Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/2/415-721/14/MZM
z 30 października 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 3 lipca 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 3 sierpnia 2014 r. (data otrzymania 5 sierpnia 2014 r.), uzupełnionym 27 września 2014 r. i 2 października 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zwrotu osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym w zakresie prawa do rozliczenia faktury VAT wystawionej 18 grudnia 2013 r. a zapłaconej 4 stycznia 2014 r. – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 sierpnia 2014 r. otrzymano wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zwrotu osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym w zakresie prawa do rozliczenia faktury VAT wystawionej 18 grudnia 2013 r. a zapłaconej 4 stycznia 2014 r.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z 19 września 2014 r. Znak: IBPBII/2/415-721/14/MZM wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 27 września 2014 r. i 2 października 2014 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 18 grudnia 2013 r. został przez Wnioskodawcę zakupiony towar na fakturę VAT o określonym numerze. Właściciel sklepu zgodził się, aby Wnioskodawca uiścił opłatę za ww. artykuł przelewem do miesiąca czasu. Opłata została uregulowana 4 stycznia 2014 r.

Wnioskodawca zaznaczył, że nie był w pełni poinformowany, że wpłatę należy uregulować do końca 2013 r. Dodatkowo Wnioskodawca wyjaśnił, że spełnia kryteria związane ze zwrotem tego podatku.

Wnioskodawca wskazał również, że jest to dla niego duża suma pieniędzy, którą chciałby przeznaczyć na dalszy remont.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawcy należy się zwrot podatku VAT z faktury wystawionej 18 grudnia 2013 r. a zapłaconej 4 stycznia 2014 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, należy mu się zwrot podatku na podstawie faktury wystawionej 18 grudnia 2013 r. a zapłaconej 4 stycznia 2014 r. Koszt zakupu materiału następuje w momencie odebrania towaru i wystawienia faktury. Natomiast zapłata za tę fakturę jest sprawą umowną ze sprzedawcą. Wnioskodawca uważa, że skoro ma 1 miesiąc na uregulowanie danej kwoty, to ma prawo z tego skorzystać. Dodatkowo Wnioskodawca zaznaczył, że sprzedawca musi rozliczyć dochód w momencie wydania faktury a nie w czasie otrzymania zapłaty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 38 i art. 39 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi (Dz.U. z 2013 r. poz. 1304 ze zm.) – z dniem 1 stycznia 2014 r. straciła moc ustawa z dnia 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym (Dz.U. Nr 177, poz. 1468 ze zm.) regulująca zasady zwrotu osobom fizycznym części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych przez te osoby w związku z budową i remontem budynku mieszkalnego lub jego części.

Jednakże na podstawie art. 32 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi – osoba fizyczna, która przed dniem 1 stycznia 2014 r. poniosła wydatki na zakup materiałów budowlanych, o których mowa w ustawie z dnia 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym, ma prawo ubiegać się po dniu 31 grudnia 2013 r. o zwrot części wydatków na dotychczasowych zasadach.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym – osoba fizyczna ma prawo do zwrotu części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych w związku z:

1. budową budynku mieszkalnego;
2. nadbudową lub rozbudową budynku na cele mieszkalne lub przebudową (przystosowaniem) budynku niemieszkalnego na cele mieszkalne, w wyniku których powstał lokal mieszkalny spełniający wymagania określone w odrębnych przepisach;
3. remontem budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego.
   
   

Stosownie do treści art. 3 ust. 2 ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym – zwrot, o którym mowa w ust. 1 dotyczy wydatków poniesionych i udokumentowanych fakturami wystawionymi od 1 maja 2004 r.

Zwrot, o którym mowa powyżej, dotyczy wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych, które do 30 kwietnia 2004 r. były opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7%, a od 1 maja 2004 r. są opodatkowane podatkiem VAT, tj. stawką 22% i wyższą (art. 3 ust. 3 w zw. z art. 11a ust. 1 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 3 ust. 4 ww. ustawy – dokumentem stanowiącym podstawę do obliczenia kwoty zwrotu części wydatków, o których mowa w ust. 1, jest faktura wystawiona dla osoby fizycznej. Z kolei w myśl art. 2 pkt 3 ww. ustawy – ilekroć w ustawie jest mowa o fakturze – rozumie się przez to fakturę VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, dokumentującą zakupy, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Stosownie do art. 4 ust. 1 ww. ustawy – prawo do zwrotu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, przysługuje, pod warunkiem że osoba fizyczna lub jej małżonek nie dokonywali czynności, o których mowa w art. 3 ust. 1, jako podatnicy podatku od towarów i usług, w celu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

W myśl art. 4 ust. 2 ww. ustawy – prawo do zwrotu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, przysługuje pod warunkiem, że osoba fizyczna posiada:

1. prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane w rozumieniu ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016 ze zm.) albo tytuł prawny do budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego w przypadku inwestycji określonej w art. 3 ust. 1 pkt 3,
2. pozwolenie na budowę w przypadku inwestycji, dla której zgodnie z ustawą z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane wymagane jest takie pozwolenie.
   
