Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-807/14-2/SM
z 4 listopada 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 14 sierpnia 2014 r. (data wpływu 18 sierpnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usług oraz prawa do dokonania korekt faktur i deklaracji VAT-7 - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 sierpnia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usług oraz prawa do dokonania korekt faktur i deklaracji VAT-7.

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne:

P. Sp. z o.o. dysponuje koncesjonowanymi składami konsygnacyjnymi, z których dostarcza do odbiorców produkty lecznicze, w tym produkty kontrolowane, jak również wyroby medyczne, suplementy diety, środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowego, kosmetyki i inne dozwolone prawem farmaceutycznym towary.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej na podstawie umów składu konsygnacyjnego Spółka świadczy na rzecz swoich kontrahentów usługi składu konsygnacyjnego polegające w praktyce na kompleksowych usługach logistyki obejmujących przyjmowanie towarów, przechowywanie i wydawanie do dystrybucji w Polsce.

Kontrahentami Spółki są zarówno podmioty posiadające siedziby działalności gospodarczej, czy też stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski, jak i podmioty nie mające siedziby działalności gospodarczej, ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski. Przy czym, dokonując sprzedaży przechowywanych w składzie konsygnacyjnym produktów Spółka działa we własnym imieniu i na własną rzecz. Rozwiązanie to pozwala kontrahentom Spółki utrzymać w składzie konsygnacyjnym zapas produktów farmaceutycznych pozwalający zoptymalizować koszty funkcjonowania na rynku w Polsce.

Produkty dostarczane do magazynu konsygnacyjnego pozostają własnością kontrahentów Spółki do momentu nabycia ich przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca, jako operator magazynu zobowiązany jest zapewnić prawidłowe przechowywanie produktów poszczególnych kontrahentów - mają one być przechowywane w wydzielonym, chłodnym, suchym i chronionym przed promieniami słońca miejscu wyraźnie oznaczone, jako własność danego kontrahenta. W magazynie konsygnacyjnym przechowywane są produkty różnych kontrahentów. Wnioskodawca nie przypisuje powierzchni magazynowych dla poszczególnych klientów - wymóg taki nie wynika ani z umów zawieranych z kontrahentami, ani z żadnych innych wewnętrznych ustaleń regulujących zasady współpracy z poszczególnymi kontrahentami. W praktyce to Wnioskodawca decyduje, jakie produkty w danym momencie znajdują się w danej części magazynu. Umowy definiują jedynie wielkość przestrzeni magazynowej przeznaczonej dla poszczególnych kontrahentów (mierzoną w ilości europalet). Nie precyzują natomiast, w której konkretnie części magazynu produkty mają być przechowywane. W praktyce zakontraktowana z danym kontrahentem ilość przechowywanych przez Wnioskodawcę europalet może być rozmieszczona w różnych miejscach magazynu konsygnacyjnego. Pracownicy Wnioskodawcy na bieżąco podejmują decyzje odnośnie miejsca składowania poszczególnych produktów starając się w jak najbardziej efektywny sposób wykorzystać powierzchnię magazynową. Co do zasady kontrahenci Wnioskodawcy nie mają wpływu na decyzje dotyczące konkretnej części powierzchni magazynowej, w której w danym momencie składowane są ich towary. Jeśli chodzi o samo magazynowanie, to z punktu widzenia kontrahentów Spółki istotne jest zachowanie uzgodnionych w umowie wymogów dla przechowywania poszczególnych produktów, a nie zdefiniowanie konkretnej powierzchni, na której będą one przechowywane.

Kontrahenci Spółki nie nabywają prawa do używania magazynu konsygnacyjnego. Nie mają oni również nieograniczonego dostępu do magazynu, w którym składowane są objęte usługą składu konsygnacyjnego produkty. Wnioskodawca zobowiązany jest jednak w razie potrzeby umożliwić osobom upoważnionym przez kontrahentów kontrolę zapasów i pomieszczeń magazynowych w normalnych godzinach pracy.

W ramach usług składu konsygnacyjnego Wnioskodawca przyjmuje towary dostarczone do magazynu - otrzymanie każdej dostawy potwierdzane jest natychmiast po jej przybyciu. Wnioskodawca zawiadamia kontrahentów o wszelkich zastrzeżeniach i uwagach dotyczących jakości i ilości produktów, na żądanie kontrahentów przesyła próbki wadliwych towarów, zapewnia kontrahentom wsparcie podczas dochodzenia odszkodowania od stron trzecich, które ponoszą odpowiedzialność za zaistniałe straty i wady dostarczonych do magazynu produktów.

