Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-1043/14/PC
z 25 listopada 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z 22 sierpnia 2014 r. (data wpływu do tut. BKIP 25 sierpnia 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych otrzymania od spółki komandytowej zaliczek na poczet przyszłego zysku:

• w sytuacji rozliczenia zaliczek w sposób określony w opisie zdarzenia przyszłego:
  
  • w pkt a i b – jest prawidłowe,
  • w pkt c – jest nieprawidłowe,
• w sytuacji, gdy zaliczki będą obniżały udział kapitałowy Komplementariusza w spółce – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 sierpnia 2014 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych otrzymania od spółki komandytowej zaliczek na poczet przyszłego zysku.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca planuje utworzenie spółki komandytowej, w której zostanie komplementariuszem (dalej „Komplementariusz” lub „Spółka”).

Komplementariusz planuje pobierać ze spółki komandytowej jeden raz lub wielokrotnie w ciągu roku podatkowego kwoty pieniężne tytułem zaliczki na poczet przyszłych zysków. Umowa spółki będzie zawierać stosowne zapisy dające prawo wspólnikowi spółki komandytowej do pobierania zaliczek na poczet przyszłego zysku. Na koniec roku podatkowego Spółka może rozliczyć się z zaliczek na trzy sposoby:

1. jeżeli zysk spółki komandytowej wypracowany na koniec roku obrotowego będzie większy od sumy pobranych przez Komplementariusza zaliczek, Spółka będzie miała roszczenie do spółki komandytowej o wypłatę dodatkowej kwoty zysku (nadwyżki ponad kwotę pobranych zaliczek), o ile spółka komandytowa podejmie taką decyzję, albo
2. jeżeli zysk spółki komandytowej wypracowany na koniec roku obrotowego będzie mniejszy od sumy pobranych przez Komplementariusza zaliczek, Spółka zwróci spółce komandytowej różnicę pomiędzy pobranymi zaliczkami, a przypadającym na nią zyskiem z udziału w tej spółce lub zwróci całą zaliczkę, jeżeli okaże się, że na koniec roku podatkowego spółka komandytowa poniosła stratę, albo
3. Komplementariusz nie zwróci różnicy lub jej części pomiędzy pobranymi zaliczkami, a przypadającym na nią zyskiem z udziału w spółce komandytowej, gdy zysk spółki komandytowej będzie mniejszy od kwoty pobranych zaliczek lub nie zwróci całej zaliczki lub jej części, jeżeli okaże się na koniec roku podatkowego, że spółka komandytowa w tym roku podatkowym poniosła stratę.

W takim wypadku pobrane lecz niezwrócone zaliczki zostaną, po zatwierdzeniu sprawozdania za poprzedni rok obrotowy, przeksięgowane na zaliczkę Komplementariusza na poczet przyszłych zysków za kolejny rok podatkowy, z której to zaliczki Komplementariusz rozliczy się na koniec następnego roku podatkowego w sposób opisany powyżej w pkt a) albo b) albo c).

Pobrane, lecz niezwrócone zaliczki będą pomniejszały kwotę przyszłego zysku przypadającego na Komplementariusza. Możliwy jest również przypadek, że pobrane zaliczki będą pomniejszały udział kapitałowy Komplementariusza w spółce komandytowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy z tytułu pobierania (otrzymania) zaliczek na poczet przyszłych zysków Komplementariusz osiągnie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych (winno być: podatkiem dochodowym od osób prawnych)?

