Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.), Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 9 lutego 2010 r. Nr IBPB II/1/415-907/09/BD, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 listopada 2009 r. (data wpływu 23 listopad 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń uzyskanych przez pracowników i emerytów tytułem wycieczki zorganizowanej przez zakład pracy, jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 lutego 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach – działając na podstawie § 2 i § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) – wydał w imieniu Ministra Finansów interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych. Interpretacja wydana została na ww. wniosek złożony w dniu 23 listopada 2009 r., uzupełniony w dniu 29 grudnia 2009r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zorganizował w 2009 r. wycieczkę, w której uczestniczyli pracownicy, członkowie ich rodzin oraz emeryci będący byłymi pracownikami płatnika. Pracownicy uczestniczyli w wycieczce bez ponoszenia jej kosztów. Impreza została w całości sfinansowana przez zakład pracy z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Faktury za przejazd autokarem, noclegi i wyżywienie zostały wystawione na zakład pracy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy przychody pracowników oraz emerytów z tytułu udziału w wycieczce tj. koszt przejazdu, noclegu i wyżywienia korzystają ze zwolnień, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Czy wycieczkę należy potraktować jako usługę czy świadczenie rzeczowe...

Czy koszt wyżywienia można potraktować jako świadczenie rzeczowe...

Zdaniem Wnioskodawcy wycieczka jest usługą turystyczną i od wartości tego świadczenia (koszt przejazdu, noclegu i wyżywienia) w przeliczeniu na jednego uczestnika naliczono i pobrano podatek dochodowy od osób fizyczny.

W dniu 9 lutego 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną Nr IBPB II/1/415-907/09/BD uznającą stanowisko Wnioskodawcy wyrażone we wniosku z dnia 23 listopada 2009 r. za prawidłowe i stwierdził, co następuje.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 67 ww. ustawy– w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2009r., wprowadzonym ustawą z dnia 17 lipca 2009r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 125, poz. 1037) i mającym zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 01 stycznia 2009r. – zwalnia się od podatku dochodowego wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Sfinansowanie kosztów wycieczki wykupionej przez pracodawcę oznacza, że przedmiotem świadczenia nie jest rzecz lecz usługa turystyczna, zatem tego rodzaju świadczenie nie będzie korzystać ze zwolnienia określonego w treści art. 21 ust. 1 pkt 67 powołanej ustawy o podatku dochodowy od osób fizycznych, bowiem świadczenie to nie jest ani świadczeniem rzeczowym ani świadczeniem pieniężnym, o którym mowa w powołanym przepisie – jest usługą. W takim przypadku pracodawca jest zobowiązany do zakwalifikowania ww. świadczenia (sfinansowania kosztów wycieczki tj. przejazdu autokarem, noclegu, wyżywienia) do przychodu ze stosunku pracy podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i tym samym do pobrania stosownej zaliczki na podatek dochodowy, a następnie wykazania tegoż przychodu w informacji PIT-11.

W przypadku byłych pracowników (emerytów) kwestie ewentualnego zwolnienia ww. świadczenia należy rozpatrywać w świetle art. 21 ust. 1 pkt 38 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem wolne od podatku dochodowego są: świadczenia rzeczowe lub ekwiwalenty pieniężne w zamian tych świadczeń otrzymywane przez emerytów i rencistów w związku z łączącym ich poprzednio z zakładami pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy lub spółdzielczym stosunkiem pracy oraz od związków zawodowych - do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł.

Zatem ze zwolnienia korzystają wyłącznie świadczenia rzeczowe bądź ich ekwiwalenty pieniężne. Wycieczka nie jest jednak świadczeniem rzeczowym, tym samym wartość dofinansowania nie może korzystać ze zwolnienia określonego tym przepisem. Oznacza to, że w przypadku byłych pracowników (emerytów) ich przychód będzie podlegał opodatkowaniu 10% podatkiem zryczałtowanym, na mocy art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego Minister Finansów stwierdza, co następuje.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym w 2009 r., zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Art. 11 ust. 1 ustawy stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy, uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Natomiast art. 20 ust. 1 ustawy określa katalog przychodów zaliczanych do przychodów z innych źródeł w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9. Do przychodów tych zalicza się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Jak wynika z powyższego przepisu katalog ten jest katalogiem otwartym i oznacza, że w przypadku braku możliwości zakwalifikowania danego przychodu do pozostałych kategorii źródeł należy zaliczyć go do przychodów z innych źródeł.

Stosownie do postanowień art. 21 ust. 1 ustawy:

• pkt 38, wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe lub ekwiwalenty pieniężne w zamian tych świadczeń otrzymywane przez emerytów i rencistów w związku z łączącym ich poprzednio z zakładami pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy lub spółdzielczym stosunkiem pracy oraz od związków zawodowych – do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2 280 zł,
• pkt 67, wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymywanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Po nowelizacji art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy skorzystanie ze zwolnienia możliwe jest, jeżeli są spełnione łącznie następujące przesłanki:

• świadczenie ma charakter świadczenia rzeczowego lub świadczenia pieniężnego,
• świadczenie ma związek z finansowaniem działalności socjalnej określonej w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych,
• źródłem finansowania są w całości środki z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych,
• wartość tych świadczeń nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.
  
  

Do przychodów ze stosunku pracy należy zakwalifikować świadczenia polegające na sfinansowaniu kosztów wycieczki za pracownika jaki i za członka jego rodziny, bowiem fakt przekazania tegoż świadczenia ma swe źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunkiem pracy.

Natomiast do przychodów z innych źródeł należy zaliczyć ww. świadczenie otrzymane przez emerytów i rencistów, zatem świadczenie to będzie podlegać opodatkowaniu 10% podatkiem zryczałtowanym, na mocy art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże w przypadku dofinansowania do wycieczki otrzymanego przez pracowników będzie miał zastosowanie powołany już przepis art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy. Zwolnienie określone w tym przepisie dotyczy bowiem świadczeń rzeczowych i pieniężnych otrzymywanych przez pracowników na podstawie ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszy świadczeń socjalnych (Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335, z późn. zm.) w związku z finansowaniem działalności socjalnej.

W myśl postanowień art. 2 pkt 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych działalność socjalną stanowią usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Wobec powyższego należy uznać, iż wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych są określone w regulaminie świadczeń socjalnych i sfinansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych rzeczowe i pieniężne świadczenia Wnioskodawcy związane z finansowaniem działalności socjalnej w tym również dotyczące wypoczynku (także wycieczki) - o łącznej wartości nieprzekraczającej 380 zł w skali roku podatkowego.

Wykup przez Wnioskodawcę wycieczki dla pracowników (członków rodziny), tj. dokonanie dofinansowania do wycieczki, ma charakter pieniężny.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie uznania, że dofinansowanie wycieczki z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych otrzymane przez pracownika nie korzysta ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy, jest nieprawidłowe.

Z tych względów należało zmienić z urzędu wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach interpretację indywidualną z dnia 9 lutego 2010 r. Nr IBPB II/1/415-907/09/BD.

Zmieniona interpretacja indywidualna dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 23 listopada 2009 r. uzupełnionym w dniu 29 grudnia 2009 r. i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji.

POUCZENIE

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą zmianę interpretacji przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał zmianę interpretacji indywidualnej, w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.