2014.12.04 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-830/14/BM
z 4 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 6 sierpnia 2014 r. (data wpływu 22 sierpnia 2014 r.), uzupełnionym pismem z 21 listopada 2014 r. (data wpływu 26 listopada 2014 r.) oraz pismem z 1 grudnia 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT dostawy nieruchomości oraz możliwości rezygnacji z tego zwolnienia i opodatkowania dostawy na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy o VAT - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 sierpnia 2014 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT dostawy nieruchomości oraz możliwości rezygnacji z tego zwolnienia i opodatkowania dostawy na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy o VAT.

Wniosek został uzupełniony pismem z 21 listopada 2014 r. (data wpływu 26 listopada 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z 12 listopada 2014 r. nr IBPP1/443-830/14/BM oraz pismem z 1 grudnia 2014 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą P Przedsiębiorstwo Usługowo-Handlowe rodzaj prowadzonej działalności to 47.41.Z- sprzedaż detaliczna komputerów, urządzeń preferencyjnych i oprogramowania prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach. W 2005 roku zakupił wraz z żoną M nieruchomość zabudowaną starym budynkiem mieszkalnym. Budynek ten wyburzył i w miejsce starego wybudował nowy budynek handlowo usługowy, który oddał do użytkowania w 2007 roku, zaś wszelkie nakłady poniesione z budową, podlegały odliczeniu podatku VAT oraz stanowią wartość budynku, będącego środkiem trwałym w działalności Wnioskodawcy. Budynek ten od 23 czerwca 2010 roku wynajmowany jest Spółce jawnej Z - Najemca.

Nieruchomość ww. składa się z użytków rolnych, gruntów związanych z działalnością gospodarczą oraz z budynku, w którym prowadzona jest działalność gospodarcza. Wnioskodawca planuje sprzedaż na rzecz Najemcy ww. nieruchomości.

Stronami przyszłej umowy sprzedaży przedmiotowej nieruchomości będą jako zbywcy małżonkowie P oraz Spółka Jawna Z.

Zarówno Wnioskodawca jak i Nabywca Spółka Jawna Z są czynnymi podatnikami podatku VAT. Pani M P nie jest przedsiębiorcą, nie jest osobą współpracującą oraz nie jest podatnikiem podatku VAT.

W uzupełnieniu wniosku z 21 listopada 2014 r. Wnioskodawca wskazał, że budynek położony na wskazanej nieruchomości jest trwale związany z gruntem i w chwili sprzedaży będzie oznaczony PKOB 1230.

W całym okresie oddania do użytkowania przedmiotowa nieruchomość w całości wykorzystywana była tylko przez Pana Piotrowskiego w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, Pani Monika Piotrowska nie wykorzystywała budynku w ogóle.

Wnioskodawca wykorzystywał przedmiotowy budynek wyłącznie do czynności opodatkowanych - w tym poprzez wynajem spółce Z s.c.

Przedmiotowa nieruchomość usadowiona jest na jednej działce gruntowej nr 37 obr. 31.

Budynek został wybudowany przez Wnioskodawcę i oddany do użytkowania 27 lipca 2007 roku, przy budowie przysługiwało mu prawo do pełnego odliczenia VAT, działka była zakupiona bez VAT-u.

W uzupełnieniu wniosku z 1 grudnia 2014 r. Wnioskodawca wskazał, że nie poniósł nakładów, które by stanowiły ulepszenie przekraczające 30% wartości budynku, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy dostawa budynku w opisanym stanie faktycznym jest zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm)?
Czy w związku ze zwolnieniem z podatku VAT na podstawie art. 43 ust.1 pkt 10 transakcja może być opodatkowana podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 10 tej ustawy, jeżeli przed dniem dokonania dostawy tego obiektu złożone zostanie właściwemu dla ich nabywcy Naczelnikowi Urzędu Skarbowego, zgodne oświadczenie Pana, jako przedsiębiorcy dokonującego dostawy i Spółki Jawnej jako nabywcy, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż nieruchomości stanowiącej dostawę gruntu oraz budynku trwale z nim związanego, stanowi transakcję zwolnioną z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. b oraz art. 29a ust. 8 ustawy u.p.t.u., gdyż pierwsze zasiedlenie nastąpiło nie później niż w dniu 23 czerwca 2010 r., tj. zawarcia umowy najmu. Od tego dnia Wnioskodawca nie dokonał nakładów inwestycyjnych powyżej 30% wartości początkowej, w związku z tym dwuletni okres, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. b, minął co najmniej 24 czerwca 2012 r. Tak więc po tej dacie dostawa budynku jest zwolniona z podatku. Jednocześnie, zdaniem Wnioskodawcy, zbywca powyższej nieruchomości może ją opodatkować jeżeli na podstawie art. 43 ust. 10 tej ustawy, przed dniem dokonania dostawy tego obiektu złożone zostanie właściwemu dla jej nabywcy Naczelnikowi Urzędu Skarbowego, zgodne oświadczenie, jako dokonującego dostawy i Spółki Jawnej Z jako nabywcy, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku.

