Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-507/14/BM
z 22 sierpnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 maja 2014 r. (data wpływu 22 maja 2014 r.), uzupełnionym pismem z 27 maja 2014 r. (data wpływu 2 czerwca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupów związanych z budową, remontami i utrzymaniem dróg publicznych i wewnętrznych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 maja 2014 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek, uzupełniony pismem z 27 maja 2014 r. (data wpływu 2 czerwca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupów związanych z budową, remontami i utrzymaniem dróg publicznych i wewnętrznych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Miejski Zarząd Dróg (MZD) jest jednostką organizacyjną Gminy Miasto oraz gminną jednostką budżetową w rozumieniu przepisów ustawy o finansach publicznych (Dz. U. 2009 Nr 157 poz. 1240 z późn. zm.). Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT). Jednostka realizuje zadania zarządcy dróg publicznych na podstawie ustawy o drogach publicznych (Dz. U. z 1985 r. Nr 14 poz. 60 z późn. zm.), m.in. pełni funkcje inwestora, utrzymuje drogi i drogowe obiekty inżynierskie – z wyłączeniem utrzymania czystości, realizuje zadania w zakresie inżynierii ruchu, wydaje zezwolenia na zajęcie pasa drogowego oraz pobiera opłaty i kary pieniężne z tego tytułu itp. Ponadto do zadań MZD określonych statutem należy bieżące utrzymywanie dróg wewnętrznych, którymi włada Gmina, pełnienie funkcji inwestora tychże dróg, koordynowanie robót drogowych oraz prowadzenie spraw związanych z oznakowaniem i oświetleniem dróg wewnętrznych. Za dokonane zakupy kontrahenci wystawiają dla MZD faktury zawierające podatek VAT.

Wyżej wymienione zadania realizowane przez jednostkę służą społeczeństwu. Drogi są ogólnodostępne, a za korzystanie z nich zgodnie z ich podstawowym przeznaczeniem nie są pobierane opłaty. W przypadku zajęcia pasa drogowego na cele niezwiązane z budową, przebudową, remontem, utrzymaniem i ochroną dróg MZD pobiera opłaty i kary zgodnie z art. 40 ustawy o drogach publicznych. Przedmiotowe opłaty i kary ustalane są decyzjami administracyjnymi. Są to czynności publicznoprawne niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług - Dz. U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054, z późn. zm.)

U Wnioskodawcy nie występuje związana z drogami sprzedaż opodatkowana podatkiem VAT. Wyjątek stanowi wyłączona z ruchu pojazdów droga wewnętrzna, której cześć powierzchni wynajmowano pod letnie ogródki gastronomiczne na podstawie zawieranych umów cywilnoprawnych i wystawiano faktury z podatkiem VAT.

W odniesieniu do podatku naliczonego wynikającego z wydatków, które były ponoszone bezpośrednio i wyłącznie w związku z tym najmem (konserwacja instalacji elektrycznej zasilającej „ogródki”), MZD korzystał z prawa do odliczenia podatku naliczonego stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i odliczał go w całości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w myśl art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku zakupów związanych z budową, remontami i utrzymaniem dróg publicznych i wewnętrznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma on prawa do odliczania podatku VAT od zakupów związanych z budową, remontami i utrzymaniem dróg publicznych i wewnętrznych.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnikom VAT (MZD jest czynnym podatnikiem VAT) przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w zakresie w jakim nabywane towary i usługi wykorzystywane są do wykonywania czynności opodatkowanych. MZD nie ma prawa do odliczenia VAT naliczonego przy zakupach związanych z budową, remontami i utrzymaniem dróg ze względu na brak spełnienia podstawowej przesłanki warunkującej prawo do odliczenia, jaką jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

W przypadku dróg publicznych wszystkie opłaty są pobierane na podstawie ustawy o drogach publicznych i nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT. Brak sprzedaży opodatkowanej związanej z drogami publicznymi uniemożliwia odliczanie podatku VAT naliczonego od zakupów związanych z budową, remontami i bieżącym utrzymaniem dróg publicznych. MZD nie ma również prawa odliczyć VAT naliczonego dotyczącego dróg wewnętrznych. Drogi wewnętrzne, wybudowane i utrzymywane przez MZD, podobnie jak drogi publiczne są ogólnodostępne. MZD nie pobiera opłat za korzystanie z dróg wewnętrznych. MZD nie miał też możliwości odliczenia podatku związanego z drogą, na której wystąpiła sprzedaż opodatkowana podatkiem VAT. MZD nie ponosił nakładów na budowę i remont tej drogi. Inwestycja została zrealizowana przez inną jednostkę gminy i przekazana na majątek MZD. Poniesione koszty utrzymania drogi nie były bezpośrednio związane ze sprzedażą opodatkowaną. Ich głównym celem było zwiększenie bezpieczeństwa i wygody ruchu.

Obecnie w MZD nie występuje sprzedaż opodatkowana podatkiem VAT związana z drogami wewnętrznymi, co wyklucza możliwość odliczania podatku naliczonego, dotyczącego zakupów związanych z budową i utrzymaniem tych dróg.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT – w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

W myśl z art. 88 ust. 4 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. –, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje czynny, zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r., poz. 594, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy w zakresie gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego (art. 7 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy o samorządzie gminnym).

