Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/423-416/14/KK
z 31 października 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 18 września 2014 r. (data wpływu 19 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy.

We wniosku tym przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

T. (Wnioskodawca) funkcjonuje na podstawie ustawy o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego.

Wnioskodawca prowadzi działalność polegającą na budowie budynków mieszkalnych wielorodzinnych z przeznaczeniem na wynajem poszczególnych lokali mieszkalnych. Inwestycje te finansowane były ze środków Krajowego Funduszu Mieszkaniowego obsługiwanego przez Bank w W., partycypacji osób fizycznych i prawnych oraz środków własnych Wnioskodawcy. Po zakończeniu inwestycji i dotrzymaniu wszystkich warunków umowy zawartej pomiędzy Wnioskodawcą i Bankiem (przy założeniu, że wstępne wnioski kredytowe zostały złożone przed 1 stycznia 2005 r.), na pisemny wniosek podatnika Bank może mu umorzyć część kwoty kredytu na podstawie art. 19 ust. 9 ustawy o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2004 r.

Umorzenie w wysokości 10 % kosztów przedsięwzięcia finansowanego przy udziale środków Krajowego Funduszu Mieszkaniowego było elementem ustawowego systemu budownictwa społecznego - wynikało to bezpośrednio z przepisu art. 19 ust. 9 ustawy o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego, stanowiąc, że kredyt o którym mowa w art. 18 pkt. 1 ww. ustawy podlega umorzeniu w wysokości 10 % kosztów przedsięwzięcia finansowanego przy udziale środków Krajowego Funduszu Mieszkaniowego, po jego terminowym zakończeniu i rozliczeniu. Terminowe zakończenie i rozliczenie inwestycji nie było jedynym warunkiem umorzenia, bowiem przyznanie umorzenia musiało zostać poprzedzone 100 % zasiedleniem wybudowanych mieszkań, co oznacza, że dochód w postaci umorzenia dotyczył wyłącznie budynków i lokali już istniejących, uprzednio wybudowanych, zamieszkałych (zawarte umowy najmu) i zarządzanych przez towarzystwo, co oznacza, że dochód ten nie dotyczył np. mieszkań w budowie i w trakcie realizacji inwestycji, ale stricte istniejącego już zasobu mieszkaniowego.

Z zasad działania Krajowego Funduszu Mieszkaniowego (art. 16 ust. 1 ustawy) wynikało, że służy on do realizacji zadań wynikających z polityki państwa w zakresie gospodarki mieszkaniowej oraz rozwoju budownictwa mieszkaniowego. Środki Funduszu przeznaczane były na udzielanie preferencyjnych kredytów towarzystwom budownictwa społecznego i spółdzielniom mieszkaniowym, na przedsięwzięcia inwestycyjno - budowlane.

Skutkiem umorzenia jest skrócenie okresu spłaty kredytu, a więc skutek ten zaistnieje za kilkadziesiąt lat, wpływając na zmniejszenie stawki czynszu najmu płaconej przez najemców.

System budownictwa mieszkaniowego opiera się na zasadzie, że towarzystwo spłaca kredyt zaciągnięty na realizację inwestycji mieszkaniowej z czynszu najmu lokali mieszkalnych pobieranego od najemców, a więc nie ma uzasadnienia dodatkowe obciążenie towarzystwa podatkiem od uzyskanego umorzenia, a nadto brak źródeł na regulowanie takich zobowiązań podatkowych, skoro nie można obciążyć nimi najemców.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wartość umorzonej części kredytu bankowego udzielonego przez Bank ze środków Krajowego Funduszu Mieszkaniowego przeznaczonego na sfinansowanie budowy mieszkań podlega zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt. 44 ustawy o podatku dochodowym osób prawnych, dochód stanowiący równowartość umorzonej części kredytu bankowego udzielonego przez Bank ze środków Krajowego Funduszu Mieszkaniowego przeznaczonego na sfinansowanie budowy mieszkań jest wolny od podatku dochodowego od osób prawnych, przeznaczony zostaje w całości na nabycie zasobów mieszkaniowych, umożliwiających realizację celów statutowych spółki.

