INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 4.06.2012 r. (data wpływu 15.06.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stosowania kas rejestrujących - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15.06.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stosowania kas rejestrujących.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Podstawowym zakresem działalności Spółki jest działalność taksówek osobowych sklasyfikowana przez GUS pod numerem PKD 49.32.Z. Ze względu na specyficzny rodzaj działalności przepisy prawa podatkowego nakładają na Spółkę obowiązek rejestracji usługi wykonanej przez Spółkę przy pomocy kasy fiskalnej połączonej z taksometrem. Klienci po wykonaniu usługi dostają paragony fiskalne. Całe wykonanie usługi/zlecenia (łącznie z trasą przejazdu, godziną przejazdu, nr telefonu z jakiego było zamówiona usługa itp.) jest zarejestrowane przez system informatyczny do zarządzania korporacją taksówkową. Na tej podstawie wiadomo kto, kiedy i gdzie jechał. System informatyczny do zarządzania korporacją taksówkową ma wiele niestandardowych rozwiązań m.in:

• wylicza przewidywany koszt usługi dla klienta (cena gwarantowana) w przypadku podania adresu początkowego i końcowego,
• przechowuje dane o zleceniu klienta (opis trasy przejazdu, data i godzina przejazdu, itp.) i podstawowe dane klienta (nazwisko, imię, numer telefonu, adres mailowy).
  
  

Spółka planuje wprowadzić niestandardowe rozwiązanie dla klienta tj. cena gwarantowana. Oferta brzmi: „jeżeli klient poda adres początkowy i adres końcowy system wyliczy cenę gwarantowaną, którą zapłaci np. klient zamawia taksówkę przez Call Center i uzyska informację, że cena gwarantowana wynosi 20,00 zł, a taksometr i kasa fiskalna wskaże większą kwotę np. 25,00 zł to klient płaci tylko 20,00 zł. Natomiast w sytuacji kiedy taksometr i kasa fiskalna po wykonanej usłudze wskaże kwotę do zapłaty 18,00 zł klient płaci 18,00 zł, mimo że cena gwarantowana była wyższa.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Spółka może wystawić fakturę na podstawie skanu oryginału paragonu, lub na podstawie prośby telefonicznej, mailowej klienta...
2. Czy Spółka może pomniejszyć sprzedaż wykazaną na raportach miesięcznych z taksówki o wartość przewyższającą kwotę gwarantowaną w podatku od towarów i usług...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Spółka może wystawić fakturę sprzedaży na podstawie maila, telefonu z prośbą o wystawienie takiej faktury ponieważ nie ma przepisu wskazującego na brak takiej możliwości. Spółka jest w stanie udowodnić (ustalić), że pasażer (który dzwoni lub pisze email) korzystał z usługi na podstawie zapisanych danych w systemie zarządzania korporacją taxi tj. jest podana data, godzina, numer zlecenia, numer telefonu osoby zamawiającej, trasa przejazdu, kwota do zapłaty, numer boczny taksówki, numer rejestracyjny. W związku z powyższym nie nastąpi podwójne wykazanie sprzedaży, mimo braku paragonu.

Ad. 2

Spółka może pomniejszyć sprzedaż z raportów miesięcznych o różnicę między wskazaniem z kasy fiskalnej i taksometru a ceną gwarantowaną ponieważ klient faktycznie zapłaci cenę gwarantowaną. Posiadany przez spółkę system informatyczny do zarządzania korporacją taksówkową zapisuje wszystkie niezbędne dane o zleceniu, dlatego Spółka jest w stanie jednoznacznie stwierdzić różnicę z dokładnością co do grosza.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Ad. 1

Na mocy art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 20014 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), dalej zwanej dalej „ustawą”, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Na podstawie przepisu art. 106 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

Jak wynika z przepisu § 5 ust. 1 pkt 4 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, (Dz. U. Nr 68, poz. 360 ze zm.) faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej: dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury.