W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi (art. 9 ust. 1 cyt. ustawy).

Zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak również przepisy wykonawcze do niej nie definiują terminów: „jednostka budżetowa” czy „samorządowy zakład budżetowy”, wobec czego należy posiłkować się definicjami legalnymi zawartymi w obowiązującej od dnia 1 stycznia 2010 r. ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t.j. Dz.U. 2013 poz. 885 ze zm.).

W świetle art. 9 ww. ustawy, sektor finansów publicznych tworzą m. in.:

1. organy władzy publicznej, w tym organy administracji rządowej, organy kontroli państwowej i ochrony prawa oraz sądy i trybunały;
2. jednostki samorządu terytorialnego oraz ich związki;
3. jednostki budżetowe;
4. samorządowe zakłady budżetowe.
   
   

Jednostkami budżetowymi – zgodnie z brzmieniem art. 11 ust. 1 cyt. ustawy – są jednostki organizacyjne sektora finansów publicznych nieposiadające osobowości prawnej, które pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadzają na rachunek odpowiednio dochodów budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego.

Jednostka budżetowa działa na podstawie statutu określającego w szczególności jej nazwę, siedzibę i przedmiot działalności (art. 11 ust. 2 ustawy o finansach publicznych). Podstawą gospodarki finansowej jednostki budżetowej jest plan dochodów i wydatków, zwany dalej „planem finansowym jednostki budżetowej” (art. 11 ust. 3 ww. ustawy).

Zasady tworzenia, likwidowania i przekształcania jednostek budżetowych określa art. 12 ustawy o finansach publicznych.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy, jednostki budżetowe, z zastrzeżeniem odrębnych ustaw, tworzą, łączą i likwidują:

1. ministrowie, kierownicy urzędów centralnych, wojewodowie oraz inne organy działające na podstawie odrębnych ustaw - państwowe jednostki budżetowe,
2. organy stanowiące jednostek samorządu terytorialnego - gminne, powiatowe lub wojewódzkie jednostki budżetowe.
   
   

Według art. 12 ust. 2 ustawy o finansach publicznych, tworząc jednostkę budżetową, organ, o którym mowa w ust. 1, nadaje jej statut, chyba że odrębne ustawy stanowią inaczej, oraz określa mienie przekazywane tej jednostce w zarząd.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca, będący zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT, jest jednostką organizacyjną Miasta działającą jako jednostka budżetowa. Jednostka realizuje zadania zarządcy dróg publicznych na podstawie ustawy o drogach publicznych, m.in. pełni funkcje inwestora, utrzymuje drogi i drogowe obiekty inżynierskie – z wyłączeniem utrzymania czystości, realizuje zadania w zakresie inżynierii ruchu, wydaje zezwolenia na zajęcie pasa drogowego oraz pobiera opłaty i kary pieniężne z tego tytułu itp. Ponadto do zadań MZD określonych statutem należy bieżące utrzymywanie dróg wewnętrznych, którymi włada Gmina, pełnienie funkcji inwestora tychże dróg, koordynowanie robót drogowych oraz prowadzenie spraw związanych z oznakowaniem i oświetleniem dróg wewnętrznych. Za dokonane zakupy kontrahenci wystawiają dla MZD faktury zawierające podatek VAT.

Wyżej wymienione zadania realizowane przez jednostkę służą społeczeństwu. Drogi są ogólnodostępne, a za korzystanie z nich zgodnie z ich podstawowym przeznaczeniem nie są pobierane opłaty. W przypadku zajęcia pasa drogowego na cele niezwiązane z budową, przebudową, remontem, utrzymaniem i ochroną dróg MZD pobiera opłaty i kary zgodnie z art. 40 ustawy o drogach publicznych. Przedmiotowe opłaty i kary ustalane są decyzjami administracyjnymi. Są to czynności publicznoprawne niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z wniosku wynika, że u Wnioskodawcy nie występuje związana z drogami sprzedaż opodatkowana podatkiem VAT. Wyjątek stanowi wyłączona z ruchu pojazdów droga wewnętrzna, której cześć powierzchni wynajmowano pod letnie ogródki gastronomiczne na podstawie zawieranych umów cywilnoprawnych i wystawiano faktury z podatkiem VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od zakupów związanych z budową, remontami i utrzymaniem dróg publicznych i wewnętrznych.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny stwierdzić należy, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W omawianej sprawie warunek uprawniający do odliczenia podatku naliczonego nie jest spełniony, ponieważ – jak wskazał Wnioskodawca – wydatki ponoszone w związku z budową, remontami i utrzymaniem dróg publicznych i wewnętrznych nie są związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych (Wnioskodawca wskazał bowiem, że u Wnioskodawcy nie występuje związana z drogami sprzedaż opodatkowana podatkiem VAT).

W związku z powyższym, Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od zakupów związanych z budową, remontami i utrzymaniem dróg publicznych i wewnętrznych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za prawidłowe.

Należy zauważyć, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie faktycznym, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Wskazać należy, że w szczególności przedmiotem niniejszej interpretacji nie była kwestia prawidłowości zakwalifikowania wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności do niepodlegających opodatkowaniu ani kwestia odliczenia podatku naliczonego z tytułu konserwacji instalacji elektrycznej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.