INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 maja 2012 r. (data wpływu 25 maja 2012 r.), uzupełnionym w dniu 27 lipca 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za usługę podlegającą opodatkowaniu czynności, za które wypłacana jest „premia pieniężna” oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur otrzymanych od kontrahenta - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 maja 2012 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 27 lipca 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za usługę podlegającą opodatkowaniu czynności, za które wypłacana jest „premia pieniężna” oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur otrzymanych od kontrahenta.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji sprzętu elektroinstalacyjnego oraz w zakresie handlu i usług. Zarówno Spółka jak i Jej kontrahenci są zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług. W 2012 r. podpisała umowy współpracy z kilkoma firmami, w których określono warunki w zakresie dostaw towarów wchodzących w skład oferty Spółki. W załączniku do umów określono, że firma x uzyskuje „premię pieniężną” z tytułu dokonanych w 2012 r. zakupów (z wyłączeniem wyszczególnionego asortymentu). „Premia” liczona jest jako procent od zakupów netto i przysługuje odbiorcy kwartalnie, jeżeli dokona zakupów o łącznej wartości netto, liczonej za każdym razem od początku roku (narastająco). Przykładowo (poszczególni odbiorcy mają różne wielkości), gdy wskaźnik „premii” wynosi 2%, kwota „premii” za kolejne kwartały wynosi: 150 zł, 300 zł, 450 zł, 600 zł, przy wskaźniku 3%, wysokość „premii” wynosi odpowiednio: 170 zł, 340 zł, 510 zł, 680 zł, przy wskaźniku 4%, wysokość „premii” wynosi odpowiednio:190 zł, 380 zł, 570 zł, 760 zł, przy wskaźniku 5%, wysokość „premii” wynosi odpowiednio: 220 zł, 440 zł, 660 zł, 880 zł. „Premie” wypłacane są kwartalnie proporcjonalnie do osiągniętych obrotów, mają też związek z działalności handlową i marketingową. Warunkiem ich wypłacenia jest dokonywanie terminowych płatności, utrzymanie określonych stanów magazynowych w centralach i oddziałach, eksponowanie wyrobów Spółki we wzorcowniach i na tablicach reklamowych, prowadzenie działalności marketingowej i szkoleniowej dla klientów. Odbiorca musi otrzymać potwierdzenie od Spółki o wysokości osiągniętej „premii”, w terminie 14 dni po zakończeniu okresu rozliczeniowego. Zapłata „premii” następuje na podstawie faktury VAT, którą wystawia odbiorca za usługę z 23% stawką podatku.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Spółka prawidłowo określa, że wypłacona „premia pieniężna” związana jest z określonymi zachowaniami nabywcy, a zatem ze świadczeniem usług przez nabywcę otrzymującego taką „premię”...
2. Czy w związku z tym podlega opodatkowaniu na ogólnych zasadach...
3. Czy Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury otrzymanej od kontrahenta...

Zdaniem Wnioskodawcy, „premia pieniężna” (określona w umowie) nie stanowi rabatu udzielonego od dającej się określić konkretnej transakcji, lecz wypłacana jest w związku ze świadczeniem odrębnym, o którym mowa w art. 8 ust.1 ustawy i podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych. Obowiązek podatkowy z tytułu świadczenia usług, powstaje po stronie podmiotu otrzymującego „premię”, który dokumentuje tę czynność fakturą VAT. W opinii Spółki, przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur VAT otrzymanych od kontrahentów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do brzmienia ust. 2 pkt 1 lit. a) powyższego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika – z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Według art. 88 ust. 3a pkt 2 ww. ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Jak stanowi art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Jak stanowi art. 24 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L. 581), „świadczenie usług” oznacza każdą transakcję, która nie stanowi dostawy towarów.

Uwzględniając powołane wyżej przepisy art. 5 i art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług wskazać należy, iż każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu, czy określonym zachowaniu mieści się w definicji usługi. Pojęcie usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz art. 24 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, obejmuje transakcje gospodarcze, co oznacza, iż stosunek prawny łączący strony musi wiązać się ze świadczeniem wzajemnym.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, powinna wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść dla świadczącego usługę.

Podatnicy podejmują różnorodne działania w zakresie intensyfikacji sprzedaży towarów, w efekcie których wypłacane są tzw. „premie pieniężne” nabywcom. Skutki podatkowe dotyczące wypłacania „premii” nabywcom uzależnione są od wielu czynników, m.in. od ustalenia, za co faktycznie „premie” te zostały wypłacone, tzn. czy podatnik otrzymuje je w związku z zachowaniem stanowiącym usługę w rozumieniu wskazanych wyżej przepisów.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji sprzętu elektroinstalacyjnego oraz w zakresie handlu i usług. W 2012 r. podpisała umowy współpracy z kilkoma firmami określając w nich m. in. warunki przyznawania „premii pieniężnych”. „Premia” przyznawana jest odbiorcy kwartalnie, jeżeli dokona zakupów towarów od Spółki i jest liczona za każdym razem od początku roku (narastająco), jako procent od obrotu netto, np. 2%, 3%, 4%, 5%. Poza zrealizowaniem zakupów, kontrahenci są zobowiązani do terminowego realizowania płatności, utrzymania określonych stanów magazynowych w centralach i oddziałach, eksponowania wyrobów Spółki we wzorcowniach i na tablicach reklamowych, prowadzenia działalności marketingowej i szkoleniowej dla klientów. „Premia” wypłacana jest po każdym kwartale. Zapłata „premii” następuje na podstawie faktury VAT, którą wystawia odbiorca za wyświadczoną usługę z 23% stawką podatku

Biorąc pod uwagę powyższe oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, iż w tej konkretnej sytuacji skoro przyznanie „premii” uzależnione jest od takich czynności jak prowadzenie działań marketingowych, utrzymanie określonych stanów magazynowania towarów, przeprowadzenie szkoleń wykonywanych przez otrzymującego „premię”, to otrzymujący „premię” świadczy usługi, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów, które podlegają opodatkowaniu i winny być udokumentowane fakturami VAT. W konsekwencji Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących czynności, za które wypłacane jest dodatkowe wynagrodzenie, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, o ile nie zachodzą inne wyłączenia wynikające z art. 88 ustawy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.