Stosownie do tego przepisu strony transakcji dostawy budynku czy budowli mogą ją opodatkować pod warunkiem jednak, iż spełnią następujące warunki:

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Ponieważ jedną ze stron umowy sprzedaży będą małżonkowie M i S P., powstaje wątpliwość czy zarejestrowanymi podatnikami VAT czynnymi muszą być oboje małżonkowie. W ocenie Wnioskodawcy podatnikiem, czyli dokonującym dostawy jest samodzielnie Stanisław Piotrowski, działający jako przedsiębiorca i czynny podatnik VAT. Ponieważ przedsiębiorstwo prowadzone przez Pana S. P. jest objęte współwłasnością łączną małżeńską, to stosownie do art. 37 ustawy z 9 lutego 1946 r - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 788) - dalej k.r.o., czynności zbycia nieruchomości wymaga zgody drugiego małżonka, który nie jest przedsiębiorcą i zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT nie zmienia faktu, iż zbycie następuje z majątku wyodrębnionego, stanowiącego przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55 k.c., prowadzone przez drugiego małżonka będącego przedsiębiorcą. Okoliczność, iż w sensie prawa cywilnego nieruchomość stanowi współwłasność obojga małżonków nie ma w tym przypadku znaczenia, ponieważ prawo podatkowe ma charakter autonomiczny względem prawa cywilnego. Jak wskazał Sąd Najwyższy (dalej jako SN), dzięki elementowi organizacji przedsiębiorstwo alienuje się (wyodrębnia) od osoby przedsiębiorcy oraz od majątku przedsiębiorstwa. Majątek ten bowiem stanowi tylko materialną podstawę organizacji. Okoliczność, że majątek przedsiębiorstwa jest majątkiem wspólnym prowadzącego działalność gospodarczą i jego małżonka nie oznacza, iż w skład majątku wspólnego wchodzi to szczególne dobro prawne, jakim jest przedsiębiorstwo (por. wyrok SN z 3 czerwca 2008 r. (I UK 389/07), OSNP 2009/19-20, poz. 268). Z uwagi na szeroką definicję przedsiębiorcy zawartą w art. 43 k.c., ale także w art. 4 u.s.d.g., małżonek prowadzący samodzielną działalność gospodarczą będzie z zasady określany jako samodzielny przedsiębiorca, czyli osoba fizyczna prowadząca we własnym imieniu działalność gospodarczą przy użyciu zorganizowanego zespołu majątkowego (przedsiębiorstwa), i to niezależnie od istniejącego między małżonkami ustroju majątkowego. Tę samodzielną działalność gospodarczą należy rozumieć szeroko. Może ona polegać na zawodowym zarządzaniu składnikami własnego majątku osobistego małżonka, gdyż tego typu zarząd spełnia ustawowe przesłanki pojęcia działalności gospodarczej i stanowi jej przejaw.

W ramach ustroju wspólności ustawowej każdy z małżonków może zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej. Co więcej, przedmiotami majątkowymi służącymi małżonkowi do wykonywania zawodu lub prowadzenia działalności zarobkowej małżonek ten zarządza samodzielnie (art. 36 § 3 k.r.o.). Należy jednak pamiętać, że małżonkowi przysługuje sprzeciw w stosunku do czynności zarządu majątkiem wspólnym zamierzonej przez drugiego małżonka, z wyjątkiem czynności w bieżących sprawach życia codziennego lub zmierzającej do zaspokojenia zwykłych potrzeb rodziny, albo podejmowanej w ramach działalności zarobkowej (art. 36 § 1 k.r.o.).

Widać więc wyraźnie, że nawet jeżeli dany przedmiot wchodzi w skład majątku dorobkowego małżonków, a tylko jedno z nich prowadzi działalność gospodarczą, a więc jest przedsiębiorcą, to jeśli rzecz ta została nabyta w celu prowadzenia działalności gospodarczej i faktycznie temu służy, wchodzi ona w skład przedsiębiorstwa i jest zarządzana - w świetle przepisów prawa - tylko przez tego małżonka. Nie oznacza to wyłączenia rzeczy z majątku wspólnego i nie zmienia ogólnej zasady wynikającej z przepisów kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, a zatem rzecz ta nadal stanowi składnik majątku wspólnego (dorobkowego) małżonków.

