Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-709/14/JJ
z 31 października 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 lipca 2014r. (data wpływu 22 lipca 2014r.), uzupełnionym pismem z 10 października 2014r. (data wpływu 15 października 2014r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku VAT odnośnie kosztów związanych z obsługą i bieżącą eksploatacją samochodu ciężarowego marki Peugeot Boxer 333 2.2 HDI– jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 lipca 2014r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku VAT odnośnie kosztów związanych z obsługą i bieżącą eksploatacją samochodu ciężarowego marki Peugeot Boxer 333 2.2 HDI.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 10 października 2014 r. (data wpływu 15 października 2014r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 3 października 2014r. znak: IBPP2/443-709/14/JJ.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której wykonuje instalacje wodno-kanalizacyjne, cieplne, gazowe i klimatyzacyjne. Wnioskodawca, działając w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, na podstawie umowy leasingu zawartej z ... SA, uzyskał prawo do korzystania z pojazdu samochodowego marki Peugeot Boxer 333 2.2 HDI, oznaczonego jako samochód ciężarowy o masie własnej 2.206 kg celem przewozu pracowników oraz sprzętu do miejsc, w których wykonuje zlecenia. Wskazany pojazd posiada więcej niż jeden rząd siedzeń, na których w sumie przewożonych może być 6 osób.

Wnioskodawca planuje dokonywać odliczeń 100% wydatków związanych z korzystaniem z ww. pojazdu samochodowego Peugeot Boxer, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) Ustawy o podatku od towarów i usług - na zasadach przewidzianych w przepisie art. 86a ust. 4.

Wnioskodawca w odpowiedzi na wezwanie z dnia 3 października 2014 r. odnosząc się kolejno do wskazanych w wezwaniu punktów wskazuje, co następuje:

1. Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.
   
2. Wnioskodawca wykorzystuje pojazd wyłącznie do czynności opodatkowanych tj. w ramach wykonywania działalności gospodarczej polegającej na wykonywaniu instalacji wodno-kanalizacyjnych, cieplnych, gazowych i klimatyzacyjnych.
   
3. Masa własna pojazdu to 2206 kg, maksymalna masa całkowita to 3300 kg, dopuszczalna ładowność 1094 kg, pojazd posiada 6 miejsc (siedzeń). Wskazane informacje wynikają z dowodu rejestracyjnego.
   
4. Na pytanie tut. organu „czy pojazd, o którym mowa we wniosku, to pojazd, którego konstrukcja wyklucza jego użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że jego użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne (zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy z 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), a jeśli tak, to wymagania, którego przepisu art. 86a ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług spełnia”, Wnioskodawca wskazał, że pojazd jest pojazdem, którego konstrukcja wyklucza jego użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą (zgodnie z opisem z wniosku). Pojazd nie spełnia kryteriów opisanych w powołanym przepisie, natomiast w ocenie Wnioskodawcy spełnia kryteria nadrzędne wyszczególnione w art. 86a ust. 4 pkt 2 Ustawy.
   
5. Na pytanie tut. organu „czy spełnienie ww. wymogu, określonego przepisem art. 86a ust. 9, zostało potwierdzone w zaświadczeniu wydanym przez okręgową stację kontroli pojazdów, w wyniku przeprowadzonego dodatkowego badania technicznego oraz czy w dowodzie rejestracyjnym pojazdu znajduje się odpowiednia adnotacja o spełnieniu tego wymagania (art. 86a ust. 10)?”, Wnioskodawca wskazał, że dowód rejestracyjny pojazdu nie zawiera odpowiednich zapisów.
   
6. Dla pojazdu jest prowadzona ewidencja zgodnie z wytycznymi ustawy od dnia 23 czerwca 2014 roku.
   
7. Wnioskodawca złożył informację o pojeździe właściwemu naczelnikowi Urzędu Skarbowego w dniu 27 czerwca 2014 roku.
   
8. Na pytanie tut. organu „od jakich wydatków (proszę wskazać te wydatki) Wnioskodawca planuje odliczać podatek VAT, czy dotyczy to także zakupu paliwa?”, Wnioskodawca wskazał, że od wszelkich kosztów związanych z obsługą i bieżącą eksploatacją (paliwo, płynów eksploatacyjnych, części, napraw).
   