   

Z kolei z treści art. 5 ust. 1 ww. ustawy wynika, że zwrot, o którym mowa w art. 3 ust. 1, dokonywany jest na wniosek osoby fizycznej złożony w urzędzie skarbowym, który to wniosek może być składany nie częściej niż raz w roku (art. 5 ust. 3 ww. ustawy).

W myśl regulacji zawartej w art. 5 ust. 5 ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym – do wniosku o zwrot niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym składanego w urzędzie skarbowym należy załączyć kopię:

1. pozwolenia na budowę albo – w przypadku remontu, o którym mowa w ust. 4 pkt 7 – dokumentu potwierdzającego tytuł prawny osoby fizycznej do budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego;
2. faktur dokumentujących poniesione wydatki, o których mowa w art. 3 ust. 1.
   
   

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym – w sprawie zwrotu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, urząd skarbowy wydaje decyzję, w której określa kwotę zwrotu, z zastrzeżeniem ust. 3. Decyzję, o której mowa w ust. 1, urząd skarbowy wydaje w terminie 4 miesięcy od dnia złożenia wniosku (art. 6 ust. 2 ww. ustawy). Jeżeli prawidłowość złożonego przez osobę fizyczną wniosku, o którym mowa w art. 5 ust. 1, nie budzi wątpliwości, urząd skarbowy dokonuje zwrotu kwoty wykazanej we wniosku bez wydania decyzji (art. 6 ust. 3 ustawy).

Jednocześnie prawo do ubiegania się o zwrot części poniesionych wydatków ograniczone zostało w czasie. Jak wynika bowiem z art. 32 ust. 2 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi – wniosek o zwrot części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych i udokumentowanych fakturą wystawioną dla osoby fizycznej w okresie:

1. od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 31 grudnia 2005 r. – składa się nie później niż do dnia 31 grudnia 2014 r.;
2. od dnia 1 stycznia 2006 r. do dnia 31 grudnia 2007 r. – składa się nie później niż do dnia 31 grudnia 2015 r.;
3. od dnia 1 stycznia 2008 r. do dnia 31 grudnia 2009 r. – składa się nie później niż do dnia 31 grudnia 2016 r.;
4. od dnia 1 stycznia 2010 r. do dnia 31 grudnia 2011 r. – składa się nie później niż do dnia 31 grudnia 2017 r.;
5. od dnia 1 stycznia 2012 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. – składa się nie później niż do dnia 31 grudnia 2018 r.
   
   

Treść zacytowanych przepisów wskazuje, że osobie fizycznej spełniającej warunki określone w ustawie o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym przysługuje przez określony w ustawie czas prawo do ubiegania się o zwrot ww. wydatków pomimo uchylenia ustawy ten zwrot regulującej. Co istotne – z punktu widzenia rozpatrywanej sprawy – prawo do ubiegania się o zwrot powiązane zostało zarówno z poniesieniem wydatku w określonym czasie jak i udokumentowaniem poniesienia wydatku fakturą wystawioną we wskazanym okresie.

Z treści wniosku wynika, że 18 grudnia 2013 r. została wystawiona dla Wnioskodawcy faktura VAT, natomiast jej zapłata nastąpiła przez Wnioskodawcę dopiero 4 stycznia 2014 r.

Wyjaśnić należy, że na podstawie art. 32 ust. 1 i 2 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi – do zwrotu uprawnia poniesienie wydatków wyłącznie od 1 maja 2004 r. do 31 grudnia 2013 r. i udokumentowanie ich fakturami VAT wystawionymi w tym okresie.

Użycie przez ustawodawcę w art. 32 ust. 2 spójnika „i” oznacza, że – aby osoba fizyczna mogła ubiegać się o zwrot części wydatków – zarówno poniesienie wydatku, jak i data wystawienia faktury musi mieścić się w określonym przez ustawodawcę czasie.

