Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/415-558/14-2/JK3
z 16 października 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 24 lipca 2014 r. (data wpływu 28 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego przekazania sieci wodociągowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego przekazania sieci wodociągowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 2011 r. jako reprezentant sąsiadów Wnioskodawca zawarł umowę z wykonawcą na budowę sieci wodociągowej w drodze dojazdowej do posesji Wnioskodawcy i sąsiadów – domy mieszkalne jednorodzinne. Inwestycja została wykonana, odebrana przez MPWiK i oddana do użytkowania w lutym 2012 r. Inwestycja została sfinansowana w równych częściach przez wszystkich sąsiadów na podstawie zawartej umowy reprezentacji spisanej pomiędzy Wnioskodawcą, a sąsiadami. Jako reprezentant widnieje w dokumentacji jako właściciel wodociągu.

Następnie na podstawie art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i odprowadzeniu ścieków (Dz. U. z 2006 r., Nr 123, poz. 858) Wnioskodawca zawarł w dniu 13 lutego 2014 r. umowę z Miejskim Przedsiębiorstwem Wodociągów i Kanalizacji w przedmiocie odpłatnego przekazania sieci wodociągowej. Zgodnie z umową przekazanie nastąpiło w dniu 18 kwietnia 2014 r. (po upływie 6 miesięcy liczonych od końca miesiąca kalendarzowego w którym nastąpiło nabycie), a zapłata wynagrodzenia umownego w kwocie 48.095 zł nastąpiła dnia 2 czerwca 2014 r.

Na podstawie odrębnej umowy pomiędzy Wnioskodawcą, jako reprezentantem, a sąsiadami, Wnioskodawca podzielił uzyskaną zapłatę z MPWiK na równe części pomiędzy wszystkich sąsiadów (wśród których występuje również Wnioskodawca) - 7 części i przekazał im należności (48.095 zł / 7= 6.870,71 zł ).

W ocenie Wnioskodawcy otrzymaną kwotę należy traktować jako przychód z odpłatnego zbycia innych rzeczy, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym nie należy wykazywać kwoty przychodu pomniejszonej o udokumentowane koszty jego uzyskania w zeznaniu rocznym za rok 2014 w formularzu PIT-37. Powyższe stanowisko Wnioskodawca wywodzi z treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z którego wynika, że nie uznaje się za źródło przychodu odpłatnego zbycia innych rzeczy, jeżeli następuje ono po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca w którym nastąpiło nabycie.

Uzasadniając powyższe stanowisko Wnioskodawca uważa, że urządzenia służące do odprowadzania wody i urządzenia podobne, po włączeniu ich w skład przedsiębiorstwa, zachowują status samoistnych rzeczy ruchomych, które mogą być przedmiotem odrębnej własności i odrębnego obrotu. Wynika to wprost z normatywnej treści art. 49 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym urządzenia służące do odprowadzania wody i urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa, oraz że osoba która poniosła koszty budowy tych urządzeń i jest ich właścicielem może żądać aby przedsiębiorca, który przyłączył urządzenia do swojej sieci, nabył ich własność za odpowiednim wynagrodzeniem. Prawna kwalifikacja omawianych urządzeń zdaniem Wnioskodawcy nie budzi wątpliwości. Dostępne orzecznictwo w tym zakresie uznać należy za spójne, por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 stycznia 2010 r. sygn. akt CSK 95/09 i wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 października 2012 r. sygn. akt II FSK421/11.

Dodatkowo Wnioskodawca powołuje interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy wydaną pod sygn. ITPB1/415-210/14/MW, która potwierdza powyższą ocenę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może potraktować otrzymaną kwotę z tytułu odpłatnego przeniesienia własności urządzeń wodociągowych jako przychód z odpłatnego zbycia innych rzeczy, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie ma obowiązku wykazania tego przychodu w zeznaniu rocznym za rok 2014 na formularzu PIT-37, tym samym może potraktować ten przychód tako zwolniony z podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymaną kwotę z tytułu odpłatnego przeniesienia własności urządzeń wodociągowych może potraktować jako przychód z odpłatnego zbycia innych rzeczy, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie ma obowiązku wykazania tego przychodu w zeznaniu rocznym za rok 2014 na formularzu PIT-37, tym samym może potraktować ten przychód jako zwolniony z podatku dochodowego od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów zwolnionych na podstawie art. 21, 52, 52a i 52c wymienionej ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 powołanej ustawy, źródłami przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
   
2. prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
   
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
   
4. innych rzeczy,
   
   - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.
   
   

Z przytoczonego powyżej przepisu wynika, że odpłatne zbycie rzeczy innych niż nieruchomości lub ich części nie jest źródłem przychodów wtedy, gdy są spełnione następujące warunki:

• odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej,
  
• odpłatne zbycie zostało dokonane po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.
  
  

Ustawa o podatku dochodowym nie definiuje pojęcia rzeczy, należy więc odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121). Zgodnie z art. 45 powołanej wyżej ustawy rzeczami są tylko przedmioty materialne.

Z kolei w myśl art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntów przedmiot własności.

Natomiast zgodnie z art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych, zgodnie natomiast z § 2 tegoż artykułu, częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

Zgodnie zaś z art. 535 Kodeksu cywilnego przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Wskazać w tym miejscu należy, że nabycie i zbycie rzeczy następuje w wyniku zawarcia umowy przenoszącej własność tej rzeczy.

W myśl natomiast art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzeniu ścieków (Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 858, z poźn. zm.) osoby, które wybudowały z własnych środków urządzenia wodociągowe i urządzenia kanalizacyjne, mogą je przekazać odpłatnie gminie lub przedsiębiorstwu wodociągowo-kanalizacyjnemu, na warunkach uzgodnionych w umowie.

Na podstawie art. 49 § 1 ww. ustawy Kodeks cywilny urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa.

Osoba, która poniosła koszty budowy urządzeń, o których mowa w § 1 i jest ich właścicielem, może żądać, aby przedsiębiorca, który przyłączył urządzenia do swojej sieci, nabył ich własność za odpowiednim wynagrodzeniem, chyba że w umowie strony postanowiły inaczej. Z żądaniem przeniesienia własności tych urządzeń może wystąpić także przedsiębiorca (art. 49 § 2 Kodeksu cywilnego).

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca jako reprezentant sąsiadów zawarł umowę z wykonawcą na budowę sieci wodociągowej w drodze dojazdowej do posesji Wnioskodawcy i sąsiadów – domy mieszkalne jednorodzinne. Inwestycja została wykonana, odebrana przez MPWiK i oddana do użytkowania w lutym 2012 r. Inwestycja została sfinansowana w równych częściach przez wszystkich sąsiadów na podstawie zawartej umowy reprezentacji spisanej pomiędzy Wnioskodawcą, a sąsiadami. Jako reprezentant widnieje w dokumentacji jako właściciel wodociągu. Następnie na podstawie art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i odprowadzeniu ścieków (Dz. U. z 2006 r., Nr 123, poz. 858) Wnioskodawca zawarł w dniu 13 lutego 2014 r. umowę z Miejskim Przedsiębiorstwem Wodociągów i Kanalizacji w przedmiocie odpłatnego przekazania sieci wodociągowej.

Skoro zatem w przedstawionym stanie faktycznym mamy do czynienia z umową odpłatnego zbycia (odpłatnego przekazania) urządzeń wodociągowych oznacza to, że przedmiotem tej umowy są urządzenia, które – w świetle cyt. art. 49 Kodeksu cywilnego – po fizycznym połączeniu z siecią przestają być częścią składową nieruchomości i uzyskują status samoistnej rzeczy ruchomej.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego zbycie wskazanych urządzeń nastąpiło po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie. W przedstawionym stanie faktycznym – w kontekście przywołanego art. 49 Kc – nabycie urządzeń, które są w ostateczności przekazywane przedsiębiorstwu wodno-kanalizacyjnemu, ma miejsce w momencie jego przyłączenia do sieci (wejście w skład przedsiębiorstwa). Wtedy bowiem dane urządzenie uzyskuje status samoistnej rzeczy ruchomej (wcześniej – przed przyłączeniem do sieci było składnikiem nieruchomości) i tym samym moment przyłączenia należy traktować jako moment nabycia. Chodzi tu o wejście w skład przedsiębiorstwa rozumianego przedmiotowo, a więc o wejście w skład zorganizowanego zespołu składników niematerialnych i materialnych. Zauważyć należy, że wejście w skład przedsiębiorstwa jest jedynie kwestią faktu, co oczywiście nie oznacza, że przyłączone urządzenie staje się własnością przedsiębiorcy (własnością staje się dopiero w momencie zawarcia stosownej umowy przekazania). W tej sytuacji należy przyjąć, że urządzenia wodociągowe i kanalizacyjne są odrębną rzeczą ruchomą, która może być przedmiotem odrębnej umowy cywilnoprawnej, co miało miejsce w przedstawionym stanie faktycznym.

W niniejszej sprawie inwestycja (budowa sieci wodociągowej) została wykonana, odebrana przez Miejskie Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji (MPWiK) i oddana do użytkowania w lutym 2012 r. W dniu 13 lutego 2014 r. została zawarta z MPWiK umowa o odpłatne przekazanie sieci wodociągowej. Zgodnie z umową przekazanie nastąpiło w dniu 18 kwietnia 2014 r., a zapłata wynagrodzenia umownego nastąpiła w dniu 2 czerwca 2014 r.

Podsumowując, odpłatne zbycie urządzeń wodociągowych zostało dokonane po upływie okresu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym uzyskane z tego tytułu środki finansowe nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji Wnioskodawca nie ma obowiązku wykazania otrzymanego wynagrodzenia w zeznaniu rocznym.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych oraz orzeczeń sądowych, wskazać należy, że dotyczą one tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatnika, osadzonych w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawie rozstrzygnięcie w nich zawarte, jest wiążące. Nie wywołują one zatem żadnych skutków prawnych w odniesieniu do innych podatników.

Ponadto należy wskazać, że przedmiotowa interpretacja została wydana wyłącznie dla Wnioskodawcy. Zgodnie bowiem z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Minister właściwy do spraw finansów publicznych na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretacje indywidualne). Zatem sąsiedzi Wnioskodawcy, chcąc uzyskać również interpretację przepisów prawa podatkowego w tym zakresie winni wystąpić z odrębnym wnioskiem oraz uiścić stosowną opłatę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.