9. Na pytanie tut. organu: „czy istnieją okoliczności obiektywnie potwierdzające brak wykorzystania pojazdu do użytku prywatnego, jeżeli tak to należy szczegółowo wskazać jakie to są okoliczności?”, Wnioskodawca odpowiedział: „Tak - pojazd jest znacznych rozmiarów - posiada 6 miejsc dla załogi oraz część bagażową przeznaczoną na narzędzia. Taka konstrukcja eliminuje go z wykorzystywania prywatnego - czyniąc taki użytek utrudniony (gabaryty, budowa) i nieopłacalny (znacznie większe spalanie niż w przypadku samochodów prywatnych - osobowych)”.
   
10. Na pytanie tut. organu: „czy Wnioskodawca ustalił/ustali zasady co do sposobu wykorzystywania pojazdu wykluczające jego użycie do celów prywatnych, jeśli tak to należy wskazać jakie to są/będą zasady i jakie zostaną podjęte działania zabezpieczające ich wykonanie?”, Wnioskodawca wskazał, że planowane jest wprowadzenie odpowiednich zapisów w regulaminie pracy, pracownicy w umowach o pracę przyjęli obowiązek bezwzględnego zakazu wykorzystywania mienia pracodawcy do celów osobistych. Powyższe jest kontrolowane przez prowadzoną ewidencję przebiegu.
    
11. Wnioskodawca nadzoruje używanie samochodu przez prowadzoną ewidencję przebiegu, która w sposób oczywisty eliminuje ewentualne próby użycia samochodu dla celów prywatnych. Każda taka próba znalazłaby odzwierciedlenie w formie przebiegu nie związanego z zadaniem i wiązałaby się do dotkliwymi konsekwencjami dla kierowcy.
    
12. Z pojazdu korzystają pracownicy firmy, którzy wykonują montaż, serwis i naprawy urządzeń chłodniczych i klimatyzacyjnych.
    
13. W godzinach pracy samochód jest garażowany u Klienta na parkingu (gdy pracownicy nim przywiezieni wykonują swoje obowiązki), a po godzinach pracy na terenie firmy Wnioskodawcy.
    
14. Miejsce wykonywania działalności nie znajduje się w miejscu zamieszkania Wnioskodawcy.
    
15. Pracownicy mają bezwzględny zakaz wykorzystywania mienia Pracodawcy do celów osobistych (postanowienia umowy o pracę). Pojazd w związku z jego budową i specyfiką jest jednym z narzędzi niezbędnych do wykonywania pracy (przewiezienie brygady z bazy do miejsca wykonania zlecenia). Po pracy pracownicy zdają wykorzystywane urządzenia (w tym samochód) i swoimi środkami transportu wracają do swoich domów. Planowane jest wprowadzenie odpowiednich zapisów w Regulaminie pracy (w ramach powielenia zapisów z umów o pracę)
    
16. Czy istnieje nadzór nad używaniem pojazdu w trakcie wykonywania obowiązków służbowych (np. GPS)?”, Wnioskodawca odpowiedział, że: „tak, nadzór nad używaniem pojazdów przejawia się w kontrolowaniu ewidencji przebiegu w zestawieniu z kartami montażowymi z danego zlecenia”.
    
17. Staranność przejawia się w rzetelnym prowadzeniu ewidencji przebiegu pojazdu kontrolowanej wraz z kartami montażowymi i zleceniami - które określają miejsce wykonania danego zlecenia.
    
    

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (sformułowane w piśmie z 10 października 2014r.):

Czy w związku z faktem, że pojazd wykorzystywany przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej skonstruowany jest w sposób uniemożliwiający jego używanie w celach prywatnych (pojazd sześcioosobowy z przestrzenią do przewozu towarów), Wnioskodawca może, na podstawie przepisu art. 86a ust. 4 pkt 2 Ustawy o VAT, korzystać z pełnego odliczenia kosztów związanych z obsługą i bieżącą eksploatacją ww. pojazdu, tj. w szczególności kosztów paliwa, płynów eksploatacyjnych, części zamiennych, napraw - bez potrzeby prowadzenia ewidencji przebiegu - pomimo iż pojazd nie wpisuje się w kryteria z art. 86a ust. 9 Ustawy?

