INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 20.06.2012 r. (data wpływu 27.06.2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwrotu podatku od towarów i usług z tytułu zakupu nowego środka transportu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27.06.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwrotu podatku od towarów i usług z tytułu zakupu nowego środka transportu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni otrzymała pismo z Komisji Europejskiej w sprawie refundacji za podatek VAT, jaki jej przysługuje w Polsce za nowy samochód, który nabyła w kraju, a następnie wywiozła do Wielkiej Brytanii (samochód przekroczył granicę Wielkiej Brytanii, gdy miał mniej niż 6.000 km). Strona stwierdza, że nie przyjechała do Wielkiej Brytanii w celach turystycznych, tak więc jest zobowiązana uiścić w Wielkiej Brytanii podatek VAT za nowy środek transportu. Wielka Brytania w jej wypadku zostaje uznana za kraj docelowy dla nowego środka transportu. Zgodnie z prawem unijnym obywatel UE nie może dwukrotnie zapłacić VAT za ten sam nowy środek transportu.

Wnioskodawczyni ma 5 letnie dziecko i w samochodzie jest zainstalowane siodełko. Ze względu na problemy z kręgosłupem szyjnym (udokumentowane medycznie) nie może skręcać szyi w lewą stronę. Nie mogła więc kupić samochodu z kierownicą po prawej stronie w Wielkiej Brytanii, ponieważ musiałaby ciągle odwracać się do dziecka w lewą stronę, co sprawia jej ból. Nie jest inwalidą, tak więc nie kwalifikuje się na zwolnienie z podatku VAT w Wielkiej Brytanii za import samochodu nie występującego na rynku brytyjskim.

07.12.2011 - lekko używany samochód Mercedes klasa A (wersja demonstracyjna) od dealera zostaje zakupiony w Gdańsku, przebieg 3.600 km z założeniem, że zostanie przewieziony do Wielkiej Brytanii, gdzie Wnioskodawczyni przenosi się do męża w grudniu. Wtedy mieszkała jeszcze na ul. J., w W.

Połowa grudnia 2011 – Wnioskodawczyni przenosi się do Londynu wraz z 5 letnim dzieckiem - mieszkanie tam wynajmuje Jej mąż od listopada 2011. Dziecko zostaje zapisane do przedszkola w Londynie.

Koniec stycznia 2012 - przylatuje do Polski, aby odebrać samochód z Gdańska od dealera.

26.01.2012 - rejestruje go w Warszawie.

31.01.2012 - ubezpiecza go na swoje nazwisko (wcześniej było na dealera). Kilka dni później wysyła go transportem do Londynu, a sama wraca do Londynu samolotem.

14.02.2012 - otrzymuje parking dla rezydentów w Londynie.