Jednocześnie, jak wynika z § 7 ust. 3 ww. rozporządzenia, w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do kopii faktury podatnik jest obowiązany dołączyć paragon dokumentujący tę sprzedaż. Natomiast, w myśl przepisu § 7 ust. 4 tego rozporządzenia, przepis ust. 3 nie dotyczy sprzedaży dokumentowanej fakturą emitowaną przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w przypadkach gdy wartość sprzedaży i kwota podatku należnego zostały zarejestrowane w raporcie fiskalnym dobowym kasy.

Z wniosku wynika, że ze względu na specyficzny rodzaj działalności przepisy prawa podatkowego nakładają na Spółkę obowiązek rejestracji usługi wykonanej przez Spółkę przy pomocy kasy fiskalnej połączonej z taksometrem. Klienci po wykonaniu usługi dostają paragony fiskalne. Korzystający z usług taksówek za pośrednictwem maila lub telefonu mogą wystąpić z prośbą o wystawienie faktury VAT. Z wniosku wynika, że odbiorcy usług nie przekażą jednak Spółce otrzymanych wcześniej oryginałów paragonów. Jak Wnioskodawca wskazuje, Spółka, jest w stanie udowodnić, że pasażer, który dzwoni lub pisze email, korzystał z usługi. System informatyczny do zarządzania korporacją taksówkową na podstawie zapisanych danych w postaci daty, godziny, numeru zlecenia, numeru telefonu osoby zamawiającej usługę, trasy przejazdu, kwoty do zapłaty, numeru bocznego taksówki, numeru rejestracyjnego. W związku z powyższym nie nastąpi podwójne wykazanie sprzedaży, mimo braku paragonu.

Wątpliwości Wnioskodawcy związane są z możliwością wystawienia faktury VAT na podstawie otrzymanego przez nabywcę skanu oryginału paragonu, lub na podstawie prośby telefonicznej/mailowej klienta.

Odnosząc przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz obowiązujące przepisy prawne stwierdzić należy, że Spółka nie będzie uprawniona do wystawienia faktury VAT.

Klienci żądający wystawienia faktury VAT nie dostarczą Spółce oryginału paragonu a jedynie zgłoszą swoje żądanie za pośrednictwem telefonu bądź maila. Również przesłany skan paragonu nie może zastąpić jego oryginału dla uznania, że Spółka ma prawo do wystawienia faktury.

Nie można zgodzić się ze Spółką, że „..nie ma przepisu wskazującego na brak takiej możliwości”. Przepisem takim jest cyt. wcześniej z § 7 ust. 3 rozporządzenia, stanowiący, że w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do kopii faktury podatnik jest obowiązany dołączyć paragon dokumentujący tę sprzedaż. Wszakże, przepis ten nie zabrania wystawienia faktury VAT, w sytuacji gdy sprzedaż została wcześniej zarejestrowana za pomocą kasy rejestrującej, jednakże zawiera warunek w postaci dołączenia paragonu dokumentującego daną sprzedaż.

Należy zauważyć, że dopuszczalne są sytuacje wystawienia faktury VAT bez zwrotu oryginału paragonu, w przypadku posiadania innych dowodów na przeprowadzenie transakcji sprzedaży towarów lub usługi. Taka sytuacja może mieć miejsce np. w przypadku zagubienia paragonu. Jednakże, nie można, tak jak opisano to we wniosku, przyjąć, że wystawianie faktur VAT bez przedstawienia przez nabywającego usługę oryginału paragonu, stanie się procedurą stosowaną powszechnie przez Spółkę. Z wniosku wynika ponadto, że klienci Spółki dysponują oryginałami paragonów, a zatem zgodnie z cyt. przepisami Spółka przed wystawieniem faktury VAT, winna być w ich posiadaniu.

Zatem stanowisko Spółki w tym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Ad. 2

Zgodnie z dyspozycją art. 29 ust. 1 ustawy podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Natomiast art. 29 ust. 4 stanowi, iż podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, upustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Stosownie do treści art. 109 ust. 3 powołanej ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 – dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Przytoczona regulacja wskazuje zatem, na konieczność prowadzenia przez podatnika ewidencji, służącej prawidłowemu sporządzeniu deklaracji podatkowej.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy. W myśl ust. 1 tego przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Zasady prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kasy rejestrującej reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące, oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338 ze zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem”.