Stanowisko Wnioskodawcy (sformułowane ostatecznie w piśmie z 10 października 2014r.):

W ocenie Wnioskodawcy jest on uprawniony do korzystania z pełnego odliczenia kosztów związanych z obsługą i bieżącą eksploatacją ww. pojazdu, tj. w szczególności kosztów paliwa, płynów eksploatacyjnych, części zamiennych, napraw - bez potrzeby prowadzenia ewidencji przebiegu - na podstawie przepisu art. 86a ust. 4 pkt 2 Ustawy o VAT (mimo iż pojazd wprost nie wpisuje się w kryteria z art. 86a ust. 9 Ustawy). Powyższe związane jest z konstrukcją pojazdu (pojazd sześcioosobowy z przestrzenią do przewozu towarów) wykluczającą jego użycie do celów niezwiązanych z działalności gospodarczą. Uznać tym samym należy, że każde ewentualne takie użycie byłoby nieistotne w rozumieniu przepisu art. 86a ust. 4 pkt 2 Ustawy.

W ocenie Wnioskodawcy nie jest zatem konieczne prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu gdyż jego użycie do celów nie związanych z działalności gospodarczą jest wyłączone z oczywistych (choć nie opisanych w art. 86a ust. 9 Ustawy) przyczyn technicznych. Wnioskodawca chce zatem zrezygnować z prowadzenia ewidencji przebiegu i korzystać z możliwości pełnego odliczenia podatku na podstawie przepisu art. 86a ust. 4 pkt 2 Ustawy o VAT.

Ponadto Wnioskodawca deklaruje, że nie ma w planach choćby "nieistotnego" wykorzystywania pojazdu do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Pojazd będzie wykorzystywany wyłącznie do dowożenia pracowników i sprzętu na miejsce wykonania zlecenia oraz z miejsca wykonania zlecenia do bazy (siedziby Wnioskodawcy). Dodatkowo Wnioskodawca zauważa, że ze względów konstrukcyjnych (znaczny rozmiar pojazdu, duża ładowność, a zatem wysokie spalanie) korzystanie z pojazdu do innych celów (niezwiązanych z działalności gospodarczą) byłoby sprzeczne z zasadami doświadczenia życiowego oraz logicznym rozumowaniem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Jak wynika z powołanych przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Ponadto, w treści art. 88 ustawy ustawodawca wskazał przypadki, w odniesieniu do których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego oraz przypadki, w których faktury i dokumenty celne nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego.

Od dnia 1 kwietnia 2014r. kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi zostały uregulowane w art. 86a ustawy, w brzmieniu nadanym na podstawie art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U., poz. 312), zwanej dalej ustawą nowelizującą.

Podstawą wprowadzonych zmian jest przede wszystkim decyzja wykonawcza Rady z dnia 17 grudnia 2013 r. upoważniająca Rzeczpospolitą Polską do stosowania środków stanowiących odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a) i art. 168 Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 353 z 28 grudnia 2013 r., str. 51).

Zmiany wynikają również z konieczności dostosowania przepisów o podatku od towarów i usług do tez wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 19 lipca 2012 r. w sprawie C-160/11 Bawaria Motors.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

1. wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
2. należnego z tytułu:
1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
   
2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
   
3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
3. należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
4. wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.
   
   

Stosownie do art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.
   
   

Zatem zgodnie z ww. regulacjami podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku „mieszanego”.

Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie „mieszane” należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób „mieszany”.

Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów „mieszanych”.

Celem zapewnienia właściwego wdrożenia decyzji wykonawczej Rady z dnia 17 grudnia 2013r. przyjmuje się, że każdy pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony – ze względu na swoje cechy konstrukcyjne – służy co do zasady użytkowi „mieszanemu”, a zatem wszystkie wydatki z nim związane podlegają ograniczeniu w odliczaniu do 50%.