Przepisy regulujące podatek od towarów i usług (u.p.t.u.) konstytucją podatnika (art. 15 ust. 1 u.p.t.u.), będącego osobą prawną, jednostką organizacyjną niemającą osobowości prawnej oraz osobą fizyczną jeżeli wykonuje samodzielnie działalność gospodarczą, obejmującą wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W świetle przytoczonych norm prawnych podatnikiem podatku VAT należy uznać tylko tego z małżonków, który faktycznie wykonuje działalność gospodarczą w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa i dysponuje majątkiem w nim zgromadzonym. Należy przyjąć, że skoro wszystkie zakupy przedsiębiorcy automatycznie "wchodzą" do majątku wspólnego, a jednak ich sprzedaż nie podlega opodatkowaniu przez małżonka nieprowadzącego działalności gospodarczej, to w taki sam sposób należy oceniać skutki sprzedaży nieruchomości wykorzystywanej przez przedsiębiorcę. Należy więc przyjąć na gruncie podatku VAT, że podatkowego nabycia i zbycia dokonuje wyłącznie przedsiębiorca.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Wysokość opodatkowania regulują przepisy Działu VIII ww. ustawy (art. 41-85). Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem z powyższych przepisów wynika, iż dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia upłynął okres krótszy niż dwa lata.

Przez pierwsze zasiedlenie – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za takie można rozumieć m. in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Dana nieruchomość nie musi być faktycznie wykorzystywana, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie danego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu.

Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekraczają 30% jego wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany budynek (obiekt) zostanie sprzedany lub np. oddany w najem lub dzierżawę – bowiem zarówno sprzedaż, najem, jak i dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu. Zatem, należy uznać za pierwsze zasiedlenie moment oddania budynku, budowli lub ich części do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy) czy nabywcy.

W tym miejscu należy zauważyć, iż w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Według art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Natomiast zgodnie z art. 29a ust. 8 ww. ustawy w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki i budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.

W myśl art. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 1409 ze zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o:

1.obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć:

budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi,
budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami,
obiekt małej architektury;

2.budynku - należy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. W 2005 roku zakupił wraz z żoną nieruchomość zabudowaną starym budynkiem mieszkalnym. Budynek ten wyburzył i w miejsce starego wybudował nowy budynek handlowo usługowy, który oddał do użytkowania w 2007 r., zaś wszelkie nakłady poniesione z budową, podlegały odliczeniu podatku VAT oraz stanowią wartość budynku, będącego środkiem trwałym w działalności Wnioskodawcy. Budynek ten od 23 czerwca 2010 roku wynajmowany jest Spółce jawnej.

Stronami przyszłej umowy sprzedaży przedmiotowej nieruchomości będą jako zbywcy Wnioskodawca oraz małżonka Wnioskodawcy oraz Spółka Jawna.

Zarówno Wnioskodawca jak i Nabywca są czynnymi podatnikami podatku VAT. Małżonka Wnioskodawcy nie jest przedsiębiorcą, nie jest osobą współpracującą oraz nie jest podatnikiem podatku VAT.

Budynek położony na wskazanej nieruchomości jest trwale związany z gruntem i w chwili sprzedaży będzie oznaczony PKOB 1230.

W całym okresie oddania do użytkowania przedmiotowa nieruchomość w całości wykorzystywana była tylko przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Wnioskodawca wykorzystywał przedmiotowy budynek wyłącznie do czynności opodatkowanych - w tym poprzez wynajem spółce.

Budynek został wybudowany przez Wnioskodawcę i oddany do użytkowania 27 lipca 2007 r., przy budowie przysługiwało mu prawo do pełnego odliczenia VAT.

Z opisu sprawy wynika, że nieruchomość była przez Wnioskodawcę wykorzystywana do czynności opodatkowanych zatem nie znajdzie w przedmiotowej sprawie zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Biorąc pod uwagę przytoczone przepisy prawa podatkowego oraz opis sprawy stwierdzić należy, że dostawa ww. budynku handlowo-usługowego nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą nie upłynie okres krótszy niż 2 lata. Powyższy budynek był bowiem wynajmowany od 23 czerwca 2010 r. i jednocześnie Wnioskodawca nie poniósł nakładów, które stanowiłyby ulepszenie przekraczające 30% wartości początkowej budynku w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Tym samym dostawa ww. budynku handlowo-usługowego będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, bowiem nie będzie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT lub przed nim, ani też w okresie krótszym niż dwa lata od pierwszego zasiedlenia.

Przedmiotem wniosku jest również kwestia czy w przypadku dostawy budynku handlowo-usługowego możliwa będzie rezygnacja ze zwolnienia od podatku VAT i wybór opodatkowania sprzedaży tej nieruchomości.

W myśl art. 43 ust. 10 ustawy o VAT, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

W myśl art. 43 ust. 11 ustawy o VAT oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
adres budynku, budowli lub ich części.