Zdaniem Wnioskodawcy, z tytułu pobranych kwot na poczet przyszłych zysków Spółka nie osiągnie przychodu, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Spółka komandytowa jest spółką osobową, niebędącą osobą prawną. Spółka niebędąca osobą prawną, zgodnie z art. 4a pkt 14 u.p.d.o.p., nie jest podatnikiem podatku dochodowego. Podatnikiem podatku dochodowego są poszczególni wspólnicy takiej spółki. Wspólnicy osoby fizyczne podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a wspólnicy osoby prawne są opodatkowane podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 5 ust. 3 u.p.d.o.p., jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niemająca osobowości prawnej, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie ust. 1, uznaje się za przychody z działalności gospodarczej. Na podstawie art. 5 ust. 1 u.p.d.o.p., przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zgodnie z treścią art. 12 ust. 3 u.p.d.o.p., za przychód z działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifkat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Na podstawie przepisów ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1030 ze zm., dalej „k.s.h.”), wspólnik może żądać podziału i wypłaty całości zysku z końcem każdego roku obrotowego (art. 52 k.s.h.). Prawo żądania wypłaty zysku powstaje zatem po zakończeniu roku obrotowego. Jednakże k.s.h. nie zabrania wypłaty kwot na poczet przyszłych zysków. Możliwość pobierania w trakcie roku zaliczek na poczet przyszłych zysków potwierdził SN w wyroku z 5 marca 2009 r., sygn. akt III CSK 290/08. Sąd ten stwierdził, że zarówno wypłata zysku sp.k. do wspólników, jak i zaliczek na poczet przyszłych zysków nie wymaga podjęcia uchwały, a jedynie zgody wszystkich wspólników. W razie nieosiągnięcia przez sp.k. zysku na koniec roku obrachunkowego wspólnik, który za zgodą wszystkich pozostałych wspólników pobrał kwotowe zaliczki na poczet udziału w zysku, nie ma obowiązku zwracać sp.k. jakiejkolwiek kwoty tytułem rozliczenia tej zaliczki. Jej rozliczenie następuje w kolejnych okresach obrachunkowych, w których sp.k. osiągnie zysk.

Dochód osiągnięty z tytułu udziału w spółce komandytowej będzie stanowić dla Spółki dochód z pozarolniczej działalności gospodarczej. Dochód ten podlega opodatkowaniu na bieżąco. W konsekwencji sama czynność wypłaty zysku spółki komandytowej na rzecz Spółki nie będzie stanowić przedmiotu opodatkowania. Opodatkowanie zysku wypłacanego przez spółkę komandytową na rzecz jej wspólnika powodowałoby wystąpienie zjawiska „podwójnego” opodatkowania dochodu ze spółki osobowej: raz na poziome dochodu osiągniętego przez spółkę oraz drugi raz w ramach wypłaty zysku przez spółkę na rzecz jej wspólnika. Jak wykazano powyżej, przepisy u.p.d.o.p. przewidują zasadę jednokrotnego opodatkowania wspólnika spółki osobowej. W konsekwencji nie stanowi przedmiotu opodatkowania podatkiem dochodowym zysk wypłacany przez spółkę osobową jej wspólnikowi.

Skoro zatem zysk wypłacany przez spółkę komandytową nie stanowi przedmiotu opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, to ta sama zasada znajduje zastosowanie do wypłacanych wspólnikowi zaliczek na poczet przyszłego zysku. Objęcie podatkiem dochodowym od osób fizycznych wypłaty zaliczki na poczet zysku spółki osobowej spowodowałby wystąpienie zjawiska „podwójnego” opodatkowania podatkiem dochodowym dochodów osiąganych za pośrednictwem spółki osobowej, a jak zostało to wskazane powyżej takiego sposobu opodatkowania dochodów realizowanych za pośrednictwem spółek osobowych nie przewidują przepisy u.p.d.o.p.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Spółka powołała indywidualne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydane przez:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 1 września 2010 r., sygn. IPPB1/415-484/10-4/AM,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 24 maja 2013 r., sygn. ILPB1/415-228/13-2/AA.
  
  

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1030 ze zm.), spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo–akcyjna.

W myśl art. 102 Kodeksu spółek handlowych, spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Stosownie do art. 103 Kodeksu spółek handlowych, w sprawach nieuregulowanych w niniejszym dziale, do spółki komandytowej stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej, chyba że ustawa stanowi inaczej.