Zgodnie z zapisem art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, „wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi - w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi”. Kierując się przepisem art. 17 ust. 1 pkt. 44 ustawy, wolne od podatku dochodowego są dochody uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

Podstawowym i jedynym przedmiotem działania Wnioskodawcy jest budowanie domów mieszkalnych i ich eksploatacja na zasadach najmu. Po stronie dochodów, nie licząc innych dochodów pochodzących np. z najmu lokali usługowych (sklepów i zakładów usługowych dla mieszkańców osiedli), T. ma możliwość pozyskiwania ich wyłącznie z działalności polegającej na eksploatacji na zasadach najmu. T., zgodnie z przepisem art. 24 ust. 2 ustawy o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego obowiązuje zakaz przeznaczania uzyskanych dochodów do podziału między wspólników lub członków. Dochody te w całości można przeznaczać wyłącznie na działalność statutową.

Kierując się omawianym przepisem art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ze zwolnienia podatkowego korzystają też wyłącznie dochody przeznaczone na utrzymanie zasobów mieszkaniowych towarzystwa. Pojęcie „dochodu uzyskanego z gospodarki zasobami mieszkaniowymi” uwzględnia realia i praktykę działalności towarzystwa budownictwa społecznego, cele funkcjonowania Krajowego Funduszu Mieszkaniowego, spółki prawa handlowego, inwestora na rynku budowlanym i zarządcy nieruchomości, podstawowego elementu systemu budownictwa społecznego w Polsce oraz zamawiającego w rozumieniu ustawy Prawo zamówień publicznych.

Znalazło to swoje odbicie w orzecznictwie sądów administracyjnych, w szczególności znaczenie ma tu wyrok WSA w Warszawie z dnia 22 października 2008 r., sygn. akt III SA/WA 824/08, który w swojej interpretacji w przedmiotowej sprawie odwołał się do definicji gospodarki zawartej w Słowniku Języka Polskiego. Według WSA w Warszawie, w rozumieniu Słownika Języka Polskiego gospodarką jest:

1. całość mechanizmów i warunków działania podmiotów gospodarczych związana z wytwarzaniem i podziałem dóbr i usług,
   
2. ogół zakładów wytwórczych danego kraju lub dana dziedzina wytwórczości,
   
3. dysponowanie i zarządzanie czymś,
   
4. potocznie - drobne gospodarstwo chłopskie.

Z powyższej definicji wynika, że nie ma uzasadnienia dla ograniczania pojęcia gospodarki tylko do „zarządzania i dysponowania czymś”. Pojęcie gospodarki, jak wynika z punktu pierwszego powołanej definicji słownikowej obejmuje całość mechanizmów i warunków działania podmiotów gospodarczych związanych z wytwarzaniem i podziałem dóbr i usług.

Odrębną natomiast przesłanką obok źródła przychodu jest przeznaczenie dochodu na utrzymanie zasobów mieszkaniowych. Samo pojęcie „utrzymanie zasobów” mieszkaniowych jest pojęciem węższym niż „gospodarka zasobami mieszkaniowymi”.

W podobnym kierunku zmierza wyrok NSA z dnia 12 września 2012 r, sygn. akt II FSK 320/11, z którego wynika, że pojęcie gospodarki zasobami mieszkaniowymi należy rozumieć jako dochody pochodzące z zarządzania tymi zasobami mieszkaniowymi.

Charakterystycznym dla towarzystw budownictwa społecznego systemem realizacji inwestycji mieszkaniowych z dominującym udziałem środków Krajowego Funduszu Mieszkaniowego jest obligatoryjne umarzanie części kredytu w razie spełnienia przez inwestora przesłanek określonych w ustawie o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego. Dlatego też dochód w postaci przewidzianego ustawą umorzenia części kredytu należy traktować jako dochód uzyskany z gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Ścisłe powiązanie działalności Wnioskodawcy ze środkami pozyskanymi z Krajowego Funduszu Mieszkaniowego uzasadnia zasadność zwolnienia z podatku dochodowego dochodu powstałego z umorzenia części należności przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem zasobów. T. w związku z umorzeniem części zaciągniętego kredytu nie uzyskuje wpływów finansowych w wysokości tego umorzenia, a jedynie następuje skrócenie okresu spłaty zobowiązania istniejącego wobec Banku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zasady działania towarzystw budownictwa społecznego określone zostały w rozdziale 4 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego (Dz. U. z 2013 r., poz. 255).

Zgodnie z art. 23 ust. 1 powołanej ustawy, towarzystwa budownictwa społecznego mogą być tworzone w formie:

1. spółek z ograniczoną odpowiedzialnością,
   
2. spółek akcyjnych,
   
3. spółdzielni osób prawnych.

Z treści art. 27 ust. 1 niniejszej ustawy wynika natomiast, iż przedmiotem działania towarzystwa jest budowanie domów mieszkalnych i ich eksploatacja na zasadach najmu.

T. może również (art. 27 ust. 2 ww. ustawy):

1. nabywać budynki mieszkalne,
   
2. przeprowadzać remonty i modernizację obiektów przeznaczonych na zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych na zasadach najmu,
   
3. wynajmować lokale użytkowe znajdujące się w budynkach towarzystwa,
   
4. sprawować na podstawie umów zlecenia zarząd budynkami mieszkalnymi i niemieszkalnymi niestanowiącymi jego własności, z tym że powierzchnia zarządzanych budynków niemieszkalnych nie może być większa niż powierzchnia zarządzanych budynkó
5. prowadzić inną działalność związaną z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą.
w mieszkalnych,

Równocześnie wskazać należy, że w myśl art. 15a ww. ustawy Bank udziela kredytów w ramach realizacji programów rządowych popierania budownictwa mieszkaniowego. Bank realizuje programy, o których mowa w ust. 1, poprzez, m.in. udzielanie, na warunkach preferencyjnych, kredytów towarzystwom budownictwa społecznego oraz spółdzielniom mieszkaniowym na przedsięwzięcia inwestycyjno-budowlane mające na celu budowę lokali mieszkalnych na wynajem, z zastrzeżeniem art. 15e;

Z okoliczności przedstawionych we wniosku, że Wnioskodawca prowadzi działalność polegającą na budowie budynków mieszkalnych wielorodzinnych z przeznaczeniem na wynajem poszczególnych lokali mieszkalnych. Inwestycje te finansowane były ze środków Krajowego Funduszu Mieszkaniowego obsługiwanego przez Bank w W. partycypacji osób fizycznych i prawnych oraz środków własnych Wnioskodawcy. Po zakończeniu inwestycji i dotrzymaniu wszystkich warunków umowy zawartej pomiędzy Wnioskodawcą i Bankiem (przy założeniu, że wstępne wnioski kredytowe zostały złożone przed 1 stycznia 2005 r.), na pisemny wniosek podatnika Bank może mu umorzyć część kwoty kredytu na podstawie art. 19 ust. 9 ustawy o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2004 r.

Skutkiem umorzenia jest skrócenie okresu spłaty kredytu, a więc skutek ten zaistnieje za kilkadziesiąt lat, wpływając na zmniejszenie stawki czynszu najmu płaconej przez najemców.

System budownictwa mieszkaniowego opiera się na zasadzie, że towarzystwo spłaca kredyt zaciągnięty na realizację inwestycji mieszkaniowej z czynszu najmu lokali mieszkalnych pobieranego od najemców, a więc nie ma uzasadnienia dodatkowe obciążenie towarzystwa podatkiem od uzyskanego umorzenia, a nadto brak źródeł na regulowanie takich zobowiązań podatkowych, skoro nie można obciążyć nimi najemców.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi – w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyjątkiem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

Stosownie do tego przepisu zwolnione od podatku są wyłącznie te dochody towarzystw budownictwa społecznego, które zostały uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi i które zostały przeznaczone na utrzymanie tych zasobów.

Podkreślenia wymaga fakt, że oba te warunki muszą być spełnione łącznie. Powyższe oznacza, że dochód Wnioskodawcy z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolny będzie od podatku dochodowego, o ile przeznaczony zostanie na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych. Jeżeli jednak dochody uzyskane z gospodarowania ww. zasobami nie zostaną przeznaczone na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych, wówczas zwolnienie, o którym mowa nie będzie mieć zastosowania. Jednocześnie opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych będą podlegały również dochody z działalności innej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi – bez względu na cel, na jaki zostaną przeznaczone.

Wobec tego opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają dochody uzyskane z:

• gospodarki zasobami mieszkaniowymi, które nie zostały przeznaczone na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych oraz

• innej działalności niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi, nawet wówczas, gdy zostaną przeznaczone na utrzymanie zasobów mieszkaniowych.

Powołana ustawa o podatku dochodowym nie zawiera definicji: „zasobów mieszkaniowych” oraz „gospodarki zasobami mieszkaniowymi”. Zauważyć należy jednak, że w języku potocznym, pojęcie „gospodarka” – w kontekście omawianego przypadku oznacza dysponowanie i zarządzanie czymś. „Zasób” zaś to m.in. pewna nagromadzona ilość czegoś. Natomiast pojęcie „mieszkanie” jest równoznaczne w swojej treści z pomieszczeniem, w którym się mieszka (vide: Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, http://sjp.pwn.pl). Tak więc przymiotnik „mieszkaniowy”, „mieszkaniowych”, określa rzeczy związane z mieszkaniem.

W konsekwencji przez „zasoby mieszkaniowe”, o których mowa w wyżej wymienionym przepisie art. 17 ust. 1 pkt 44 powołanej ustawy, należy rozumieć:

1. znajdujące się w budynku mieszkalnym lokale mieszkalne wraz z wyposażeniem technicznym oraz przynależnymi do nich pomieszczeniami, jak np.:

• dźwigi osobowe i towarowe,

• aparaty do wymiany ciepła,

• kotłownie i hydrofornie wbudowane,

• klatki schodowe,

• strychy, piwnice, komórki,

• balkony, loggie,

• garaże,

2. pomieszczenia znajdujące się w budynku mieszkalnym lub poza nim, związane z administrowaniem i zapewnieniem bezawaryjnego funkcjonowania osiedlowych budynków mieszkalnych, tj.:

• budynki (pomieszczenia) administracji osiedlowej,

• kotłownie i hydrofornie wolno stojące,

• osiedlowe warsztaty (zakłady) konserwacyjno-remontowe,

3. urządzenia i uzbrojenie terenów, na których znajdują się budynki wyżej wymienione, jak:

• zbiorniki - doły gnilne, szamba, przydomowe oczyszczalnie ścieków,

• rurociągi i przewody sieci wodociągowo-kanalizacyjnej, gazowej i ciepłowniczej,

• sieci elektroenergetyczne i telefoniczne,

• budowle inżynieryjne (studnie itp.), stacje transformatorowe,

• budowle komunikacyjne, jak: drogi osiedlowe, ulice, chodniki,

• inne budowle i urządzenia związane z ukształtowaniem i zagospodarowaniem terenu, mające wpływ na prawidłowe funkcjonowanie osiedlowych budynków mieszkalnych, jak np. latarnie oświetleniowe, ogrodzenia, parkingi, trawniki, kontenery na śmieci.

Związane z wyżej wymienionymi budowlami (lokalami mieszkalnymi i pomieszczeniami), obiektami i urządzeniami przychody (np. opłaty, czynsze, odsetki za zwłokę od nieterminowych ich wpłat) oraz sfinansowane z nich koszty stanowią przychody i koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Stanowią one jednocześnie przychody i koszty podatkowe w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 12 oraz art. 15 ust. 1, z uwzględnieniem art. 16 ust. 1 ustawy). Dochód powstały z tego tytułu, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolny będzie od podatku dochodowego, o ile przeznaczony zostanie na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych.