Od zasady wynikającej z art. 86a ust. 1 i 2 występują jednakże wyjątki.

W świetle art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1.w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:

1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;

2.do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Na mocy art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.
   
   

W myśl art. 86a ust. 5 ustawy, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

1.przeznaczonych wyłącznie do:

1. odprzedaży,
2. sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
3. oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze

-jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;

2.w odniesieniu do których:

1. kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub
2. podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.
   
   

Ponadto, jak wynika z art. 86a ust. 9 ustawy, do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą:

1.pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:

1. klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub
2. z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków;

2.pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, które posiadają kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;

3.pojazdy specjalne, które spełniają również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:

1. agregat elektryczny/spawalniczy,
2. do prac wiertniczych,
3. koparka, koparko-spycharka,
4. ładowarka,
5. podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,
6. żuraw samochodowy

-jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym.

Jak stanowi art. 86a ust. 10 ustawy, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 9:

1. pkt 1 i 2 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań;
2. pkt 3 stwierdza się na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.
   
   

Ponadto należy wskazać, że od dnia 1 kwietnia 2014 r. obowiązuje art. 2 pkt 34 ustawy, który stanowi, że przez pojazdy samochodowe rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r., poz. 1137, z późn. zm.), przez pojazd samochodowy rozumie się pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Natomiast art. 2 pkt 40 ww. ustawy wskazuje, że samochodem osobowym jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

W powołanych wyżej przepisach art. 86a ustawy ustawodawca zawarł szczególne uregulowania dotyczące określenia wysokości przysługującej do odliczenia kwoty podatku naliczonego. Taka konstrukcja oznacza, że w sytuacji, gdy znajdzie zastosowanie szczególne uregulowanie zawarte w art. 86a ust. 1 ustawy, wówczas podatnik może skorzystać jedynie z ograniczonego prawa do odliczenia podatku naliczonego. Jeżeli jednak przepis art. 86a ust. 1 ustawy nie znajdzie zastosowania (vide: art. 86a ust. 3 ustawy), wówczas znajdą zastosowanie ogólne uregulowania zawarte w art. 86 ustawy.

Należy zauważyć, że przepis art. 86a ust. 4 ustawy wskazuje na istnienie dwóch grup pojazdów samochodowych uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

W pierwszej grupie (zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy) mieszczą się pojazdy, których konstrukcja wskazuje na ich przeznaczenie z reguły do użytku prywatnego, jednakże pojazdy te mogą być także wykorzystywane w działalności gospodarczej (np. samochód osobowy, motocykl). Z tych też względów – dla celów pełnego odliczania VAT – fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności gospodarczej musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W konsekwencji, w celu dokonania pełnego odliczenia podatku VAT muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania wyklucza ich użycie do celów prywatnych,
2. wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.
   
   

W drugiej grupie pojazdów uznawanych za wykorzystywane wyłącznie w działalności gospodarczej (zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy) mieszczą się natomiast pojazdy samochodowe, których konstrukcja wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Podkreśla się, że obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu dla pojazdów wskazanych w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy został wyłączony jedynie w przypadkach wskazanych w art. 86 ust. 5 ustawy.

Przy czym użycie w art. 86a ust. 5 ustawy wyrazu „wyłącznie” wskazuje, że zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji nie obejmuje sytuacji, gdy pojazdy są wykorzystywane – choćby przejściowo – do innych celów (np. jazda próbna, użytek służbowy podatnika itp.). Zatem w odniesieniu do pojazdu, który np. jest przeznaczony do oddania w odpłatny najem, ale przed jego dokonaniem jest wykorzystywany przez podatnika jako pojazd demonstracyjny, nie może być zastosowane zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji. Ewidencja dla tego rodzaju pojazdów (jeśli nie jest to pojazd obiektywnie wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej) musi być prowadzona i powinna zawierać wskazane w przepisach elementy.

Ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności – art. 86a ust. 6 ustawy.