W myśl art. 51 Kodeksu spółek handlowych, każdy wspólnik ma prawo do równego udziału w zyskach i uczestniczy w stratach w tym samym stosunku bez względu na rodzaj i wartość wkładu. Określony w umowie spółki udział wspólnika w zysku odnosi się, w razie wątpliwości, także do jego udziału w stratach. Umowa spółki może zwolnić wspólnika od udziału w stratach.

Powyższy status spółki komandytowej na gruncie przepisów prawa handlowego, jako spółki osobowej niemającej osobowości prawnej powoduje, że w zakresie opodatkowania dochodów spółki prowadzącej działalność gospodarczą w takiej formie, to nie spółka jest podatnikiem podatku dochodowego, lecz jej wspólnicy.

Wynika to z przepisu art. 1 ust. 1 - 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 851 ze zm.), zgodnie z którym:

• ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób prawnych i spółek kapitałowych w organizacji,
• przepisy ustawy mają również zastosowanie do jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, z wyjątkiem spółek niemających osobowości prawnej, z zastrzeżeniem ust. 1 i 3,
• przepisy ustawy mają również zastosowanie do spółek niemających osobowości prawnej mających siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego państwa są traktowane jak osoby prawne i podlegają w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.
  
  

Jednocześnie, spółki osobowe nie są podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych. W myśl art. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), akt ten reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych.

W zależności od tego, czy wspólnik jest osobą fizyczną, czy też prawną, dochody wspólników podlegają odpowiednio przepisom ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub przepisom ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Podstawę udokumentowania przychodu i dochodu stanowią księgi rachunkowe. Ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 330 ze zm.) nie dopuszcza możliwości prowadzenia ksiąg rachunkowych przez każdego ze wspólników spółki osobowej w tym komandytowej. Przychód spółki wynikający z ksiąg rachunkowych, do prowadzenia których zobowiązują spółkę przepisy ustawy o rachunkowości stanowi podstawę do określenia wysokości dochodu, podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku z tytułu udziału w spółce osobowej dla każdego ze wspólników.

Z powołanych powyżej przepisów prawa wynika, że spółki osobowe nie posiadają podmiotowości prawnopodatkowej dla celów podatku dochodowego – są „transparentne” podatkowo. Skutki podatkowe zdarzeń gospodarczych związanych z działalnością spółki osobowej przypisywane są odpowiednio jej wspólnikom. W przypadku wspólników będących osobami prawnymi, skutki te należy oceniać na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Tym samym, jeżeli komplementariuszem spółki komandytowej jest spółka kapitałowa do jej opodatkowania mają zastosowanie przepisy art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z tym przepisem, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, z zastrzeżeniem art. 1 ust. 3, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe (art. 5 ust. 1 powołanej ustawy). Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku (art. 5 ust. 2 ww. ustawy). Jeżeli działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie ust. 1, uznaje się za przychody z działalności gospodarczej (art. 5 ust. 3 tej ustawy).

Podział przychodów, kosztów i innych odliczeń w spółce osobowej następuje – co do zasady – według wniesionych do spółki udziałów. Jednak umowa spółki osobowej może określić prawo do udziału w zysku w inny sposób niż wynikający z parytetu wniesionych wkładów. Wówczas proporcję, o której mowa w art. 5 powołanej ustawy, powinno ustalać się w stosunku do przysługującego wspólnikowi będącemu osobą prawną udziału w zysku, określonemu w umowie spółki.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji przychodu. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii. Z zastrzeżeniem art. 12 ust. 3 i 4 oraz art. 14, przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe (art. 12 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy). Na podstawie art. 12 ust. 1 omawianej ustawy można stwierdzić, że co do zasady przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa, mająca definitywny charakter, którą może on rozporządzać jak własną. Należy przy tym podkreślić, że z uwagi na otwarty charakter regulacji zawartej w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ocena, czy dokonanie określonej czynności bądź zaistnienie określonego zdarzenia powoduje powstanie przychodu, nie powinna ograniczać się do stwierdzenia, że analizowana czynność/zdarzenie nie zostało wymienione w żadnym z punktów tego przepisu jako skutkujące przychodem, ale wymaga również zbadania, czy jej dokonanie/zaistnienie wiąże się z uzyskaniem przysporzeń majątkowych przez podatnika. Ponadto wskazać należy, że w myśl art. 12 ust. 3 ww. ustawy, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Wśród rodzajów przychodów ustawodawca wyszczególnił m.in. przychód z tytułu tzw. nieodpłatnych świadczeń. I tak, stosownie do art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do przychodów, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, zalicza się w szczególności wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie precyzuje, co należy rozumieć przez „nieodpłatne świadczenie”, ograniczając się jedynie do wskazania, w art. 12 ust. 6 i 6a, sposobu i kryteriów ustalania wartości nieodpłatnych i częściowo odpłatnych świadczeń.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, pojęcie nieodpłatnego świadczenia obejmuje wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy (taką definicję zawierają m.in. uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z 18 listopada 2002 r. sygn. akt FPS 9/02 oraz z 16 października 2006 r. sygn. akt II FPS 1/06).

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że u wspólnika spółki komandytowej będącego podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, przychody oraz koszty uzyskania przychodów ustala się proporcjonalnie w takiej wysokości, w jakiej przysługuje mu udział w zysku tej spółki.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ww. ustawy, podatek, z zastrzeżeniem art. 21 i 22, wynosi 19% podstawy opodatkowania.

W myśl natomiast art. 25 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 1b, 2a, 3-6a oraz art. 21 i 22, są obowiązani wpłacać na rachunek urzędu skarbowego zaliczki miesięczne w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące.

Art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że podatnicy, z wyjątkiem zwolnionych od podatku na podstawie art. 6 ust. 1, art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a i przepisów ustawy wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt 8, są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu (straty) osiągniętego w roku podatkowym - do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku.

Z powyższych przepisów wynika, że, co do zasady, przychodem z działalności gospodarczej są należne podatnikowi z tytułu prowadzenia tej działalności przysporzenia majątkowe, niezależnie od tego, czy zostały one przez podatnika faktycznie otrzymane. Przy czym, w przypadku wspólnika spółki komandytowej przychód ten określa się proporcjonalnie w takiej wysokości w jakiej wspólnik ten uczestniczy w zyskach spółki. Tak ustalony przychód stanowi podstawę do obliczenia dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym, od którego w trakcie roku podatkowego odprowadzane są zaliczki na podatek dochodowy.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca planuje utworzyć spółkę komandytową. Zgodnie z umową spółki, wspólnicy mają prawo do otrzymywania w trakcie roku zaliczek na poczet przyszłego zysku spółki. Suma otrzymywanych przez Wnioskodawcę w ciągu roku zaliczek na poczet zysku może w ostateczności być wyższa, bądź niższa od przysługującego jej zysku. W konsekwencji Wnioskodawca przewiduje, że na koniec roku podatkowego może rozliczyć się z zaliczek na trzy sposoby:

1. jeżeli zysk spółki komandytowej wypracowany na koniec roku obrotowego będzie większy od sumy pobranych przez nią zaliczek, będzie miała roszczenie do spółki o wypłatę dodatkowej kwoty zysku (nadwyżki ponad kwotę pobranych zaliczek);
2. jeżeli zysk spółki komandytowej wypracowany na koniec roku obrotowego będzie mniejszy od sumy pobranych przez nią zaliczek, Wnioskodawca zwróci spółce komandytowej różnicę pomiędzy pobranymi zaliczkami, a przypadającym na nią zyskiem z udziału w tej spółce lub zwróci całą zaliczkę, jeżeli okaże się, że na koniec roku podatkowego spółka komandytowa poniosła stratę;
3. nie zwróci różnicy lub jej części pomiędzy pobranymi zaliczkami, a przypadającym na nią zyskiem z udziału w spółce komandytowej, gdy zysk spółki komandytowej będzie mniejszy od kwoty pobranych zaliczek lub nie zwróci całej zaliczki lub jej części, jeżeli okaże się na koniec roku podatkowego, że spółka komandytowa w tym roku podatkowym poniosła stratę. W takim wypadku pobrane lecz niezwrócone zaliczki mogą m.in. zostać przeksięgowane na zaliczkę Wnioskodawcy na poczet przyszłych zysków za kolejny rok podatkowy, z której to zaliczki Wnioskodawca rozliczy się na koniec następnego roku podatkowego w sposób opisany powyżej w pkt a) albo b) albo c). Pobrane, lecz niezwrócone zaliczki będą pomniejszały kwotę przyszłego zysku przypadającego na Wnioskodawcę.
   
   

Biorąc pod uwagę cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, że jeżeli w myśl odrębnych przepisów niebędących przepisami prawa podatkowego i niemogących być przedmiotem niniejszej interpretacji, dopuszczalne jest pobieranie przez wspólnika spółki komandytowej w trakcie roku podatkowego zaliczek na poczet przyszłego zysku, to pobieranie przez Wnioskodawcę w trakcie roku ww. zaliczek będzie dla niego neutralne podatkowo, jednakże tylko w takiej części w jakiej zostaną one na koniec roku rozliczone przez Wnioskodawcę w sposób opisany przez niego w pkt a i b.

Natomiast w sytuacji, w której Wnioskodawca na koniec roku podatkowego nie rozliczy się z pobranych zaliczek, a różnica pomiędzy pobranymi zaliczkami a należnym mu zyskiem zostanie przeksięgowana na poczet zysku na kolejny rok (będzie pomniejszała kwotę jego przyszłego zysku), powstanie u niego przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń, o którym mowa w cyt. art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w wysokości odsetek jakie musiałby zapłacić, gdyby pobrane środki stanowiły pożyczkę. W tym bowiem okresie, tj. od końca roku do dnia ich faktycznego rozliczenia, Wnioskodawca będzie nieodpłatnie dysponował nienależnymi mu środkami pieniężnymi (korzystał z cudzego kapitału).

Z wniosku wynika także, że Wnioskodawca przewiduje sytuację, w której pobrane przez niego zaliczki na poczet przyszłego zysku należnego mu z tytułu uczestnictwa w zysku spółki, nie zostaną rozliczone z należnym mu zyskiem lecz poprzez pomniejszenie wysokości jego udziału kapitałowego w spółce. W takim przypadku, w momencie podjęcia decyzji o obniżeniu wartości udziału kapitałowego Wnioskodawcy w spółce o wartość pobranych i nierozliczonych zaliczek otrzymanych na poczet przyszłego zysku u Wnioskodawcy powstanie przychód w wysokości wartości obniżonego udziału (pobranych i nierozliczonych zaliczek). W tym bowiem momencie Wnioskodawca uzyska od spółki definitywne przysporzenie majątkowe, niebędące wypłatą należnego mu z tytułu udziału w spółce zysku.

Z uwagi na powyższe, stanowisko przedstawione we wniosku zakresie skutków podatkowych otrzymywania od spółki komandytowej zaliczek na poczet przyszłego zysku:

• w sytuacji rozliczenia zaliczek w sposób określony w opisie zdarzenia przyszłego:
  
  • w pkt a i b – jest prawidłowe,
    
  • w pkt c – jest nieprawidłowe,
• w sytuacji, gdy zaliczki będą obniżały udział kapitałowy Komplementariusza w spółce – jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych (stanowiących w istocie element stanowiska Wnioskodawcy) wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych niż Wnioskodawca podmiotów, natomiast Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach nie podziela przedstawionej w nich wykładni przepisów.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.