Ponadto, zgodnie z art. 17 ust. 1b ww. ustawy zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie (związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych), ma zastosowanie, jeżeli dochód jest przeznaczony i – bez względu na termin – wydatkowany na cele określone w tym przepisie, w tym także na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych służących bezpośrednio realizacji tych celów oraz na opłacenie podatków niestanowiących kosztu uzyskania przychodów.

Odnosząc przedstawiony powyżej stan prawny do zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku przez Wnioskodawcę należy stwierdzić, że dochody uzyskane z umorzenia kredytu obsługiwanego przez Bank o ze środków Krajowego Funduszu Mieszkaniowego nie są dochodami uzyskanymi z gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Cel na jaki zostają przeznaczone kredyty z tego Funduszu jest jednoznacznie określony w ww. przepisach i jest ściśle związany z kosztami budowy lokali.

W związku z tym, że ww. dochód nie pochodzi ze źródła jakim jest gospodarka zasobami mieszkaniowymi zarówno bowiem kredyt jak i jego umorzenie związane jest z budową nowych mieszkań, a nie z istniejącymi zasobami mieszkaniowymi, nie jest on zatem objęty zwolnieniem, wynikającym z przepisu art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Skoro więc Wnioskodawca otrzyma przychód z innych źródeł niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi, to – nawet jeśli zostanie on przeznaczony na utrzymanie tych zasobów – nie będzie korzystał z omawianego zwolnienia, bowiem nie będzie spełniony jeden z kumulatywnych warunków wskazanych w cytowanym wyżej przepisie. Wobec powyższego omawiany przychód nie jest objęty zwolnieniem wynikającym z przepisu art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Końcowo, odnosząc się do powołanych wyroków wskazać należy, że dotyczą one konkretnych, indywidualnych spraw w określonych stanach faktycznych i są wiążące tylko w tych sprawach. Dlatego, stosownie do art. 87 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. – Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.), nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla Organu wydającego interpretację indywidualną.

Podkreślić należy również, że orzeczenia sądów administracyjnych – w tym powołane przez Wnioskodawcę we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej – są wydawane w indywidualnych sprawach i nie mają charakteru powszechnie obowiązującej wykładni przepisów prawa podatkowego. Niemniej jednak, dokonując przedmiotowej interpretacji przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w analizowanej sprawie, tutejszy organ interpretacyjny miał na względzie rozstrzygnięcia sądów administracyjnych wydawane w podobnych sprawach. Organy interpretacyjne mimo, iż w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami – co również miało miejsce w toku wydawania niniejszej interpretacji – jednakże nie stosują wprost tych rozstrzygnięć, ponieważ dotyczą one indywidualnych spraw, osadzonych w określonym stanie faktycznym, nie zawsze mającym odniesienie do innej sprawy.

Ponadto wskazać należy, że powołany przez Wnioskodawcę wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 października 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 824/08 uchylił zaskarżoną interpretację z powodów proceduralnych, nie kwestionując merytorycznego rozstrzygnięcia. W konsekwencji wydana została kolejna interpretacja w przedmiotowej sprawie, w której po raz kolejny organ podatkowy zaznaczył, że dochód uzyskany m.in. z tytułu umorzenia kredytu zaciągniętego na budowę mieszkań na wynajem nie wypełnia przesłanek do zwolnienia z art. 17 ust 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Stanowisko to zostało tym razem w pełni zaakceptowane przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w wyroku z dnia 28 stycznia 2010 r. sygn. akt I SA/Sz 523/09 oraz Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 7 grudnia 2012 r. sygn. akt II FSK 1055/10. NSA stwierdził bowiem, że: (…) dochody skarżącej spółki uzyskane z umorzonego kredytu preferencyjnego przeznaczonego na budowę lokali mieszkalnych oraz z kar umownych od wykonawców inwestycji, jako dochody otrzymane w związku z tworzeniem nowego zasobu mieszkaniowego, nie podlegają zwolnieniu przewidzianemu w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012, poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.