W ramach wykonywanych usług Wnioskodawca prowadzi również szczegółowe rejestry przechowywanych w składzie konsygnacyjnym produktów uwzględniające informacje niezbędne dla sprawnego zarządzania zapasami, w tym między innymi, informacje o przyjęciach i wydaniach towarów ze składu konsygnacyjnego, terminie przydatności do spożycia poszczególnych produktów oraz zniszczeniu przechowywanych w magazynie produktów. W uzgodnionym w umowie terminie Wnioskodawca zobowiązany jest przedstawiać swoim kontrahentom tzw. „Raport na temat zapasów” wskazujący stan początkowy zapasów, dostawy, wydania, sprzedaż towarów na rzecz poszczególnych klientów oraz stan końcowy zapasów.

Wnioskodawca zarządza również znajdującymi się w magazynie zapasami wydając do celów sprzedaży na rzecz klientów produkty zgodnie ze zdefiniowaną w umowie zasadą, tj. według najkrótszego okresu do upływu terminu przydatności do sprzedaży.

Po zmianie przepisów ustawy o VAT wprowadzających od 1 stycznia 2010 r. nowe zasady opodatkowania VAT usług, Spółka uznała, iż świadczona przez nią usługa składu konsygnacyjnego stanowi usługę związaną z nieruchomością i jako taka zgodnie z art. 28e ustawy o VAT powinna zostać opodatkowana polskim VAT. Ze względu na orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE” lub „Trybunał”) z dnia 27 czerwca 2013 r. w sprawie C-155/12 oraz wydawane na podstawie przedmiotowego orzeczenia interpretacje indywidualne organów podatkowych, a w szczególności fakt, iż w trakcie przeprowadzanej ostatnio u jednego z kontrahentów Wnioskodawcy kontroli podatkowej, organy podatkowe zakwestionowały prawo do odliczenia VAT z faktur dokumentujących usługi prowadzenia składu konsygnacyjnego wykonywane przez Wnioskodawcę na podstawie opisanych powyżej umów uznając, iż usługi te powinny być opodatkowane na zasadach ogólnych określonych w art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, tj. w miejscu siedziby nabywcy, Wnioskodawca powziął wątpliwość czy prawidłowo po 1 stycznia 2010 r. opodatkował VAT swoje usługi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w świetle wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 27 czerwca 2013 r. w sprawie C-155/12 Wnioskodawca prawidłowo uznał, iż przedstawione w opisie stanu faktycznego usługi prowadzenia składu konsygnacyjnego nie spełniają warunków niezbędnych dla uznania ich za usługi związane z nieruchomością, a w konsekwencji powinny zostać opodatkowane VAT zgodnie z art. 28b ustawy o VAT, tj. w miejscu siedziby usługobiorcy?
   
2. Jeżeli stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 zostanie uznane za prawidłowe, to czy Wnioskodawca będzie uprawniony do wystawienia korekt do faktur, w których usługi prowadzenia składu konsygnacyjnego świadczone przez Wnioskodawcę od 1 stycznia 2010 r. na rzecz kontrahentów nie mających siedziby działalności gospodarczej, ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski zostały nieprawidłowo ujęte jako usługi podlegające opodatkowaniu polskim podatkiem VAT, a w ślad za korektami faktur czy będzie uprawniony do skorygowania deklaracji VAT-7, w których usługi te zostały nieprawidłowo ujęte jako podlegające opodatkowaniu na terytorium Polski, bez konieczności otrzymania potwierdzenia odbioru korekt faktur od tych kontrahentów?
   
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Stanowisko w zakresie pytania nr 1
   
   

Zdaniem Spółki opisane w stanie faktycznym usługi prowadzenia składu konsygnacyjnego nie spełniają warunków niezbędnych dla uznania ich za usługi związane z nieruchomością, a w konsekwencji powinny zostać opodatkowane podatkiem VAT zgodnie z art. 28b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.; dalej „ustawa o VAT), tj. w miejscu siedziby usługobiorcy, a nie jak pierwotnie uznała Spółka w miejscu położenia magazynu, tj. w Polsce.

2. Stanowisko w zakresie pytania nr 2
   
   

Zdaniem Spółki, jeżeli prawidłowym jest stanowisko Spółki, iż opisane w stanie faktycznym usługi prowadzenia składu konsygnacyjnego powinny zostać opodatkowane podatkiem VAT zgodnie z art. 28b ustawy o VAT, tj. w miejscu siedziby usługobiorcy, to Spółka będzie uprawniona do dokonania korekty faktur, w których usługi prowadzenia składu konsygnacyjnego świadczone przez Wnioskodawcę od 1 stycznia 2010 r. na rzecz kontrahentów nie mających siedziby działalności gospodarczej, ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski zostały nieprawidłowo ujęte jako usługi podlegające opodatkowaniu polskim podatkiem VAT, a w ślad za korektami faktur, będzie uprawniona do skorygowania deklaracji VAT-7, w których usługi te zostały nieprawidłowo ujęte jako podlegające opodatkowaniu na terytorium Polski. Co więcej korekta deklaracji VAT-7 w tym przypadku nie będzie wymagać otrzymania potwierdzenia odbioru korekt faktur od tych kontrahentów.

