Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-938/14/AK
z 14 listopada 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 10 września 2014 r. (data wpływu 15 września 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów uzyskiwanych z najmu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów uzyskiwanych z najmu.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca od dnia 3 października 2013 r. jest posiadaczem (na prawach współwłasności małżeńskiej) lokalu mieszkalnego własnościowego, zlokalizowanego w budynku wielomieszkaniowym. Od 1 stycznia 2014 r. mieszkanie wynajmowane jest Sp. z o.o. Zgodnie z umową najmu, Sp. z o.o. (Najemca) jest zobowiązana do zapłaty stałego miesięcznego czynszu z tytułu najmu lokalu w wysokości 1.933 zł 48 gr. + VAT (tj. 2.378 zł 18 gr.). Ponadto Najemca zobowiązany jest do pokrywania kosztów zarządzania nieruchomością wspólną i opłat związanych z utrzymywaniem lokalu (za zużyte media). Faktury za koszty zarządzania i media wystawiane mają być na Wnioskodawcę przez administratora. Wnioskodawca wystawia na Najemcę faktury VAT za najem lokalu mieszkalnego (czynsz miesięczny) oraz dokonywać ma refakturowania kosztów zarządzania i mediów na podstawie faktur otrzymanych od administratora. Miesięczny czynsz za najem Najemca wpłaca bezpośrednio na konto Wnioskodawcy. Pozostałe opłaty Najemca rozlicza bezpośrednio z administratorem budynku bez udziału Wnioskodawcy.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej. Jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT). Wnioskodawca rozlicza się w Urzędzie Skarbowym wg. zryczałtowanego podatku dochodowego od dochodów z najmu w wysokości 8,5% od dochodu z tytułu czynszu najmu. Zgodnie z zawartą umową, dodatkowe opłaty związane z kosztami zarządzania i mediami nie stanowią dla Wnioskodawcy dochodu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca postępuje prawidłowo odprowadzając podatek od przychodów z najmu, przyjmując za podstawę opodatkowania zryczałtowanym podatkiem wyłącznie kwoty czynszu najmu wynikające z umowy najmu, bez uwzględnienia kosztów zarządzania nieruchomością i mediów ponoszonych przez Najemcę mieszkania?

Zdaniem Wnioskodawcy, postępuje On prawidłowo, ponieważ opłaty za ww. świadczenia nie są wymienione w pojęciu "świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń", o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz zgodnie z zawartą umową, nie stanowią dla Wnioskodawcy dochodu.

Dodatkowe opłaty ponoszone przez Najemcę w związku z użytkowaniem lokalu mieszkalnego nie powodują przysporzenia majątkowego po stronie wynajmującego.

Wnioskodawca wskazuje, na potwierdzenie własnego stanowiska indywidualne interpretacje podatkowe wydane w analogicznych sprawach:

• ITPB1/415-916/11/AK z dnia 3 lipca 2011 r. przez Naczelnika Izby Skarbowej w Bydgoszczy,

• ITPB1/415-819/13/IG z dnia 11 października 2013 r. przez Naczelnika Izby Skarbowej w Bydgoszczy

• IPTB1/415-646/12-4/MA z dnia 22 stycznia 2013 r. przez Naczelnika Izby Skarbowej w Łodzi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do uregulowań zawartych w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.), źródłem przychodów jest m. in. najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Przychodami – w myśl art. 11 ust. 1 powołanej ustawy – z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Oznacza to, że określenia wysokości przychodu z najmu zaliczanego do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc najmu niestanowiącego pozarolniczej działalności gospodarczej, należy dokonywać w oparciu o postanowienia wyżej powołanego art. 11 tejże ustawy.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Natomiast w myśl art. 2 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 z późn. zm.), osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Stosownie do zapisu art. 6 ust. 1a ww. ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Z przytoczonych powyżej uregulowań prawnych wynika, że podstawą generowania przychodów z najmu jest fakt zawarcia stosownej umowy między stronami. Określona w umowie wysokość czynszu stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, tym samym generuje przychód w rozumieniu podatkowym. Jednakże, aby powstał przychód po stronie wynajmującego muszą zaistnieć przesłanki określone w wyżej powołanym art. 6 ust. 1a ustawy, czyli czynsz musi zostać otrzymany lub postawiony do dyspozycji wynajmującego. Składnikiem przychodu osiąganego z najmu przez wynajmującego nie będą natomiast ponoszone przez najemcę wydatki (opłaty) związane z przedmiotem najmu (przykładowo opłaty związane z lokalem takie jak: koszty zarządzania nieruchomością wspólną, opłaty związane z utrzymywaniem lokalu – za zużyte media), jeżeli z umowy wynika, że najemca jest zobowiązany do ich ponoszenia. Dodatkowe opłaty ponoszone przez najemcę w związku z użytkowaniem lokalu mieszkalnego nie mieszczą się w pojęciu świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również nie powodują przysporzenia majątkowego po stronie wynajmującego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca od dnia 3 października 2013 r. jest posiadaczem (na prawach współwłasności małżeńskiej) lokalu mieszkalnego własnościowego, zlokalizowanego w budynku wielomieszkaniowym. Od 1 stycznia 2014 r. mieszkanie wynajmowane jest Sp. z o.o. Zgodnie z umową najmu, Sp. z o.o. (Najemca) jest zobowiązana do zapłaty stałego miesięcznego czynszu z tytułu najmu lokalu w wysokości 1.933 zł 48 gr. + VAT (tj. 2.378 zł 18 gr.). Ponadto Najemca zobowiązany jest do pokrywania kosztów zarządzania nieruchomością wspólną i opłat związanych z utrzymywaniem lokalu (za zużyte media). Faktury za koszty zarządzania i media wystawiane mają być na Wnioskodawcę przez administratora. Wnioskodawca wystawia na Najemcę faktury VAT za najem lokalu mieszkalnego (czynsz miesięczny) oraz dokonywać ma refakturowania kosztów zarządzania i mediów na podstawie faktur otrzymanych od administratora. Miesięczny czynsz za najem Najemca wpłaca bezpośrednio na konto Wnioskodawcy. Pozostałe opłaty Najemca rozlicza bezpośrednio z administratorem budynku bez udziału Wnioskodawcy.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej. Jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT).

W związku z powyższym, w świetle przedstawionego stanu faktycznego oraz powołanych przepisów prawa podatkowego uznać należy, że jedynie określona w umowie wysokość czynszu stanowi przysporzenie majątkowe Wnioskodawcy jako wynajmującego, a tym samym generuje przychód do opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Natomiast należności z tytułu opłat dodatkowych związanych z eksploatacją przedmiotu najmu, do których ponoszenia zobowiązany jest zgodnie z zawartą umową najmu najemca, nie stanowią przysporzenia majątkowego dla Wnioskodawcy.

W zakresie uiszczania opłat dodatkowych związanych z eksploatacją przedmiotu najmu Wnioskodawca pełni jedynie rolę pośrednika pomiędzy najemcą a administratorem budynku. W związku z tym opłaty te nie będą stanowić dla Wnioskodawcy przysporzenia majątkowego, a tym samym nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Opodatkowaniu podlega jedynie ustalona w umowie najmu kwota czynszu, jako wynagrodzenia otrzymanego przez Wnioskodawcę za oddanie przedmiotu najmu w używanie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.