Zgodnie z § 2 pkt 11 rozporządzenia, paragon fiskalny to wydrukowany dla nabywcy przez kasę w momencie sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej sprzedaży.

Natomiast raport fiskalny (dobowy, miesięczny, okresowy lub rozliczeniowy), w myśl § 2 pkt 18 rozporządzenia, to dokument fiskalny zawierający dane sumaryczne o obrocie i kwotach podatku za daną dobę lub za wybrany okres w ujęciu według poszczególnych stawek podatku oraz sprzedaży zwolnionej od podatku.

Kasy o zastosowaniu specjalnym przeznaczone do prowadzenia ewidencji przy świadczeniu usług przewozu osób i ładunków taksówkami muszą również odpowiadać warunkom technicznym wymienionych w § 5 ust. 5 rozporządzenia. W pkt 3 tegoż przepisu wskazano, że operacja zaprogramowana działania kasy umożliwiająca korzystanie z funkcji rabatowania (stosowania upustu) procentowego oraz funkcji, o której mowa w § 7 ust. 2 pkt 1, powinna odbywać się na wniosek użytkownika kasy w punkcie serwisu kas i być połączona z dokonaniem odpowiedniego wpisu w książce kasy.

Należy wskazać, iż na mocy § 5 ust. 1 pkt 6 lit. f)-k) rozporządzenia, paragon fiskalny drukowany przez kasę musi zawierać takie informacje jak:

1. datę wykonania usługi, z określeniem, w godzinach i minutach, czasu rozpoczęcia i zakończenia kursu,
2. odległość przejechaną w czasie kursu,
3. jednostkowe opłaty taryfowe wykorzystywane do wyceny kursu łącznie z opłatą za impuls,
4. ilość impulsów i wartość usługi odnoszących się do poszczególnych taryf,
5. wartość poszczególnych innych opłat taryfowych,
6. wartość sprzedaży i kwoty podatku według poszczególnych stawek podatku,
7. wartość sprzedaży zwolnionej od podatku,
8. łączną kwotę podatku,
9. łączną kwotę należności.
   
   

Natomiast § 7 ust. 1 stanowi, że podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2, są obowiązani spełniać następujące warunki przy prowadzeniu ewidencji przy zastosowaniu kas:

1. dokonywać ewidencji każdej sprzedaży oraz wydruku paragonu fiskalnego lub faktury VAT z każdej sprzedaży, jak również wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy;
2. sporządzać raport fiskalny dobowy po zakończeniu sprzedaży za dany dzień, nie później jednak niż przed dokonaniem pierwszej sprzedaży w dniu następnym oraz sporządzać raport fiskalny za okres miesięczny po zakończeniu sprzedaży w ostatnim dniu miesiąca, nie później jednak niż przed rozpoczęciem sprzedaży w następnym miesiącu, jak również prowadzić bieżącą kontrolę w zakresie prawidłowego i terminowego przekazu danych do archiwizowania w przypadku stosowania kas z elektronicznym zapisem kopii;
3. ewidencjonować sprzedaż przy użyciu kasy rezerwowej lub zaprzestać sprzedaży, w przypadkach określonych w art. 111 ust. 3 ustawy;
   
   

W ust. 2 z kolei wskazano, że podatnicy w zakresie świadczonych przez nich usług przewozu osób i ładunków taksówkami są obowiązani spełniać następujące warunki przy prowadzeniu ewidencji przy zastosowaniu kas:

• jeżeli wykonują te usługi również w zakresie, w jakim odrębne przepisy nie określają obowiązku rozliczania się według wskazań taksometru - do stosowania kasy wyposażonej również w funkcję związaną ze stosowaniem cen umownych indywidualnie negocjowanych i do wydawania paragonu fiskalnego, który oprócz danych wymienionych w § 5 ust. 6, związanych z wyceną kursu według wskazań taksometru, powinien zawierać także:
  1. cenę uzgodnioną do zapłaty i kwotę podatku podlegające ewidencji w pamięci fiskalnej kasy,
  2. imię i nazwisko lub nazwę bądź nazwę skróconą nabywcy usługi oraz jego adres,
  3. miejsce rozpoczęcia i zakończenia kursu, z tym że w przypadku gdy kurs skończył się w miejscu jego rozpoczęcia należy podać nazwę głównych miejscowości objętych trasą kursu;
  
  

Z przedstawionego zdarzenia wynika, że ze względu na specyficzny rodzaj działalności przepisy prawa podatkowego nakładają na spółkę obowiązek rejestracji usługi wykonanej przez spółkę przy pomocy kasy fiskalnej połączonej z taksometrem. Klienci po wykonaniu usługi dostają paragony fiskalne. Całe wykonanie usługi/zlecenia (łącznie z trasą przejazdu, godziną przejazdu, nr telefonu z jakiego było zamówiona usługa itp.) jest zarejestrowane przez system informatyczny do zarządzania korporacją taksówkową. System informatyczny do zarządzania korporacją taksówkową ma wiele niestandardowych rozwiązań m.in:

• wylicza przewidywany koszt usługi dla klienta (cena gwarantowana) w przypadku podania adresu początkowego i końcowego,
• przechowuje dane o zleceniu klienta (opis trasy przejazdu, data i godzina przejazdu, itp.) i podstawowe dane klienta (nazwisko, imię, numer telefonu, adres mailowy).
  
  

Spółka planuje wprowadzić niestandardowe rozwiązanie dla klienta tj. cena gwarantowana. Oferta brzmi: „jeżeli klient poda adres początkowy i adres końcowy system wyliczy cenę gwarantowaną, którą zapłaci np. klient zamawia taksówkę przez Call Center i uzyska informację że cena gwarantowana wynosi 20,00 zł, a taksometr i kasa fiskalna wskaże większą kwotę np. 25,00 zł to klient płaci tylko 20,00 zł.

Powyższe wskazuje na to, że już w momencie rozpoczęcia kursu świadczący usługę przewozu posiada wiedzę ile faktycznie zapłacić powinien Klient. Jednakże mimo posiadania takiej wiedzy świadczący usługę wystawi paragon, który nie będzie zawierał faktycznie zapłaconej przez klienta kwoty. Spowoduje to sytuację, że przychód z miesięcznych raportów będzie wyższy niż przychód faktycznie wpływający do kas fiskalnych, ponieważ klient zapłaci niższą cenę gwarantowaną niż wskazanie taksometru i kasy fiskalnej.

Cytowane wcześniej przepisy rozporządzenia jako jeden z koniecznych pozycji na paragonie wskazują kwotę należności. W sytuacji przedstawionej we wniosku powyższy wymóg nie będzie spełniony.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż stosowany przez Spółkę sposób dokumentowania i ewidencjonowania udzielonych rabatów narusza powołane przepisy prawa w tym zakresie. Jeżeli Wnioskodawca zamierza stosować system rabatów bądź cen umownych w postaci wskazanej we wniosku, winien On wprowadzić odpowiednie funkcje w kasie fiskalnej z udziałem serwisanta. System, który zamierza stosować Wnioskodawca w zdarzeniu przyszłym opisanym we wniosku narusza podstawowe zasady użytkowania kasy. Paragon wystawiony klientowi nie będzie zawierał faktycznej kwoty stanowiącej należność od nabywcy usługi.

Należy podkreślić, że to na podatniku spoczywa obowiązek rzetelnego udokumentowania prowadzonych transakcji w urządzeniach księgowych, tak by odzwierciedlały faktyczny ich przebieg.

Reasumując stwierdzić należy, że Wnioskodawca nie może pomniejszyć sprzedaży wykazanej na raportach miesięcznych z taksówki o wartość przewyższającą kwotę gwarantowaną w podatku od towarów i usług, w tak opisanym zdarzeniu. Nie jest bowiem wystarczającym posiadanie zestawień komputerowych, zawierających dane wskazane we wniosku.

W tej części stanowisko Spółki należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.