Uzasadnienie

1. Uzasadnienie stanowiska w zakresie pytania nr 1
   
   

Przepisy ustawy o VAT definiują miejsce świadczenia usług wskazując w ten sposób, w którym kraju dane usługi powinny zostać opodatkowane VAT.

Zgodnie z zasadą ogólną wskazaną w art. 28b ust. 1 ustawy o VAT „miejscem świadczenia usług świadczonych na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej”. Jednocześnie ustawodawca przewidział szereg wyjątków od tej zasady. Jednym z wyjątków są wskazane w art. 28e ustawy o VAT usługi związane z nieruchomościami. Zgodnie z powołanym przepisem „miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.” Odpowiednikiem powołanego przepisu jest art. 47 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L z 2006 r., Nr 347, str. 1, z późn. zm.) zgodnie, z którym: „miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług rzeczoznawców i agentów nieruchomości, usług zakwaterowania w sektorze hotelarskim lub sektorach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, przyznawanie prawa użytkowania nieruchomości oraz usług związanych z przygotowywaniem i koordynacją prac budowlanych, takich jak usługi architektów i biur nadzoru budowlanego, jest miejsce, w którym znajduje się dana nieruchomość”.

Przepisy ustawy o VAT. podobnie jak przepisy Dyrektywy VAT, nie definiują usług związanych z nieruchomością. Wskazują jedynie przykładowe usługi uznawane za związane z nieruchomością. Przy czym nie jest to katalog zamknięty, co oznacza, że również usługi niewymienione wprost w tych przepisach mogą zostać uznane za usługi związane z nieruchomością opodatkowane VAT w miejscu położenia nieruchomości, jeśli będzie to uzasadnione bezpośrednim związkiem tych usług z nieruchomością.

Kwestia warunków, jakie w przypadku kompleksowych usług w zakresie magazynowania muszą zostać spełnione, aby dana usługa mogła zostać uznana za usługę związaną z nieruchomością analizowana była przez TSUE. W wyroku z dnia 27 czerwca 2013 r. wydanym w sprawie RR Donnelley Global Turnkey Solutions Poland Sp. z o.o. (C-155/12) TSUE wyjaśnił iż: „ art. 47 dyrektywy 2006/112 powinien być interpretowany w ten sposób, że kompleksowe usługi w zakresie magazynowania, obejmujące przyjmowanie towarów do magazynu, ich umieszczanie na odpowiednich półkach magazynowych, przechowywanie, pakowanie, wydawanie, rozładunek i załadunek są objęte tym artykułem jedynie wówczas, gdy magazynowanie stanowi świadczenie główne czynności jednolitej i usługobiorcom jest przyznane prawo używania całości lub części wyraźnie określonej nieruchomości”.

Jak wyjaśnił TSUE: „aby świadczenie usług było objęte zakresem stosowania art. 47 dyrektywy 2006/112, konieczne jest, by owo świadczenie było związane z wyraźnie określoną nieruchomością. Jednakże, mając na uwadze, że wiele usług jest w ten lub inny sposób związanych z nieruchomościami, konieczne jest ponadto, aby przedmiotem świadczenia usług była sama nieruchomość. Tak dzieje się w szczególności wówczas, gdy nieruchomość określoną w sposób wyraźny należy uznać za konstytutywny element świadczenia usług, jako że stanowi ona centralny i nieodzowny element tego świadczenia (zob. podobnie ww. wyrok w sprawie Heger, pkt 25).

Należy bowiem stwierdzić, że świadczenia usług wyliczone w art. 47 dyrektywy 2006/112, które dotyczą bądź używania lub urządzania nieruchomości, bądź zarządzania włącznie z użytkowaniem oraz wyceny tego rodzaju nieruchomości, charakteryzują się tym, że sama nieruchomość stanowi przedmiot świadczenia.

Z powyższego wynika, że usługa magazynowania, tego rodzaju jak usługa sporna w postępowaniu głównym, której nie można uznać za związaną z urządzaniem, zarządzaniem lub wyceną nieruchomości, może być objęt zakresem stosowania wskazanego art. 47 jedynie pod warunkiem, że usługobiorcy jest przyznane prawo używania całości lub części wyraźnie określonej nieruchomości.”

