Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-1042/14/AP
z 20 listopada 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 19 sierpnia 2014 r. (data wpływu do tut. BKIP 25 sierpnia 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu wykazywania różnic kursowych ustalanych metodą bilansową w wyniku podatkowym (pytanie oznaczone we wniosku nr 2 – zdarzenie przyszłe) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 sierpnia 2014 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu wykazywania różnic kursowych ustalanych metodą bilansową w wyniku podatkowym.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka, wchodząca w skład grupy X, jest wiodącym producentem lusterek samochodowych oraz zbiorników do systemów spryskiwaczy szyb w Europie Środkowo-Wschodniej. Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: SSE) w oparciu o zezwolenia z 26 kwietnia 2005 r. oraz z 17 maja 2013 r. (dalej: Zezwolenia). Spółka nie rozpoczęła jeszcze korzystania z puli zwolnienia wynikającego z drugiego zezwolenia. Zezwolenia obejmują działalność produkcyjną, handlową i usługową w zakresie wymienionych w Zezwoleniach kategorii wyrobów wytwarzanych na terenie SSE.

W ramach całokształtu prowadzonej działalności Spółka dokonuje transakcji rozliczanych w PLN oraz walutach obcych, w związku z czym dochodzi do powstawania różnic kursowych.

Na mocy art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.; dalej: PDOP), Spółka ustala różnice kursowe w oparciu o metodę przewidzianą w przepisach ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 330 ze zm.; dalej: „ustawa o rachunkowości”).

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy powstała w wyniku wskazanego w punkcie 1 ujęcia różnic kursowych per saldo nadwyżka wartości ujemnych albo dodatnich różnic kursowych danego okresu, stanowić będzie odpowiednio:

1. tzw. koszt wspólny działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych i opodatkowanej na zasadach ogólnych, mający wpływ na wynik osiągany w ramach wskazanych rodzajów działalności zgodnie z zasadami wskazanymi w art. 15 ust. 2 w zw. z art. 15 ust. 2a ustawy o PDOP (przypisanie za pomocą odpowiedniego klucza alokacji);
2. tzw. przychód wspólny, który podlega w całości opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych?
   
   

Zdaniem Spółki:

• ewentualna nadwyżka ujemnych różnic kursowych danego okresu, ustalona na zasadach określonych w pytaniu pierwszym i w stanowisku Spółki odnośnie pierwszego pytania, powinna być alokowana jako tzw. koszty wspólne do działalności zwolnionej (czyli prowadzonej w oparciu o Zezwolenia) i opodatkowanej na zasadach określonych w przepisie art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o PDOP za pomocą tzw. przychodowego klucza alokacji,
• ewentualna nadwyżka dodatnich różnic kursowych danego okresu, ustalona na zasadach określonych w pytaniu pierwszym i w stanowisku Spółki odnośnie pierwszego pytania, jako tzw. przychód wspólny powinna w całości podlegać opodatkowaniu.
  
  

Z uwagi na wskazaną w pytaniu pierwszym możliwość prezentowania w księgach rachunkowych różnic kursowych per saldo, oraz zasadę autonomiczności metody rachunkowej ustalania różnic kursowych względem regulacji podatkowych, skompensowana wartość różnic kursowych rozpoznawana będzie przez Spółkę dla celów podatkowych.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 2 ustawy o PDOP, jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.

Stosownie natomiast do art. 15 ust. 2a ustawy o PDOP zasadę, o której mowa w ust. 2, stosuje się również w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest zwolniona z tego opodatkowania; w takim przypadku przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio.

Spółka wykonuje zarówno działalność korzystającą ze zwolnienia od opodatkowania, jak i opodatkowaną na zasadach ogólnych. W związku uzyskiwaniem przez Spółkę przychodów z dwóch źródeł powstają różnice kursowe.

Zdaniem Spółki, ewentualna nadwyżka ujemnych różnic kursowych nad dodatnimi różnicami kursowymi, stanowi tzw. „koszt wspólny”. Opierając się na treści art. 15 ust. 2 oraz 2a ustawy o PDOP, całkowitą wartość nadwyżki tak ustalonego „kosztu wspólnego” należy więc alokować odpowiednio do działalności strefowej oraz pozastrefowej poprzez zastosowanie tzw. przychodowego klucza alokacji wskazanego w przedmiotowych przepisach. Z kolei, gdy wartość dodatnich różnic kursowych przekracza wartość ujemnych różnic kursowych, nieskompensowana nadwyżka dodatnich różnic kursowych nad ujemnymi stanowi tzw. „przychód wspólny”.

Biorąc pod uwagę, że przepisy ustawy o PDOP nie przewidują możliwości stosowania klucza przychodowego do rozliczania „przychodów wspólnych”, zdaniem Spółki, nieskompensowana nadwyżka dodatnich różnic kursowych nad ujemnymi w całości podlega rozpoznaniu jako przychód opodatkowany (pomimo, że faktycznie nadwyżka ta w pewnej proporcji odnosi się również do działalności strefowej).

Spółka wskazuje, że stanowisko co do braku możliwości stosowania klucza przychodowego do przychodów pochodzących zarówno z działalności zwolnionej jak i opodatkowanej, w stosunku do których nie sposób dokonać bezpośredniej alokacji, zostało wyrażone po analizie interpretacji indywidualnych powołanych przez Spółkę we wcześniejszej części wniosku, a także m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 18 stycznia 2011 r., sygn. ILPB3/423-852/10-3/MM oraz w wyrokach Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 7 czerwca 2011 r. (sygn. I SA/Wr 453/11) oraz z 21 lipca 2011 r. (sygn. I SA/Wr 767/11).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że w sprawie będącej przedmiotem pytania oznaczonego we wniosku nr 1 oraz pytania oznaczonego nr 2 w zakresie stanu faktycznego wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.