Tak więc Wnioskodawczyni użytkowała samochód na terenie Polski tylko przez kilka dni tuż przed wysłaniem go do Londynu. Samochód w dalszym ciągu jest w Londynie. Wkrótce skończy się 6-miesieczne pozwolenie na parkowanie samochodu na zagranicznej rejestracji w dzielnicy, w której mieszka. Jest więc zobowiązana do przerejestrowania go w Wielkiej Brytanii. Rejestrując musi zapłacić podatek VAT. Dodatkowo w pierwszej połowie lipca planuje opuścić Wielką Brytanię (samolotem) i musi do tego czasu załatwić nie tylko nową rejestrację, ale wcześniej dokonać przeglądu samochodu i homologację. W przeciwnym przypadku samochód zostanie odholowany.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy na mocy w/w Dyrektywy unijnej, w jej przypadku polski urząd skarbowy – jest zobowiązany zwrócić jej podatek VAT, który zapłaciła kupując nowy środek transportu, jeżeli przedstawi mu dowód, że w Wielkiej Brytanii opłaciła ponownie podatek VAT za ten sam nowy środek transportu...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Strona, powołując się na pismo z Komisji Europejskiej uważa, że przysługuje jej refundacja VAT w Polsce, ponieważ Wielka Brytania w jej przypadku jest krajem docelowym. Zgodnie z prawem unijnym, nie może dwukrotnie płacić VAT za nowy środek transportu (w Polsce i w Wielkiej Brytanii). Jak tłumaczy załączony list z Komisji Europejskiej mimo, że nowy środek transportu został przez nią zakupiony w Polsce, to polski urząd skarbowy musi jej zwrócić pieniądze zapłacone za VAT. Wynika to z tego, że wjeżdżając do Wielkiej Brytanii nowym samochodem (jej samochód ma poniżej 6.000 km), samochód ten uznany jest w dalszym ciągu za nowy środek transportu, a Wnioskodawczyni nie wjeżdżała do Wielkiej Brytanii jako turystka. Wręcz przeciwnie, przyjechała z konkretnym planem zamieszkania, czego dowodem jest wynajęcie mieszkania przez jej męża dla nich oraz posłanie dziecka do przedszkola. Tak więc Brytyjczycy nie chcą jej zwolnić z podatku VAT przy rejestracji tego samochodu w Wielkiej Brytanii, a samochód musi tam zarejestrować, bo kończy jej się tymczasowe pozwolenie na parkowanie samochodu w dzielnicy, w której mieszka.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (...), podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Ponadto z art. 16 ustawy wynika, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, niebędące podatnikami, o których mowa w art. 15, jeżeli dokonują wewnątrzwspólnotowej dostawy nowych środków transportu, w przypadku gdy okoliczności nie wskazują na zamiar wykonywania tej czynności w sposób częstotliwy.

Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 10 lit. a) ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o nowych środkach transportu – rozumie się przez to przeznaczone do transportu osób lub towarów pojazdy lądowe napędzane silnikiem o pojemności skokowej większej niż 48 centymetrów sześciennych lub o mocy większej niż 7,2 kilowata, jeżeli przejechały nie więcej niż 6.000 kilometrów lub od momentu dopuszczenia ich do użytku upłynęło nie więcej niż 6 miesięcy; za moment dopuszczenia do użytku pojazdu lądowego uznaje się dzień, w którym został on pierwszy raz zarejestrowany w celu dopuszczenia do ruchu drogowego lub w którym po raz pierwszy podlegał on obowiązkowi rejestracji w celu dopuszczenia do ruchu drogowego w zależności od tego, która z tych dat jest wcześniejsza; jeżeli nie można ustalić dnia pierwszej rejestracji pojazdu lądowego lub dnia, w którym podlegał on pierwszej rejestracji, za moment dopuszczenia do użytku tego pojazdu uznaje się dzień, w którym został on wydany przez producenta pierwszemu nabywcy, lub dzień, w którym został po raz pierwszy użyty dla celów demonstracyjnych przez producenta.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, wywóz przez Wnioskodawczynię – będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy - opisanego we wniosku samochodu osobowego marki Mercedes klasy A z Polski do Wielkiej Brytanii (zakupionego od dealera w Gdańsku w dniu 07.12.2011 r.) o przebiegu niższym niż 6.000 km, należy uznać za opodatkowaną podatkiem od towarów i usług transakcję dostawy nowego środka transportu.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem dostawy wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju(...).

W myśl art. 42 ust. 5 ustawy, w przypadku wywozu przez nabywcę nowych środków transportu bez użycia innego środka transportu (przewozowego) podatnik oprócz dokumentów, o których mowa w ust. 3 pkt 2 i 3, powinien posiadać dokument zawierający dane umożliwiające prawidłową identyfikację podatnika dokonującego dostaw i nabywcy oraz nowego środka transportu, w szczególności:

1. dane dotyczące podatnika i nabywcy,
2. dane pozwalające jednoznacznie zidentyfikować przedmiot dostawy jako nowy środek transportu,
3. datę dostawy,
4. podpisy podatnika i nabywcy,
5. oświadczenie nabywcy o wywozie nowego środka transportu poza terytorium kraju w terminie 14 dni od dnia dostawy,
6. pouczenie nabywcy o skutkach niewywiązania się z obowiązku, o którym mowa w pkt 5

– zwany dalej „dokumentem wywozu”.