Z wniosku wynika, że stronami przyszłej umowy sprzedaży przedmiotowej nieruchomości będą jako zbywcy Wnioskodawca oraz małżonka Wnioskodawcy oraz Spółka jako nabywca. Zarówno Wnioskodawca jak i nabywca (Spółka Jawna) są czynnymi podatnikami podatku VAT. Budynek jest środkiem trwałym w działalności Wnioskodawcy.

Przedmiotowa nieruchomość stanowi współwłasność majątkową małżeńską M i S P. Pani M P nie jest przedsiębiorcą, ani osobą współpracującą, jak również nie jest podatnikiem podatku VAT. W całym okresie oddania do użytkowania przedmiotowa nieruchomość w całości wykorzystywana była tylko przez Pana P w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, Pani M P nie wykorzystywała budynku w ogóle.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na przepisy ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 788 ze zm.). Stosownie do art. 31 § 1 ww. ustawy z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku (art. 35 ww. Kodeksu).

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 ww. Kodeksu oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 cyt. ustawy zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Stosownie do art. 37 § 2 ww. ustawy, ważność umowy, która została zawarta przez jednego z małżonków bez wymaganej zgody drugiego, zależy od potwierdzenia umowy przez drugiego małżonka, natomiast zgodnie z § 4 tegoż przepisu, jednostronna czynność prawna dokonana bez wymaganej zgody drugiego małżonka jest nieważna.

Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 cyt. ustawy oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, dotyczących stosunków majątkowych między małżonkami nic nie uprawnia do wniosku, że wykonywanie czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług przez jednego z małżonków (sprzedaż towarów, odpłatne świadczenie usług, import itp.) czyni podatnikiem tego podatku również drugiego małżonka, gdy czynności te dotyczą składników ich majątku wspólnego, a przychód uzyskany z wykonywania tych czynności stanowi ich majątek dorobkowy.

Skoro każdy z małżonków jest uprawniony do samodzielnego zarządzania majątkiem wspólnym, to może on samodzielnie, we własnym imieniu i na własny rachunek dokonywać czynności prawnych będących wykonywaniem tego zarządu, jakkolwiek skuteczność czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu wymaga akceptacji drugiego małżonka. Prawnopodatkowa skuteczność czynności podjętej przez jednego z małżonków nie jest uzależniona od zgody drugiego z nich na jej dokonanie, skoro taka czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, niezależnie od tego, czy została wykonana z zachowaniem warunków i form określonych przepisami prawa (zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy o VAT - czynności określone w art. 5 ust. 1 tej ustawy podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa).

Jak już wyżej stwierdzono ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Żaden z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa. W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu.

Jeżeli zatem przedmiotem dostawy jest nieruchomość stanowiąca majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług w okolicznościach wskazanych w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług będzie ten małżonek, który dokonuje dostawy we własnym imieniu (który jest stroną czynności prawnej) – tj. Pan Stanisław Piotrowski prowadzący samodzielnie działalność gospodarczą, do której wykorzystywał przedmiotową nieruchomość.

W przedmiotowej sprawie na gruncie ustawy o VAT dostawa całej nieruchomości dokonywana będzie wyłącznie przez Pana S P jako podatnika VAT gdyż przedmiotem dostawy będzie składnik majątku (środek trwały) związany wyłącznie z jego działalnością gospodarczą.

Z uwagi na fakt, iż zarówno Wnioskodawca (zbywca budynku handlowo-usługowego) jak i nabywca - są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami podatku VAT, a planowana transakcja spełnia warunki dla uznania jej za czynność zwolnioną od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 cyt. ustawy, to Wnioskodawca będzie uprawniony na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy do rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania tej dostawy podatkiem VAT na zasadach ogólnych, po spełnieniu warunków określonych w art. 43 ust. 10 i 11 co do złożenia w tym zakresie stosownego oświadczenia.

Ustawodawca nie przewidział dla dostawy budynku handlowo-usługowego preferencyjnych stawek podatku VAT, zatem w przypadku rezygnacji ze zwolnienia dla tej dostawy i wyboru opodatkowania dostawy budynku, transakcja ta będzie podlegała opodatkowaniu 23% stawką podatku VAT na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 i art. 43 ust. 10 ustawy o VAT.

W konsekwencji, w przypadku rezygnacji ze zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT i opodatkowania dostawy budynku handlowo-usługowego na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy o VAT, po złożeniu zgodnego oświadczenia, o którym mowa w art. 43 ust. 11 ustawy o VAT, dostawa działki nr 37 na której ww. budynek jest posadowiony, w związku z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, będzie również opodatkowana podatkiem VAT 23% stawką podatku VAT.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy zawarte we wniosku należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin