 20 ust. 3 pkt 5) lit. a) wskazuje, że o zwrot wydatku może się ubiegać osoba fizyczna, która do dnia złożenia wniosku o zwrot wydatków nie była właścicielem budynku mieszkalnego jednorodzinnego lub lokalu mieszkalnego. Z taką sytuacją nie mamy do czynienia w przedmiotowej sprawie, ponieważ od 2013 r. Wnioskodawca wraz z małżonką są właścicielami budynku mieszkalno-gospodarczego.

Reasumując: stwierdzić należy, że Wnioskodawcy nie przysługuje zwrot części VAT za zakup materiałów na budowę domu jednorodzinnego, ponieważ nie została spełniona przesłanka określona w art. 20 ust. 3 pkt 5) lit. a) ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj