Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.), Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 3 lutego 2010 r. Nr IBPB II/1/415-867/09/ASz, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 listopada 2009 r. (data wpływu 12 listopada 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczenia uzyskanego w postaci wycieczek sfinansowanych z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 lutego 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach – działając na podstawie § 2 i § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) – wydał w imieniu Ministra Finansów interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych. Interpretacja wydana została na ww. wniosek złożony w dniu 12 listopada 2009 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W kwietniu i lipcu 2009 roku Wnioskodawca we własnym zakresie zorganizował dla pracowników i członków ich rodzin nieodpłatne wycieczki ponosząc całkowity koszt wycieczek ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Na koszty te składają się koszty usług transportowych, wyżywienia, noclegów, usługi przewodnika, usług parkingowych, ubezpieczenia. Dla obliczenia indywidualnej podstawy podatku pracownika przyjęto całkowity koszt wycieczki podzielony przez liczbę wszystkich uczestników wycieczki (pracowników i członków rodzin) i pomnożono przez łączną liczbę (pracownik plus członkowie rodziny pracownika uczestniczący w wycieczce). Następnie obliczono, pobrano i odprowadzono zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w obowiązujących terminach tj. odpowiednio do 20 maja 2009 r. i do 20 sierpnia 2009 r. Wartość wycieczki traktowana była jako przychód ze stosunku pracy i opodatkowana na zasadach ogólnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku ze zmianą ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wartość tych wycieczek należy rozpatrywać w kontekście świadczeń określonych w znowelizowanym art. 21 ust. 1 pkt 67 i uwzględnić w rocznym limicie 380 zł..

Zdaniem Wnioskodawcy wartość wycieczek jest przychodem ze stosunku pracy i nie należy ich rozpatrywać w ramach limitu określonego w znowelizowanym art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W dniu 3 lutego 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną Nr IBPB II/1/415-867/10/ASz uznającą stanowisko Wnioskodawcy wyrażone we wniosku z dnia 12 listopada 2009 r. za prawidłowe, stwierdzając m.in. że zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2009r., wprowadzonym ustawą z dnia 17 lipca 2009r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 125, poz. 1037) – zwalnia się od podatku dochodowego wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi. Znowelizowany przepis ten ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2009 r.

Z uwagi na to, iż przedmiotem świadczenia jest usługa turystyczna a świadczenie to nie stanowi ani świadczenia rzeczowego ani świadczenia pieniężnego, w związku z tym nie podlega zwolnieniu od opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i stanowi przychód pracownika podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym z tytułu przychodów ze stosunku służbowego na podstawie art. 12 ust. 1 ww. ustawy. Do przychodu danego pracownika należy również zaliczyć tę część świadczenia, która przypada na członka jego rodziny, bowiem fakt przekazania tegoż świadczenia ma swe źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy. Wartość dofinansowania do wycieczki płatnik ma obowiązek doliczyć do wynagrodzenia wypłacanego w danym miesiącu i od łącznej wartości wynagrodzenia obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku służbowego, zgodnie z przepisami art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego Minister Finansów stwierdza, co następuje.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym w 2009 r., zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Art. 11 ust. 1 ustawy stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy, uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Stosownie do postanowień art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy, wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymywanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Po nowelizacji art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy skorzystanie ze zwolnienia możliwe jest, jeżeli są spełnione łącznie następujące przesłanki:

• świadczenie ma charakter świadczenia rzeczowego lub świadczenia pieniężnego,
• świadczenie ma związek z finansowaniem działalności socjalnej określonej w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych,
• źródłem finansowania są w całości środki z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych,
• wartość tych świadczeń rzeczowych nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.
  
  

Do przychodów ze stosunku pracy należy zakwalifikować świadczenia polegające na sfinansowaniu kosztów wycieczki za pracownika jak i za członka jego rodziny, bowiem fakt przekazania tegoż świadczenia ma swe źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunkiem pracy.

Do świadczenia w postaci dofinansowania do wycieczki otrzymanego przez pracownika będzie miał zastosowanie powołany przepis art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy. Zwolnienie określone w tym przepisie dotyczy bowiem świadczeń rzeczowych i pieniężnych otrzymywanych przez pracowników na podstawie ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszy świadczeń socjalnych (Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335, z późn. zm.) w związku z finansowaniem działalności socjalnej.

W myśl postanowień art. 2 pkt 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych działalność socjalną stanowią usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Wobec powyższego należy uznać, iż wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych są określone w regulaminie świadczeń socjalnych i sfinansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych rzeczowe i pieniężne świadczenia Wnioskodawcy związane z finansowaniem działalności socjalnej w tym również dotyczące wypoczynku w formie wycieczki - o łącznej wartości nieprzekraczającej 380 zł w skali roku podatkowego.

Wykup przez Wnioskodawcę wycieczki dla pracowników i członków ich rodzin, tj. dokonanie dofinansowania do wycieczki, ma charakter pieniężny.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 listopada 2009 r. należy uznać za nieprawidłowe.

Z tych względów należało zmienić z urzędu wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach interpretację indywidualną z dnia 3 lutego 2010 r. Nr IBPB II/1/415-86710/ASz.

Zmieniona interpretacja indywidualna dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 12 listopada 2009 r. i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji.

POUCZENIE

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą zmianę interpretacji przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał zmianę interpretacji indywidualnej, w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.