Elementy jakie powinna zawierać ewidencja zostały wskazane w art. 86a ust. 7 ustawy, zgodnie z którym ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać:

1. numer rejestracyjny pojazdu samochodowego;
2. dzień rozpoczęcia i zakończenia prowadzenia ewidencji;
3. stan licznika przebiegu pojazdu samochodowego na dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zak
4. opis trasy (skąd – dokąd),
   ończenia prowadzenia ewidencji;
5. wpis osoby kierującej pojazdem samochodowym dotyczący każdego wykorzystania tego pojazdu, obejmujący:
1. kolejny numer wpisu,
   
2. datę i cel wyjazdu,
   
3. liczbę przejechanych kilometrów,
   
4. imię i nazwisko osoby kierującej pojazdem
-potwierdzony przez podatnika na koniec każdego okresu rozliczeniowego w zakresie autentyczności wpisu osoby kierującej pojazdem, jeżeli nie jest ona podatnikiem;

6. liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji.
   
   

Podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami (art. 86a ust. 12 ustawy).

Na mocy art. 86a ust. 13 ustawy, w przypadku niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 12, uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika dopiero od dnia jej złożenia.

Ponadto należy wskazać, że zgodnie z treścią art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

1.samochodów osobowych;

2.innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:

1. 1 – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,
2. 2 – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,
3. 3 lub więcej – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.
   
   

Przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej (art. 12 ust. 2 ustawy nowelizującej).

Na mocy art. 12 ust. 3 ustawy nowelizującej, dopuszczalna ładowność pojazdu oraz liczba miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 1 pkt 2, są określane na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym. Pojazdy, które w dokumentach, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub liczby miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 1 pkt 1.

Z okoliczności opisanych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której wykonuje instalacje wodno-kanalizacyjne, cieplne, gazowe i klimatyzacyjne. Wnioskodawca, działając w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, na podstawie umowy leasingu zawartej z ... SA, uzyskał prawo do korzystania z pojazdu samochodowego marki Peugeot Boxer 333 2.2 HDI, oznaczonego jako samochód ciężarowy o masie własnej 2.206 kg celem przewozu pracowników oraz sprzętu do miejsc, w których wykonuje zlecenia. Wskazany pojazd posiada więcej niż jeden rząd siedzeń, na których w sumie przewożonych może być 6 osób.

Wnioskodawca planuje dokonywać odliczeń 100% wydatków związanych z korzystaniem z ww. pojazdu samochodowego Peugeot Boxer, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) Ustawy o podatku od towarów i usług - na zasadach przewidzianych w przepisie art. 86a ust. 4.

Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca wykorzystuje pojazd wyłącznie do czynności opodatkowanych tj. w ramach wykonywania działalności gospodarczej polegającej na wykonywaniu instalacji wodno-kanalizacyjnych, cieplnych, gazowych i klimatyzacyjnych.

Masa własna pojazdu to 2206 kg, maksymalna masa całkowita to 3300 kg, dopuszczalna ładowność 1094 kg, pojazd posiada 6 miejsc (siedzeń). Wskazane informacje wynikają z dowodu rejestracyjnego.

Pojazd nie spełnia kryteriów opisanych w powołanym przepisie art. 86a ust. 9, natomiast w ocenie Wnioskodawcy spełnia kryteria nadrzędne wyszczególnione w art. 86 a ust. 4 pkt 2 Ustawy. Pojazd jest znacznych rozmiarów - posiada 6 miejsc dla załogi oraz część bagażową przeznaczoną na narzędzia. Taka konstrukcja eliminuje go z wykorzystywania prywatnego - czyniąc taki użytek utrudniony (gabaryty, budowa) i nieopłacalny (znacznie większe spalanie niż w przypadku samochodów prywatnych - osobowych)”. Dowód rejestracyjny pojazdu nie zawiera odpowiednich zapisów.

Dla pojazdu jest prowadzona ewidencja zgodnie z wytycznymi ustawy od dnia 23 czerwca 2014 roku. Wnioskodawca złożył informację o pojeździe właściwemu naczelnikowi Urzędu Skarbowego w dniu 27 czerwca 2014 roku.