Skoro ustawodawca przewidział w przepisach, że prawo do zwrotu części wydatków dotyczy wydatków poniesionych i udokumentowanych fakturą VAT to oznacza, że na podstawie przywołanej ustawy poniesienie wydatku nie jest tożsame z wystawieniem faktury jak chciałby Wnioskodawca. Poniesienie wydatku w świetle przepisów o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym oznacza faktyczną zapłatę, która to zapłata ma jeszcze zostać udokumentowana fakturą VAT. Przypomnieć należy, że z omawianego prawa do zwrotu mogą skorzystać osoby, które nie występują jako podatnicy podatku od towarów i usług dokonujący czynności, o których mowa w art. 3 ust. 1 w celu wykonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. To oznacza, że bez znaczenia pozostaje regulacja ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na temat zasad księgowania przez osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą wystawionych im faktur. Zasady te mają zastosowanie wyłącznie w przypadku rozliczania kosztów działalności gospodarczej. Przepisy te wprowadzają własną definicję poniesienia kosztu uzyskania przychodów w art. 22 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem – za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu. Z treści przepisu jasno wynika, że ma on zastosowanie do osób prowadzących działalność gospodarczą i rozliczających koszty uzyskania przychodów. Przepis nie może więc mieć zastosowania do osób ubiegających się o zwrot niektórych wydatków poniesionych w związku z budownictwem mieszkaniowym. Warunkiem ubiegania się wszak o taki zwrot jest aby wnioskodawca ani jego małżonek nie prowadzili inwestycji i nie dokonywali zakupów jako osoby prowadzące działalność gospodarczą w zakresie czynności, o których mowa w ustawie. Wnioskodawca nie może zatem powoływać się na zasady prowadzenia księgowości w działalności gospodarczej, bo ta kwestia jest bez znaczenia w przypadku ubiegania się o zwrot części wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym. W przypadku tego zwrotu ustawodawca wprost przewidział, że wydatek ma zostać poniesiony i ma zostać jeszcze udokumentowany fakturą VAT zaś wnioskujący o zwrot musi obu tych czynności dokonać do końca 2013 r. Ustawodawca przewidział zatem wyłącznie metodę kasową przy ustalaniu czy wydatek został poniesiony. Nie ma tu odesłania do przepisów o prowadzeniu działalności gospodarczej, co jest zresztą racjonalne, skoro zwrot nie może być elementem prowadzenia przez wnioskodawców tej działalności. Jeżeli zatem Wnioskodawca nie poniósł wydatku do końca 2013 r., to nie ma prawa rozliczać części podatku VAT wynikającego z faktury, nawet jeśli faktura została wystawiona przed końcem 2013 r. Organ nie neguje prawa Wnioskodawcy do umówienia się ze sprzedawcą o zapłatę w terminie odroczonym, jednak zwraca uwagę, że brak poniesienia wydatku przed końcem 2013 r. pozbawił Wnioskodawcę prawa do rozliczenia takiej faktury na podstawie przywołanych na wstępie przepisów. Bez znaczenia pozostaje przy tym, że Wnioskodawca jako argumenty podaje, że nie był poinformowany, że wpłatę należy uregulować do końca 2013 r. Warunki skorzystania z prawa do zwrotu jednoznacznie wynikały z przepisów prawa – ustawodawca zastrzegł, że wydatek miał zostać nie tylko poniesiony, ale i udokumentowany fakturą VAT i obie te czynności winny były być dokonane pod rządami przepisów obowiązujących do końca 2013 r. Wnioskodawca zanim skorzystał z odroczonego terminu płatności z łatwością mógł się dowiedzieć o warunkach na jakich możliwy będzie po 31 grudnia 2013 r. zwrot części wydatków poniesionych w związku z budownictwem mieszkaniowym.

Na podstawie ustawy z dnia 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym, tj. na dotychczasowych zasadach, o zwrot części wydatków na zakup materiałów budowlanych według harmonogramu określonego w art. 32 ust. 2 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi, mają prawo ubiegać się osoby fizyczne, które przed 1 stycznia 2014 r. faktycznie poniosły wydatki i wydatki wynikają z wystawionych do 31 grudnia 2013 r. faktur na zakup materiałów budowlanych.

Analizując przywołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie – wobec niespełnienia wszystkich przewidzianych przepisami prawa warunków uprawniających do omawianej preferencji – Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do złożenia wniosku o zwrot niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym z faktury będącej przedmiotem zapytania. Prawo to – w związku z brzmieniem art. 32 ust. 2 pkt 5 – przysługiwałoby Wnioskodawcy do końca 2018 r. jedynie w sytuacji, gdyby – oprócz faktu posiadania faktury wystawionej w 2013 r. – poniósł faktyczny wydatek również w 2013 r. Skoro faktura VAT została wystawiona w 2013 r., ale Wnioskodawca poniósł faktyczny wydatek za zakup materiałów budowlanych dopiero w 2014 r., to nie można uznać, że spełnił on wszystkie warunki określone w przepisach ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym. Oznacza to, że zakup przez Wnioskodawcę materiałów budowlanych udokumentowanych fakturą VAT, o jakiej mowa we wniosku, nie uprawnia go do ubiegania się o zwrot części wydatków poniesionych na ten zakup.

Stanowisko Wnioskodawcy należało zatem uznać za nieprawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 34-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) – w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.