W przypadku opisanych w stanie faktycznym wniosku usług, nabywcom usług nie jest przyznawane prawo używania całości lub części wyraźnie określonej przestrzeni magazynu konsygnacyjnego - Wnioskodawca zobowiązuje się przechowywać produkty swoich kontrahentów na zasadach określonych w umowach składu konsygnacyjnego przeznaczając na ten cel przestrzeń w swoich obiektach magazynowych w wielkości określonej w umowach. Umowy definiują, co prawda wielkość przestrzeni magazynowej przeznaczonej dla poszczególnych kontrahentów (mierzona w ilości europalet), nie precyzują jednak konkretnej przestrzeni magazynowej wydzielanej dla konkretnego kontrahenta - pracownicy Wnioskodawcy na bieżąco podejmują decyzje odnośnie miejsca składowania poszczególnych produktów starając się w jak najbardziej efektywny sposób wykorzystać powierzchnię magazynową. Kontrahenci Wnioskodawcy nie mają wpływu na decyzje dotyczące konkretnej powierzchni magazynowej przeznaczonej w danym momencie na składowanie ich towarów.

Nie można zatem uznać, iż w ramach usług składu konsygnacyjnego kontrahenci Spółki nabywają „prawo używania całości lub części wyraźnie określonej nieruchomości”. Przedmiotem umów zawieranych przez Wnioskodawcę jest obsługa towarów składowanych w składzie konsygnacyjnym i aktywne zarządzanie tymi towarami oraz dostarczanie kontrahentom odpowiednich raportów w tym zakresie, a nie udzielanie kontrahentom uprawnień do użytkowania składu konsygnacyjnego w jakimkolwiek zakresie. Co więcej, udostępnienie przestrzeni magazynowej stanowi tylko jeden z wielu elementów procesu logistycznego, którego zarządzaniem zajmuje się Wnioskodawca i związku z tym nie stanowi centralnego i głównego elementu tego procesu.

W konsekwencji, zdaniem Spółki w opisanym stanie faktycznym nie zostały spełnione przesłanki, od których TSUE uzależnił możliwość uznania usługi za związaną z nieruchomością. Stąd opisane we wniosku usługi składu konsygnacyjnego powinny podlegać opodatkowaniu VAT na zasadach ogólnych wskazanych w art. 28b ustawy o VAT, tj. w miejscu siedziby usługobiorcy, a nie jak pierwotnie uznała Spółka na zasadach opisanych w art. 28e ustawy o VAT - w miejscu położenia magazynu.

2. Uzasadnienie stanowiska w zakresie pytania nr 2
   
   

Zgodnie z art. 12 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. - zmiana ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r., poz. 35) do wystawiania faktur korygujących faktury wystawione przed dniem 1 stycznia 2014 r. stosuje się odpowiednio przepisy art. 106j-1061 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.

Powyższe oznacza, że w przypadku uznania stanowiska Spółki w zakresie pytania nr 1 za prawidłowe, Spółka będzie uprawniona na podstawie przepisów ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. do dokonania korekty faktur wystawionych tytułem wynagrodzenia za usługi prowadzenia składu konsygnacyjnego świadczone od 1 stycznia 2010 r. na rzecz kontrahentów nie mających siedziby działalności gospodarczej, ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski, które zostały wystawione z nieprawidłowo wykazaną kwotą podatku VAT.

Zgodnie z art. 29a ust. 10 podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

1. kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
   
2. wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
   
3. zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
   
4. wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.
   
   

Kolejno zgodnie z art. 29a ust. 13 ustawy o VAT, w przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Warto zauważyć, iż zgodnie z art. 29a ust. 14 ustawy o VAT przepis ust. 13 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna.

Co istotne, warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez usługobiorcę nie stosuje się w przypadku świadczenia usług, dla których miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju (art. 29a ust. 15 pkt 2 ustawy o VAT).

Na podstawie art. 106j ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT w przypadku gdy po wystawieniu faktury podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury, podatnik wystawia fakturę korygującą.

W związku z faktem, iż Wnioskodawca począwszy od 1 stycznia 2010 r. nieprawidłowo wystawiał faktury VAT z kwotą wykazanego podatku VAT z tytułu świadczenia opisanych w stanie faktycznym usług składu konsygnacyjnego na rzecz kontrahentów nie mających siedziby działalności gospodarczej, ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski, na podstawie powołanych powyżej regulacji przysługuje mu prawo do skorygowania tych faktur w zakresie błędnie wykazanych kwot podatku VAT.

Wnioskodawca uważa, że w ślad za korektą wskazanych faktur będzie uprawniony do skorygowania deklaracji VAT-7, w których świadczenie przedmiotowych usług zostało wykazane jako podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT na terytorium Polski, bez konieczności uzyskiwania potwierdzeń otrzymania faktur korekt przez kontrahentów nie mających siedziby działalności gospodarczej, ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski, z uwagi na fakt, iż tego warunku zgodnie z art. 29a ust. 15 pkt 2 ustawy o VAT nie stosuje się do świadczenia usług, których miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju.

Słuszność stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 potwierdza m.in. treść interpretacji prawa podatkowego wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 3 kwietnia 2014 r. (sygn. ITPP2/443-109/14/AK).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych jest prawidłowe.

Stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałych stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.