Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.), Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 22 kwietnia 2010 r. Nr IBPB II/1/415-89/10/HK, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 stycznia 2010 r. (data wpływu 27 stycznia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń uzyskanych przez pracowników, emerytów i rencistów tytułem wycieczki zorganizowanej przez zakład pracy, jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 kwietnia 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach – działając na podstawie § 2 i § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) – wydał w imieniu Ministra Finansów interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych. Interpretacja wydana została na ww. wniosek złożony w dniu 27 stycznia 2010 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wycieczka jest organizowana przez wnioskodawcę, finansowana jest ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, wykupiona jest jako całość. Pensjonat posiada zróżnicowany standard - w jednych pokojach jest łazienka, w innych nie (w takim przypadku łazienka jest na korytarzu), ponadto pokoje są jednoosobowe i wieloosobowe. Posiłki zostały wykupione na zasadzie tzw. „szwedzkiego stołu”.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zorganizowany przez pracodawcę wyjazd, finansowany ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, na wycieczkę turystyczną dla pracowników, emerytów i rencistów, z noclegiem i wyżywieniem oraz przejazdem, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy nie ma możliwości wykazania, jakiej wartości świadczenie otrzymał poszczególny pracownik-uczestnik, ze względu na opisany stan faktyczny i zdarzenie przyszłe. Przychodem nie jest świadczenie, którego nie można przypisać imiennie danemu pracownikowi, gdyż nie jest imiennie adresowane do tego podatnika.

W dniu 22 kwietnia 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną Nr IBPB II/1/415-89/10/HK uznającą stanowisko Wnioskodawcy wyrażone we wniosku z dnia 27 stycznia 2010 r. za nieprawidłowe i stwierdził, co następuje.

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w brzmieniu wprowadzonym ustawą z dnia 17 lipca 2009 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 125, poz. 1037) – zwalnia się od podatku dochodowego wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi. Znowelizowany przepis ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2009 r.

W przypadku byłych pracowników (emerytów i rencistów) kwestie ewentualnego zwolnienia ww. świadczenia należy rozpatrywać w świetle art. 21 ust. 1 pkt 38 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem wolne od podatku dochodowego są: świadczenia rzeczowe lub ekwiwalenty pieniężne w zamian tych świadczeń otrzymywane przez emerytów i rencistów w związku z łączącym ich poprzednio z zakładami pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy lub spółdzielczym stosunkiem pracy oraz od związków zawodowych - do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł.

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, iż wnioskodawca – jako zakład pracy zorganizował bądź będzie organizował wycieczkę, w której uczestniczyli (będą uczestniczyć) pracownicy, emeryci i renciści będący byłymi pracownikami wnioskodawcy. Koszt wycieczki w całości sfinansowany został ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Uczestnicy wycieczki będą m.in. korzystać z miejsc noclegowych o zróżnicowanym standardzie, co – zdaniem wnioskodawcy – czyni niemożliwym wykazanie wartości świadczenia otrzymanego przez uczestnika wycieczki.

W świetle przepisów prawa podatkowego nie można jednak zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, iż nie jest w stanie przypisać świadczenia imiennie dla uczestnika wycieczki, ponieważ została ona wykupiona (będzie wykupiona) jako całość. Techniczne trudności w ustaleniu wartości świadczenia nie mogą bowiem stanowić podstawy do uznania, iż dana osoba świadczenia nie otrzymała. Sporządzenie listy uczestników wycieczki umożliwia ustalenie dokładnej liczby osób biorących w niej udział, co - przy znanej cenie wycieczki - skutkuje określeniem wartości nieodpłatnych świadczeń i przyporządkowaniem ich poszczególnym podatnikom.

Wspomniane świadczenia są finansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, dlatego też dofinansowanie powinno być imiennie skierowane do osób uprawnionych do korzystania z pomocy tego funduszu, ponieważ założeniem zakładowego funduszu świadczeń socjalnych jest przyznanie ulg i świadczeń oraz innych dopłat w zależności od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z funduszu – o czym stanowi przepis art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (j. t. Dz. U. z 1996 r., Nr 70, poz. 335 ze zm.).

Zatem wartość powyższego świadczenia stanowi w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychód podatnika, bowiem uczestnicy wycieczki korzystając z niej nieodpłatnie uzyskali określoną korzyść finansową. Przychód ten podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż brak jest przepisu w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, na podstawie którego ww. świadczenie korzystałoby ze zwolnienia z opodatkowania.

Sfinansowanie kosztów wycieczki, odbywa się poprzez zakup wycieczki przez wnioskodawcę (to on jest nabywcą tej usługi), a więc przedmiotem świadczenia nie jest rzecz lecz usługa turystyczna, to tego rodzaju świadczenie nie będzie korzystało ze zwolnienia określonego w treści art. 21 ust. 1 pkt 67 i pkt 38 powołanej ustawy o podatku dochodowy od osób fizycznych, bowiem świadczenie to nie jest ani świadczeniem rzeczowym ani świadczeniem pieniężnym, o którym mowa w powołanych przepisach – jest usługą.