Planowane jest wprowadzenie odpowiednich zapisów w regulaminie pracy, pracownicy w umowach o pracę przyjęli obowiązek bezwzględnego zakazu wykorzystywania mienia pracodawcy do celów osobistych. Powyższe jest kontrolowane przez prowadzoną ewidencję przebiegu.

Wnioskodawca nadzoruje używanie samochodu przez prowadzoną ewidencję przebiegu, która w sposób oczywisty eliminuje ewentualne próby użycia samochodu dla celów prywatnych. Każda taka próba znalazłaby odzwierciedlenie w formie przebiegu niezwiązanego z zadaniem i wiązałaby się do dotkliwymi konsekwencjami dla kierowcy.

Z pojazdu korzystają pracownicy firmy, którzy wykonują montaż, serwis i naprawy urządzeń chłodniczych i klimatyzacyjnych.

W godzinach pracy samochód jest garażowany u Klienta na parkingu (gdy pracownicy nim przywiezieni wykonują swoje obowiązki), a po godzinach pracy na terenie firmy Wnioskodawcy. Miejsce wykonywania działalności nie znajduje się w miejscu zamieszkania Wnioskodawcy.

Pracownicy mają bezwzględny zakaz wykorzystywania mienia Pracodawcy do celów osobistych (postanowienia umowy o pracę). Pojazd w związku z jego budową i specyfiką jest jednym z narzędzi niezbędnych do wykonywania pracy (przewiezienie brygady z bazy do miejsca wykonania zlecenia). Po pracy pracownicy zdają wykorzystywane urządzenia (w tym samochód) i swoimi środkami transportu wracają do swoich domów. Planowane jest wprowadzenie odpowiednich zapisów w Regulaminie pracy (w ramach powielenia zapisów z umów o pracę).

Nadzór nad używaniem pojazdów przejawia się w kontrolowaniu ewidencji przebiegu w zestawieniu z kartami montażowymi z danego zlecenia”. Staranność przejawia się w rzetelnym prowadzeniu ewidencji przebiegu pojazdu kontrolowanej wraz z kartami montażowymi i zleceniami - które określają miejsce wykonania danego zlecenia.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca ma wątpliwości dotyczące prawa do pełnego odliczenia kosztów związanych z obsługą i bieżącą eksploatacją ww. pojazdu, tj. w szczególności kosztów paliwa, płynów eksploatacyjnych, części zamiennych, napraw - bez potrzeby prowadzenia ewidencji przebiegu - pomimo iż pojazd nie wpisuje się w kryteria z art. 86a ust. 9 ustawy o VAT.

Z opisu sprawy wynika, że opisany we wniosku pojazd samochodowy nie spełnia warunków wskazanych przepisem art. 86a ust. 9 ustawy o VAT. W konsekwencji powyższego braku spełnienia przesłanek wskazanych ww. przepisem, pojazdu tego nie można uznać w świetle art. 86a ust. 4 pkt 2 cyt. ustawy za pojazd, którego konstrukcja wyklucza jego użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że jego użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne. Warunkiem uznania pojazdu wykorzystywanego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika na podstawie art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy jest, aby pojazd był objęty dyspozycją art. 86a ust. 9 ustawy a wymagania dla pojazdów wymienionych w art. 86a ust. 9 potwierdzone były odpowiednią dokumentacją określoną w art. 86a ust. 10 ustawy o VAT.

Wobec powyższego, skoro jak wskazuje Wnioskodawca pojazd wymieniony we wniosku nie spełnia warunków wskazanych przepisem art. 86a ust. 9 ustawy o VAT w związku z art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy, to Wnioskodawcy nie przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków wskazanych we wniosku, związanych z eksploatacją pojazdu. Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że przysługuje mu pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego bez konieczności prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu jest nieprawidłowe.

Na marginesie sprawy można wskazać, że ewentualne prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z eksploatacją pojazdu (wymienionych we wniosku) będzie przysługiwać w sytuacji gdy Wnioskodawca będzie wykorzystywał pojazd wyłącznie do działalności gospodarczej i spełnione zostaną warunki wynikające z przepisu art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji indywidualnej.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą ważność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.