Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-675/14/MZ
z 10 listopada 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 10 sierpnia 2014 r. (data wpływu do Biura – 19 sierpnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zakwalifikowania do źródła przychodu środków finansowych wypłaconych przez Wspólnotę Mieszkaniową jej członkowi – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 sierpnia 2014 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zakwalifikowania do źródła przychodu środków finansowych wypłaconych przez Wspólnotę Mieszkaniową jej członkowi.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest współwłaścicielem nieruchomości położonej w K. i jednocześnie członkiem Wspólnoty Mieszkaniowej X, z siedzibą w K., pod tym samym adresem. Wspólnota Mieszkaniowa w ramach swej działalności zajmuje się m.in. najmem części wspólnej nieruchomości (strychu, części klatki schodowej i części dachu), na podstawie umowy najmu z operatorem telefonii komórkowej. Uzyskane tą drogą środki finansowe, jedyne przychody Wspólnoty, po opłaceniu podatku dochodowego od osób prawnych, gromadzone były na koncie remontowym i przeznaczone w całości na remonty kamienicy. W chwili obecnej potrzeby remontowe Wspólnoty zostały zaspokojone. Na koncie remontowym zgromadzono odpowiednią kwotę środków finansowych przeznaczonych na nieprzewidziane awarie i remonty. W tej sytuacji, wobec braku zainteresowania inwestowaniem nadwyżek finansowych w ramach Wspólnoty, większość członków Wspólnoty w drodze odpowiedniej uchwały, ma zamiar podjąć decyzję o wypłacie środków na prywatne konta członków Wspólnoty/współwłaścicieli nieruchomości. W przypadku Wnioskodawcy przychód będzie wynosił ok. 600 zł miesięcznie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy uzyskany tą drogą, przez członka Wspólnoty, przychód może być uznany za pochodzący z najmu prywatnego i opodatkowany podatkiem ryczałtowym w wysokości 8,5%?

Wnioskodawca uważa, że tak, skoro środki wypłacane przez Wspólnotę Mieszkaniową pochodzą w całości z najmu, a wcześniej były już opodatkowane podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści tego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy bądź, od których Minister Finansów zaniechał poboru podatku, w drodze rozporządzenia.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Katalog źródeł, do których kwalifikuje się dochód danego rodzaju został wymieniony w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odrębnymi źródłami przychodów są: najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą. Natomiast w pkt 9 tegoż przepisu wymieniono jako źródło przychodu „inne źródła”.

Zgodnie natomiast z art. 20 ust. 1 tej ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Zauważyć należy, że powołany wyżej przepis wymienia określone rodzaje przychodów stanowiące pewien katalog o charakterze otwartym, a tym samym nie rozstrzyga w sposób ostateczny co jest przychodem z „innych źródeł”. Użycie przez ustawodawcę zwrotu „w szczególności” przesądza, że przedmiotowy katalog nie ma charakteru zamkniętego, wyczerpującego. Innymi słowy, przychody niemieszczące się w źródłach przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 ww. ustawy stanowią przychody z innych źródeł. Zatem o przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Zasady funkcjonowania wspólnot mieszkaniowych określa ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz.U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903, z późn. zm.). Zgodnie z art. 6 tej ustawy, ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana. Nie posiada jednak osobowości prawnej. Wspólnotę mieszkaniową tworzą zarówno właściciele odrębnych lokali mieszkalnych, jak i właściciele odrębnych lokali użytkowych. Każdy członek wspólnoty mieszkaniowej jest właścicielem lokalu oraz udziału w nieruchomości wspólnej. Udział w nieruchomości wspólnej jest prawem związanym z własnością lokalu.

W myśl art. 3 ww. ustawy, grunt oraz wszelkie części budynku i inne urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali lub dotychczasowego właściciela nieruchomości ze względu na należące do niego niewyodrębnione lokale (nieruchomość wspólna), stanowią ich współwłasność w częściach ułamkowych odpowiadających stosunkowi powierzchni użytkowej lokalu do powierzchni użytkowej budynku. Współwłasność nieruchomości wspólnej jest przymusowa.