Zgodnie z art. 42 ust. 8 ustawy, w przypadku przekroczenia terminu, o którym mowa w ust. 5 pkt 5, nabywca nowego środka transportu jest obowiązany pierwszego dnia po upływie tego terminu do zapłaty podatku od dokonanej na jego rzecz dostawy tego środka transportu.

Obowiązek, o którym mowa powyżej, wynika z art. 17 ust. 1 pkt 6 ustawy, w myśl którego podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, obowiązane do zapłaty podatku na podstawie art. 42 ust. 8 lub ust. 10.

Zgodnie z art. 42 ust. 9 ustawy, kwotę podatku zapłaconego zgodnie z ust. 8 zwraca się na wniosek nabywcy nowego środka transportu, w przypadku gdy nowy środek transportu zostanie wywieziony na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju i tam zostanie zarejestrowany, jeżeli podlega obowiązkowi rejestracji, przy czym nabywca ma obowiązek udowodnić na podstawie posiadanych dokumentów wywóz tego środka transportu i jego zarejestrowanie. Podatek zwraca urząd skarbowy, który pobrał ten podatek.

Analiza powyższych przepisów prowadzi do wniosku, że wywóz z terytorium kraju nowego środka transportu w wyniku dostawy wewnątrzwspólnotowej może podlegać opodatkowaniu stawką 0%, pod warunkiem m.in. udokumentowania tego faktu poprzez wystawiony „dokument wywozu”, zawierający oświadczenie nabywcy, iż dokona on wywozu nowego środka transportu poza terytorium kraju w terminie 14 dni od dnia dokonania dostawy (sprzedaży ww. środka na jego rzecz). Przekroczenie tego terminu powoduje obowiązek zapłaty podatku przez nabywcę. Jego ewentualny zwrot (ale tylko podatku zapłaconego przez nabywcę) wynika z ww. przepisu art. 42 ust. 9 ustawy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni nabyła 07.12.2011 r. w Polsce nowy samochód o przebiegu 3.600 km, który zarejestrowała i ubezpieczyła. Następnie przedmiotowy samochód wywiozła do Wielkiej Brytanii, gdzie Wnioskodawczyni przeniosła się do męża (samochód przekroczył granicę Wielkiej Brytanii, gdy miał mniej niż 6.000 km).

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą kwestii czy na mocy Dyrektywy unijnej, polski urząd skarbowy jest zobowiązany zwrócić Wnioskodawczyni podatek VAT, który zapłaciła kupując nowy środek transportu, jeżeli przedstawi mu dowód, że w Wielkiej Brytanii opłaciła ponownie podatek VAT za ten sam nowy środek transportu.

Odnosząc powyższe do sytuacji przedstawionej we wniosku należy zauważyć, iż dostawa opisanego nowego środka transportu nie została dokonana na rzecz nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego, nie mogła więc zostać opodatkowana stawką 0%. Była to zatem dostawa krajowa, opodatkowana (zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy) podstawową (23%) stawką podatku od towarów i usług.

Ponieważ podatek od towarów i usług nie został zapłacony (przez nabywcę) na podstawie art. 42 ust. 8 ustawy, a na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy (przez dokonującego dostawy), nie przysługuje jego zwrot na podstawie uregulowań art. 42 ust. 9 ustawy.

Powyższej sytuacji nie można uznać za podwójne opodatkowanie tego samego nowego środka transportu.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę, iż art. 42 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług jest implementacją zapisów art. 138 ust. 2 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 2006. 347. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą, zgodnie z którym poza dostawami, o których mowa w ust. 1, państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: dostawy nowych środków transportu wysyłanych lub transportowanych do nabywcy do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza terytorium danego państwa, ale na terytorium Wspólnoty, przez sprzedawcę, przez nabywcę lub na ich rzecz, dla podatników lub osób prawnych niebędących podatnikami, w przypadku których wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów nie podlegają opodatkowaniu VAT zgodnie z art. 3 ust. 1, lub na rzecz każdej innej osoby niebędącej podatnikiem.