Z tych względów w przypadku pracowników pracodawca jest zobowiązany do zakwalifikowania ww. świadczenia (sfinansowania kosztów wycieczki tj. przejazdu, noclegu, wyżywienia) do przychodu ze stosunku pracy podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i tym samym do pobrania stosownej zaliczki na podatek dochodowy, a następnie wykazania tegoż przychodu w informacji PIT-11, gdyż wszystkie świadczenia pozostające w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy stanowią przychód pracownika ze stosunku pracy.

Natomiast w przypadku byłych pracowników (emerytów i rencistów) ich przychód będzie podlegał opodatkowaniu 10% podatkiem zryczałtowanym, na mocy art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego Minister Finansów stwierdza, co następuje.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym w 2010 r., zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Art. 11 ust. 1 ustawy stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy, uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Natomiast art. 20 ust. 1 ustawy określa katalog przychodów zaliczanych do przychodów z innych źródeł w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9. Do przychodów tych zalicza się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Jak wynika z powyższego przepisu katalog ten jest katalogiem otwartym i oznacza, że w przypadku braku możliwości zakwalifikowania danego przychodu do pozostałych kategorii źródeł należy zaliczyć go do przychodów z innych źródeł.

Stosownie do postanowień art. 21 ust. 1 ustawy:

• pkt 38, wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe lub ekwiwalenty pieniężne w zamian tych świadczeń otrzymywane przez emerytów i rencistów w związku z łączącym ich poprzednio z zakładami pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy lub spółdzielczym stosunkiem pracy oraz od związków zawodowych – do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2 280 zł,
• pkt 67, wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymywanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Do przychodów:

• ze stosunku pracy należy zakwalifikować świadczenia polegające na sfinansowaniu kosztów wycieczki tj. przejazdu, noclegu, wyżywienia, otrzymane przez pracownika, gdyż wszystkie świadczenia pozostające w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy stanowią przychód pracownika ze stosunku pracy,
• z innych źródeł należy zaliczyć ww. świadczenia otrzymane przez emerytów i rencistów, zatem świadczenie to będzie podlegać opodatkowaniu 10% podatkiem zryczałtowanym, na mocy art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
  
  

Ponadto za niezasadne należy uznać twierdzenie Wnioskodawcy, iż nie jest w stanie przypisać świadczenia imiennie dla uczestnika wycieczki, ponieważ została ona wykupiona (będzie wykupiona) jako całość.

Ustalenie beneficjentów świadczenia nie powinno stanowić dla Wnioskodawcy problemu. Trudno wyobrazić sobie bowiem sytuację, w której Wnioskodawca nie jest w stanie zidentyfikować kto otrzymał świadczenie polegające na dofinansowaniu wycieczki.

Ponadto jeśli źródłem finansowania wycieczki jest zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, finansowanie musi uwzględniać sytuację dochodową pracowników, emerytów i rencistów. Oznacza to, że dofinansowanie z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych będzie różne dla poszczególnych pracowników, emerytów i rencistów, gdyż musi uwzględniać kryteria socjalne określone w regulaminie tego funduszu. Tego rodzaju dofinansowanie jest zatem świadczeniem pieniężnym.

Nie można również podzielić argumentu Wnioskodawcy o niemożności ustalenia przychodu dla poszczególnych uczestników ze względu na opłacenie organizacji wycieczki ryczałtowo. Trudno bowiem wyobrazić sobie sytuację, w której organizując taką imprezę Wnioskodawca nie kalkuluje kosztu jednostkowego.

Jednakże w przypadku dofinansowania do wycieczki otrzymanego przez pracowników zastosowanie będzie miał powołany już przepis art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy. Zwolnienie określone w tym przepisie dotyczy bowiem świadczeń rzeczowych i pieniężnych otrzymywanych przez pracowników na podstawie ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszy świadczeń socjalnych (Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335, z późn. zm.) w związku z finansowaniem działalności socjalnej.

W myśl postanowień art. 2 pkt 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych działalność socjalną stanowią usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Wobec powyższego należy uznać, iż wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych są określone w regulaminie świadczeń socjalnych i sfinansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych rzeczowe i pieniężne świadczenia Wnioskodawcy związane z finansowaniem działalności socjalnej w tym również dotyczące wypoczynku (także wycieczki) - o łącznej wartości nieprzekraczającej 380 zł w skali roku podatkowego.

Jak wskazano wyżej wykup przez Wnioskodawcę wycieczki dla pracowników, tj. dokonanie dofinansowania do wycieczki, ma charakter pieniężny.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 stycznia 2010 r. należy uznać za nieprawidłowe.

Z tych względów należało zmienić z urzędu wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach interpretację indywidualną z dnia 22 kwietnia 2010 r. Nr IBPB II/415-89/10/HK.

Zmieniona interpretacja indywidualna dotyczy stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 27 stycznia 2010 r. i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji.

POUCZENIE

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą zmianę interpretacji przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał zmianę interpretacji indywidualnej, w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.