Stosownie do art. 12 ust. 2 powołanej ustawy pożytki i inne przychody z nieruchomości wspólnej służą pokrywaniu wydatków związanych z jej utrzymaniem, a w części przekraczającej te potrzeby przypadają właścicielom lokali w stosunku do ich udziałów. W takim samym stosunku właściciele lokali ponoszą wydatki i ciężary związane z utrzymaniem nieruchomości wspólnej w części nie znajdującej pokrycia w pożytkach i innych przychodach.

Z powyższego wynika, iż w sytuacji gdy pożytki i przychody z nieruchomości wspólnej są wyższe niż koszty utrzymania i eksploatacji tej nieruchomości, to nadwyżka przychodów podlega podziałowi wyłącznie między właścicieli lokali w danej nieruchomości. Nadwyżka przychodów i pożytków z nieruchomości wspólnej nad kosztami eksploatacji i utrzymania tej nieruchomości może być również właścicielom lokali wypłacona.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest współwłaścicielem nieruchomości i jednocześnie członkiem Wspólnoty Mieszkaniowej X znajdującej się, pod tym samym adresem. Wspólnota Mieszkaniowa X w ramach swej działalności zajmuje się m.in. najmem części wspólnej nieruchomości (strychu, części klatki schodowej i części dachu), na podstawie umowy najmu z operatorem telefonii komórkowej. Uzyskane tą drogą środki finansowe, jedyne przychody Wspólnoty, po opłaceniu podatku dochodowego od osób prawnych, gromadzone były na koncie remontowym i przeznaczone w całości na remonty. W chwili obecnej potrzeby remontowe Wspólnoty zostały zaspokojone. W tej sytuacji, wobec braku zainteresowania inwestowaniem nadwyżek finansowych w ramach Wspólnoty, większość członków Wspólnoty na drodze odpowiedniej uchwały, ma zamiar podjąć decyzję o wypłacie środków na prywatne konta członków Wspólnoty/współwłaścicieli nieruchomości. W przypadku Wnioskodawcy przychód będzie wynosił ok. 600 zł miesięcznie.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2014 r., poz.121), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że środków finansowych, które mają być wypłacone Wnioskodawcy przez Wspólnotę Mieszkaniową X z tytułu nadwyżki na koncie remontowym nie sposób będzie uznać za przychód z najmu, tj. ze źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i opodatkować 8,5% ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. W przedmiotowej sprawie środki te nie zostaną bowiem uzyskane przez Wnioskodawcę na podstawie zawartej przez niego umowy najmu części wspólnej nieruchomości (strychu, części klatki schodowej i części dachu). Taką umowę zawarła Wspólnota Mieszkaniowa X a nie Wnioskodawca. Wspólnota Mieszkaniowa X i jej członkowie to w świetle prawa inne podmioty, podlegające innym regułom m.in. na gruncie prawa podatkowego. Otrzymane przez Wnioskodawcę środki finansowe nie będą mu przekazane przez najemcę wskazanych części wspólnych nieruchomości lecz przez Wspólnotę Mieszkaniową X. Fakt, że Wspólnota omawiane środki finansowe uzyskuje na podstawie najmu, nie oznacza automatycznie, że Wnioskodawca otrzyma je z tego samego źródła. Wnioskodawca otrzyma je tylko dlatego, że jest członkiem Wspólnoty i że wartość uzyskanych przez tę Wspólnotę przychodów i pożytków z części wspólnej nieruchomości przekracza wartość kosztów jej utrzymania. Wypłata części tych środków na rzecz Wnioskodawcy, w ustalonej proporcjonalnie kwocie, będzie zatem uzyskaniem przez niego przychodu już z innego źródła niż uzyska go Wspólnota. Przedmiotowe świadczenie nie stanowi zatem np. czynszu, do którego na mocy przepisów prawa oraz zawartej umowy zobowiązany jest najemca – operator telefonii komórkowej. Tym samym, przedmiotowe świadczenie winno zostać zaliczone przez Wnioskodawcę do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli do innych źródeł i opodatkowane na zasadach ogólnych według skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ww. ustawy.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że przychód uzyskany przez Wnioskodawcę z tytułu przedmiotowego świadczenia, będzie należało zakwalifikować do przychodów, o których mowa w art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. do przychodów z innych źródeł i opodatkować na zasadach ogólnych według skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ww. ustawy.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.