Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-619/14/MŁ
z 29 października 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 28 lipca 2014 r. (data wpływu do Biura – 30 lipca 2014 r.), uzupełnionym 17 października 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu oraz odprowadzania miesięcznej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 lipca 2014 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu oraz odprowadzania miesięcznej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Z uwagi na braki formalne wniosku w piśmie z 8 października 2014 r. znak: IBPB II/1/415-619/14/MŁ, wezwano Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 17 października 2014 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni od połowy 2013 r. świadczy usługi tłumaczenia tekstów marketingowych dla klientów zagranicznych, mających siedzibę głównie w USA, jak również w Chinach oraz krajach Unii Europejskiej. Wnioskodawczyni pracuje w Polsce, tłumaczenia wykonuje przez internet w systemie klienta. Klienci nie pobierają w żadnym z przypadków podatku od tych dochodów. Z klientami Wnioskodawczyni ma zawartą umowę ramową na świadczenie takich usług, która przewiduje w każdym przypadku przeniesienie wszelkich praw, w szczególności autorskich praw majątkowych do wykonanej przez nią pracy na rzecz klienta.

W uzupełnieniu Wnioskodawczyni wskazała, że nie prowadzi działalności gospodarczej. Świadczone przez nią usługi tłumaczenia są wykonywane poza działalnością gospodarczą, na podstawie zawartej umowy ramowej, która jest umową cywilnoprawną polegającą na autorskim tłumaczeniu tekstów. Usługi tłumaczenia tekstów marketingowych są wykonywane na zlecenie firmy, z którą Wnioskodawczyni ma zawartą umowę. Każde zlecenie jest indywidualne, bez gwarancji ciągłości. Za wykonane zlecenie Wnioskodawczyni nie ponosi odpowiedzialności wobec osób trzecich. Za prawidłowość wykonania tłumaczenia Wnioskodawczyni odpowiada jedynie przed zlecającym. Przyjmując zlecenie, Wnioskodawczyni ma określony jedynie termin jego realizacji, zlecający nie ma prawa ingerencji w treść wykonanego tłumaczenia. Wnioskodawczyni nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z wykonywaniem usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawczyni, w opisanym przypadku, na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych może zastosować 50% koszty uzyskania przychodu?
2. Czy Wnioskodawczyni powinna składać deklaracje miesięczne i odprowadzać co miesiąc zaliczkę na podatek?
   
   

W ocenie Wnioskodawczyni odpowiedź na pierwsze pytanie powinna być twierdząca, ponieważ zawarta przez nią umowa obejmuje przeniesienie praw autorskich na klienta, a o tłumaczeniu jako utworze jest mowa wprost w art. 2 ust. 1 ustawy o prawie autorskim: „Opracowanie cudzego utworu, w szczególności tłumaczenie, przeróbka, adaptacja, jest przedmiotem prawa autorskiego bez uszczerbku dla prawa do utworu pierwotnego”. Tłumaczenie, które cechuje się indywidualnym charakterem i jednocześnie jego ochrona nie podlega wyłączeniu na podstawie przepisu szczególnego (np.: tłumaczenia aktów normatywnych lub urzędowych dokumentów – a takich tłumaczeń Wnioskodawczyni nie wykonuje). Podlega ochronie z tytułu praw autorskich. Tak więc do tłumaczeń marketingowych, które noszą cechy indywidualne i w zależności od koncepcji autora można otrzymać różny tekst tłumaczenia, można zastosować 50% koszty uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawczyni, odpowiedź na drugie pytanie powinna być przecząca, ponieważ w art. 44 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychody z praw majątkowych nie są wymienione wśród przychodów zagranicznych wymagających samodzielnego obliczania i odprowadzania zaliczek w trakcie roku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 9 ust. 1a ww. ustawy stanowi, że jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów.

Z treści art. 9 ust. 2 ww. ustawy wynika, iż dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń (art. 11 ust. 1 ww. ustawy).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do przepisu art. 10 ust. 1 ww. ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 2 i 7 tego przepisu:

• działalność wykonywana osobiście (pkt 2),
• kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c) (pkt 7).
  
  

Z treści art. 13 pkt 8 ustawy wynika, iż za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się: przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

• osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
• właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością
  
  

z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Z kolei w myśl postanowień art. 18 ww. ustawy za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Wyliczenie zawarte w ww. przepisie nie ma charakteru zamkniętego, na co wskazuje użycie wyrażenia „w szczególności”, jednakże wprost zalicza do przychodów z praw majątkowych przychody uzyskiwane z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, a także z odpłatnego zbycia tych praw.

Odrębnymi przepisami, o których mowa w ww. art. 18 są m.in. przepisy ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631, ze zm.).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ww. ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Na podstawie art. 1 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe).

Z kolei w myśl art. 2 ust 1 ww. ustawy opracowanie cudzego utworu, w szczególności tłumaczenie, przeróbka, adaptacja, jest przedmiotem prawa autorskiego bez uszczerbku dla prawa do utworu pierwotnego.

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich albo rozporządzania tymi prawami, występują wówczas, gdy spełnione są dwie przesłanki łącznie.

Po pierwsze, konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych (autorskich) w postaci utworu.

Po drugie zaś, osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich albo rozporządzaniem nimi, stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzenia w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego.

Należy zaznaczyć, że jeżeli z umowy cywilnoprawnej wynika, że nastąpi przeniesienie lub korzystanie z praw autorskich, to przychód z tego tytułu należy kwalifikować do przychodów z praw majątkowych, o których mowa w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Przy czym z art. 22 ust. 9a ww. ustawy wynika, iż w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, nie mogą przekroczyć 1/2 kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4 i pkt 6, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych. (…). (art. 22 ust. 10 ww. ustawy).

Przepis ust. 10 stosuje się również, jeżeli podatnik udowodni, że w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, były wyższe niż kwota określona w ust. 9a (art. 22 ust. 10a ww. ustawy).

Jak wynika z treści wniosku Wnioskodawczyni od połowy 2013 r. świadczy usługi tłumaczenia tekstów marketingowych dla klientów zagranicznych, mających siedzibę głównie w USA, jak również w Chinach oraz krajach Unii Europejskiej. Wnioskodawczyni pracuje w Polsce, tłumaczenia wykonuje przez internet w systemie klienta. Klienci nie pobierają w żadnym z przypadków podatku od tych dochodów. Z klientami Wnioskodawczyni ma zawartą umowę ramową na świadczenie takich usług, która przewiduje w każdym przypadku przeniesienie wszelkich praw, w szczególności autorskich praw majątkowych do wykonanej przez nią pracy na rzecz klienta.

Wnioskodawczyni wskazała, że nie prowadzi działalności gospodarczej. Świadczone przez nią usługi tłumaczenia są wykonywane poza działalnością gospodarczą, na podstawie zawartej umowy ramowej, która jest umową cywilnoprawną polegającą na autorskim tłumaczeniu tekstów. Usługi tłumaczenia tekstów marketingowych są wykonywane na zlecenie firmy, z którą Wnioskodawczyni ma zawartą umowę. Każde zlecenie jest indywidualne, bez gwarancji ciągłości. Za wykonane zlecenie Wnioskodawczyni nie ponosi odpowiedzialności wobec osób trzecich. Za prawidłowość wykonania tłumaczenia Wnioskodawczyni odpowiada jedynie przed zlecającym. Przyjmując zlecenie, Wnioskodawczyni ma określony jedynie termin jego realizacji, zlecający nie ma prawa ingerencji w treść wykonanego tłumaczenia. Wnioskodawczyni nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z wykonywaniem usług.

Skoro zatem jak wskazuje Wnioskodawczyni dokonywane przez nią tłumaczenia stanowią utwór w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i na podstawie zawartej przez nią umowy następuje przeniesienie praw autorskich na rzecz klienta – to uzyskany przez Wnioskodawczynię przychód z tego tytułu winien być zakwalifikowany jako przychód z praw majątkowych – zgodnie z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji do tego przychodu zastosowanie znajdują również 50% koszty uzyskania przychodu, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy.

Ich zastosowanie jest bowiem możliwe gdy dana osoba uzyskuje przychód za wykonanie czynności będącej przedmiotem prawa autorskiego oraz dokonuje rozporządzenia prawami autorskimi do swojego utworu, czyli gdy przechodzą one na zamawiającego utwór lub gdy udzielona jest licencja na korzystanie z nich.

Jednakże należy zauważyć, iż zgodnie z art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretacje przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej stanowi, iż ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego – rozumie się przez to przepisy m.in. ustaw podatkowych oraz przepisy wydanych na ich podstawie aktów wykonawczych. Natomiast poprzez ustawy podatkowe, zgodnie z art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej należy rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Stosownie do tej definicji, ww. ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie stanowi przepisów prawa podatkowego, a więc działający w imieniu Ministra Finansów Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach nie jest upoważniony do interpretowania tej ustawy w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej.

Końcowo należy wskazać, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidują obowiązku odprowadzania zaliczek przez podatnika w trakcie roku podatkowego z tytułu osiągnięcia dochodu określonego w art. 18 ww. ustawy. Dlatego też nie znajduje zastosowania przepis art. 44 ust. 1a ww. ustawy, który stanowi, iż podatnicy osiągający dochody bez pośrednictwa płatników:

1. ze stosunku pracy z zagranicy;
2. z emerytur i rent z zagranicy;
3. z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4 i 6-9, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 1

-są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy, według zasad określonych w ust. 3a.

Skoro zatem Wnioskodawczyni osiąga przychód z praw majątkowych, o których mowa w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych bez pośrednictwa płatnika to w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest obowiązana do samodzielnego obliczania i wpłacania zaliczek na podatek dochodowy.

Dochód z tego źródła podlega kumulacji z dochodami z innych źródeł, opodatkowanymi na zw. zasadach ogólnych czyli według skali określonej w art. 27 ust. 1 ww. ustawy, uzyskanymi w ciągu roku podatkowego. Dochód ten należy wykazać w zeznaniu rocznym na formularzu PIT-36, składanym w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku, w którym został uzyskany.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.