Natomiast zgodnie z art. 2 obowiązującego od dnia 1 lipca 2011 r. Rozporządzenia Wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 77, str. 1), zwanego dalej Rozporządzeniem, następujące transakcje nie są transakcjami wewnątrzwspólnotowego nabycia w rozumieniu art. 2 ust. 1 lit. b) dyrektywy 2006/112/WE:

1. przemieszczenie nowego środka transportu przez osobę niebędącą podatnikiem przy zmianie miejsca zamieszkania, pod warunkiem że w momencie dostawy nie mogło być zastosowane zwolnienie przewidziane w art. 138 ust. 2 lit. a) dyrektywy 2006/112/WE;
2. powrotne przemieszczenie przez osobę niebędącą podatnikiem nowego środka transportu do państwa członkowskiego, z którego ten środek transportu został jej pierwotnie dostarczony przy zastosowaniu zwolnienia przewidzianego w art. 138 ust. 2 lit. a) dyrektywy 2006/112/WE.
   
   

Odnosząc się do niniejszej kwestii należy wskazać, iż zgodnie z przepisami Rozporządzenia za wewnątrzwspólnotowe nabycie nie uznaje się przemieszczenia nowego środka transportu przez osobę niebędącą podatnikiem przy zmianie miejsca zamieszkania, pod warunkiem, że w momencie dostawy nie mogło być zastosowane zwolnienie przewidziane w art. 138 ust. 2 lit. a) Dyrektywy. Przy czym wskazany art. 138 ust. 2 lit. a) Dyrektywy przewiduje m.in. zwolnienie dla dostaw nowych środków transportu w przypadku gdy są one wysyłane lub transportowane do nabywcy niebędącego podatnikiem do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza terytorium danego państwa, ale na terytorium Wspólnoty przez nabywcę lub na jego rzecz.

Jak wskazano powyżej niniejszy artykuł Dyrektywy został zaimplementowany do ustawy o podatku od towarów i usług poprzez treść art. 42, w którym, przy spełnieniu określonych warunków, ustawodawca przewidział względem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawkę podatku 0% (będącej odpowiednikiem występującego w Dyrektywie zwolnienia od podatku z prawem do odliczenia).

Mimo zatem faktu, iż Wnioskodawczyni nabyła nowy środek transportu z zamiarem wywozu i użytkowania go na terytorium innego państwa członkowskiego (Wielkiej Brytanii), niezłożenie przez nią oświadczenia sprzedawcy, o którym mowa w art. 42 ust. 5 pkt 5 ustawy (tj. o zamiarze jego wywozu w terminie 14 dni do dnia dokonania dostawy), skutkowało obowiązkiem naliczenia podatku od towarów i usług od tej transakcji wg podstawowej stawki i jego zapłatą przez Wnioskodawczynię.

Z powyższego wynika zatem, iż w opisanej sytuacji zachodzi przesłanka, o której mowa w ww. art. 2 Rozporządzenia, tj. w momencie dostawy nie mogło być zastosowane zwolnienie przewidziane w art. 138 ust. 2 lit. a) dyrektywy 2006/112/WE (odpowiednio – stawka 0% na podstawie przepisów art. 42 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług), co skutkuje nieuznaniem tej transakcji za opodatkowane podatkiem (od wartości dodanej) wewnątrzwspólnotowe nabycie nowego środka transportu na terytorium Wielkiej Brytanii.

Z uwagi zatem na fakt, iż Wnioskodawczyni nie ma obowiązku zapłaty podatku w kraju docelowym, brak jest podstaw do zwrotu tego podatku zapłaconego przez nią na terytorium Polski.

W konsekwencji, wbrew twierdzeniom Wnioskodawczyni, w przedmiotowej sprawie nie będzie miało miejsca podwójne opodatkowanie przedmiotowego samochodu z tytułu jego przemieszczenia z terytorium Polski na terytorium Wielkiej Brytanii. Tym samym, mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, iż polski urząd skarbowy nie jest zobowiązany do dokonania zwrotu Wnioskodawczyni uiszczonego podatku VAT.

Zatem stanowisko należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, wyczerpujący opis stanu faktycznego winien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z załączonych do niego dokumentów, w związku z czym nie były one przedmiotem merytorycznej analizy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.